Μετά την κατάκτηση της Αγγλίας η Σίτι στοχεύει στον κόσμο

Το όραμα που υλοποιεί ο Σοριάνο στη Σίτι δεν είναι νέο. Το είχε υιοιθετήσει ήδη από τη Μπαρτσελόνα, στην οποία ανέλαβε εν μέσω ξηρασίας σε τίτλους και οικονομικά βάρη που είχαν δημιουργήσει οι παλιότερες διοικήσεις ρόλο αντιπροέδρου και επικεφαλής οικονομικών ζητημάτων. Την οργάνωσε οικονομικά και επιχειρηματικά, όντας πίσω από το πρότζεκτ που έφτασε σε τρία Champions League και στη χρονιά ρεκόρ με την κατάκτηση και των έξι τίτλων που διεκδικούσε. Και το έκανε έχοντας έναν κορμό που ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στη Μασία και έναν προπονητή βγαλμένο από τα καταναλικά ιδεώδη και τις αξίες του συλλόγου, ο οποίος έφτασε στην κορυφή εξελίσσοντας την κροϊφική ποδοσφαιρική προσέγγιση. Στο βιβλίο του, “La Pelota no entra por azar”, που σημαίνει ότι η μπάλα δεν καταλήγει στα δίχτυα κατά τύχη, ο Σοριάνο αναπτύσσει τη σκέψη του ότι η επιτυχία στο χορτάρι δεν ήταν απλά θέμα συγκυρίας, αλλά στηρίχθηκε πάνω σε ένα διαφορετικό επιχειρηματικό μοντέλο, το οποίο θωράκισε οικονομικά το σύλλογο και ανέδειξε μια νέα φουρνιά ταλαντούχων στελεχών που ανέλαβαν τις τύχες του κλαμπ.

Ήδη από το 2006, σε εισήγησή σε κολέγιο του Λονδίνου, παρουσιάσε την μετεξέλιξη των ποδοσφαιρικών συλλόγων από τα «τοπικά event» σε «παγκόσμιες ψυχαγωγικές εταιρείες, όπως η Disney». Οι ομάδες που θα ήταν έτοιμες να αδράξουν την ευκαιρία, να πατήσουν στην ανάπτυξη και να εξελιχθούν σε παγκόσμια franchise, θα αποκτούσαν τεράστιο πλεονέκτημα στην νέα εποχή. «Αυτό που ξεχώρισε περισσότερο είναι ότι δεν μίλησε για το ποδόσφαιρο ως ποδόσφαιρο, αλλά μίλησε περισσότερο για ψυχαγωγία. Η άποψή του ήταν ότι το ποδόσφαιρο είναι μέρος της βιομηχανίας διασκέδασης. Είχε το όραμα ότι τα σύνορα μεταξύ αθλητισμού και ψυχαγωγίας θα είναι πιο θολά στο μέλλον. Συγκεκριμένα, μίλησε για τη Walt Disney. Αυτό που έδειχνε να του αρέσει είναι πως είναι παγκόσμια. Και στη Disney τα όρια είναι θολωμένα. Έχει να κάνει με τη διασκέδαση; Με τις πωλήσεις; Με τα θεματικά πάρκα; Η αίσθησή μου είναι ότι έτσι έβλεπε το ποδόσφαιρο. Δεν είναι μόνο το γήπεδο. Πλέον έχεις μπάντες να παίζουν έξω από το Etihad», έλεγε αργότερα στο ESPN o καθηγητής Σάιμον Τσάντγουικ, που είχε διοργανώσει την εισήγηση.

Στη Βαρκελώνη ωστόσο, λόγω και της ιδιαιτερότητας του συλλόγου, δεν κατάφερε να δημιουργήσει τον πολυεθνικό κολοσσό που οραματιζόταν. Την «ποδοσφαιρική Coca-Cola», που θα στηριζόταν σε «glocal» όρους, διατηρώντας δηλαδή την παγκόσμια λάμψη, προσαρμοσμένη ωστόσο στις τοπικές παραμέτρους που θα επέτρεπαν την γιγάντωση. Φυσικά, η μάχη με καθιερωμένα brand σε αγορές εκτός Ευρώπης δεν είναι εύκολη. Η επιστροφή του Σοριάνο στο ποδόσφαιρο, μετά από μια περίοδο στην αεροπορική Spanair, χρειάστηκε αρκετή προσπάθεια από τον Σεϊχη Μανσούρ και τον αλ-Μουμπάρακ, που είχαν καταφέρει να κατακτήσουν το πρωτάθλημα με τη Σίτι το 2012, ξοδεύοντας όμως αλόγιστα και προκαλώντας την αντίδραση της UEFA με το Financial Fair Play. Θεωρούσε ότι η επιθετική οικονομική πολιτική τους δημιουργούσε πληθωρισμό, με εκτός λογικής επενδύσεις. Το πλάνο τους όμως τελικά δεν ήταν βραχυπρόθεσμο. Ήταν γοητευμένος από το μοντέλο της Μπάρτσα και τη σύνδεση με την τοπική κοινότητα, ήθελε να ενώσει τις τελείες ανάμεσα στην διεθνή διεύρυνση και το άνοιγμα νέων αγορών, με την ανάπτυξη ταλέντων και την δημιουργία εσόδων. Οι δύο πλευρές συμφώνησαν σε μια συνεργασία, με απώτερο στόχο την εκτόξευση του κλαμπ στην κορυφή. «Το να ανταγωνίζεσαι τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ή τη Λίβερπουλ σε χώρες όπως η Μαλαισία είναι δύσκολο, επειδή είναι ήδη τεράστια brand. Ωστόσο δουλεύουμε με τέτοιο τρόπο ώστε τουλάχιστον να τους πλησιάσουμε», τόνισε ο Πατρίκ Βιεϊρά, ο οποίος προπονεί τη New York City.

Τριγύρω του, άλλωστε, ο Σοριάνο έχει ένα μέρος των ανθρώπων που μεταμόρφωσαν τη Μπαρτσελόνα. Τον διευθυντή ποδοσφαίρου Τσίκι Μπεγιριστάιν, που ήταν από τους πρώτους που πήρε τηλέφωνο και εσχάτως (συγκριτικά) τον Πεπ Γκουαρδιόλα.

Το πλάνο του Σοριάνο δεν ήταν μόνο η γιγάντωση της Μάντσεστερ Σίτι σε παγκόσμιο brand, αλλά η δημιουργία του «glocal», η επέκταση σε άλλες αγορές όχι μόνο εικονικά, αλλά πραγματικά, με «μαγαζιά» που θα είχαν την αύρα της πρωταθλήτριας της Premier League, αλλά και τη δική τους ταυτότητα, το δικό τους κοινό, με στοχευμένα πρότζεκτ. Στη Νέα Υόρκη ο Σοριάνο προχώρησε στη δημιουργία ομάδας σε συνεργασία με τους αδερφούς Στάινμπρενερ, στους οποίους ανήκουν οι Γιάνκις. Ο ένας εκ των δύο αδερφών έχει τεράστιο πάθος με το ποδόσφαιρο και η ίδρυση μιας ποδοσφαιρικής ομάδας με το Νew York City στην ονομασία της έδωσε εξαιρετική ώθηση στην εκμετάλλευση της συνεχούς αύξανώμενης δημοτικότητας του αθλήματος, με ένα brand που αγκαλιάζει όλο το «Μεγάλο Μήλο».

«Ήμουν στη Νέα Υόρκη την προηγούμενη εβδομάδα για το πρώτο παιχνίδι της σεζόν και ήταν μαζί μου κάποιος από το Μάντσεστερ, ο οποίος με ρώτησε: "Γιατί δημιουργούμε μια ομάδα στη Νέα Υόρκη;". Μπορώ να εγγυηθώ στν καθέναν σας, πως αν ήταν μαζί μου στην πόλη την προηγούμενη Κυριακή, με χιλιάδες κόσμου ντυμένους στο γαλάζιο να συγκεντρώνονται για μια ομάδα, τη New York City, θα αισθανόσασταν κάτι το πολύ ιδιαίτερο. Οπότε ρώτησα τον συνεργάτη μου απλά πώς θα αισθανόταν αν έμπαινε σε ένα γήπεδο της Νέας Υόρκης και έβλεπε 30.000 κόσμου ντυμένους στα κόκκινα, να υποστηρίζουν μια New York United;», έλεγε ο Σοριάνο σε δείπνο με τους οπαδούς της Σίτι.

Αυτή τη στιγμή, υπολογίζεται ότι το δίκτυο έχει στη διάθεσή του πάνω από 1.000 παίκτες. Ανάμεσά τους και γυναίκες, οι οποίες έχουν πολύ δυνατή παρουσία σε Μάντσεστερ και Μελβούρνη. H Σίτι τα τελευταία δύο χρόνια βρίσκεται στο top-5 του Money League της Deloitte και τα έσοδά της έχουν μονίμως ανωδική τάση. Είναι άλλωστε η ναυαρχίδα και αποκτήθηκε το 2008 για περίπου 900 εκατομμύρια λίρες. Ακολούθησε το άνοιγμα στην MLS και την Νέα Υόρκη το 2013 και την επόμενη χρονιά, η City Football Group έφτασε Αυστραλία, αγοράζοντας την Μέλμπουρν Σίτι. Το 2014 αποκτήθηκε και το 20% των Γιοκοχάμα Μαρίνος στην Ιαπωνία, ενώ πέρυσι ολοκληρώθηκε το άνοιγμα στη Λατινική Αμερική με την Ατλέτικο Τορκέ της Ουρουγουάης, η οποία ανέβηκε άμεσα στην πρώτη κατηγορία της χώρας και με το 44% στη Χιρόνα. To υπόλοιπο ποσοστό της καταλανικής ομάδας παρέμεινε στην Girona Football Group, στην οποία επικεφαλής είναι ο αδερφός του Πεπ Γκουαρδιόλα. Μαζί με τα ρόστερ που «κληρονόμησε» ή δημιούργησε στη συνέχεια, ο όμιλος φροντίζει να στελεχώνει επιλεγμένα τα συστήματα υποδομής με προπονητές και ταλέντα, εξελίσσόντάς και έχοντας στόχο φυσικά πέρα από την εκμετάλλευσή τους στις ομάδες του δικτύου, τις πωλήσεις.

Ο Άαρον Μόουι είναι ένα καλό παράδειγμα. Aναδείχθηκε δύο σερί χρονιές παίκτες του Πρωταθλήματος στην Αυστραλία και η Μάντσεστερ Σίτι τον πήρε για 425.000 λίρες το 2016. Παραχωρήθηκε δανεικός στην Χάντερσφιλντ, ήταν παίκτης-κλειδί στην πορεία ανόδου της και πέρυσι τον αγόρασε για 10 εκατομμύρια. Καθαρό κέρδος, από έναν παίκτη που κόστισε ελάχιστα. Για την ακρίβεια, ο όμιλος έβγαλε περισσότερα από όσο του κόστισε η αγορά ολόκληρης της Μέλμπουρν Σίτι (8 εκατομμύρια). Με μία κίνηση. Η επιλογή της Ουρουγουάης επίσης δεν είναι τυχαία, καθώς πρόκειται για μια χώρα ποδοσφαιρικά θαυματουργή, που έχει κατακτήσει δύο Μουντιάλ και έχει τρομερή παράδοση στην παραγωγή ταλέντων. Από εκεί, ελέγχει και όλη την Λατινική Αμερική. Κάθε επιπλέον κουκκίδα που προστίθεται στο χάρτη της παγκόσμιας εκστρατείας, έχει τη σημασία της και για τον Σοριάνο έχει μεγάλη σημασία η δημιουργία δεσμών με την εκάστοτε τοπική κοινότητα.

Περίπου πριν από έναν μήνα, στο Όραντζμπεργκ της Νέας Υόρκης, 25 μίλια βόρεια του Μανχάταν, ο Νταβίδ Βίγια δήλωνε εντυπωσιασμένος πως το κανούργιο προπονητικό κέντρο της New York City είναι το καλύτερο στο οποίο έχει βρεθεί ποτέ. Ο Ραφαέλ Βινιόλι, ο οποίος σχεδίασε το προπονητικό κέντρο της Σίτι στο Μάντσεστερ, ανέλαβε το σχεδιασμό για το Etihad City Football Academy και οι παροχές είναι σε top επίπεδο. Το προπονητικό κέντρο είναι εφοδιασμένο με σύστημα καμερών τετραπλής λήψης και το υλικό μπορεί να να προσπελαστεί άμεσα από τους συνεργάτες του ομίλου σε κάθε γωνιά του κόσμου. Ο Γιανγέλ Ερέρα, για παράδειγμα, ο οποίος αποκτήθηκε από τη Μάντσεστερ Σίτι και δόθηκε δανεικός στο αδερφάκι στην Αμερική, παρακολουθείται σε καθημερινή βάση από τα κεντρικά των «Πολιτών».

Υπάρχουν τεράστιες οθόνες, χώροι μασάζ, αίθουσα Τύπου και εστιατόριο, στο οποίο ο εξειδικευμένος σεφ εκτελεί τις παραγγελίες των ειδικών διατροφολόγων. Μιλώντας στον Τύπο, ο τοπικός άρχων Κρις Ντέι στάθηκε και σε κάτι ακόμα: «Προσθέτουν τόσα πολλά στην πόλη μας. Δεν είναι μόνο ότι έχουμε έναν παγκόσμιας κλάσης ποδοσφαιρικό σύλλογο τριγύρω, αλλά ολόκληρο το πρόγραμμα για παιδιά στην πόλη».

Η Σίτι έχει εξάγει τεχνογνωσία όχι μόνο στον τρόπο λειτουργίας της θυγατρικής της, αλλά και στα προγράμματα για παιδιά σε δομές της Νέας Υόρκης, με απώτερο σκοπό φυσικά να έχει μάτια παντού και να εισάγει όσους ξεχωρίζουν στις ακαδημίες της NY City. Ο όμιλος φρόντισε να δωρίσει 250.000 δολάρια στην τοπική κοινότητα και έτσι να εξασφαλίσει την εύνοιά της και το καλοκαίρι θα φιλοξενήσει την αρμάδα του Πεπ Γκουαρδιόλα σε μια ακόμα υπερατλαντική προετοιμασία.

«Είχα την εμπειρία της Ιταλίας, της Γαλλίας και της Αγγλίας. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, ο τρόπος που σκέφτεται και δουλεύει η Σίτι είναι διαφορετικός. Ανεβάζουν το επίπεδο στο πως να κάνουν business και στο πως να είναι δημιουργικοί. Νομίζω ότι βγήκαν μπροστά με μια νέα ιδέα, να έχουν όλες αυτές τις ομάδες και την Etihad ως βασικό χορηγό, οπότε νομίζω ότι έχουν έναν διαφορετικό τρόπο για να φέρνουν νέες ιδέες για το επιχειρείν στο ποδόσφαιρο», δήλωσε ο Bιεϊρά στους Times.

Ο στόχος φυσικά δεν είναι μόνο ποδοσφαιρικός, ο έλεγχος της παγκόσμιας αγοράς, η ανατροφή ταλέντων, οι στελεχώσεις και πωλήσεις. Είναι ο απόλυτος συνδυασμός ποδοσφαίρου και business, η ποδοσφαιρική Disneyland. Ο οπαδός της Γιοκοχάμα θα αγοράσει πιθανότατα φανέλα της Μάντσεστερ Σίτι, καθώς στη συνείδησή του καλλιεργείται αυτός ο συσχετισμός. Ο ποδοσφαιριστής της ομάδας του, από την άλλη, θα έχει τη δυνατότητα να κάνει προετοιμασία στις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις της Αγγλίας και πλαισιωμένος από ένα τιμ επιστημόνων που ξεχωρίζει ο καθένας στον κλάδο του. Ο ταλαντούχος πιτσιρικάς στην Αυστραλία πλέον δεν πηγαίνει χαμένος, δουλεύοντας με ερασιτεχνικές μεθόδους. Παρακολουθείται, αναλύεται, εκπαιδεύεται και σταδιακά αλλάζει επίπεδα. Παράλληλα, τα deals με εταιρείες-κολοσσούς, όπως η Etihad, εκτοξεύονται σε εντελώς διαφορετικό κοινό, καθώς βρίσκουν προβολή σε νέες αγορές όχι με ένα post στα Social Media, αλλά με ταυτόχρονη παρουσία σε γήπεδα και ομάδες.

Το παγκόσμιο προϊόν της Πρωταθλήτριας Αγγλίας συνδυάζεται με το τοπικό, προσφέροντας εντελώς νέες προοπτικές. Όπως παραδεχόταν πριν από μερικούς μήνες ο Σοριάνο στον Guardian, «παγκοσμιοποιούμε το μοντέλο της Μπαρτσελόνα». Δεν ήταν τυχαίο ότι η επένδυση ύψους 200 εκατομμυρίων λιρών στο νέο προπονητικό της Σίτι έγινε ακριβώς δίπλα στο Etihad, σε αντίθεση με το παλιό προπονητικό που ήταν πιο μακριά από το γήπεδο. Τα ήθελε όλα κοντά, να δημιουργήσει δεσμούς με την τοπική κοινότητα, όπως στη Βαρκελώνη. Στη δική του λογική, η αγοραστική δύναμη των ομάδων συνεχώς αυξάνεται, όμως ο αριθμός των παγκόσμιας κλάσης ποδοσφαιριστών που μπορούν να κάνουν τη διαφορά παραμένει ίδιος. Το βάρος λοιπόν πέφτει στην χρηματοδότηση υποδομών, ακαδημιών, προπονητών, αλλά και στην αγορά ταλαντούχων νέων. Σε όλον τον κόσμο. «Στο σύστημά μας ελέγχουμε ακριβώς τι κάνουν οι παίκτες. Ο τρόπος προπόνησης είναι ακριβώς ο ίδιος. Ο τρόπος παιχνιδιού επίσης», προσθέτει ο Καταλανός, έχοντας φέρει μια προσέγγιση δουλεμένη από τη Μασία, όπου όλα τα ηλικιακά γκρουπ μέχρι την πρώτη ομάδα προπονούνται με την ίδια φιλοσοφία και διδάσκονται το ίδιο στιλ ποδοσφαίρου, ούτως ώστε να είναι έτοιμοι όταν χρειαστεί για την πρώτη ομάδα. Εδώ, η πρώτη ομάδα είναι η Σίτι και μολονότι οι ομάδες διατηρούν καθεστώς ανεξαρτησίας, η κοινή ομπρέλα τις βοηθάει να εξελιχθούν.

Φυσικά, αν θεωρητικά αναδειχθεί στη Χιρόνα ένας σέντερ φορ που θα βάλει 40 γκολ στην Πριμέρα και θα βγάλει μάτια, η καταλανική ομάδα θα τον χάσει από τη «ναυαρχίδα». Στο στιλ ποδοσφαίρου έρχεται να κουμπώσει η επιλογή του Πεπ Γκουαρδιόλα. Ενός προπονητή που οι ιθύνοντες, όπως έχει παραδεχθεί δημόσια ο Σοριάνο, προσέγγισαν αμέσως μετά τη φυγή του από τη Μπαρτσελόνα. Τους είπε ότι θέλει ένα χρόνο να ξεκουραστεί. Τον περίμεναν. Τους ανακοίνωσε ότι θα πάει στη Μπάγερν Μονάχου. Τον περίμεναν ξανά. Τέτοιου είδους μακροπρόθεσμοι στόχοι σπάνια μπαίνουν και πραγματοποιούνται στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο και αυτή είναι μια ειδοποιός διαφορά του τρόπου που εξελίσσεται η CFG. Το ελκυστικό στιλ ποδοσφαίρου είναι ο προορισμός για όλες τις ομάδες, παρότι φυσικά, όπως παραδέχεται και ο Βιεϊρά, δεν μπορούν όλες να εφαρμόσουν το υψηλό επίπεδο της Μάντσεστερ Σίτι. «Δεν μπορούμε να παίξουμε το ίδιο ποδόσφαιρο στη Νέα Υόρκη με το Μάντσεστερ, λόγω των παικτών. Αυτό όμως που έχουμε κοινό είναι η φιλοσοφία για να παίξουμε αυτό που αποκαλούμε "όμορφο ποδόσφαιρο. Το επιθετικό παιχνίδι, να προσπαθούμε να έχουμε την κατοχή, να δημιουργούμε, να σημειώνουμε γκολ και γενικά να παίζουμε ελκυστικά. Το επίπεδο θα είναι διαφορετικό, αλλά προσπαθούμε η φιλοσοφία να είναι η ίδια». Με τον τρόπο αυτό αντιμετωπίζεται και ένα μείζον ζήτημα στο αγγλικό ποδόσφαιρο, οι ευκαιρίες σε υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού σε ποδοσφαιριστές που βρίσκονται στο μεταίχμιο της μετάβασης από τους νέους στην πρώτη ομάδα.

Σίγουρος ότι το ποδόσφαιρο σταδιακά θα κυριαρχήσει παντού στην αγορά των σπορ, ο Σοριάνο συνεχίζει να έχει τα μάτια του ανοιχτά. Η Σίτι διατηρεί σχέσεις με ακαδημία στην Γκάνα και ψάχνεται στη Νότια Αφρική. Είναι σε ανοιχτή γραμμή με την Ατλέτικο του Καράκας και αναζητά την ιδανική ευκαιρία για την Κίνα. Το ποδοσφαιρικό όνειρο του προέδρου Σι για τον σχολικό αθλητισμό τον συγκινεί περισσότερο από τα πεπραγμένα των συλλόγων και τις δαπανηρές μεταγραφές τους. To 13% άλλωστε της CFG ανήκει στον κινεζικό επενδυτικό όμιλο China Media Capital.

Σε συνέδριο που διεξήχθη τον Σεπτέμβριο, ο πρόεδρος της Ισπανικής La Liga, Χαβιέρ Τεμπάς, ο οποίος προσπαθεί να δώσει ένα περισσότερο εμπορικό προφίλ στο πρωτάθλημα που διοικεί, κατηγόρησε την Μάντσεστερ Σίτι ότι... ντριμπλάρει τους κανονισμούς, παίρνοντας κρατικό χρήμα από το Άμπου Ντάμπι σε μορφή επιχορηγήσεων. Η Σίτι απείλησε με μυνήσεις και η UEFA δεν πείστηκε από τον Τεμπάς, που της ζήτησε να να ψάξει περισσότερο τα οικονομικά των «Πολιτών» και το αν υπάρχουν με αυτόν τον τρόπο παραβάσεις στο Financial Fair Play. Σύμφωνα με κάποιους αναλυτές, ο πρόεδρος της Λίγκας ουσιαστικά μετέφερε τη δυσαρέσκεια των δύο γιγάντων που κυριαρχούν στην Ισπανία, της Ρεάλ Μαδρίτης και της Μπαρτσελόνα. Και δεν είναι οι μόνες. Πριν από τέσσερα χρόνια η UEFA τιμώρησε με πρόστιμο 20 εκατομμυρίων την ομάδα του Μάντσεστερ λόγω του Financial Fair Play.

Φέτος, η Σίτι αγόρασε τον Άντονι Κάσερες και τον έδωσε δανεικό στην Μέλμπουρν Σίτι, καταφέροντας έτσι να αποσπάσει την υπογραφή του παίκτη που ήθελαν αρκετές ομάδες από την Αυστραλία, κλείνοντάς τον για την θυγατρική της. Η Λίγκα απάντησε απαγορεύοντας τον δανεισμό για τον πρώτο χρόνο συμβολαίου. Τα παράθυρα που το δίκτυο βρίσκει συγκεντρώνουν αρκετούς αντιπάλους και οι ποδοσφαιρικές αρχές προσπαθούν να τα κλείσουν. Πέραν τούτου, η άμεση σύνδεση του Σεϊχη Μανσούρ με το κράτος του Άμπου Ντάμπι αρκετές φορές προκαλεί ζητήματα, καθώς οι ισορροπίες είναι εύθραυστες. Οι καταγγελίες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους μετανάστες εργάτες του Εμιράτου, αλλά και σε κοινωνικές ομάδες είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Tα e-mail που διέρρευσαν πριν από περίπου ένα χρόνο από την πρεσβεία των Η.Α.Ε στις ΗΠΑ, πέραν του ότι δημιούργησαν πολιτικές εντάσεις και αποκάλυψαν σχέδιο για οικονομικό πόλεμο στο Κατάρ και... κλοπή του Μουντιάλ του 2022, έφεραν στην δημοσιότητα την ανησυχία των διοικούντων του ομίλου της Σίτι για τα πλάνα κατασκευής γηπέδου στο Κουίνς, λόγω της σύνδεσης που θα γινόταν με το κράτος του Άμπου Ντάμπι. Το γήπεδο δεν έγινε ποτέ. Ένα ακόμα ερωτηματικό είναι το πως η όλη πορεία του δικτύου θα βοηθήσει ποδοσφαιρικά τις μικρότερες ομάδες, που θα είναι καταδικασμένες να δίνουν τους παίκτες που ξεχωρίζουν. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, ποδοσφαιρικά το πλάνο δείχνει να λειτουργεί σωστά. Λεφτά, άλλωστε, υπάρχουν.

Ο Ρόρι Σμιθ είναι επικεφαλής ποδοσφαίρου στους New York Times και με άρθρο του στο gazzetta.gr, μοιράζεται την άποψή του για το προτζεκτ, γράφοντας τον επίλογο του θέματος.

«Πιθανόν η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση για το μοντέλο της Μάντσεστερ Σίτι είναι ότι πολλοί άλλοι εξερευνούν τρόπους για να το αντιγράψουν. Υπάρχουν ομάδες που αναζητούν το μοντέλο δικτύου, όχι μόνο λόγω της έκθεσης που μπορεί να φέρει, αλλά επειδή μπορεί να γεννήσει έσοδα. Είναι δίκαιο να πούμε, νομίζω, ότι αυτοί οι συνδεδεμένοι μεταξύ τους σύλλογοι, είναι το μέλλον. Ένα μέρος όπου μπορείς να αναθρέψεις, να αναπτύξεις και να εξελίξεις παίκτες και προπονητές και να αποκτήσεις χρήματα κάνοντάς το.

Όσον αφορά την έκθεση, η προσέγγιση είναι απόλυτα λειτουργική. Νομίζω πως η Μάντσεστερ Σίτι είναι περισσότερο δημοφιλής στις ΗΠΑ, από ότι θα ήταν αν δεν υπήρχε η New York City FC. Το σύστημα κάνει τον σύλλογο να εμφανίζεται περισσότερο σε παγκόσμιο επίπεδο και πιο γρήγορα. Το ερωτηματικό που έχω είναι αν αυτό μεταφράζεται σε κάτι χειροπιαστό σε αθλητικό επίπεδο. Κάνει την Μάντσεστερ Σίτι, την κορυφή του πρότζεκτ, μεγαλύτερο κλαμπ; Κάνει την επιτυχία περισσότερο πιθανή; Και επίσης, δημιουργεί πρόβλημα για τις αδερφές ομάδες, επειδή πάντα θα αντιμετωπίζονται ως μικροί εταίροι; Οπότε, από τη στιγμή που Άαρον Μόουι και ο Τζακ Χάρισον εξελίσσονται, πηγαίνουν στο Μάντσεστερ και αυτό είναι;

Μακροπρόθεσμα δεν ξέρω πόσο καλό είναι αυτό το μοντέλο. Η Μάντσεστερ Σίτι είναι ο βασικός οδηγός των εξελίξεων του πρότζεκτ. Αν τα πηγαίνει καλά, το πρότζεκτ δείχνει καλό. Σε περίπτωση που δεν τα πάει καλά, υποψιάζομαι ότι θα υπάρχουν προβλήματα, ανεξάρτητα με το πώς θα τα πηγαίνουν οι άλλες ομάδες».