O Μίτσελ μαθαίνει...

Μαθαίνεις. Αλλά, για να μάθεις, συνήθως πληρώνεις. Υστερα, τρέχεις μήπως το σώσεις. Κι είναι τότε, κατά κανόνα, θέμα τύχης αν προλαβαίνεις. Ο Μίτσελ κατέβαλε το ισόποσο ενός 3-0. Μάλλον, ο Ολυμπιακός πλήρωσε ένα 3-0 κατά τη φάση στην οποία ο Μίτσελ μαθαίνει την καινούργια ομάδα του. Τα χαρακτηριστικά των παικτών του. Ηταν, όντως, μια περίεργη συγκυρία. Ο Μίτσελ, στο πρώτο ευρωπαϊκό παιγνίδι του με τον Ολυμπιακό, να έχει ασφαλέστερη γνώση περί τη Λεβάντε. Παρά, περί τον Ολυμπιακό.

Ο,τι και να δεις από τον καναπέ στο dvd, είναι άλλο. Και άλλο, ο αγωνιστικός χώρος. Ακόμη και στον αγωνιστικό χώρο, είναι άλλο ένα φιλικό ματς, άλλο ένα ματς στο ελληνικό πρωτάθλημα, άλλο η Ευρώπη. Ο Μίτσελ πλέον, υποψιάζεται ο κάθε εχέφρων άνθρωπος, έμαθε. Ότι ο Χολέβας δεν είναι αμυντικός ποδοσφαιριστής. Δεν είναι μπακ. Δεν το καταλαβαίνει εύκολα κανείς, σε μια αναμέτρηση Σούπερ Λιγκ στο Καραϊσκάκη, 90% επίθεση 10% άμυνα. Εκεί, εναντίον του Πλατανιά, ο Χολέβας είναι όπλο. MVP. Αθλητικός, ακμαίος απ’ το 1’ ως το 90’+1’, διαδρομίζει από πίσω με δυνάμεις και τρεξίματα, με διασκελισμό που προσπερνά τον αντίπαλο σαν να μη υπάρχει. Με τα σουτ, με τα στημένα, με ωραίες συνεργασίες αν έχει μπροστά του τον Αμπντούν. Ακόμη ωραιότερες, αν κάπου εκεί κοντά έχει, μέσα αριστερά, και τον Ιμπαγάσα.

Στο διεθνές επίπεδο, όμως; Πέρυσι το καλοκαίρι στην Πολωνία, του Φερνάντο Σάντος του πήρε δύο παιγνίδια στο EURO 2012, δύο παιγνίδια με πολλή ζημιά, κανονική αιμορραγία, ώσπου να πειστεί. Κι είχε, ο Πορτογάλος, ήδη το πρότερο δείγμα απ’ τα φιλικά της προετοιμασίας στην Αυστρία. Κι όμως, πάλι την πάτησε. Πίστεψε, μονάχα όταν είδε. Και ξαναείδε. Η ζημιά επανορθώθηκε στο τρίτο παιγνίδι. Με τον Τζαβέλλα, μπακ. Κι όταν μπήκε αλλαγή ο Χολέβας, έπαιξε (με τη στερνή γνώση) μπροστά απ’ τον Τζαβέλλα. Χαφ. Αλλ’ ήταν τύχη, ότι είχε μείνει περιθώριο για την επανόρθωση.

Εκτοτε, όποτε ο κόουτς καλεί τους δημοσιογράφους στη Βουλιαγμένη για ν’ ανακοινώσει πρόσκληση Εθνικής και την οπτικοποιεί με τον προτζέκτορα, τον Χολέβα τον βάζει στη λίστα με τους μέσους. Όχι στους οπισθοφύλακες. Όπως τον βάζει, μέσο, και στο γρασίδι. Όπως τον έβαλε τον Νοέμβριο στο Δουβλίνο και πήρε απ’ αυτόν, στο φιλικό με την Ιρλανδία, γκολ νίκης. Όπως τον έβαζε, στα σοβαρά παιγνίδια, ο Βαλβέρδε. Μπροστά απ’ τον Μαρκάνο.

Μία φάση, δεν είναι θέμα, ο αμυνόμενος θα τη χάσει. Ειδάλλως, δεν θα ‘μπαιναν γκολ ποτέ. Οσο χάνει ο Χολέβας τη φάση του 1-0, άλλο τόσο χάνει ο Μανωλάς τη φάση του 3-0. Εδώ έχασε φάση ο Σέρχιο Ράμος, σε στημένο. Απ’ τον Ουέλμπεκ. Εχασε φάση, σε μακρινή μπαλιά, ο Χούμελς. Απ’ τον Ντιέγκο Κόστα. Προσμετρά κανείς, όχι μόνο τι ξέφυγε απ’ τον αμυντικό, αλλά φυσικά και την ικανότητα του αντίπαλου, τη διείσδυση ή την αλτικότητα, το τελείωμα. Ο Σερ Αλεξ εξομολογήθηκε ότι, στο 1-1 του Κριστιάνο Ρονάλντο, έβαλε φωνή στον Εβρά. Επειτα, όταν έριξε μια ματιά στο βίντεο και συνειδητοποίησε ότι νικώντας τη βαρύτητα ο Κριστιάνο Ρονάλντο είχε φτάσει τα γόνατά του στο ύψος του κεφαλιού του Εβρά, ο Σκωτσέζος γέλασε με τον εαυτό του. «Χριστέ μου, τι είν’ αυτά που λέω;»

Ο Ολυμπιακός, όμως, στην έδρα της Λεβάντε δεν πλήρωσε μια φάση, ή δύο, που έτυχε κι έχασαν οι αμυντικοί του. Πληρώνει την ανισορροπία και τις ανορθογραφίες του συνολικού ποδοσφαιρικού σχεδιασμού του. Γιατί ο Μίτσελ, και να το ‘ξερε ότι ο Χολέβας δεν έχει χαρακτηριστικά αξιόπιστου αμυντικού, η επόμενη συζήτηση που ανοίγει είναι…ποιον (άλλον) θα έβαζε. Ο Βαλβέρδε είχε τον Μαρκάνο. Ο Φερνάντο Σάντος, τον Τζαβέλλα. Όπως, μετά το Ευρωπαϊκό, έχει ξανά τον Σπυρόπουλο. Ο Μίτσελ, ποιον να βάλει στη ρεβάνς; Ο Ζαραδούκας είναι εκεί που είναι, ο Τοροσίδης είναι εκεί που είναι, αν δεν απατώμαι άλλος απ’ τον Λυκογιάννη δεν υπάρχει, να κάνει μέσα σε μία εβδομάδα αριστερό μπακ…τον Μανιάτη ακούγεται εκκεντρικό. Μη το κλωθογυρίζουμε, πάλι ο Χολέβας θα παίξει! Το θέμα είναι τι προλαβαίνει, ο Ολυμπιακός, πλέον. Τι είναι πιο πιθανό; Το 1-0 που έκανε, τον Ιούνιο πέρυσι, η Εθνική με τη Ρωσία; ‘Η το ν’ ανατραπεί στον Πειραιά το 3-0 της Λεβάντε;

Η Λεβάντε είναι μια καλοβαλμένη ομάδα, κλασική ομάδα που διαθέτει εδώ κι εκεί τους ρολίστες για να κάνει σωστά τα βασικά, τελεία. Την έχω δει και καλύτερη, σε παιγνίδια της στην Πριμέρα. Την έχω δει, συμβαίνουν αυτά week in week out, και χειρότερη. Στο τέλος της ημέρας, όμως: Αν κανείς δεν ήξερε ποια απ’ τις δύο ομάδες ήλθε από το Τσάμπιονς Λιγκ και ποια ξεκίνησε εξαρχής τη χρονιά στο Γιουρόπα Λιγκ, άνετα θα στοιχημάτιζε πως η ομάδα που ήλθε από τρίτη θέση ομίλου Τσάμπιονς Λιγκ είναι η Λεβάντε, όχι ο Ολυμπιακός.

Μια αδικία που ο Ολυμπιακός περιποίησε στον εαυτό του.