Η πολυμετοχικότητα τον εκτόξευσε αλλά...
Επειδή πολύ κουβέντα γίνεται τελευταία, για το πώς φθάσαμε εδώ που φθάσαμε και γιατί ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει να μην παίξει στην Ευρώπη θέλω να πω δύο πραγματάκια και να το κλείσω εδώ , διότι δεν μου αρέσει η παρελθοντολογία, αλλά δεν μου αρέσει να κάνουν και κάποιοι το άσπρο-μαύρο.
Το 2008 και ενώ ο Παναθηναϊκός προερχόταν από μία μίζερη τετραετία(μακριά από τίτλους και ευρωπαικές διακρίσεις) ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, υπό την πίεση του κόσμου αποφάσισε να ανοίξει την ΠΑΕ και να βάλει μέσα επιχειρηματίες , που ήθελαν να βοηθήσουν την ομάδα να εκτοξευθεί. Να επιστρέψει στους τίτλους και κυρίως να φέρει αστέρια και τον κόσμο στο γήπεδο. Παρά το ότι αυτή η πολυμετοχικότητα δέχθηκε χτυπήματα εκ των έσω-αφού οι σχέσεις Βαρδινογιάννη, Βγενόπουλου ποτέ δεν ήταν αρμονικές- τα κατάφερε αγωνιστικά και όποιος λέει το αντίθετο εκτίθεται από τα αποτελέσματα και τα διαρκείας.
Τα 4.000 διαρκείας στην Λεωφόρο την περίοδο 2007-08 έγιναν 29.000 το καλοκαίρι του 2008 και 30.000 διαρκείας τα καλοκαίρια του 2009 και του 2010. Το να θυμίσω τον «πόλεμο» που έγινε από συγκεκριμένα ΜΜΕ στην διοίκηση Πατέρα είναι περιττό. Η ομάδα πήγαινε για νταμπλ και κάποιοι του έγραφαν πρωτοσέλιδο «Παρτο και φύγε». Αυτό , όμως, που δεν αμφισβητείται είναι ότι η ομάδα πήρε το νταμπλ το 2010 και έφθασε και στους «16» του Europa League αποκλείοντας την Ρόμα με δύο νίκες , ενώ το 2009 έμεινε μεν μακριά από τους τίτλους, αλλά προκρίθηκε στους 16 του τσάμπιονς λιγκ με νίκες σε Βρέμη και Μιλάνο και αποκλείστηκε από τους «8» στις λεπτομέρειες από την Βιγιαρεάλ και κυρίως για διαιτησία σε βάρος του στο παιχνίδι στην Ισπανία.
Το δεύτερο που δεν αμφισβητείται είναι ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού που είχε ….κουραστεί να βλέπει την ομάδα να τερματίζει δευτεροτρίτη επέστρεψε στο γήπεδο και είδε την ομάδα να σηκώνει την κούπα την δεύτερη χρονιά της πολυμετοχικότητας και ενώ οι δύο βασικοί μέτοχοι τρώγονταν σαν τα κοκόρια και ο Πατέρας είχε κουραστεί να κάνει τον …διαιτητή. Φυσικά και έγιναν λάθη , φυσικά και πετάχτηκαν λεφτά κυρίως το καλοκαίρι του 2008 όταν μέσα σε ένα μήνα Πατέρας και Αντωνίου ανέλαβαν να βρουν προπονητή και παίκτες. Καμία φρέσκια διοίκηση δεν μπορεί να αποφύγει τα λάθη.
Θυμηθείτε τι λεφτά ξόδεψαν οι Γιαννακόπουλοι τα πρώτα χρόνια μέχρι να καταφέρουν μετά από χρόνια να κάνουν τον Παναθηναϊκό μόνιμο πρωταθλητή και εξάστερο στην Ευρώπη. Θυμηθείτε τον Κόκκαλη πόσα λεφτά ξόδευε όταν ανέλαβε και πήγαιναν στον βρόντο μέχρι να φθάσει να πάρει το πρωτάθλημα για τον Ολυμπιακό μετά από 4 χρόνια. Ετσι και τώρα έγιναν λάθη στις μεταγραφές . Κυρίως την πρώτη χρονιά(Σόουζα, Μελίσσης), αλλά και την δεύτερη χρονιά(Σειταρίδης). Στην ζυγαριά, όμως , αν τα βάλεις αυτό το διάστημα ήρθαν περισσότερο καλοί παίκτες. Αλλοι ήταν αστέρια και έκαναν και κάνουν την διαφορά(Σισέ, Ζιλμπέρτο,Λετο), άλλοι βοήθησαν πολύ με την προσωπικότητά τους(Κατσουράνης), άλλοι αποδείχθηκαν από πολύτιμοι , έως χρήσιμοι και φαίνεται ακόμα και σήμερα ρίχνοντας μία ματιά στην ενδεκάδα(Χριστοδουλόπουλος, Κλέιτον, Μαρίνος, Μπιαρσμιρ, Καντέ). Το κυριότερο; Ο κόσμος γέμιζε το γήπεδο και αυτό που έβλεπε έβγαζε υγεία.
Η πολυμετοχικότητα , λοιπόν, όντως εκτόξευσε αγωνιστικά τον Παναθηναϊκό(που εκτός των άλλων σταμάτησε από την δεύτερη χρονιά μετά την πτώση Γκαγκάτση να πηγαίνει ως πρόβατο σε σφαγή), αλλά απέτυχε διότι δεν μπόρεσαν να συνυπάρξουν κυρίως οι Βαρδινογιάννης, Βγενόπουλος. Και φυσικά όταν ο Τζίγκερ έδωσε το 50% των μετοχών του η συμφωνία ήταν αν μπουν τα 65 εκ. ευρώ στην ομάδα, αλλά και ότι στη συνέχεια για να συντηρηθεί αυτή η ομάδα να μπαίνουν κάθε χρόνο κάποια χρήματα. Αυτό δεν έγινε τον τελευταίο χρόνο και αποτέλεσμα είναι η ομάδα να αντιμετωπίζει αυτή την στιγμή πρόβλημα. Πώς να μην αντιμετωπίζει όταν δεν έχει μπει ούτε ευρώ στο ταμείο;
Λογικό μοιάζει. Ας δείξουν κάποιοι , λοιπόν, από τους μετόχους ότι βάζουν την ομάδα πάνω από το εγώ τους, ότι πονάνε για αυτή τώρα, ώστε να βρεθεί η λύση. Αλλιώς θα έχουν πετάξει ένα σημαντικό ποσό ο καθένας τους από αυτά που έβαλαν στις ΑΜΚ και δεν τους θεωρώ τόσο ….χαζούς.Μέσα σε αυτούς δεν συμπεριλαμβάνω τον Γιάννη Βαρδινογιάννη. Με όλους τους τόνους φωνάζει εδώ και καιρό, ότι δεν τον νοιάζει ο Παναθηναϊκός και ο κόσμος του, ακόμα και να διαλυθεί η ομάδα. Ο Τζίγκερ αποδεικνύει, ότι είχαν δίκιο αυτοί που τον ήξεραν και έλεγαν , ότι από την ημέρα που ανέλαβε το έκανε κατ’ανάγκη και όχι επειδή είχε «τρέλα» με την ομάδα. Την τρέλα, που έχουν οι αδερφοί Γιαννακόπουλοι, την τρέλα που είχε χρόνια πριν ο θείος του ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, την τρέλα, που είχε ο Νικόλας Πατέρας. Και όταν αυτό δεν το έχεις δεν το κάνεις και σωστά!
Αυτή την στιγμή η ομάδα έχει έναν εξαιρετικό προπονητή, ένα ρόστερ που είναι πρώτο στην βαθμολογία και με κάποιες ενισχύσεις μπορεί να καθιερωθεί στην κορυφή και να συνδυάσει και την πετυχημένη επιστροφή στην Ευρώπη. Αυτό για να γίνει χρειάζεται έναν, δύο μετόχους να έχουν την τρέλα να βγουν μπροστά σε μία δύσκολη –οικονομικά-εποχή και χωρίς φανφάρες, αλλά με ουσιαστικές κινήσεις να οδηγήσουν την ομάδα σε «χρυσές» ημέρες! Φυσικά όχι με κινήσεις τύπου Σισέ(οι εποχές έχουν αλλάξει), αλλά τύπου Κουίνσι, Ζέκα, Κάστρο(που δεν ήρθε και βγάζει μάτια στην Ισπανία).
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
