Impossible is nothing

Πρεμιέρα με την οικοδέσποινα. Στη φωλιά του δράκου. Ο... διασυρμός στο Μουντιάλ του 1994 στριφογύριζε στα μυαλά αρκετών, όταν έγινε γνωστό πως στον όμιλο του Εuro 2004 η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει Πορτογαλία, Ισπανία και Ρωσία. Το Ντραγκάο κατάμεστο από νωρίς, με τους τυπικά γηπεδούχους να περιμένουν ένα δυναμικό ξεκίνημα από την ομάδα τους, που θα έδινε στην τελευταία μεγάλη διοργάνωση της χρυσής φουρνιάς των Φίγκο, Ρούι Κόστα και σία την απαραίτητη ώθηση για να φτάσουν ψηλά. Κάποιοι όμως είχαν άλλα σχέδια.

Ο Χαριστέας δεν έπιασε καλά το σουτ στο γύρισμα του Βρύζα, στην πρώτη καλή επίθεση της «γαλανόλευκης», όμως ο Καραγκούνης δεν λάθεψε. Μόλις στο 6' έστειλε το μήνυμα για την πρόθεση των Ελλήνων να χαλάσει τη γιορτή, σουτάροντας έξυπνα έξω από την περιοχή και νικώντας τον Ρικάρντο. Και η ομάδα του δεν σταμάτησε εκεί. Ο Χαριστέας σούταρε άουτ μετά τον λάθος του Κόουτο, ενώ το σουτ στην κίνηση του σκόρερ πέρασε άουτ. Την ίδια κατάληξη είχε και η κεφαλιά του «Χάρι» λίγο αργότερα, με την Ελλάδα να έχει παγώσει τους γηπεδούχους. Η Πορτογαλία προσπαθούσε να στήσει οργανωμένες επιθέσεις, όμως η αμυντική διάταξη της Ελλάδας ήταν πανέξυπνα προσαρμοσμένη στους παίκτες κλειδιά. Στο πρώτο μέρος δεν είχε να επιδείξει παρά μια κεφαλιά του Ρούι Κόστα.

Στο δεύτερο μέρος ο Σεϊταρίδης κέρδισε πέναλτι μετά από εκπληκτική πάσα του Χαριστέα. Ο Μπασινάς ανέλαβε την εκτέλεση και στο 55' έγραψε το 2-0. Στο Ντραγκάο ακούγονταν μόνο οι Έλληνες και ο Σκολάρι έψαξε τους άσους στο μανίκι του. Η είσοδος του Ρονάλντο βοήθησε την Πορτογαλία να γίνει ταχύτερη στην επίθεση. Ο τότε ανερχόμενος ούπερ σταρ είχε μια πολύ καλή στιγμή, που κόντραρε στον Γιούρκα και πέρασε άουτ, ενώ στο 86' ο Νικοπολίδης σταμάτησε τον Γκόμες. Ένα λεπτό πριν το τέλος, ο Ρονάλντο μείωσε με κεφαλιά και... αυτό ήταν. Η Ελλάδα πήρε την πρεμιέρα νικώντας 2-1. Μιλούσαμε ήδη για θαύμα λόγω της πρώτης νίκης. Πού να ξέραμε τι θα ακολουθήσει.

Πορτογαλία (Λουίς Φελίπε Σκολάρι): Ρικάρντο - Αντράντε , Κόουτο, Φερέιρα, Ρούι Ζόρζε, Κοστίνια (65΄ Νούνο Γκόμεζ), Μανίς, Ρούι Κόστα (46΄ Ρονάλντο), Φίγκο, Σιμάο (46΄Ντέκο), Παουλέτα

Ελλάδα (Οτο Ρεχάγκελ): Νικοπολίδης - Σεϊταρίδης, Δέλλας, Μπασινάς, Ζαγοράκης, Γιαννακόπουλος (67΄ Νικολαϊδης), Χαριστέας (74΄ Λάκης), Φύσσας, Βρύζας, Καψής, Καραγκούνης (46΄ Κατσουράνης)

Με τον ενθουσιασμό από την πρεμιέρα να έχει εκτοξεύσει τις προσδοκίες, η Ελλάδα μπήκε γεμάτη αυτοπεποίθηση για να παίξει τις ελπίδες της με τη Ρόχα. Η Ισπανία του Ινιάκι Σάεθ δεν είχε μετατραπεί ακόμα στην υπερδύναμη που σάρωσε τις επόμενες μεγάλες διοργανώσεις, όμως ήταν μια ομάδα γεμάτη τεχνική, με επιθετικό δίδυμο του Ραούλ-Μοριέντες και τους ταχύτατους Ετσεβερία και Βιθέντε να τους πλαισιώνουν. Ο Ντέμης Νικολαϊδης, ακόμα και μετά το 1-1 με την Ελλάδα, είχε χαρακτηρίσει τους Φούριας Ρόχας, που τους ήξερε πολύ καλά, ως ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση.

Ο Ρεχάγκελ έκανε μια αλλαγή, βάζοντας τον Κατσουράνη στη θέση του Μπασινά. Ο «Κατσούρ» έγινε σκιά του Ραούλ, ενώ ο Ζαγοράκης βοηθούσε δεξιά τον Σεϊταρίδη στο μαρκάρισμα του Βιθέντε, περιορίζοντας πολύ τους χώρους που χρειαζόταν για να αποδώσει στο μάξιμουμ ο εξτρέμ της Βαλένθια. Το μαχητικό πνεύμα της «γαλανόλευκης» στην πλήρη διάστασή του φάνηκε στη φάση του 14', όταν ο Ραούλ είδε την κίνηση του Ραούλ Μπάβο στο πέναλτι, ωστόσο τον αριστερό μπακ της Ισπανίας έκοψε με ηρωική προσπάθεια ο σέντερ φορ Χαριστέας, που είχε γυρίσει!

Η Ελλάδα είχε περιοριστεί σε παθητικό ρόλο και στο 28' η συνεργασία Ραούλ-Μοριέντες έβγαλε τον δεύτερο σε θέση βολής. Ο φορ της Ρεάλ άδειασε τον αμυντικό και σούταρε για το 1-0. Η Εθνική όμως δεν πανικοβλήθηκε. Βγήκε μπροστά, απείλησε με τον Βρύζα και μπήκε στο δεύτερο μέρος για να παίξει τα ρέστα της. Ο Ζαγοράκης είχε ένα μακρινό σουτ που πέρασε άουτ, ενώ ο Ρεχάγκελ έριξε στο ματς τους Ντέμη και Τσιάρτα και ο αρχηγός απείλησε με ένα ακόμα σουτ. Το ματς άνοιξε και η Ελλάδα ισοφάρισε. Από το μαγικό πόδι του Τσιάρτα ο Χαριστέας βρέθηκε στο 66' μέσα στην περιοχή, σούταρε με δύναμη και ενώ αρχικά φαινόταν ότι το γκολ θα χαθεί, η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα. Δύο λεπτά νωρίτερα, η κεφαλιά του Δέλλα μετά από σέντρα του mago πέρασε λίγο πάνω από το δοκάρι.

Η Ισπανία πίεσε για να ξαναπάρει το προβάδισμα, όμως το μόνο που κατάφερε ήταν μια σέντρα-σουτ του Χοακίν που πέρασε άουτ. Η Εθνική το είχε κάνει ξανά. Και αυτή τη φορά, ενώ βρέθηκε πίσω στο σκορ. Η πρόκριση στα νοκ-άουτ πλέον βρισκόταν στα πόδια της...

Ισπανία (Ινιάκι Σάεθ): Κασίγιας, Πουγιόλ, Ελγκέρα, Μαρτσένα, Ραούλ Μπράβο, Αλμπέρδα, Μπαράχα, Ετσεμπερία (Χοακίν 46'), Βιθέντε, Ραούλ (Τόρες 80'), Μοριέντες (Βαλερόν 65').

Ελλάδα (Οτο Ρεχάγκελ): Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Δέλλας, Καψής, Φύσσας (Βενετίδης 86'), Ζαγοράκης, Κατσουράνης, Καραγκούνης (Τσιάρτας 53'), Γιαννακόπουλος (Νικολαίδης 49'), Βρύζας, Χαριστέρας.

Η Ισπανία είχε νικήσει 1-0 τη Ρωσία στην πρεμιέρα και είχε έρθει ισόπαλη με την Ελλάδα. Είχε, επομένως, τους ίδιους βαθμούς με την γαλανόλευκη. Όταν ο Κιριτσένκο σκόραρε μόλις στο δεύτερο λεπτό του τρίτου αγώνα των ομίλων στο Εστάντιο Αλγκάρβε, η Ρόχα ήταν εκείνη που βρισκόταν σε θέση πρόκρισης.

Η Ελλάδα μπήκε στο ματς ως φαβορί. Προκρινόταν με νίκη, με ισοπαλία, ακόμα και με ήττα υπό προϋποθέσεις. Η Ρωσία ήταν βαθμολογικά αδιάφορη. Απαλλαγμένη από το άγχος ωστόσο, μπήκε στο γήπεδο για να κάνει τη ζημιά. Το ματς ξεκίνησε με νεύρα. Από βολέ του Μαλαφέεβ νωρίς-νωρίς ο Κιριτσένκο έγινε αποδέκτης της μπάλας και πριν συμπληρωθεί το δεύτερο λεπτό τσίμπησε τη μπάλα από τον Κατσουράνη και εκτέλεσε τον Νικοπολίδη. Πρώτη κρυάδα. Η Ελλάδα προσπάθησε να ανασυνταχθεί όμως μετά από κόρνερ τoυ Γκούσεβ στο 17' η ελληνική άμυνα κόλλησε και ο Μπουλίκιν με δυνατή κεφαλιά έγραψε το 2-0. Το όνειρο γινόταν εφιάλτης.

Ο Μπασινάς είχε μια επικίνδυνη στημένη φάση, την οποία σταμάτησε ο Μαλαφέεβ δύο λεπτά μετά το γκολ, ενώ το σουτ του Κατσουράνη από την περιοχή κατέληξε κόρνερ. Από το λάθος του Μπασινά ο Καριάκα βρέθηκε τετ-α-τετ αλλά αστόχησε από πολύ κοντά, ενώ ακολούθησε μια κεφαλιά του Μπουλίκιν στο δοκάρι. Η ήττα φλέρταρε επικίνδυνα με το να γίνει συντριβή. Το ματς όδευε προς το ημίχρονο, με την Ισπανία πάντα σε θέση πρόκρισης, όταν ο Βρύζας έδειξε ότι... υπάρχει ζωή στην ελληνική ομάδα! Η είσοδος του Τσιάρτα τόνωσε τη δημιουργία, ο Παπαδόπουλος πήρε παλικαρίσια κεφαλιά και ο σέντερ φορ της Εθνικής έδωσε την λύση.

Η είδηση ότι ο Νούνο Γκόμες έδωσε το προβάδισμα στην Πορτογαλία έκανε τους ντόπιους που βρίσκονταν στο γήπεδο να ξεσπάσουν σε πανηγυρισμούς, μαζί με τους Έλληνες, όμως έδειξε να αγχώνει περισσότερο τους παίκτες του Ρεχάγκελ. Νικοπολίδης και Μαλαφέεβ είχαν από μια πολύ καλή απόκρουση στο δεύτερο μέρος. Η τύχη λένε ευνοεί τους τολμηρούς και η Ελλάδα την χρειάστηκε, όταν ο Κιριτσένκο εξ' επαφής έστειλε τη μπάλα λίγο άουτ. Το 2-1 έμεινε μέχρι το τέλος και χάρισε πρόκριση στους «8». «Τώρα σιγά-σιγά αρχίζουμε να το συνειδητοποιούμε», έλεγε μετά το ματς ο Ζαγοράκης προσθέτοντας: «Όλος ο κόσμος μιλάει για την Ελλάδα»!

Ρωσία (Γιάρτσεβ): Μαλαφέεβ, Ραντίμοβ, Καριάκα (46' Σεμσόβ), Γκούσεβ, Μπουλικιν (46' Σίτσεβ), Σαρόνοβ (55' Σενίκοβ), Ανιούκοβ, Αλένιτσεβ, Εβσίν, Κιριτσένκο, Μπουγκάεβ

Ελλάδα (Ρεχάγκελ): Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Βενετίδης (89' Φύσσας), Δέλλας, Μπασινάς (42' Τσιάρτας), Ζαγοράκης, Χαριστέας, Βρύζας, Καψής, Κατσουράνης, Παπαδόπουλος (70' Νικολαΐδης)

Όπως είχε διαφανεί και από τις δηλώσεις των διεθνών, υπήρχε η πίστη ότι το τρελό ταξίδι μπορούσε να συνεχιστεί. Ακόμα κι αν απέναντι υπήρχε η ομάδα που είχε σαρώσει τα πάντα μερικά χρόνια πριν. Η Γαλλία των Ζιντάν, Ανρί, Μακελελέ, Τουράμ, Μπαρτέζ. Κι όμως, η ψυχολογία της Ελλάδας φάνηκε από την αρχή. Μολονότι το γκολ του Χαριστέα είναι αυτό που έχει μείνει αποτυπωμένο στο μυαλό όλων, το γεμάτο αυτοπεποίθηση ξεκίνημα μπορούσε να είχε φέρει το προβάδισμα νωρίτερα. Η Εθνική είχε το πρώτο σουτ του αγώνα στο 13' με τον Ντέμη Νικολαΐδη και τον Μπαρτέζ να μπλοκάρει. Είχε μια σούπερ φάση με τον Καραγκούνη, όπου ο Γάλλος κίπερ χρειάστηκε τη συνδρομή της τύχης και του δοκαριού για να σταματήσει τη μπάλα χιλιοστά πριν περάσει τη γραμμή. Είχε ένα γυριστό του Κατσουράνη, ένα μακρινό ψηλοκρεμαστό σουτ του Φύσσα που λίγο έλειψε να αιφνιδιάσει τον Μπαρτέζ.

Η προσέγγιση του Ότο Ρεχάγκελ κατάφερε να περιορίσει την δημιουργία και των «τρικολόρ» και να βραχυκυκλώσει τα επιθετικά τους όπλα, που απειλούσαν κυρίως με σουτ εκτός περιοχής, ενώ είχαν και μια κεφαλιά του Ανρί. Η λήξη του πρώτου μέρους βρήκε τους Γάλλους στις κερκίδες να αποδοκιμάζουν την ομάδα τους, που τα είχε χαμένα.

Στο δεύτερο ο εγωισμός τους τους πρόσταξε να «καθαρίσουν» νωρίς, αλλά ο Ανρί αστόχησε και ο Καψής λειτούργησε δις με τρομερή αποφασιστικότητα. Και στο 65' ο Ζαγοράκης με ντρίμπλα βγαλμένη από... τον πιο βιρτουόζο εξτρέμ άδειασε τον Λιζαραζού, πλησίασε στην περιοχή, σήκωσε το κεφάλι και εξαπέλυσε μια καλοζυγισμένη σέντρα. Η κίνηση του Κατσουράνη έπαιξε το δικό της ρόλο, ο Χαριστέας έμεινε μόνος του και με κεφαλιά-δυναμίτη έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα.

Ο Τιγκανά έριξε στο ματς Βιλτόρ και Σαχά, η Γαλλία πίεσε και ο Ανρί είχε μια κεφαλιά... κίνδυνο θάνατο, η οποία πέρασε έξω. Η Ελλάδα άντεξε ξανά. Και ήταν στον ημιτελικό!

Ακολούθησε ένας πραγματικός χαμός. Οι παίκτες ένα κουβάρι και τα «όλε-όλε» με την ελληνική κερκίδα που παραληρούσε αντηχούσαν χιλιόμετρα μακριά, την ώρα που στην Aθήνα και σε άλλες ελληνικές πόλεις ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους πανηγυρίζoντας.

«Ήταν πρωταθλητές κόσμου, μετά πρωταθλητές Ευρώπης και μετά αποκλείστηκαν από το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2004. Η πτώση είναι σκληρή για τους Γάλλους», έλεγε το TV5, την ώρα που στον Πύργο του Άιφελ κυμάτισε η γαλανόλευκη! «Είναι δύσκολο να πεις πολλά λόγια, είμαι πολύ ευτυχισμένος και εγώ και όλα τα παιδιά! Δείξαμε στον κόσμο ότι αυτή την πορεία την έχουμε κάνει με προσπάθεια και όχι με τύχη, είμαστε δίκαια εδώ που βρισκόμαστε και πλέον όλα είναι πιθανά», είπε ο Χαριστέας, που λίγα χρόνια μετά χαρακτήρισε το γκολ που πέτυχε ως το καλύτερο της καριέρας του.

Οι συνθέσεις:

Ελλάδα (Οτο Ρεχάγκελ): Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Φύσσας, Δέλλας, Καψής, Κατσουράνης, Ζαγοράκης, Μπασινάς (84′ Τσιάρτας), Καραγκούνης, Χαριστέας, Νικολαΐδης (60′ Λάκης)

Γαλλία (Ζακ Σαντινί): Μπαρτέζ, Τουράμ, Λιζαραζού, Γκαλάς, Σιλβέστρ, Μακελελέ, Πιρές (79′ Ροτέν), Ντακούρ (71′ Βιλτόρ), Ζιντάν, Ανρί, Τρεζεγκέ (71′ Σαχά)

Ναι είχαμε νικήσει την διοργανώτρια στην πρεμιέρα. ΟΚ, αποκλείσαμε και την Γαλλία η οποία ήταν η προηγούμενη πρωταθλήτρια. Ομως το πραγματικά δύσκολο τεστ ήταν αυτό κόντρα στους Τσέχους. Γιατί; Επειδή πολύ απλά ήταν η καλύτερη ομάδα του τουρνουά. Είχε προκριθεί από τον όμιλό της ως πρώτη, αφήνοντας δεύτερη την Ολλανδία και στέλνοντας σπίτι τους Γερμανούς!

Πέρασαν στα ημιτελικά του θεσμού διαλύοντας την Δανία (3-0), είχαν τον πρώτο σκόρερ του τουρνουά (ο Μίλαν Μπάρος είχε σκοράρει και στα τέσσερα ματς και είχε ήδη πέντε γκολ), έναν από τους καλύτερους μέσους εκείνη την περίοδο στην Ευρώπη (τον Πάβελ Νέτβεντ) και μονάδες που ήταν στο απόγειο της καριέρας τους (Ροσίτσκι).

Είχε προλάβει να σημειώσει 10 γκολ σε τέσσερα παιχνίδια και φυσικά είχε και ισάριθμες νίκες...

Αυτό αποδείχθηκε από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Η Τσεχία μπήκε τόσο δυνατά στο παιχνίδι που η τύχη και ο Νικοπολίδης κράτησαν το μηδέν. Κυρίως στο πρώτο μέρος. Γιατί στη συνέχεια υπήρξε μια μικρή (αλλά πολύ σημαντική) λεπτομέρεια που άλλαξε την ιστορία του αγώνα.

Ροσίτσκι και Κόλερ σημάδεψαν δοκάρια, ο Γιανκουλόβσκι βρήκε δύο φορές απέναντί του τον Νικοπολίδη και στο 35' ο Νέντβεντ συγκρούστηκε με τον Κατσουράνη. Σε πρώτο πλάνο δεν έδειχνε κάτι σοβαρό. Ο Τσέχος προσπάθησε να συνεχίσει αλλά εν τέλει αντικαταστάθηκε. Αυτό ήταν. Η πίεση στο δεύτερο ημίχρονο ήταν σαφώς μικρότερη (Μπάρος και Κόλερ έχασαν σπουδαίες ευκαιρίες αλλά μέχρι εκεί) και όσο πέρναγε η ώρα τόσο το πίστευε η Εθνική.

Με το σφύριγμα μάλιστα του Πιερλουίτζι Κολίνα για το τέλος της κανονικής διάρκειας η Εθνική μας έδειχνε πιο αποφασισμένη για την πρόκριση παρά την... ταλαιπωρία που είχε δεχτεί από τους Τσέχους. Κι αυτό αποδείχθηκε. Γιατί πριν το γκολ του Δέλλα υπήρχε η φάση του Γιαννακόπουλου (τον πρόλαβε ο Τσεχ) και η... κομπίνα που βγήκε και προειδοποίησε αλλά ουδείς Τσέχος ασχολήθηκε.

Λίγοι το θυμούνται. Ομως πριν φτάσουμε στο 105' ο Τσιάρτας εκτέλεσε ένα φάουλ λίγο κάτω από την μεσαία γραμμή και σημάδεψε το κεφάλι του Δέλλα. Ο Τραϊανός έπιασε την κεφαλιά αλλά ο Τσεχ απομάκρυνε. Δεν έγινε το ίδιο και στο 105'...

«Γκολ και φύγαμε για τελικό»... Ενα γκολ από δέκα εκατομμύρια Ελληνες ακούστηκε σε όλη την Ευρώπη κι έφτασε μέχρι το Οπόρτο. Η πιο χαρακτηριστική φάση από το έπος του 2004.

Εναν χρόνο αργότερα έγινε το ίδιο στο Ευρωμπάσκετ. Πάλι το καλάθι του ημιτελικού ήταν σημαντικότερο και έγινε πιο... δημοφιλές από τα όσα θυμόμαστε από τους τελικούς. «Γκολ και φύγαμε για τελικό» το 2004, «Ποιος, ποιος, ποιος, βάλτο αγόρι μου...», το 2005...

Οι συνθεσεις:

Ελλάδα (Ρεχάγκελ): Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Δέλλας, Μπασινάς (71΄ Γιαννακόπουλος), Ζαγοράκης, Χαριστέας, Φύσσας, Βρύζας (91΄ Τσιάρτας), Καψής, Καραγκούνης, Κατσουράνης

Τσεχία (Μπρούκνερ): Τσεχ, Γκριγκέρα, Γκάλασεκ, Μπολφ, Γιανκουλόβσκι, Πομπόρσκι, Κόλερ, Ροσίτσκι, Νέντβεντ (39΄ Σμίτσερ), Μπάρος, Ουϊφαλούζι

Το παραμύθι είχε ολοκληρωθεί. Τι άλλο να ζητήσεις από μια ομάδα; Είχε φτάσει στο τελικό του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος όταν και η μόνο η συμμετοχή της σε αυτό ήταν ήδη επιτυχία. Σπουδαίες νίκες είχαν επιτευχθεί. Με την Πορτογαλία στην πρεμιέρα. Με την Γαλλία του Ζιντάν. Την Τσεχία του Νέντβεντ.

Ομως έπρεπε να τελειώσει. Ο τελικός ήταν κόντρα στην Πορτογαλία των Φίγκο, Ρούι Κόστα, Κριστιάνο Ρονάλντο. Μέσα στην Λισαβόνα. Και πόσες φορές θα τους νικήσεις; Τους νίκησες στο πρώτο παιχνίδι. Και στον τελικό; Με τίποτα! Τους το όφειλε και η ιστορία. Ενα τουρνουά έπρεπε να το πάρουν. Ειδικά αυτή η γενιά η οποία είχε αδικηθεί στο προηγούμενο Euro, στον ημιτελικό με την Γαλλία.

Κι όμως. Οι ατσίδες με τα μπλε είχαν βαλθεί να δημιουργήσουν το πιο ξεχωριστό παραμύθι στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Δεν ήταν απλά το αουτσάιντερ το οποίο βρέθηκε στο Euro. Δεν ήταν το αουτσάιντερ το οποίο πέρασε τον όμιλο κι άφησε εκτός την Ισπανία. Δεν ήταν το αουτσάιντερ που απέκλεισε Γαλλία και Τσεχία. Ηταν αυτό το αουτσάιντερ που νίκησε για δεύτερη φορά τους διοργανωτές. Πρεμιέρα και τελικό.

Ηταν αγγελικό το γκολ στο 57'; Για όσους πιστεύουν στο κάρμα ναι. Ο Μπασινάς στο κόρνερ, ο Χαριστέας στην κεφαλιά συνέθεσαν μια απίστευτη μελωδία ευτυχίας. Τα υπόλοιπα γράφτηκαν στην ιστορία και στην μνήμη του κάθε μυαλού ξεχωριστά.

Τελικά είχαν δίκιο. Impossible is Nothing.

Οι συνθέσεις:

Πορτογαλία (Σκολάρι): Ρικάρντο, Αντράντε, Κοστίνια (60΄ Ρούι Κόστα), Φίγκο, Παουλέτα (74΄ Νούνο Γκόμες), Μιγκέλ (43΄ Φερέιρα), Νούνο Βαλέντε, Καρβάλιο, Ρονάλντο, Μανίς, Ντέκο

Ελλάδα (Ρεχάγκελ): Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Δέλλας, Μπασινάς, Ζαγοράκης, Γιαννακόπουλος (76΄ Βενετίδης), Χαριστέας, Φύσσας, Βρύζας (81΄ Παπαδόπουλος), Καψής, Κατσουράνης