Αυτή είναι η αλήθεια...

Οι παλαίμαχοι που καλούνται τις περισσότερες φορές να σχολιάσουν αγώνα στην τηλεόραση έχουν ένα κακό. Μιλάνε για να γίνουν αρεστοί κι όχι για να πουν όσα πραγματικά σκέφτονται. Η βραδιά του Stelios κυλούσε σε ένα σταθερό μοτίβο, σαν τις ενέργειες του Μασάντο ένα πράγμα... Άουτ, λάθος, παράλληλη πάσα, ξανά παράλληλη. Καμία έκπληξη. Μέχρι που είπε τη μαγική ατάκα: «Ο Ολυμπιακός πληρώνει την έλλειψη ανταγωνισμού στην Ελλάδα». Γκλουπ. Αυτό ήταν εκτός κασέτας. Διότι είναι η πιο μεγάλη αλήθεια από όσα έγιναν το βράδυ της Πέμπτης στο Καραϊσκάκη.

Ο Ολυμπιακός πληρώνει πρώτα απ’ όλα τη διάλυση όλων των μεγάλων του αντιπάλων. Δηλαδή του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ και πρωτίστως του εαυτού του! Διότι αν δεν έχεις αντιπάλους, δεν υπάρχει λόγος να ενισχύεσαι. Ακόμα κι αν αποδυναμώνεσαι μπορείς να τα καταφέρεις. Φύγε Μιραλάς, φύγε Βαλβέρδε, φύγε Ορμπάιθ, φύγε Μέλμπεργκ, φύγε Μαρκάνο, φύγε Τοροσίδη, φύγε Μακούν. Δηλαδή ο κορμός που κατέστησε ανταγωνιστικό τον Ολυμπιακό σε ένα άλλο ευρωπαϊκό επίπεδο. Κι έλα Λυκογιάννη, Σιόβα, Γκρέκο, Βλαχοδήμο να παίξετε με τη Λεβάντε και να τη βγάλετε έξω για να πάρουμε το Europa. Ώπα...

Έκανε λάθος ο Ολυμπιακός που έδιωξε τα μεγάλα συμβόλαια και επένδυσε σε αυτή την ομάδα; Σαφέστατα όχι. Δεν χρειαζόταν άλλωστε, να έχεις καλύτερους απ’ αυτούς όταν κάνεις φιέστα στις 10 Μαρτίου και παίρνεις το πρωτάθλημα με 40 βαθμούς διαφορά από τον Παναθηναϊκό. Αν το πρωτάθλημα το παίρνεις είτε ο αντίπαλος έχει Σισέ και Λέτο, είτε έχει Τοτσέ και Σισοκό, το παίρνεις αν η ΑΕΚ έχει Λύμπε και Μπλάνκο, το παίρνεις κι αν έχει Παυλή και Κατσικοκέρη, τότε η επένδυση είναι περιττή.

Ο Ολυμπιακός ως οργανισμός έχει επιλέξει αυτόν τον δρόμο. Να κερδίζει είτε έχει αντίπαλο, είτε δεν έχει. Να κερδίζει επειδή είναι καλύτερος, αλλά και με πέναλτι. Να νικάει από τη δεξιότητα του Γκαλέτι αλλά και με οφσάιντ. Να επικρατεί με μία προσωπική ενέργεια, αλλά και στην «παράταση». Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Σε ποσοστό 70% ας πούμε (60% ή 80% δεν θα τα χαλάσουμε εκεί...), κέρδισε επειδή ήταν καλύτερος. Στο υπόλοιπο 30% δεν άφησε κανέναν να σηκώσει κεφάλι. Φαπ και φουπ, που θα γράφουν και στα σχόλια. Να κερδίζουμε κι όπως να ‘ναι.

Κι έτσι οι αντίπαλοι «έσκασαν». Ο Τζίγκερ την κοπάνησε, ο Νικολαϊδης δεν άντεξε, οι πολυμετοχικοί παρακολουθούν από μακριά και το κυριότερο: Κανείς δεν σκοπεύει να βάλει το κεφάλι του στον ντορβά, για μια σίγουρη αποτυχία. Μόνο κάνας ωραίος «τρελός» τύπου Σαββίδη, που θα έρθει από το πουθενά, και με όπλο την άγνοια κινδύνου και το ρευστό να προσπαθήσει να ανατρέψει την κατάσταση.

Βρέξει-χιονίσει, χαμένοι θα είναι όλοι όσοι σκεφτούν να «επενδύσουν». Άλλος γιατί δεν θέλει να μπλέξει στα σκατά του ελληνικού πρωταθλήματος κι άλλος γιατί δεν έχει χρήματα να βάλει. Αν χάσεις, ειδικά στην Ελλάδα, δεν μετράει το πώς θα χάσεις. Αλλά ότι έχασες. Η επικοινωνιακή πολιτική είναι αρκετά ισχυρή στη συνέχεια ώστε να σου αποδείξει ότι δεν έφταιγε το σύστημα αλλά εσύ.

Κάπως έτσι φτάσαμε ως εδώ. Ο Ολυμπιακός σε 180 λεπτά με μια ομάδα που παίζει δεύτερη φορά στην Ευρώπη και να αδυνατεί να φτιάξει μια καθαρή ευκαιρία με πρόσωπο στην εστία. Κι ο κόσμος να ξεσπάει: «Αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό». Δηλαδή; Πώς αλλιώς; Ας σκεφτεί έστω κι ένας από αυτούς που το φώναξαν χθες. Στη θέση του Χ-Ψ προέδρου θα έβαζαν ένα τσουβάλι λεφτά για να φέρουν τον Σνάιντερ και τον Ντρογκμπά όπως έκανε η Γαλατά;

Δείτε ένα παράδειγμα στην απέναντι πλευρά: Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός την τελευταία 15ετία μόλις μια φορά υπήρξε κατώτερος των προσδοκιών στην Ευρώπη. Όταν ο Ολυμπιακός μαχόταν να μπει στην 8άδα. Τότε που πήγε στο Σπόρτιγκ κι έβαλαν την πράσινη φανέλα ο Ζούζα, ο Κούβαρης κι ο αείμνηστος Κένιον Τζόουνς.

Ο Ολυμπιακός επένδυσε την τελευταία 15ετία σε παικταράδες αλλά και στην εξόντωση των άλλων. Τα πέτυχε και τα δύο. Και τώρα δρέπει τους καρπούς. Δηλαδή πρωτάθλημα, κύπελλο με διαφορά... δύο στρέμματα πόντους και αποκλεισμούς από την Ευρώπη με διαφορά δύο στρέμματα γκολ. Όποιος ονειρεύεται αλλιώς τον Ολυμπιακό απλά ζει στον κόσμο του. Όσο δεν υπάρχει ανταγωνισμός, όπως ορθά είπε ο Stelios, θα κάνει πλάκα στην Ελλάδα και θα του κάνουν πλάκα στην Ευρώπη.

Συγνώμη κιόλας, αλλά αυτή είναι η αλήθεια...