10 αλήθειες από το Κροατία-Ελλάδα

Οι μεγαλύτεροι αγώνες στην Sportingbet. Παίξε νόμιμα με πριμ 5%* στο Σουηδία – Ιταλία. *Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις (21+).

ΛΙΓΟ πριν γίνει η κλήρωση των μπαράζ είχα εκφράσει εδώ την άποψη ότι θα προτιμούσα τη Δανία. Τονίζοντας ότι η Κροατία είναι μία ομάδα που πάντοτε παίρνει προκρίσεις μέσα από αυτή τη διαδικασία…

Τέλος πάντων, νομίζω ότι μπορούμε να καταγράψουμε κάποιες αλήθειες από το χθεσινό παιχνίδι στο Ζάγκρεμπ.

Πρώτη. Η Κροατία έχει καλύτερη ομάδα. Φάνηκε κι από την προκριματική φάση, που άφησε πίσω της Ουκρανία και Τουρκία, αλλά και Φινλανδία, μαζεύοντας σε πολύ πιο δύσκολο όμιλο από το δικό μας 20 πόντους. Να θυμίσω ότι η Ελλάδα άφησε πίσω της στον όμιλο (19 πόντους) Βοσνία, Εσθονία και Κύπρο…

Δεύτερη. Η Κροατία έχει πολύ καλύτερους παίκτες, που παίζουν σε επίπεδο Ρεάλ (Μόντριτς), Μπαρτσελόνα (Ράκιτιτς), Γιουβέντους (Μάντζουκιτς), Ίντερ (Πέρισιτς, Μπρόζοβιτς), Ατλέτικο (Βρσάλικο), Λίβερπουλ (Λόβρεν), Μονακό (Σούμπασιτς), Κάλινιτς (Μίλαν). Οι δικοί μας παίκτες έχουν ταβάνι ομάδες όπως οι Ρόμα, Ντόρτμουντ, Μπενφίκα, Μαρσέϊγ, Λέβερκουζεν, Έβερτον…

Τρίτη. Οι ελλείψεις της Εθνικής δεν αναπληρώθηκαν. Ούτε του Μανωλά, ούτε του Τοροσίδη, ούτε του Μάνταλου, ούτε καν του πιτσιρικά Δώνη, μοναδικού που μπορούσε να δώσει μία ταχύτητα επιθετικά στην ομάδα. Από την Κροατια έλειπε μόνο ο Μάντζουκιτς, αλλά είχε τον Κράμαριτς, με 15 γκολ πέρσι στην Μπουντεσλίγκα.

Τέταρτη. Το πλάνο Σκίμπε δεν βγήκε, ξεκάθαρα. Το 5-3-1-1 έφερε μάλλον μπέρδεμα στην ομάδα, ιδίως στο αμυντικό κομμάτι. Όταν ο αντίπαλος παίζει με ένα σέντερ φορ (Κάλινιτς) και στα άκρα έχει δύο από δεξιά (Βρσάλικο, Κράμαριτς) και δύο από αριστερά (Στρίνιτς, Πέρισιτς), εσύ δεν μπορείς να παίζεις με ένα (Μανιάτη και Σταφυλίδη) σε κάθε πλευρά. Θα σε γλεντήσουν από τα άκρα. Ο Γερμανός το εγκατέλειψε γρήγορα, αλλά όταν ξεκινάς με 0-2 στο 20λεπτο δεν είναι εύκολο.

Πέμπτη. Οι διεθνείς μας μπήκαν σαφέστατα «δεύτεροι» στο παιχνίδι. Και σε δυναμισμό και σε πάθος και στα πάντα. Οι Κροάτες τους πήραν φαλάγγι «κανονικά» από το πρώτο λεπτό. Κατ΄ αρχάς, τους βάζαμε συνεχώς μέσα στην περιοχή μας στο πρώτο δεκάλεπτο, με αχρείαστα φάουλ (π.χ. Μανιάτη, Τζαβέλλα). Μας πήραν τον αέρα, την ψυχολογία του αγώνα, από την πρώτη στιγμή, από μία στημένη φάση, όπου η οργάνωση της ομάδας αμυντικά ήταν επιπέδου Γιβραλτάρ κι εκ τύχης δεν σκόραραν οι γηπεδούχοι.

Έκτη. Τα ατομικά λάθη που έγιναν ήταν απερίγραπτα. Ο Καρνέζης ήταν λες και μπήκε στο ματς, στη φάση του πέναλτι μόλις στο 13’ σαν συνέχεια της μοναδικής του φετινής εμφάνισης την Κυριακή, όπου σε 30’ έφαγε τρία γκολ και το Έβερτον-Γουότφορντ 0-2 έγινε 3-2! Ο δε Σταφυλίδης στη φάση του 4-1 ενήργησε σαν να είναι ο Μαρσέλο της Ρεάλ Μαδρίτης, την στιγμή που ο ίδιος φέτος έχει 11 λεπτά συμμετοχής με την Άουγκσμπουργκ. Ακόμη και στο 3-1, είναι απορίας άξιον πως ο Κροάτης δεξιός μπακ έκανε τη σέντρα τόσο ελεύθερα κι άνετα, ενώ από εκεί έπαιζαν τόσο ο Τζαβέλας, όσο και ο Σταφυλίδης.

Έβδομη. Υποτίθεται ότι το μεγάλο μας όπλο είναι η άμυνα, αλλά με εξαίρεση τον Παπασταθόπουλο, ουδείς άλλος αμυντικός στάθηκε. Ο Μανιάτης ούτε τον Στρίνιτς σταμάτησε στο 2-0, ούτε μπόρεσε έστω να μαρκάρει τον Πέρισιτς στο 3-1. Ο Ρέτσος μπαίνοντας αλλαγή έδειξε φανερά ανέτοιμος. Ο Παπαδόπουλος έχει τα περισσότερα φυσικά προσόντα (ταχύτητα, δύναμη, αλτικότητα) απ΄ όλους, αλλά σε καίριες τοποθετήσεις του είναι να τραβάς τα μαλλιά σου. Στο 2-0 έχασε εντελώς τη φάση και υποχρέωσε τον Παπασταθόπουλο να πάει στο πρώτο δοκάρι. Το γλυκό έδεσε με την «αντίδραση» του Τζαβέλλα, που αντί να καλύψει με τη σειρά του τον Παπασταθόπουλο, μαρκάροντας τον (σκόρερ) Κάλινιτς, πήγε και κόλλησε σε θέση αριστερού μπακ, παρότι εκεί ήταν ο Σταφυλίδης.

Όγδοη. Με την αλλαγή του συστήματος σε 4-4-1-1, ο Ζέκα, μοναδικός που μπορεί να πρεσάρει, πήγε από δεξιά. Όπερ σημαίνει ότι (με τον Φορτούνη να μη βοηθάει σε τρεξίματα, μαρκαρίσματα) έμειναν ουσιαστικά οι Σάμαρης, Τζιόλης δύο απέναντι σε τρεις και δη μεγάλους μπαλαδόρους (Μόντριτς, Ράκιτιτς, Μπρόζοβιτς), με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

Ένατη. Η επιθετική μας λειτουργία, ξέχωρα από τις στατικές φάσεις, είναι εντελώς μονοδιάστατη: να βγουν φάσεις για τον Μήτρογλου η, να βγάλει ο ίδιος ο Μήτρογλου φάσεις μόνος του. Αν βρεθεί σε μέρα και σκοράρει, έχει καλώς. Αλλιώς…Χθες είχε τέσσερις στιγμές για γκολ. Δεν αξιοποίησε καμία. Άρα, απέμεινε μόνος δρόμος για γκολ τα στημένα.

Δέκατη. Με τόσο προβληματική αμυντική λειτουργία, το μόνο που μας έσωζε ήταν να πάει το ματς σε «τρελό» σκορ, όσα φάμε κι όσα βάλουμε. Αλλά ακόμη κι εκεί ήμασταν πίσω από τους Κροάτες. Τα δύο «κόρνερ για γκολ» του Φορτούνη έφεραν ένα γκολ (Παπασταθόπουλου), αφού η άλλη κεφαλιά του Μήτρογλου ήταν άστοχη. Ο Παπασταθόπουλος έχασε με άλλη κεφαλιά από την πάσα του Μήτρογλου ένα δεύτερο γκολ. Κι ο Μήτρογλου εκτός από τις δύο φάσεις που αστόχησε, νικήθηκε δύο φορές από τον αντίπαλο γκολκίπερ.

Και κάτι τελευταίο, που δεν είναι αλήθεια, αλλά υποψία, με αφορμή πρώτον το θέμα Μανωλά (στο οποίο σίγουρα κάποιοι «κοιμήθηκαν») και δεύτερον την αυστηρή απέναντι μας διαιτησία του Ιταλού Ρόκι: νομίζω ότι οι «από πάνω» μπορεί να μην είδαν με καλό μάτι τη νίκη της Ελλάδας στην Κύπρο…