Porca miseria...

3 Νοεμβρίου 2012. Η Ιντερ κερδίζει 3-1 στο Τορίνο με ανατροπή την Γιουβέντους και βάζει τέλος στο αήττητο σερί της που κρατούσε για 49 αγώνες. Ο Αντρέα Στραματσιόνι δίνει «ρεσιτάλ» κοουτσαρίσματος και οι παίκτες του μετά από μία ψυχωμένη εμφάνιση μειώνουν στο -1 από την κορυφή και πάνε φούλ για Scudetto.

Πέντες μήνες μετά, το feeling είναι 100% διαφορετικό. Η Ιντερ παρότι και προηγείται 3-1 στο «Μεάτσα» κόντρα στην Αταλάντα, χάνει με 3-4, η διαφορά από την κορυφή πάει στους 21 βαθμούς, μένει στο -8 από το Champions League και πέφτει γενικά από τις θέσεις της Ευρώπης.

Υπάρχουν ακόμα 7 αγωνιστικές για να αλλάξει η κατάσταση στην Serie A, ενώ οι Νερατζούρι έχουν το δικαίωμα να ονειρεύονται έναν τίτλο και μαζί έξοδο στην Ευρώπη μέσω του Coppa Italia, όμως η εικόνα τους δεν πείθει μάλλον κανέναν.

Είναι πολλά αυτά που φταίνε για την ελεύθερη πτώση μίας ομάδας που πριν 3 χρόνια βρέθηκε στην κορυφή της Ευρώπη κατακτώντας ένα ιστορικό τρεμπλ. Και σίγουρα η εύκολη λύση είναι να τα φορτώσεις όλα στη διαιτησία. Αυτό που έκαναν δηλαδή άπαντες στην Ιντερ, ο πρόεδρος, Μάσιμο Μοράτι, ο προπονητής, Αντρέα Στραματσιόνι, αλλά και ο capitano, Χαβιέρ Ζανέτι.

Πριν δύο αγωνιστικές, οι Ιταλοί έβαλαν σε λειτουργία την εφαρμογή «Moviola» που είναι κάτι σαν slow motion και έδωσαν στη δημοσιότητα το πως θα είχε διαμορφωθεί βαθμολογία του Campionato αν δεν υπήρχε το παραμικρό διαιτητικό σφάλμα. Σε αυτήν, οι Ιντερίστι είχαν μόλις έναν βαθμό λιγότερο από αυτούς που έχουν. Αφήνουμε τους arbitri στην άκρη και πάμε στα υπόλοιπα.

Αμυνα
Παίζει στην χώρα που η άμυνα είναι ιερή σαν τη βίβλο. Κι όμως το καλοκαίρι οι παράγοντες του κλαμπ θεώρησαν ότι αυτός που λείπει από τα μετόπισθεν είναι ο Ματίας Σιλβέστρε, ο οποίος μετά από διαπραγματεύσεις ενός μήνα, τελικά αποκτήθηκε. Ο Αργεντινός ήρθε δανεικός από την Παλέρμο και μαζί με τους Σάμουελ, Ρανόκια, Ζουάν Ζεσούς, Κίβου αποτέλεσε τις επιλογές για το κέντρο της άμυνας, η οποία όπως φάνηκε για ακόμα μία φορά κόντρα στην Αταλάντα, είναι παιδική χαρά. Ο Σιλβέστρε ήδη δεν χρησιμοποιείται και θα επιστρέψει στην Σικελία.

Η Ιντερ έχει δεχθεί 43 γκολ σε 31 αγώνες στο φετινό πρωτάθλημα. Αυτό σημαίνει ότι το παθητικό της είναι χερότερο από αυτό των Γιουβέντους (20), Νάπολι (29), Μίλαν (34), Λάτσιο (36), Κατάνια (38), Σαμπντόρια (38), Φιορεντίνα (39), Ουντινέζε (39), Πάρμα (39), Μπολόνια (40), Σιένα (42) και ίδιο με της Τορίνο που ξεκίνησε τη σεζόν με στόχο να αποφύγει τον υποβιβασμό.

Προπονητής
Ο Αντρέα Στραματσιόνι ανέλαβε τα ηνία στο τέλος της περσινής σεζόν αφού όπως έβγαινε από τη διοίκηση ήταν ο «καλύτερος προπονητής της γενιάς του». Εναν χρόνο μετά, το έργο του μπορεί να κριθεί και καθρέφτης εκτός από την βαθμολογία είναι το γήπεδο, στο οποίο η ομάδα που παρουσιάζει δεν μπορεί να πείσει ποτέ και κανέναν για το ότι θα πάρει αποτέλεσμα. Εκτός από ένα κομμάτι στην αρχή της χρονιάς, η σταθερότητα είναι κάτι άγνωστο στη Ιντερ, της οποίας η διοίκηση θα πρέπει μάλλον να ξανασκεφτεί το μέχρι πότε μπορεί να στηρίζει τον Στραματσιόνι.

Δύσκολες καταστάσεις στο ποδόσφαιρο υπάρχουν πολλές και δικαιολογίες μπορεί να υπάρξουν ακόμα περισσότερες, όμως αν στην Ιντερ κοιτάξουν τις υπόλοιπες ομάδες με τις οποίες είναι κοντά στην βαθμολογία, θα δουν ότι όλες είχαν δύσκολο project στο ξεκίνημα της σεζόν. Η Φιορεντίνα δημιούργησε μία εντελώς νέα ομάδα το καλοκαίρι, όμως εκεί η δουλειά του προπονητή είναι εκπληκτική και σήμερα μπορεί να λέει ότι είναι η μοναδική που κοντράρει την Μίλαν για το Champions League. Ο Μοράτι θα μπορούσε να έχει «χτυπήσει» τον Μοντέλα το καλοκαίρι όμως έμεινε κολλημένος στον «Στράμα».

Παράδειγμα κόντρα στην Ιντερ αποτελεί και η Μίλαν, που το καλοκαίρι πέρασε ένα σκληρό μεταβατικό στάδιο με την αποχώρηση όλων των legends. Τα νιάτα στα οποία έγινε «επένδυση» πήραν ευκαιρίες και παρότι η το πρώτο μισό της χρονιάς ήταν απογοητευτικό, το νερό μπήκε στο αυλάκι, το σεντόνι είναι πλέον εύκολη υπόθεση και η πορεία στον δεύτερο γύρο είναι η καλύτερη από όλες τις ομάδες στα 5 μεγάλα πρωταθλήματα.

Λάτσιο. Σίγουρα έχει χειρότερο ρόστερ από την Ιντερ και ο σχεδιασμός είχε προϋπολογισμό αξίας... 2 εκατ. ευρώ. Με αυτά τα λεφτά ήρθε ο Σιανί, αποκτήθηκε ως ελεύθερος ο Εντερσον ενώ στον πάγκο βρέθηκε νέος τεχνικός. Ο Πέκτοβιτς διατήρησε την ομοιογένεια, μπόρεσε να μείνει για μεγάλο διάστημα κολλητά στην Γιουβέντους και σήμερα είναι στα ίδια με την Ιντερ, που το καλοκαίρι θεωρήθηκε ότι έχει έτοιμο κορμό και απλά έκανε προσθήκες.

Τραυματισμοί
Σίγουρα οι τραυματισμοί είναι ένας παράγοντας που δεν μπορείς να υπολογίσεις και να προβλέψεις στο ποδόσφαιρο και η ατυχία στην Ιντερ φέτος είναι μεγάλη. Οι Νερατζούρι έχασαν για μεγάλο διάστημα μέσα στη σεζόν Μιλίτο, Στάνκοβιτς, Σάμουελ, Κίβου, Παλάσιο, απουσίες οι οποίες ήταν εξαιρετικά σημαντικές, σε κάποιο βαθμό την καταδίκασαν, όμως είναι μεγάλο λάθος να θεωρηθεί ότι μόνο σε αυτούς οφείλεται η αποτυχημένη χρονιά. Φέτος ο Στραματσιόνι μετά από τους δύο σερί μυικούς των Παλάσιο-Κασάνο τα έχωσε στο ιατρικό επιτελείο.

Υπάρχουν πολλοί ακόμα παράγοντες που παίζουν τον ρόλο τους στην κατρακύλα της Ιντερ. Από τα «γηρατειά», αφού δέκα παίκτες έχουν ξεπεράσει τα 30, το γεγονός ότι συνεχίζει να μην έχει Ιταλούς στο ρόστερ (υπάρχουν μόνο οι Κασάνο, Ρανόκια, Σκελότο), όπως το ότι η διοίκηση δεν είχε... συναίσθηση της δυναμικότητας της ομάδας, αφού ο Μοράτι τον Ιανουάριο μετά τις μεταγραφές των Κόβατσιτς, Σκελότο και Κουζμάνοβιτς πίστευε ότι η ομάδα μπορεί να κατακτήσει το Scudetto.

Το μόνο που μπορεί να δει εύκολα κάποιος που παρακολουθεί ακόμα και περιστασιακά το Campionato είναι ότι αυτή η Ιντερ δεν έχει μέλλον. Πέρα από τους Χαντάνοβιτς, Γκουαρίν, Παλάσιο που έχουν κάνει εξαιρετική σεζόν, αλλά και τους Κόβατσιτς, Ζουάν Ζεσούς που ακόμα διαθέτουν μόνο ταλέντο, δεν υπάρχουν στην ομάδα οι παικταράδες που θα κάνουν τη διαφορά και θα επαναφέρουν τους Νερατζούρι στον δρόμο για την κορυφή...

Follow me: Giorgio_Oddo