Ξεχρεώσαμε ή ακόμη;

«Επειδή εγώ δεν μπορώ, παρακάλα να πέσει το αεροπλάνο καθώς επιστρέφουν»... Αυτό το sms στάλθηκε στον Ντανοβασίλη από τον άνθρωπο που γράφει αυτό το κείμενο μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη. Οχι γιατί η ήττα ήταν από τον Ολυμπιακό, αυτά τα έχουμε ξεπεράσει εδώ και χρόνια γιατί έχουμε σταματήσει να ασχολούμαστε σοβαρά με το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά γιατί για δεύτερη σερί χρονιά πήγαινε να γίνει το ίδιο πράγμα. Ο ίδιος άνθρωπος βέβαια, αυτός που γράφει αυτό το κείμενο δηλαδή, έχει αποδειχθεί φέτος... Ο Αμπαλος στις προβλέψεις του για τον Αλέγκρι και είναι ευτυχισμένος για αυτό! Οπως είναι ευτυχισμένοι όλοι οι Γιουβεντίνοι (κάτι περισσότερο από 200 εκατ.) αυτού του πλανήτη. Ευτυχισμένοι και υπερήφανοι γιατί μετά το 2006 όλα είναι πιο όμορφα...

Το τι έγινε το 2006 το ξέρουν όλοι. Η απλή ανάγνωση είναι ότι η Γιουβέντους πήγε μία κατηγορία κάτω και έχασε και δύο πρωταθλήματα. Μακάρι να ήταν τόσο απλό... Οι Μπιανκονέρι έχασαν κάμποσους παίκτες πουλώντας τους, αναγκαστικά, για πολύ λιγότερα από όσα άξιζαν, έχασαν του κόσμου τα εκατοντάδες εκατ. ευρώ από χορηγίες (το 2006 είχε την πιο ακριβή φανέλα του κόσμου με την Tamoil), τηλεοπτικά και Ευρώπη ενώ παράλληλα -και αυτό μπορεί να είναι και το πιο σημαντικό- στιγματίστηκε για πάντα ως η ομάδα που έστησε...

Οποιος, ακόμη, θεωρεί ότι είναι εύκολο να συνέλθεις από κάτι τέτοιο, ας αναλογιστεί ότι απλά μία χρονιά χωρίς τα έσοδα του Champions League σε αφήνουν κάτι χρόνια πίσω, όπως επίσης ας σκεφτεί ότι άλλες ομάδες, που επίσης θεωρούνται μεγάλες, προσπαθούν επί δεκαετίες -έχοντας πάντα οικονομική άνεση- να αποδειχθούν τέτοιες και στο γήπεδο και δεν τα καταφέρνουν. Η Γιούβε το παλεύει τα τελευταία χρόνια, το καταφέρνει τώρα και είναι ό,τι πιο δύσκολο έχει πετύχει στην ιστορία της. Οπως ήταν ό,τι πιο δύσκολο για κάποιους να πάρουν την απόφαση να παραμείνουν σε αυτή τότε... Το έκαναν αυτοί που έπρεπε όμως. Ο Αλεξ, ο Τζίτζι, ο Πάβελ, ο Νταβίντ και ο ψυχάκιας Μάουρο!

Αυτοί ήταν που μπήκαν μπροστά, που έδωσαν κουράγιο στους οπαδούς, που έκαναν τους πάντες να πιστεύουν ότι τα χαμόγελα θα επιστρέψουν. Τελικά όσο οι Μπιανκονέρι επέστρεφαν από την Serie B, οι Γιουβεντίνοι έβλεπαν την Μίλαν να σηκώνει το Champions League... Και όσο η ομάδα έτρωγε την μία σφαλιάρα μετά την άλλη, φτάνοντας στο σημείο να αποκλειστεί το 2010 στο Europa League από κάποια Φούλαμ και να τερματίσει 7η, οι Γιουβεντίνοι έβλεπαν και την Ιντερ να σηκώνει Champions League... Τι μεγαλύτερο κακό να σε βρει δηλαδή;

Ηταν τότε που στο «Ολίμπικο» του Τορίνο κυριαρχούσε από τους τιφόζι το «questa maglia non la meritate». Αυτή τη φανέλα δεν την αξίζετε... Πάνω από όλα, στη Γιουβέντους δεν άξιζε να έχει μια διοίκηση που δεν είχε ιδέα από ποδόσφαιρο, δεν είχε ιδέα τι ακριβώς ήθελε να κάνει και αυτό αποδεικνυόταν από την ευκολία με την οποία ξόδευε λεφτά χωρίς νόημα... Λεφτά που απλά μεγάλωναν την μαύρη τρύπα και έκαναν ακόμη πιο δύσκολη την επιστροφή. Και κάπου εκεί, είχαμε μια άλλη επιστροφή... Ενας Ανιέλι, ξανά, στην προεδρία. Ο ξάδερφος Ελκαν και οι απίθανοι Κομπόλι Τζίλι και Μπλαν έκαναν στην άκρη, ο Αντρέα ανέλαβε και κάπως έτσι η οικογένεια αποφάσισε να ασχοληθεί ξανά σοβαρά και να καταστρώσει πλάνο.

Τι έλεγε αυτό; Κατασκευή -που είχε ήδη δρομολογηθεί- ιδιόκτητου γηπέδου ώστε η ομάδα να μπει σε αυτό τη σεζόν 2011-12, σφιχτή οικονομική πολιτική στις μεταγραφές, επιστροφή στην κορυφή της Ιταλίας το 2014, μια κάποια μεγαλύτερη άνεση στις μεταγραφές από το καλοκαίρι του 2015, σταδιακή διεκδίκηση εισιτηρίου για τον τελικό του Champions League και οικονομική επιστροφή στο επίπεδο της προ Calciopoli εποχής από το καλοκαίρι του 2018. Αυτά, σύμφωνα με τους Ιταλούς, τα σχεδίασε η οικογένεια το καλοκαίρι του 2010. Τώρα, πέντε χρόνια μετά, είτε αρέσει είτε όχι, μπορείς απλά να καταλάβεις γιατί υπάρχει η αυτοκρατορία Ανιέλι για περισσότερο από ένα αιώνα. Εχουν πλάνο, έχουν υπομονή, ξέρουν τι θέλουν να πετύχουν και τελικά το πετυχαίνουν.

Και το πετυχαίνουν, όπως φαίνεται, με ωραίο τρόπο. Χωρίς να κάνουν επίδειξη οικονομικής δύναμης αλλά κάνοντας και τους... χαζούς, μερικές φορές. «Ξέρετε πολύ καλά ότι αν ανοίξω το πορτοφόλι μου, δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής του πλανήτη που να μην μπορώ να αγοράσω. Η Γιουβέντους του μέλλοντος, όμως, θα μάθει να ζει χωρίς να εξαρτάται από εμάς», έλεγε ο πρόεδρος το καλοκαίρι του 2013 και το εννούσε. Η Γιούβε είδε το καλοκαίρι του 2011 τον Αγουέρο να την απορρίπτει επειδή δεν έπαιζε στο Champions League (πάλι καλά που πήγε στη Σίτι και έχει σαρώσει στην Ευρώπη...), αναγκάστηκε να πάρει τον απίθανο Μπέντνερ για φορ το καλοκαίρι του '12 και τον ξεχασμένο Ανελκά τον Ιανουάριο του '13 και γενικά ήταν άσχημο για κάθε Γιουβεντίνο να βλέπει τις ομάδες που είχε μάθει να έχει μια ζωή αντιπάλους στην Ευρώπη, να κάνουν μεταγραφές δεκάδων εκατομμυρίων και η ομάδα του να μην μπορεί να ακολουθήσει...

Αυτή η κατάσταση... διασκεδαζόταν από την κατάκτηση του πρωταθλήματος αλλά αυτό δεν θα αρκούσε για πάντα. Στο κάτω-κάτω και χωρίς καμία διάθεση υποτίμησης των Ρωμαίων ή των Ναπολιτάνων, είναι αλλιώς να παίρνεις το πρωτάθλημα από ένα δυνατό Μιλάνο και αλλιώς να νιώθεις τον Αύγουστο ότι είναι δεδομένη η φιέστα τον Μάιο... Αυτό το ένιωσαν οι Γιουβεντίνοι πέρυσι, μετά την τραγωδία όχι μόνο στο Champions League αλλά ακόμη και στο Europa League. Και φοβήθηκαν ότι θα το νιώσουν και φέτος, μετά την ήττα στο Καραϊσκάκη. Τότε που ο... Μόργκαν Ντε Σάνκτις έλεγε ότι «η αξία της κάθε ομάδας θα φανεί στην Ευρώπη». Δικαιώθηκε ο πορτιέρε της Ρόμα. Φάνηκε...

Οπως είχε αρχίσει να φαίνεται ότι κάτι καλό θα γίνει, από την βραδιά της 18ης Μαρτίου στο Ντόρτμουντ. Την παραμονή του πρώτου αγώνα στο Τορίνο, αναρωτιόμασταν αν «θα είναι Γιουβέντους;». Στις 18 Μαρτίου, στο Βέστφάλεν, η απάντηση δόθηκε. Και δόθηκε με τον τρόπο που έπρεπε. Παρεπιπτόντως, τρομερό coreo από τους οπαδούς της Μπορούσια -που δε γίνεται να μην τους γουστάρεις- για τον τελικό του 1997... Την ώρα που ο Τέβες έκανε το 0-3, πάντως, έχαναν τον αγαπημένο τους Κλοπ γιατί κάπου εκεί κατάλαβε οριστικά ότι έκλεισε ο κύκλος του εκεί.

Αυτή η νίκη, όπως φαίνεται πλέον, άλλαξε όλη τη σεζόν. Αρκεί και ένα ματς, μερικές φορές, για να γίνει αυτό. Οι Ιντερίστες, λογικά, το θυμούνται πολύ καλά από το 2010. Δεν υπολόγιζε κανείς ότι οι Νερατζούρι θα καταλήξουν με την κούπα στα χέρια αλλά εκείνο το 0-1 στο Λονδίνο επί της Τσέλσι στη φάση των «16» τους έδωσε την αυτοπεποίθηση που ήθελαν. Και μετά δεν σταμάτησαν πουθενά... Οπως δεν σταμάτησε τώρα ούτε η Γιούβε στην πορεία προς το Βερολίνο. Ηθελε να την σταματήσει η Ρεάλ του Αντσελότι αλλά υπήρχαν κάποια ανοιχτά θέματα με τον κορυφαίο προπονητή του πλανήτη.

«Η Γιουβέντους είναι η μόνη ομάδα από όσες έχω προπονήσει, με την οποία δε δέθηκα», έγραψε στην αυτοβιογραφία του και αναφέρθηκε ξανά αυτή η ατάκα πριν το ματς στο Τορίνο. Με δεδομένο ότι το 1999 αποκλείστηκε σε ημιτελικό Champions League ενώ ήταν μπροστά με 2-0 στο 10λεπτο αλλά και με την απώλεια του scudetto ένα χρόνο μετά ενώ ήταν στο +9 επτά αγωνιστικές πριν το τέλος, ένας Γιουβεντίνος μπορεί να πει, με κάθε σεβασμό, μόνο ένα πράγμα για τον Καρλέτο: Να κι αν δέθηκες μαζί μας, να κι αν δε δέθηκες...

Το θέμα είναι ότι δένεται ξανά η Γιουβέντους. Ολοι. Διοίκηση, ομάδα, οπαδοί. Δεν άρεσε η σφιχτή οικονομική πολιτική, δεν άρεσαν πολλές από τις διαπραγματεύσεις του Μαρότα αλλά αφού του δίνει πλέον συγχαρητήρια ο Μότζι, σημαίνει ότι μάλλον κάτι κάνει καλά. Και μπροστά μας είναι τα καλύτερα... Τα ρεπορτάζ στην Ιταλία λένε ότι ο Ντιμπάλα έχει σχεδόν κλείσει με 28 εκατ. ευρώ συν άλλα 8 σε (δύσκολα) μόνους ενώ υπάρχουν έτοιμα αλλά 40-45 για τον Καβάνι. «Ο στόχος είναι τη νέα σεζόν η επίθεση να αποτελείται από τους Τέβες-Καβάνι-Μοράτα-Ντιμπάλα. Αν ο Ζλάταν δε φύγει από την Παρί Σεν Ζερμέν, θα γίνει», λέει το Sky Italia αφού λεφτά, πλέον, υπάρχουν.

Πριν τη ρεβάνς με την Ρεάλ, στο ταμείο είχαν μπει 88 εκατ. ευρώ από το φετινό Champions League, χάρη και στις... Ρόμα και Νάπολι. Τώρα, με την πρόκριση στον τελικό, θα πλησιάσει η 100άρα. Αυτά τα λεφτά, πάντα σύμφωνα με τους Ιταλούς, θα πέσουν σε μεταγραφές προκειμένου η ομάδα να αλλάξει σταδιακά και να ισχυροποιηθεί. Η Γιουβέντους, που από αυτό το καλοκαίρι θα απολαμβάνει και νέες χορηγίες με αυξημένα έσοδα, θέλει να αποφύγει το λάθος της Ιντερ. Οι Νερατζούρι έπρεπε να αλλάξουν το 2010 αφού είχαν φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης με κορμό τεσσάρων-πέντε χρόνων. Δεν το έκαναν και το πλήρωσαν... Οι Μπιανκονέρι θα αρχίσουν σταδιακά να αλλάζουν, να ανανεώνονται, με στόχο να συνεχίσουν την κυριαρχία τους στην Ιταλία και να καθιερωθούν στις πρώτες δυνάμεις της Ευρώπης.

Μια Ευρώπη, που βλέπει ξανά την Γιουβέντους σε τελικό. Εχασε πολλούς ως φαβορί οπότε μάλλον είναι καλό που θα πάει σε αυτόν ως αουτσάιντερ. Ενα αουτσάιντερ, όμως, που θα έχει μαζί του τους περισσότερους από τους ουδέτερους... Τόσο επειδή η Κυρία επιβεβαίωσε το μέγεθος της επιστρέφοντας μετά από την πιο δύσκολη περίοδο της ιστορίας της, όσο κι επειδή είναι αδιανόητο κάποιος που δεν είναι Μπαρτσελόνα, να μην ήθελε να φωνάξει κι αυτός μαζί με τον Τζίτζι όταν έληξε στο «Μπερναμπέου»...