Η μεγάλη επιστροφή!

Μετά από δύο μήνες απραξίας η Αργεντινή επιστρέφει στις επάλξεις με το Torneo Final (άλλοτε γνωστό ως Κλαουσούρα) με ξεκάθαρο φαβορί την Βελέζ η οποία αφού κατέκτησε το πρωτάθλημα Ινισιάλ ετοιμάζεται για το «νταμπλ» (Απερτούρα και Κλαουσούρα) κάτι που έχει να γίνει από το 2005-06 και την Μπόκα Τζούνιορς να ακολουθεί κατά πόδας.

Αυτό όμως που έκανε εντύπωση στην Αργεντινή ήταν η κίνηση των δύο μεγάλων της χώρας να επιστρέψουν στα παλιά. Η Μπόκα Τζούνιορς επανέφερε στο «Μπομπονέρα» τον Κάρλος Μπιάνκι, ενώ ο Ραμόν Ντίας επέστρεψε στην αγαπημένη του Ρίβερ Πλέιτ σε μία κίνηση όχι τόσο απλή όσο φαίνεται.

Η Μπόκα μετά από μία άσχημη σεζόν που είδε τον Ρικέλμε να αποχωρεί από την ομάδα, αλλά και την ίδια να μένει χωρίς τίτλο (αποκλεισμός στο Κόπα Σουνταμερικάνα, μόλις στην 6η θέση στο Ινισιάλ) αποφάσισε να κάνει την μεγάλη κίνηση. Το συμβόλαιο του Φαλσιόνι-τον οποίο ο κόσμος δεν ήθελε να βλέπει ούτε ζωγραφιστό-δεν ανανεώνεται και η διοίκηση αποφασίζει να επαναφέρει μετά από επτά ολόκληρα χρόνια τον λατρεμένο της κερκίδας, Κάρλος Μπιάνκι, στην τρίτη του επιστροφή στο πάγκο. Άλλωστε υπό τις οδηγίες του τις δύο προηγούμενες φορές οι «χεϊνέσες» κατέκτησαν εννιά συνολικά τίτλους.

Την ίδια ώρα η Ρίβερ Πλέιτ είχε επανέλθει από την ταλαιπωρία της δεύτερης κατηγορίας, αλλά με τον Ματίας Αλμέιδα η ομάδα δεν κυλούσε. Βάσει ονόματος και ιστορίας όλοι στο «Μονουμεντάλ» περίμεναν η ομάδα να πρωταγωνιστήσει, αλλά με φανερές αδυναμίες η πορεία της να τερματίσει λίγο πάνω από το μέσο της βαθμολογίας ήταν φυσιολογική.

Η γκρίνια όμως προς το πρόσωπο του προέδρου των «μιγιονάριος», Ντανιέλ Πασαρέλα, παρέμενε, κι έτσι ο ίδιος αποφάσισε να επαναφέρει τον Ραμόν Ντίας ικανοποιώντας απόλυτα το λαϊκό αίσθημα των οπαδών που επιτακτικά ζητούσαν την πρόσληψη του. Άλλωστε μιλάμε για έναν άνθρωπο που έχει οδηγήσει την Ρίβερ σε επτά τίτλους.

Γιατί αυτοί οι δύο

Είναι κοινό μυστικό ότι στην Αργεντινή σε πολλές ομάδες κουμάντο κάνουν οι οργανωμένοι οπαδοί οι λεγόμενοι «Barrabravas». Οι σύνδεσμοι μάχονται για την ηγεσία στους κόλπους των συλλόγων, καθώς αυτή αποφέρει τεράστια οικονομικά οφέλη και όποια διοίκηση τα βάζει με τους οπαδούς συνήθως τρώει το κεφάλι της.

Εξαίρεση δεν θα αποτελούσαν και οι δύο αιώνιοι της χώρας και πολλές από τις αποφάσεις που λαμβάνονται έχουν πάρει το πράσινο φως και της κερκίδας. Με την επαναφορά των Μπιάνκι και Ντίας τόσο η Μπόκα όσο και η Ρίβερ βγάζουν από πάνω τους τον βραχνά της γκρίνιας που είχε συσσωρευτεί στους πάγκους, και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν την ηρεμία τους.

Οι δύο προπονητές που είναι συνυφασμένοι με την ιστορία των συλλόγων θα πάρουν από την κερκίδα κάποια απαιτούμενη πίστωση χρόνου (που άλλοι προπονητές δεν θα είχαν φανταστεί) ώστε να μπορέσουν να φτιάξουν αυτό που έχουν στο μυαλό τους.

Ένα άλλος λόγος είναι τα αποδυτήρια. Τόσο ο Μπιάνκι όσο και ο Ντίας είναι ισχυρές προσωπικότητες που μπορούν να επιβληθούν στον οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή και να βάλουν μία τάξη αφού η κατάσταση και στις δύο ομάδες είχε ξεφύγει. Άλλωστε, ένας λίγος που πέρυσι η Μπόκα απέτυχε ήταν το γεγονός ότι τα αποδυτήρια ήταν χωρισμένα σε δύο στρατόπεδα, τους Ρικελμικούς και τους αντίΡικελμικούς.

Κάρλος Μπιάνκι και Ραμόν Ντίας έχουν μάθει στην καριέρα τους να είναι πρωταγωνιστές και να κατακτούν τίτλους. Ο Μπιάνκι όπως είπαμε και πιο πάνω έχει εννιά τίτλους με την αγαπημένη του Μπόκα (3 Κόπα Λιμπερταδόρες, 4 πρωταθλήματα Αργεντινής, 2 Κύπελλα Συνομοσπονδιών) και αν υπολογίσει κανείς και τα έξι τρόπαια με την Βελέζ τον κάνει έναν από τους πιο πετυχημένους προπονητές όλων των εποχών παγκοσμίως.

Και ο Ραμόν Ντιάς δεν πάρει πίσω επτά τίτλους με την Ρίβερ (5 πρωταθλήματα, 1 Κόπα Λιμπερταδόρες, 1 Ρεκόπα) και είναι ο πολυνίκης τεχνικός των «μιγιονάριος», ενώ έχει αναδείξει και την Σαν Λορέντζο πρωταθλήτρια. Καταλαβαίνει κανείς ότι κανείς από τους δύο δεν συμβιβάζεται με την αποτυχία και αν η αναγέννηση δεν έρθει μέσα από τους δύο αυτούς προπονητές τότε τα πράγματα θα είναι δύσκολα.

Ναι μεν αλλά

Επί του πρακτέος όμως είναι αρκετοί οι δύο τους να κάνουν τις δύο μεγάλες ξανά να μονομαχούν για τα πρωτεία; Λίγο δύσκολο λέμε εμείς.

Αρχικά στην Μπόκα με την πρόσληψη του Μπιάνκι ο πήχης ανεβαίνει και η ομάδα είναι καταδικασμένη να κατακτήσει και τους τρεις τίτλους (πρωτάθλημα, Κύπελλο, Λιμπερταδόρες) στους οποίους θα λάβει μέρος και ειδικότερα το Κόπα Λιμπερταδόρες που η ομάδα ψάχνει την ρεβάνς μετά την περσινή ήττα στο τελικό από την Κορίνθιανς.

Στις μεταγραφές μόνο ο «Μπουρίτο» Μαρτίνες είναι παίκτης που μπορεί να κάνει την διαφορά αφού Ροντρίγκες και Πέρες είναι παίκτες συνόλου, ενώ ο βασικός κορμός (Ερβίτι, Σομόσα, Κλεμέντε Ροντρίγκες, Τάνκε Σίλβα) είναι αρκετά μεγάλος ηλικιακά και η ταυτόχρονη ενασχόληση τους σε τρεις διοργανώσεις θα επιφέρει κούραση.

Ξαφνικά μάλιστα, στην Μπόκα έσκασε και το θέμα Ρικέλμε ο οποίος αποφάσισε τρεις ημέρες πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα να θέσει εαυτό στην διάθεση του Μπιάνκι ανατρέποντας όλα τα πλάνα του.

Στα φιλικά η ομάδα δεν ήταν τόσο καλή δεχόμενη δύο ήττες από την αιώνιο αντίπαλο. Ο Μπιάνκι χρησιμοποίησε το 4-3-1-2 με το νέα αστέρι της ομάδας τον Παρέδες σε θέση δεκαριού πίσω από το επιθετικό δίδυμο. Ο Παρέδες δεν έλαμψε με την παρουσία του και ήδη υπήρχαν και οι πρώτες φωνές για την αλλαγή του συστήματος σε 4-4-2.

Τέλος, ένα θέμα είναι και ο ίδιος ο Μπιάνκι. Επιστρέφει στους πάγκους μετά από επτά χρόνια απουσίας, αφού τελευταία του ομάδα ήταν η Ατλέτικο Μαδρίτης το 2005. Πολλά έχουν αλλάξει από τότε τόσο στο ποδόσφαιρο όσο και στην ίδια την Μπόκα και το υλικό που έχει στα χέρια δεν είναι ίδιου επιπέδου με αυτό που είχε στις δύο προηγούμενες θητείες του.

Από την πλευρά της η Ρίβερ Πλέιτ τα πρώτα δείγματα που έδωσε στα φιλικά ήταν απόλυτα θετικά. Πρωταθλήτρια στο τουρνουά κερδίζοντας δύο φορές την Μπόκα.

Στις μεταγραφές ενισχύθηκε με παίκτες που αναμένεται άμεσα να πάρουν θέση στην βασική ενδεκάδα και να την ανεβάσουν επίπεδο (Βανχιόνι, Ιτούρμπε, Ρομάν), αφού με εξαίρεση τον Πόντσιο κανένας άλλος παίκτης δεν μπορεί να κάνει πλέον την διαφορά.

Η Ρίβερ σε σχέση με την Μπόκα έχει το πλεονέκτημα ότι δεν έχει διεθνείς υποχρεώσεις και θα δίνει ένα ματς την εβδομάδα, αλλά το θέμα είναι το κατά πόσο παίκτες που άλλες εποχές δεν θα περνούσαν καν το κατώφλι του «Μονουμεντάλ» μπορούν να αντέξουν την πίεση του πρωταθλητισμού που πάντοτε υπάρχει στην ομάδα.

Ο Ντίας χρησιμοποίησε στα φιλικά το 3-4-1-2, αλλά όλα αυτά τα χρόνια η άμυνά της ήταν το μεγάλο της θέμα αφού η τριάδα πίσω με εξαίρεση τον Ρομάν δεν είναι και ότι καλύτερο (ο Μποτινέλι δεν θυμίζει καθόλου τον παίκτη της Σαν Λορέντζο)

Ένα άλλο θέμα που θα καίει τον Ντίας είναι ο Τρεζεγκέ. Στο προηγούμενο τουρνουά ο Γαλλοαργεντινός σερνόταν δείχνοντας την εικόνα παλαίμαχου. Αν δεν τραβήξει ο Τρεζεγκέ, μόνοι τους οι Μόρα και Φούνες Μόρι θα τα βρουν δύσκολα.

Ο κόσμος της Ρίβερ τα τελευταία χρόνια έχει κουραστεί από τις συνεχόμενες πίκρες και σφαλιάρες που δίνει η ομάδα (αποκορύφωμα ο ντροπιαστικός υποβιβασμός) με τις προσδοκίες να είναι πάντα υψηλές και δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν μέσα τους ότι η ομάδα μπορεί κρυφά να χτυπήσει ακόμα και τον τίτλο.

Στα πρώτα στραβά αποτελέσματα η ομάδα θα πρέπει να δείξει χαρακτήρα και μόνο χαρακτήρα για τα δύσκολα δεν έχει.

Καθρέφτης όλων είναι το γήπεδο και περιμένουμε με αγωνία να δούμε την επιστροφή των δύο μεγάλων αυτών προπονητών στα γήπεδα.