Έφτιαξε μόνος του το «κώνειο»!

Το Σάββατο είχα γράψει ένα κομμάτι για τις «παγίδες» που με το δικό μου το μυαλό έβλεπα στα κυριακάτικα ματς για τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, με την υποσημείωση ότι αν είναι και οι δύο σοβαροί, τα ματς θα τα πάρουν. Ο Ολυμπιακός ήταν, ο Παναθηναϊκός όχι.

Για τους Πράσινους έγραφα τα εξής: «Η παγίδα για τον Παναθηναϊκό είναι διαφορετικού τύπου και τριπλή: α) η προπαγάνδα για τις απουσίες του ΠΑΟΚ (αναδεικνύεται ξαφνικά σε… μέγιστης σημασίας η απουσία του Κρέσιτς ή τον Σνάουτσνερ, αν είναι δυνατόν, σοβαρή απουσία θα είναι αν μείνει στον πάγκο ο Αθανασιάδης) και συνολικά η υφέρπουσα «παραφιλολογία» (ίσως προερχόμενη και από το εύκολο και επιβλητικό 1-3 της Τούμπας) περί «εύκολου» ματς. Συμφωνώ με τον Μπόλονι ότι η απουσία φιλάθλων «παγώνει» και τον φιλοξενούμενο, αλλά ασφαλώς περισσότερο τον γηπεδούχο (θα είναι ωραία ημέρα αύριο, είναι και ενδιαφέρον το ματς, θα μαζεύονταν περίπου 25-30.000 νομίζω…).

Β) η… ευδιαθεσία για τις «επιστροφές». Ναι, μπορεί πλέον να παίξει ο Νίνης, ναι, είναι σε καλή φόρμα ο Χριστοδουλόπουλος, ναι, είναι απολύτως έτοιμος ο Κουίνσι. Αλλά από… μόνες τους οι επιστροφές δεν συνεπάγονται κάτι και θυμάστε ότι (είχαμε γράψει πως) από τη στιγμή που δεν παίζει ο Λέτο, τους αυτοματισμούς του πρώτου γύρου ο Παναθηναϊκός δεν πρόκειται να τους βρει. Επιπρόσθετα, η απουσία του Σιμάο εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους στη μεσαία γραμμή όπου ο ΠΑΟΚ είναι πλήρης (Γκαρσία – Φωτάκης – Λάζαρ) και ο Κατσουράνης δεν θα μπορέσει εύκολα να συνδράμει στο επιθετικό σκέλος του παιχνιδιού.

γ) η συνωμοσιολογία περί Βοσκάκη: αν μπουν στο τριπάκι οι ούτως ή άλλως επηρεασμένοι πλέον παίκτες του Τριφυλλιού («ξεθώριασαν» πια οι… πειστικές για την αξιοπιστία του πρωταθλήματος απώλειες του Ολυμπιακού με Δόξα Δράμας – Ξάνθη και ο Φερέιρα ξανάρχισε τα δικά του στις δηλώσεις με τις «χειρουργικές» κάρτες κ.ο.κ), ο κίνδυνος να τους έρθει από κει που δεν το περιμένουν είναι μεγάλος.

Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό, έπεσε μέσα και στις τρεις παγίδες. Θεώρησε εύκολο το ματς. Και παρότι ήταν «υποψιασμένος» για τον Βοσκάκη, έκανε ελάχιστα απ’ όσα θα μπορούσε για να νικήσει και τον ρέφερι, αν θεωρούσε ότι θα ήταν «αντίπαλός» του. Κακή βραδιά για τον Φερέιρα. Πολύ κακή. Και στο στήσιμο της ομάδας και στις αλλαγές. Μα κυρίως στο ΠΝΕΥΜΑ και στην τακτική με την οποία μπήκε ο Παναθηναϊκός στο παιχνίδι. Κακή βραδιά και από πάρα πολλούς παίκτες: Κουίνσι, Ζέκα, Κατσουράνης, Σαριέγκι, Μπιάρσμιρ. Τρεις καθαρές ευκαιρίες σε όλο το ματς. Θα μπορούσε κι έτσι να το πάρει ο Παναθηναϊκός. Αλλά κάποια στιγμή θα βρεθεί σε μεγάλη ημέρα ο αντίπαλος γκολκίπερ, θα είναι εύστοχοι οι αντίπαλοι επιθετικοί, δεν θα πιάνει τα άπιαστα ο Καρνέζης, θα στερέψει η τύχη.

Ο Παναθηναϊκός νικήθηκε χθες από τον κακό εαυτό του. Μετά από τον ΠΑΟΚ. Και τον «αποτελείωσε» ο Βοσκάκης. Με χαμένο (για πολλοστή φορά) πρώτο μέρος, με πολύ περισσότερα τρεξίματα από τον ΠΑΟΚ, με αναξιοποίητο τον Λάζαρο, με προσωπικές γκάφες αμυντικά, ηττήθηκε από έναν αντίπαλο ο οποίος απλώς κατέβηκε να παίξει ένα ματς χωρίς άγχος και πίεση και του… βγήκε. Χάρη στο ταλέντο ορισμένων παικτών του, τη σχεδόν αψεγάδιαστη εμφάνιση του Χαλκιά και κυρίως την παρουσία των τριών μέσων του και δη των Λάζαρ, Φωτάκη που κάλυπταν με τα τρεξίματά τους την αδυναμία του Γκαρσία που παίζει μόνο με την πείρα, το ταλέντο και το μυαλό του (όπως και ο Κατσουράνης, για τον οποίο είχα αφήσει ένα υπονοούμενο στο κείμενο του Σαββάτου περί αδυναμίας να βοηθήσει στο επιθετικό σκέλος έχοντας πάντα στο μυαλό ότι με δυσκολία μπορεί να «βγάλει» δύο ματς σε τέσσερις ημέρες).

Για το χθεσινό αποτέλεσμα δεν ευθύνεται ο Βοσκάκης. Επαιξε 55-45 υπέρ του ΠΑΟΚ, άντε 60-40 στα «μικρά», όχι στα «χοντρά». Στο πρώτο ημίχρονο του ύπνου έχει σφυρίξει 50-50. Μεγαλύτερη απόδειξη της διάθεσής του από όλο το ματς είναι η κίτρινη στον Κατσουράνη που του λέει ένα απλό «τι δίνεις;» επιστρέφοντας τρέχοντας στην άμυνα μετά από «στημένο» και «μελέ» που είχε ως κατάληξη ένα πέσιμο του Μπιάρσμιρ μέσα στην περιοχή. Επαναλαμβάνω: αν ο Φερέιρα και οι παίκτες ήταν τόσο «υποψιασμένοι» για τον ρέφερι, δεν έκαναν ούτε το 50% απ΄ αυτό που έπρεπε για να νικήσουν και αυτόν τον «αντίπαλο».

Οποιοι φίλοι του Παναθηναϊκού θεωρούν ότι η ομάδα τους έχασε χθες από τη διαιτησία, πρέπει να θεωρούν ότι ο ΠΑΟΚ στο κρίσιμο ματς με τον Αρη πριν από δύο χρόνια έχασε 10 φορές από τον Σπάθα. Ξέρετε, ούτε εκείνος είχε «χοντρό» σφύριγμα εναντίον του ΠΑΟΚ στο συγκεκριμένο ματς, δεν είχε καθορίσει το αποτέλεσμα του ματς. Τα επιχειρήματά τους στις διαμαρτυρίες των ΠΑΟΚτσήδων τα θυμάμαι: «τι μπάλα παίξατε;», «πόσες ευκαιρίες κάνατε;» «σε ποια καθοριστική φάση σας αδίκησε ο Σπάθας»; Τα ίδια σε αντιστοιχία με τωρινά!

Οι ευθύνες, λοιπόν, για το χθεσινό επιμερίζονται α) στη διοίκηση για όλους τους χειρισμούς της αρχής γενομένης από την εβδομάδα πριν το ματς στη Λιβαδειά (και ο νοών νοείτω) όπου ήθελε και οπαδούς σε ένα επικίνδυνο ματς στο οποίο ΜΕ οπαδούς ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε μετά από έναν ολόκληρο γύρο! β) στους παίκτες γ) στον προπονητή, ο οποίος (μ΄ αρέσει που κάποτε κατηγορούσαμε ΜΟΝΟ τον Τεν Κάτε ο οποίος στις συνεντεύξεις τύπου ήταν ο ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ) δεν αναλαμβάνει ποτέ την ευθύνη των σφαλμάτων του, όταν κάνει (εκτός κι αν πλέον ο Ζεσουάλδο είναι ο πρώτος κόουτς στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού που είναι τέλειος).

Όχι, δεν πιστεύω ότι το πρωτάθλημα έχει τελειώσει για τον Παναθηναϊκό. Νομίζω ότι έστω και σ΄ αυτή την κατάσταση είναι καλύτερη ομάδα (και ατομικά και ως σύνολο) απ΄ αυτή την ΑΕΚ, σαφέστατα έχει ισχυρότερα κίνητρα και μπορεί να πάρει τη νίκη την Κυριακή, ειδικά αν επιστρέψουν Λέτο (κυρίως) και Μπουμσόνγκ (δευτερευόντως). Ναι, εξακολουθώ να έχω μεγάλο φόβο για το τι μπορεί να γίνει στο ΟΑΚΑ τη μεθεπόμενη Κυριακή. Αλλάζω, όμως, πλέον άποψη για το ποιος είναι φαβορί:

ο Ολυμπιακός «αυτοκτόνησε» τον Ιανουάριο και ο Παναθηναϊκός από εκεί και πέρα, παρότι είχε προβάδισμα και ψυχολογικό και βαθμολογικό. Δηλαδή τα μοναδικά πλεονεκτήματα που θα μπορούσε να έχει απέναντι σε έναν αντίπαλο πληρέστερο, ισχυρότερο εξωαγωνιστικά, συσπειρωμένο παντού, ο οποίος βρήκε στην κρισιμότερη καμπή της σεζόν και αγωνιστική σταθερότητα και ποδοσφαιρική ευεξία και περισσότερους (όλους πλην Πάντελιτς!) διαθέσιμους παίκτες την ίδια στιγμή που ο ούτως ή άλλως με φτωχότερο ρόστερ Παναθηναϊκός την «βγάζει» εδώ και ενάμιση μήνα με χωρίς τους δυο εκ των τριών σημαντικότερων παικτών του (Λέτο, Μπουμσόνγκ) και με ανά διαστήματα άλλες απώλειες λόγω τραυματισμών ή τιμωριών (Κουίνσι, Ζέκα, Σιμάο, έρχονται κι άλλες λόγω καρτών…).

Υ.Γ. Για τον Σαλπιγγίδη και τον Χαλκιά δεν θα γράψω. Εχω γράψει στο παρελθόν για την κατάντια μας. Είχα γράψει και για τον ΠΑΟΚ στο ματς με τον Ολυμπιακό (http://www.gazzetta.gr/super-league/article/item/263832-adidoto-kai-oi-axiolupetoi-tou-paok) και για τα… δικά μας, για τη ντροπή που νιώθω και για τη ευθύνη των «πολλών» (http://www.gazzetta.gr/giannes-seretes/article/item/251889-ntrope-mas). Μόνο ένα θα επαναλάβω: ότι ίσως το μοναδικό που μπορεί να συγκρατήσει πλέον ορισμένους είναι το αίσθημα της ΕΥΘΥΝΗΣ έστω και στο 1% όταν βλέπουν από τον καναπέ στην T.V. ή από τις θέσεις των δημοσιογράφων τις καφρίες των οπαδών εναντίον όλων ακόμη και δημοσιογράφων οι οποίοι δεν προκαλούν, δεν γράφουν ψέματα, δεν κάνουν πολιτική ούτε προπαγάνδα, ακόμη κι αν δεν έχουν τα κότσια να γράψουν ούτε το 30% όσων γνωρίζουν. Θα τους συγκρατήσει αν έχουν ΤΣΙΠΑ, φορούν ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ, έχουν ελάχιστη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ για τους κινδύνους και διαθέτουν την απαραίτητη ευαισθησία όταν ακούν τη λέξη ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, την πιο «βαριά» λέξη του παγκόσμιου λεξιλογίου.

Υ.Γ. Επίσης είχα γράψει την πληροφόρηση και την εκτίμησή μου αμέσως μετά την αλλαγή Δούρου - Βασσάρα (http://www.gazzetta.gr/super-league/article/item/260469-sms-me-kuros-kai-o-doureios-ehos). Αυτό που δεν έχω γράψει είναι η ατμόσφαιρα που επικρατεί στην διαιτητική πιάτσα μετά το διπλό χτύπημα στον Κωνσταντινέα. Όταν είσαι σε μια δουλειά με 30 συναδέλφους και «απολύεται» μαζί με (διπλή) τρομοκρατία ο πιο «τρελός», ο πιο «δεν πα΄ να κάνουν ό,τι θέλουν - εγώ δεν μασάω», εσύ που δεν είσαι τρελός, αλλά… λογικός, πώς θα επηρεαστείς;