Δικός της για να τον χάσει

Mind Games
Το παιχνίδι σε καμία περίπτωση δε θύμισε Πρέμιερ Λιγκ. Το αργό τέμπο, οι λίγες ευκαιρίες, η προσπάθεια για αλληλοεξουδετέρωση και το στήσιμο της Γιουνάιτεντ παρέπεμπαν σε κάτι άλλο. Και πώς να μην συμβεί αυτό, όταν παιζόταν όλη η χρονιά. Ο Φέργκιουσον πριν το παιχνίδι είχε δηλώσει ότι η ομάδα του θα παίξει μόνο για τη νίκη, ότι είναι…. μαζοχιστής και μπορεί να αποδείχθηκε τέτοιος, όμως αυτή τη φορά δεν ήταν νικητής των mind games. Ο Μαντσίνι ακόμη και μετά τη νίκη της Σίτι έχρισε φαβορί την Γιουνάιτεντ, έστω και αν από το χαμόγελό του καταλάβαινες ότι λέει ψέματα.

Ο Ιταλός κράτησε τους παίκτες του προσγειωμένους και λίγες ημέρες μετά τη δημόσια στήριξη του Σεΐχη Μανσούρ στο πρόσωπό του, είναι ξανά στην κορυφή. Ακόμη και όταν ο Φέργκιουσον του την… έπεσε εκείνος πήγε κατευθείαν πάνω του, κάτι που λίγοι τόλμησαν να κάνουν όλα αυτά τα χρόνια, δείγμα της διαφοράς ψυχολογίας. «Όλα είναι στο χέρι της Σίτι», τόνισε ο Σκοτσέζος. Δήλωση αληθής, αλλά με δύο ερμηνείες. Ή έριξε λευκή πετσέτα ή θέλει να πιέσει ακόμη περισσότερο τους αντιπάλους του. Το κακό είναι ότι μάλλον συγκλίνει προς το πρώτο…

Προσανατολισμός και προσήλωση
Παραδόξως, το κοουτσάρισμα του Σκοτσέζου στα τελευταία ματς ήταν κάκιστο. Ας μην ξεχνάμε και τον τρόπο που η Γιουνάιτεντ έφτασε στις νίκες επί των ΚΠΡ (2-0) και Άστον Βίλα (4-0). Φαίνεται ότι τα αποτελέσματα έκρυψαν τις αδυναμίες, που φάνηκαν περίτρανα απέναντι σε Γουίγκαν, Έβερτον και Σίτι. Ίσως ο Φέργκιουσον να είδε ότι τα αμυντικά προβλήματα είναι πολλά για να παίξει επιθετικά στο «Ιτιχάντ», ίσως να φοβήθηκε πολύ το παιχνίδι, όμως το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Ο Μαντσίνι από την άλλη κράτησε σταθερή την ενδεκάδα, η ομάδα του σιγά-σιγά ξαναβρήκε τον ρυθμό της μετά την ήττα από την Άρσεναλ και ίσως ήταν η πρώτη φορά που είδα τους παίκτες του να ξέρουν ακριβώς τι θέλουν από ένα παιχνίδι. Οι φαντεζί ενέργειες, αν εξαιρέσουμε αυτό που πήγε να κάνει ο Νασρί στο 90’, ήταν ελάχιστες, το παιχνίδι της Σίτι ήταν πολύ απλό και η υπομονή ανταμείφθηκε με το γκολ του Κομπανί και το μηδέν στην άμυνα με ευκολία. Οι «πολίτες» ήταν απόλυτα συγκεντρωμένοι και καλύτεροι σε όλες τις γραμμές.

Πήγε να το… κλέψει
Στα χρόνια συνύπαρξης των δύο τεχνικών στο Μάντσεστερ μόνο ο ένας δεχόταν κριτική τα προηγούμενα χρόνια για την αμυντική προσέγγιση στο παιχνίδι, την έλλειψη εναλλακτικού πλάνου και την κακή ανάπτυξη. Κάποτε ο Μαντσίνι ήταν εκείνος που τα περίμενε όλα από τον Τέβες στην επίθεση και τον Τουρέ στο κέντρο. Πλέον, η κριτική αγγίζει και τον πολυνίκη της πόλης. Ο Φέργκιουσον παρέταξε μία άκρως αμυντικογενή ομάδα με στόχο να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα. Το στήσιμο της Γιουνάιτεντ από τη μία περιόρισε πάρα πολύ τους «πολίτες», όμως από την άλλη δεν έφερε το αποτέλεσμα. Το να κόβουν οι «κόκκινοι διάβολοι» αποδείχθηκε σχετικά εύκολο, όμως μετά πραγματικά έμοιαζαν να μην ξέρουν τι θέλουν να κάνουν με την μπάλα. Στο τέλος το πλάνο της Σίτι υπερίσχυσε κατά κράτος και οι παίκτες του Φέργκιουσον δεν έκαναν ούτε μία τελική προσπάθεια εντός εστίας. Η Γιουνάιτεντ δεν ήταν ποτέ ομάδα που πήγαινε να κλέψει το αποτέλεσμα, όμως αυτή τη φορά το επιχείρησε και απέτυχε παταγωδώς.

Λανθασμένες επιλογές
Η επιλογή του Παρκ δεν βγήκε, οι τρεις στον άξονα της μεσαίας γραμμής – Σκόουλς, Γκιγκς, Κάρικ – κουβαλάνε μαζί στις πλάτες τους 103 χρόνια και δεν είχαν καμία τύχη απέναντι στους Τουρέ και Μπάρι, ενώ μετά το γκολ Plan B δεν υπήρχε. Η είσοδος του Γουέλμπεκ στην ενδεκάδα έμοιαζε να είναι κίνηση ανάγκης και όχι τακτικής, ενώ ο Ρούνεϊ, που αναλώθηκε στο να τρέχει και να πιέζει μέχρι το 60’, δεν είχε δυνάμεις την στιγμή που οι «κόκκινοι διάβολοι» τον χρειάζονταν περισσότερο. Ναι μεν το γκολ προήλθε από στημένη φάση, όμως μου είναι αδύνατον να πιστέψω ότι ο Φέργκιουσον δεν γνώριζε ότι η Σίτι είχε πετύχει ούτε ένα ούτε δύο αλλά 13 γκολ από κόρνερ και με του Κομπανί έφτασε στα 14, περισσότερα από κάθε άλλη ομάδα στην Πρέμιερ Λιγκ.

Άλλωστε το πρόβλημα του Ντε Χέα με τις εξόδους στα στημένα δεν είναι κάτι καινούριο. Αν δεν γίνονταν λάθη στο ποδόσφαιρο, δε θα έμπαιναν και γκολ και όταν προετοιμάζεις την ομάδα σου για ένα τέτοιο παιχνίδι δεν γίνεται να θεωρείς δεδομένο ότι ό,τι και να γίνει θα φύγεις με το μηδέν στην άμυνα. Πρέπει να έχεις πλάνο αντίδρασης σε περίπτωση που βρεθείς πίσω στο σκορ. Ο Μαντσίνι πήρε περισσότερα ρίσκα, η Σίτι είχε περισσότερη ενέργεια και έφτασε δίκαια στη νίκη.

Timing και χαρακτήρας
Τα πάντα στη ζωή είναι θέμα τάιμινγκ. Το γκολ του Κομπανί στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους ήταν εκείνο που έκανε τη διαφορά. Οι «κόκκινοι διάβολοι», όμως, είχαν περίπου 15’ να συνέλθουν, να ανασυνταχθούν και να επιστρέψουν για την ισοφάριση, όμως βρήκαν απέναντί τους μία ακόμη καλύτερη Σίτι. Το 6-1 του πρώτου γύρου ήταν εξωπραγματικό, όμως όλοι γνωρίζουν ότι η διαφορά των δύο ομάδων δεν είναι τέτοια, κάτι ανάλογο και με το 8-2 της Γιουνάιτεντ επί της Άρσεναλ. Στο χθεσινό παιχνίδι, όμως, η Σίτι απέδειξε ότι μπορεί στα δύσκολα. Μπορεί να παίξει όπως χρειαστεί στο παιχνίδι-τίτλος της σεζόν. Οι «πολίτες» έδειξαν χαρακτήρα μεγάλης ομάδας.

Καμία ομάδα στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ δεν κατάφερε 3 αγωνιστικές πριν το τέλος να κατακτήσει τον τίτλο βρισκόμενη στο -3 και η Σίτι είναι το φαβορί για να το κάνει. Ενδεχόμενη νίκη επί της Νιούκαστλ ίσως σηματοδοτήσει το ξεκίνημα της δικής της εποχής στο Μάντσεστερ, ίσως και όχι. Τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη και αυτό το ξέρουν καλά οι δύο τεχνικοί. Η ευκαιρία των «πολιτών», όμως, είναι εδώ και τώρα και δε θα τους ξαναδοθεί. Ο τίτλος, πλέον, είναι δικός τους για να τον χάσουν.