This is Anfield (pics)

Το ταξίδι είχε κανονιστεί από τον Νοέμβριο καθώς για να βρεις εισιτήριο για αγώνα στο γήπεδο της Λίβερπουλ, έστω και με τη Νόριτς, δεν είναι καθόλου εύκολο αν δεν είσαι μέλος της ομάδας.

Φτάνοντας από το Λονδίνο στο Λίβερπουλ, πρέπει να πληρώσεις παραπάνω από 100 ευρώ, μετ΄ επιστροφής και το ταξίδι διαρκεί λίγο παραπάνω από δύο ώρες.

Μπορεί στην Ελλάδα να διαμαρτυρόμαστε πως με μια βροχή όλα... κολλάνε, όμως και στην Αγγλία αν χιονίσει όλα λειτουργούν με χαμηλούς ρυθμούς. Το τρένο που έφυγε από το Γιούστον στις 11.15 (ώρα Αγγλίας), έφτασε στο κέντρο του Λίβερπουλ στις 14:30 (τοπική ώρα). Δηλαδή μισή ώρα πριν τη σέντρα στο Άνφιλντ! Οποιος φίλαθλος της Λίβερπουλ ή της Νόριτς πήρε το επόμενο τρένο (έχει δρομολόγια κάθε 30 λεπτά) έχασε μερικά λεπτά από την αναμέτρηση. Πάντως, από το τρένο άρχιζαν να πίνουν τις μπύρες τους, ώστε να είναι έτοιμοι για τον αγώνα.

Φτάνοντας, έξω από το Άνφιλντ βλέπεις το πολύ πέντε αστυνομικούς με τους περισσότερους να ασχολούνται με τα αυτοκίνητα παρά με τους φιλάθλους που κατευθύνονται προς την εξέδρα. Φυσικά, δεσπόζουν οι αστυνομικοί με τα άλογα.

Η ώρα για την έλευση έχει φτάσει και για να ανέβεις στις κερκίδες πρέπει να περάσεις από κάτι παλιές καγκελόπορτες, όπου χωράει ένα άτομο μόνο και δεν χρειάζεται να υπάρχει κάποιος σεκιούριτι στην πόρτα για να σου ελέγξει το εισιτήριο ή το διαρκείας και φυσικά να σε ψάξει για κέρματα, φωτοβολίδες κτλ.

«You' will never walk alone»

Ανεβαίνοντας τα σκαλιά ακούς το περίφημο «You' will never walk alone» από ΟΛΟ το γήπεδο, με τα κασκόλ σηκωμένα και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να... ανατριχιάσεις. Οι θέσεις περίφημες. Μόλις δέκα σκαλιά μακριά από τους δύο πάγκους που βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής.

Ο Μπρένταν Ρότζερς να δίνει οδηγίες και να μοιράζεται τα σχεδόν τέσσερα μέτρα της γραμμής του μαζί με τον προπονητή της Νόριτς. Τους παίκτες των δύο ομάδων, χώριζαν μερικά εκατοστά. Δεν χρειάζεται να γράψουμε πως δεν υπήρξε το παραμικρό επεισόδιο. Αλλωστε εκεί στην Αγγλία δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, ούτε οι ομάδες, ούτε οι παίκτες, ούτε οι φίλαθλοι!

Λίγο πριν τη σέντρα ακουγόταν το «You' will never walk alone», αλλά με το εναρκτήριο λάκτισμα ακουγόντουσαν μόνοι οι... παίκτες και οι προπονητές. Η απόλυτη ησυχία με τους Άγγλους να παρακολουθούν σαν να είναι σε... θέατρο και ελάχιστον φώναζαν: «Come on Reds»!

Οι θέσεις στο Main Stand ήταν ξύλινες με τα πρώτα αναγνωριστικά λεπτά να περνάνε με τους θεατές να τρώνε peak pie και hot dog, ενώ σε κάθε φάση το «Ωωωωω» ακουγόταν από παντού, ενώ υπήρχε χειροκρότημα ακόμα και σε κερδισμένο πλάγιο άουτ. Άλλη νοοτροπία, άλλη κουλτούρα από την Ελλάδα.

Μια ανάσα οι δύο πάγκοι

Το 1-0 από τον Χέντερσον με υπέροχο σουτ στο 26' πανηγυρίστηκε δεόντως με τον παίκτη της Λίβερπουλ να πανηγυρίζει μπροστά στον πάγκο της ομάδας του δείχνοντας το σήμα των κόκκινων και όλο το Ανφιλντ να σηκώνεται στο πόδι για να το πανηγυρίσει.

Στη συνέχεια, το ρόλο έκλεψαν οι φίλαθλοι της Νόριτς που είχαν τη δική τους γωνιά και έβριζαν τον Λουίς Σουάρες κάθε φορά που ακουμπούσε την μπάλα. Ως οιωνός, μερικά δευτερόλεπτα πριν ο Ουρουγουανός κάνει το 2-0 στο 36', το Άνφιλντ ξεσηκώθηκε χτυπώντας παλαμάκια! Η αγάπη των φίλων της Λίβερπουλ για τους Στίβεν Τζέραρντ, Λουίς Σουάρες και Ντάνιελ Στάριτζ φαινόταν σε κάθε στιγμή!

Πεντάρα από το 2001

Η Λίβερπουλ χωρίς να φορτσάρει έφτασε στο τελικό 5-0, κάτι που είχε να συμβεί σε παιχνίδι της Πρέμιερ Λιγκ από τον Απρίλιο του 2001, όταν οι κόκκινοι είχαν επικρατήσει επί της Μπέρμιγχαμ.

Στο 80', οι φίλαθλοι άρχισαν σιγά - σιγά να αποχωρούν από το Άνφιλντ με προορισμό το σπίτι τους, τις κοντινές παμπ, το Λονδίνο και από διάφορα μέρη του κόσμου που είχαν πάει για να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους ομάδα.

Με το τελευταίο σφύριγμα η μπουτίκ της Λίβερπουλ γέμισε για την αγορά των τελευταίων αναμνηστικών, ενώ δεν υπάρχουν παντού καντίνες όπως στην Ελλάδα για να φας βρώμικο. Δύο... καντίνες όλες και όλες με τη μια να πουλάει μπέργκερς και την άλλη παραδοσιακά προϊόντα. Φυσικά, ούτε λόγους για πλανόδιους μικροπωλητές ώστε να πουλάνε κασκόλ και μπρελόκ. Δύο ήταν και αυτοί, αλλά είχαν στον πάγκο τους επίσημα προϊόντα της Λίβερπουλ.

Στο τρένο της γραμμής οι παίκτες της Νόριτς

Ο δρόμος για την επιστροφή στο Λονδίνο επεφύλασσε... εκπλήξεις. Οχι για τους Άγγλους, αλλά σίγουρα για τους Έλληνες. Το τρένο της γραμμής αναχωρούσε κάθε ώρα και στην ουρά καθόντουσαν και οι... παίκτες της Νόριτς.

Ο βασικός τερματοφύλακας, Μαρκ Μπαν και οι νεαροί Αντονι Πίλκινγκτον, Χάρι Κέιν και Λέον Μπαρνέτ περίμεναν υπομονετικά με τις βαλίτσες τους να ανοίξει η είσοδος για να επιβιβαστούν.

Φυσικά, οι φίλαθλοι της Λίβερπουλ ούτε καν μίλησαν, ούτε... αγριοκοίταξαν τους άσους της Νόριτς που ήταν ανάμεσα τους.

Ένας ασιάτης που τους είδε με τις φόρμες της Νόργουιτς κατάλαβε πως πρόκειται για ποδοσφαιριστές και τους ζήτησε αυτόγραφο και μια φωτογραφία. Χωρίς δεύτερη σκέψη και με το χαμόγελο ως τα αυτιά οι τέσσερις ποδοσφαιριστές των «καναρινιών» απάντησαν «Yeap», υπέγραψαν στο match programme και στήθηκαν για να ποζάρουν. Τότε, ο Λέον Μπαρνέτ έκανε και πλάκα φωνάζοντας «cheese», ώστε όλοι να χαμογελάσουν.

Δεν χρειάζεται να συγκρίνουμε τι θα γινόταν αν ζήταγες από Ελληνα παίκτη έστω και να φωτογραφηθεί μετά από ήττα με 5-0...!

Οταν οι πόρτες για το τρένο άνοιξαν οι τέσσερις παίκτες της Νόριτς δεν έκατσαν στην first class (πρώτη θέση), αλλά στα πίσω βαγόνια που ήταν για τους... απλούς επιβάτες των φιλάθλων της Λίβερπουλ και της Νόριτς (στο ίδιο βαγόνι και όχι κάθε φίλαθλοι σε ξεχωριστά βαγόνια). Σαν απλοί άνθρωποι και χωρίς ίχνος του... διαφορετικού οι Μαρκ Μπαν, Αντονι Πίλκινγκτον, Χάρι Κέιν και Λέον Μπαρνέτ βρήκαν διαθέσιμες θέσεις, ψώνισαν από το μπαρ του τρένου (άλλωστε η διαδρομή ήταν μεγάλη) και απόλαυσαν το ταξίδι, χωρίς κανείς να τους ενοχλήσει ή να τους πειράξει!

Μετά από μερικά λεπτά και αφού το τρένο πήρε τον δρόμο της επιστροφής για το Λονδίνο, οι περισσότεροι ασχολήθηκαν με το iphone τους (έχει δωρεάν wi - fi παντού) ώστε να μάθουν τα αποτελέσματα των υπόλοιπων αγώνων και στη συνέχεια το έριξαν στον ύπνο.

Κάπου εκεί το ταξίδι για το Άνφιλντ ολοκληρώθηκε. Ομως, το αξιοσημείωτο για όποιον δεν γνωρίζει την αγγλική κουλτούρα και τον ποδοσφαιρικό τους πολιτισμό έγινε μια μέρα αργότερα.

Στο Λονδίνο υπήρχε το ντέρμπι της πόλης ανάμεσα στην Τσέλσι και την Άρσεναλ στο χιονισμένο «Στάμφορντ Μπριτζ». Οποιος έμπαινε λίγα λεπτά πριν τον αγώνα στο μετρό για να δει τα αξιοθέατα του Λονδίνου, έβλεπε μπλε και κόκκινα κασκόλ να είναι μαζί και να πηγαίνουν στον ίδιο προορισμό, χωρίς παρατράγουδα!