Ωριμη Μπάγερν, «κλαταρισμένη» Ρεάλ!

Το βλέμμα του γονατισμένου Μουρίνιο τις στιγμές των πέναλτι τα έλεγε όλα. Σα να τον είχε κτυπήσει κεραυνός ήταν! Του έσπασε εντελώς τον τσαμπουκά η Μπάγερν, όσο το έχουν καταφέρει λίγες ομάδες.

Η Μπάγερν, λοιπόν, προκρίθηκε κατ' εμέ δικαιότατα. Ήταν ανώτερη αγωνιστικά, έπαιξε πολύ ώριμα, αλλά ήταν και πολύ πιο φρέσκια στα δυο παιχνίδια, αν τα δούμε συνολικά. Κι αυτά είναι πράγματα που θα τα έλεγα, ακόμα κι αν έχανε στα πέναλτι.

Η Ρεάλ τα είχε δώσει όλα με την Μπαρτσελόνα και κλάταρε. Ξεκίνησε φουριόζικα, αλλά ξεθύμανε μετά το 2-0. Δεν είχε έκρηξη, ούτε μπορούσε να κοντράρει τους πιο τσαμπουκαλεμένους παίκτες της γερμανικής ομάδας στις μονομαχίες. Απλά προσπαθούσε να σταθεί όσο γινόταν στο γήπεδο και να κρατηθεί μέσα στο παιχνίδι με υπερπροσπάθεια για τα 120'.

Έλεγα κατ' επανάληψη εδώ και μέρες στο ραδιοφωνικό Gazzetta On Air ότι θα ήθελα ο τελικός να είναι Μπαρτσελόνα – Ρεάλ, αφού η Μπάρτσα έχει παίξει το ωραιότερο ποδόσφαιρο των τελευταίων ετών (ίσως και όλων των εποχών), ενώ η Ρεάλ ξαναμπήκε στο παιχνίδι γερά με τον Μουρίνιο την τελευταία διετία κι έτσι “άναψε” για τα καλά η κόντρα των δυο συλλόγων, αλλά ένας τελικός τσάμπιονς λιγκ είναι πάντα τελικός τσάμπιονς λιγκ, που πάει να πει ότι πάντα έχει ενδιαφέρον όποιοι κι αν παίζουν.

Η έρευνα από πρέμιερ

Σήμερα, λοιπόν, θέλω να σταθώ περισσότερο σε κάτι άλλο, με αφορμή και μόνο ότι οι δυο ισπανικές ομάδες τα δώσανε όλα στο κλάσικο και μείνανε από δυνάμεις, άλλη περισσότερο κι άλλη λιγότερο.

Το 2008 είχε παρουσιαστεί στην Αγγλία μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα που έδειχνε τις απώλειες ενέργειας των ποδοσφαιριστών υψηλού επιπέδου, όταν δίνουν τρία παιχνίδια σε μια εβδομάδα.

Η έρευνα είχε γίνει με στατιστικά στοιχεία απ' όλες τις ομάδες της πρέμιερ το 2006 και το 2007. Μιλάμε, δηλαδή, για σούπερ απαιτητικό πρωτάθλημα με πολλούς αγώνες σε υψηλό τέμπο.

Η φθορά από τα τρία ματς σε μια εβδομάδα!

Ας δούμε μερικά από τα συμπεράσματα (σε μέσους όρους πάντα, αφού φυσικά υπάρχουν διαφορετικές απαιτήσεις ανά θέση κλπ.), έτσι ώστε να καταλάβουμε γιατί είναι σχεδόν αδύνατον για έναν ποδοσφαιριστή να έχει την ίδια απόδοση σε τρία παιχνίδια, όσον αφορά τα ενεργειακά του αποθέματα. Επίσης, είναι σημαντικό να δούμε κάποια ποιοτικά στοιχεία, αφού δεν έχει σημασία, όπως έχουμε ξαναπεί, ΠΟΣΟ τρέχει κάποιος, αλλά και ΠΩΣ τρέχει.

Και μπορούμε να φανταστούμε πόσο εξοντωτική γίνεται η κατάσταση, όταν τα παιχνίδια Κυριακή – Τετάρτη – Κυριακή επαναλαμβάνονται επί μήνες ολόκληρους για μερικές ομάδες υψηλού πρωταθλητισμού. Τεράστια η φθορά!

Γράψτε μείον...

Στο α' ματς της Κυριακής οι παίκτες τρέξανε μέσο όρο 10.695 μ. Στο επόμενο παιχνίδι της Τετάρτης 10.789 μ. Στο τρίτο σερί ματς της επόμενης Κυριακής, όμως, παρατηρήθηκαν από τους ερευνητές σημαντικές απώλειες (10.492 μ.). Γράψτε μείον, λοιπόν!

Ένα σημαντικό ποσοστό από τα χιλιόμετρα των παικτών ανά αγώνα είναι τζόκινγκ. Απλό και αργό τρέξιμο, δηλαδή. Στο α' ματς ο παίκτης κάνει 4.238 μ. τζόκινγκ. Στο β' το τζόκινγκ αυξάνεται στα 4.415! Κάνει πιο “εύκολα” τρεξίματα, δηλαδή. Και στο γ' μειώνεται στα 4.301 μ. Ταυτόχρονα, όμως, όπως βλέπουμε και πιο πάνω, μειώνονται και τα συνολικά του χιλιόμετρα (10.492 μ.).

Εξατμίζονται τα σπριντ

Όσον αφορά τα σπριντ. Στο πρώτο παιχνίδι ο κάθε παίκτης έκανε μ.ο. 889 μ. συνολικά φουλ σπριντ. Στο δεύτερο παιχνίδι έκανε 858 μ. Είχε απώλειες, δηλαδή. Και στο τρίτο μόλις 768 μ. Χάθηκε μεγάλο μέρος της εκρηκτικότητας του, δηλαδή. “Έχασε” πάνω από 10 γερά σπριντ των 10-12 μ. μεταξύ του 1ου και του 3ου αγώνα!

Στην υψηλότερη ταχύτητα που μπορεί να αναπτύξει ο κάθε παίκτης για λίγα μέτρα έκανε συνολικά μ.ο. 34 σπριντ (σύνολο 234 μ.) στο πρώτο ματς και μόνο 27 (190 μ.) στο τρίτο παιχνίδι. Αν αναλογιστούμε ότι μιλάμε για συνολικά δέκα παίκτες της ομάδας που τρέχουν πάνω – κάτω στο γήπεδο, τότε ο λόγος γίνεται για μια “ομαδική” απώλεια μ.ο. 70 τέτοιων σπριντ των π.χ. 6 μέτρων στα “κόκκινα”. Είναι πολύ σημαντικό το ποσοστό! Μια ομάδα, δηλαδή, χάνει σε εκρηκτικότητα όταν αναπτύσσεται, αλλά κι ανασταλτικά στα μαρκαρίσματα όσο περνάει η ώρα. Πολύ ποιοτικό στοιχείο της έρευνας αυτό.

Με κατοχή μπάλας...

Στο πολύ γρήγορο τρέξιμο με ταυτόχρονη κατοχή της μπάλας ο παίκτης κάνει στο α' ματς 377 μ. Και μόνο 273 μ. στο γ' παιχνίδι.

Αυτά είναι κάποια στοιχεία τα οποία μάς βοηθάνε όχι, βέβαια, να μάθουμε ποδόσφαιρο, αλλά να καταλάβουμε και κάποιες άλλες πτυχές απ' όσα βλέπουμε στο γήπεδο.

Η μπάλα δεν είναι στίβος, είναι πάνω απ' όλα τέχνη και ομαδικότητα! Και γι' αυτό δεν είναι σωστό να θεοποιούμε τους αριθμούς. Μπορούμε, όμως, να τους χρησιμοποιούμε βοηθητικά. Καλό, λοιπόν, είναι να ρίχνουμε μια ματιά και σε μερικές έρευνες, έτσι ώστε να κατανοούμε ευκολότερα κάποια απ' όσα βλέπουμε στα γήπεδα.