Αλλάζει ή βουλιάζει!

Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στο σημείο μηδέν. Η υπάρχουσα αρρωστημένη κατάσταση ολοκληρώθηκε με όσα έγιναν το βράδυ της Κυριακής στο ΟΑΚΑ. Μια κατάσταση για την οποία εκτός από όσα γίνονται στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου, ευθύνονται και οι αμέτοχοι του συλλόγου που κατάντησαν το «τριφύλλι» να είναι ανύπαρκτο σε πολλούς ζωτικούς τομείς για μία ομάδα που πρέπει κάθε χρόνο να παλεύει για το πρωτάθλημα. Ο κόσμος έβραζε με τους εντός και εκτός Παναθηναϊκού «εχθρούς» και μόνοι όσοι ζουν σε άλλη χώρα έμειναν με το στόμα ανοιχτό για όσα απαράδεκτα έγιναν.

Αυτή η αρρώστια πρέπει να ξεριζωθεί άμεσα από τα σωθικά του συλλόγου, ώστε να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να συνεχίσει. Η ομάδα είναι χωρισμένη σε στρατόπεδα, οι μέτοχοι δεν μπορούν να βγάλουν άκρη μεταξύ τους και στη μέση βρίσκεται ο κόσμος. Ο σύλλογος είτε θα αλλάξει είτε θα βουλιάζει περικυκλωμένος από την εσωστρέφεια, τις κόντρες και την παντελή αδιαφορία των ανθρώπων που κρατούν τις τύχες της ομάδας στα χέρια τους.

Με κύριο υπεύθυνο τον μεγαλομέτοχο, Γιάννη Βαρδινογιάννη, και τους υπολοίπους να έπονται ο Παναθηναϊκός έφτασε μέχρι εδώ. Πλέον, δεν υπάρχει κανένα απολύτως περιθώριο για μεσοβέζικες λύσεις. Καλώς ή κακώς η μοναδική λύση αυτή τη στιγμή που υπάρχει στο προσκήνιο είναι η ενεργοποίηση της ομάδας Βγενόπουλου με την προϋπόθεση της ΓΗΠΕΛ. Μακάρι να υπήρχαν Άραβες, Ρώσοι, Πακιστανοί κροίσοι για να απογείωναν το «τριφύλλι» αλλά δεν υπάρχουν.

Δεν γίνεται να αιωρείται άλλο αυτή η κατάσταση. Ντροπή δεν είναι μόνο αυτά που έγιναν χθες στη Καλογρέζα, ΝΤΡΟΠΗ είναι η κατάσταση, στην οποία βρίσκεται αυτή την στιγμή ο Παναθηναϊκός. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο, όλοι γνωρίζουν πολύ καλά πως η ομάδα πάλεψε μέχρι εκεί που μπορούσε, όντας τελείως απροστάτευτη και μόνη. Όλοι γνωρίζουν πως στο... παρατσάκ ο σύλλογος θα γλιτώσει την αγχόνη της ΟΥΕΦΑ.

Ας καθίσουν σε ένα τραπέζι και ας μην θέλει ο ένας να βλέπει τον άλλον. Κανείς πλέον δεν τους ζητά να συνυπάρξουν μαζί. Απαίτηση όλων είναι να βρεθεί λύση. Να γυρίσει σελίδα ο σύλλογος, να βαδίσει σε σίγουρα μονοπάτια και να λήξει μια και καλή όλη αυτή η ιστορία με την διοικητική ανυπαρξία του τελευταίου ενάμιση χρόνου.

Πάντως, από το βράδυ της Κυριακής και τη λήξη του ντέρμπι υπάρχει ένα ανεπανάληπτο ρεσιτάλ υποκρισίας που όμοιο του δεν έχει ξαναγίνει. Εδώ και αρκετό καιρό είναι δεδομένο πως σαν ελληνικό ποδόσφαιρο έχουμε φτάσει τον πάτο του βαρελιού και το μόνο που γίνεται είναι να προσπαθούμε να τρυπήσουμε το σίδερο για να πιάσουμε το χώμα. Η ατιμωρησία που έχει γίνει συνήθεια, οι Παράγκες «1» και «2» και όλες οι ενδείξεις της άνευ προηγουμένου παρακμής έδειχναν πως θα φτάναμε σε αυτό το σημείο.

Το καλοκαίρι θυμάται κανείς τι έγινε; Κουκουλώθηκε ναι ή όχι το μεγαλύτερο σκάνδαλο του ελληνικού αθλητισμού; Τιμωρήθηκε κανείς; Πήγαν φυλακή οι άμεσα εμπλεκόμενοι; Τα μεγάλα «ψάρια» τιμωρήθηκαν ή κάποιοι δεν αγγίχθηκαν καν και σήμερα το παίζουν τιμητές της κάθαρσης και προστάτες του ποδοσφαίρου; Για την Ριζούπολη λογοδότησε κανένας ή έφταναν και περίσσευαν οι διορισμοί στη ΠΑΕ Ολυμπιακός του Μπαλόκα και του τότε Αττικάρχη Τσιρώνη για να ξεχαστεί και αυτό;

Υπάρχει κανείς να δικαιολογήσει τα δακρυγόνα που έριχναν από τις 5 το απόγευμα στον ηλεκτρικό και το… κυνήγι σε όσους ήθελαν να προσεγγίσουν τα εκδοτήρια στην «Ειρήνη»; Όταν η αστυνομία θέλει ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ. Στο ΟΑΚΑ το πλάνο ήταν διαφορετικό. Αυτό είναι όλο. Όταν σαν αστυνομία ελέγχεις τον μπαμπά με το παιδί του και αφήνεις να μπαίνουν μέσα μολότοφ και οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, τότε μπορεί να καταλάβει και ο πιο αδαής πως ήθελαν και έγιναν. Τόσο απλά.