Αν ήμουν Αναστασίου ή Μίτσελ θα...

Αν ήμουν Αναστασίου: Θα προσπαθούσα να μπλοκάρω τον Κώστα Μήτρογλου που είναι ο πιό φορμαρισμένος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού και μπορεί να φτάσει ακόμη και στο χρυσό παπούτσι. Χρειάζεται αμυντικός που να πηγαίνει πρώτος στη μπάλα, αφού ο φορ των Ερυθρολεύκων έχει καλή τεχνική και τον τελευταίο καιρό έχει βελτιώσει τα τελειώματά του, αλλά και τις ντρίπλες του, βασιζόμενος ότι έχει καλό δεξί και αριστερό.

Αν ήμουν Μίτσελ: Θα έδινα εντολή να μην αφήσουν από τα μάτια τους τον Λουτσιάνο Φιγκερόα. Αυτός ήταν άλλωστε που μου έκανε τη ζημιά πέρυσι στο Γεώργιος Καραϊσκάκης, αυτός είναι που σκοράρει τον τελευταίο καιρό, ερχόμενος είτε από τον πάγκο, είτε παίζοντας βασικός. Είναι παίκτης για μεγάλα ματς μπαρουτοκαπνισμένος και το λέει η καρδιά του.
Αν ήμουν Αναστασίου: Θα προσπαθούσα να πετύχω ένα γρήγορο γκολ, για να ανοίξει ο Ολυμπιακός και από μπουμπούκι να γίνει ένα σωστό τριαντάφυλλο. Δείχνει ωραίο, όμως μπορεί να γίνει και ευάλωτο στις διάφορες... αρρώστειες και μικροοργανισμούς!
Αν ήμουν Μίτσελ: Θα ήθελα να καθαρίσω όσο νωρίτερα γίνεται τη νίκη με ένα και δύο γκολ, προκειμένου να μην κουράσω στο μάξιμουμ κάποιους ποδοσφαιριστές, ενόψει της αναμέτρησης-κλειδί για την πρόκριση στις 16 του Τσάμπιονς Λιγκ, με την Μπενφίκα.
Αν ήμουν Αναστασίου: Θα προσπαθούσα να εκμεταλλευτώ όσο περισσότερο γίνεται τον Μάρκους Μπεργκ. Έναν ποδοσφαιριστή που λόγω ύψους μπορεί να κάνει τη ζημιά, ενώ στα χαμηλά είναι το ίδιο καλός και βλέπει... γήπεδο και είναι καλός στις πάσες, όπως έδειξε με την ασίστ στον Φιγκερόα στο ματς πρωταθλήματος με τον Εργοτέλη.
Αν ήμουν Μίτσελ: Θα πόνταρα πολλά στον Χαβιέ Σαβιόλα. Είναι ποδοσφαιριστής από το πάνω ράφι και όνειρο για πολλές ομάδες τα τελευταία χρόνια. Ως κρυφός κυνηγός μπορεί να κάνει τη ζημιά στη Λεωφόρο, ενώ έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει και να διασπάσει κλειστές άμυνες, αν χρειαστεί. Εμπειρία και τεχνική.
Αν ήμουν Αναστασίου: Θα προσπαθούσα να ελέγξω το κέντρο και την κυκλοφορία της μπάλας, ώστε να μην αφήσω τον Ολυμπιακό να κάνει το παιχνίδι του. Δεν είναι μόνον ότι οι Ερυθρόλευκοι σκοράρουν κατά ριπάς (πεντάρες) τον τελευταίο καιρό είναι ότι δημιουργούν και πολλές φάσεις...
Αν ήμουν Μίτσελ: Θα έδειχνα στον Παναθηναϊκό από το πρώτο λεπτό ποιός είναι το αφεντικό και το φαβορί στο ματς. Δεν κλείνομαι στα καρέ μου, παίζω το παιχνίδι που ξέρω και δεν αλλάζω τη φιλοσοφία μου, για να μην μπερδέψω και τους ποδοσφαιριστές μου.
Αν ήμουν Αναστασίου: Θα προσπαθούσα να μπω δυνατά στο ματς, για να αιφνιδιάσω τον αντίπαλο και να πάρω όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δύναμη από τον 12ο παίκτη, που είναι ο κόσμος. Αν και πάλι δεν έρθει το γρήγορο γκολ, κρατώντας το παιχνίδι σε ισορροπία, όσο περνάει ο χρόνος τα πόδια των φιλοξενούμενουν μπορεί να βαρύνουν και οι φωνές του κόσμου να τους αποσυντονίσουν. Μπορεί...
Αν ήμουν Μίτσελ: Θα προσπαθούσα να εκμεταλλευτώ τα πιό δυνατά κορμιά που έχει η ομάδα μου, ώστε να υπερισχήσω στο κέντρο και στις προσωπικές μονομαχίες. Αν μάλιστα πάρεις έναν-έναν τους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού και τους συγκρίνεις, θα δεις ότι εκεί επικρατεί σχετικά εύκολα η ομάδα του Πειραιά. Το ποδόσφαιρο μην ξεχνάμε όμως ότι είναι ομαδικό άθλημα.
Αν ήμουν Αναστασίου: Θα ζητούσα από τους ποδοσφαιριστές μου να παίξουν με μυαλό και κυρίως ομαδικότητα, να παίξει ο ένας για τον άλλον και όλοι για την ομάδα. Η ισχύς εν τη ενώσει.
Αν ήμουν Μίτσελ: Θα προσπαθούσα να εκμεταλλευτώ τους ηγέτες που έχει η ομάδα μου, ποδοσφαιριστές με ισχυρή προσωπικότητα, όπως (εκτός των Μήτρογλου, Σαβιόλα) ο αθόρυβος, αλλά επικίνδυνος Φουστέρ, που δηλώνει παρών σε κρίσιμα παιχνίδια.
Αν ήμουν Αναστασίου: Θα προσπαθούσα να πλήξω τον Ολυμπιακό από τα πλάγια ή με δυνατά σουτ.
Αν ήμουν Μίτσελ: Θα ήθελα σε αυτό το ματς από τον Βάις να κάνει κάποιες από τις ταχύτατες κούρσες του, που μπορεί να δημιουργήσουν πολλά ρήγματα στον Παναθηναϊκό και από τον Κάμπελ τις καταπληκτικές ασίστ του.
Αν ήμουν Αναστασίου: Θα είχα δει ότι ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα στις στημένες φάσεις όταν αμύνεται. Ειδικά στα κόρνερ έχει δείξει ότι είναι η αχίλλειος πτέρνα του.
Αν ήμουν Μίτσελ: Θα είχα εντοπίσει ότι το κεντρικό δίδυμο του Παναθηναϊκού κάνει λάθη και θα προσπαθούσα να το εκμεταλλευτώ με κάθετες πάσες ακόμη και με σέντρες ξυραφιές. Εκεί θα ποντάριζα και σε κάποια λάθος έξοδο του Καπίνο, ο οποίος πάντως, επέστρεψε στα παλιά καλά του παιχνίδια στο πρωτάθλημα με τον Εργοτέλη.
Αν ήμουν Αναστασίου: Δεν θα άφηνα χωρίς παίκτη δίπλα του τον Μέντες. Εχει ανέβει τον τελευταίο καιρό, μπορεί να βοηθήσει στην οργάνωση του παιχνιδιού καθώς έχει τέτοιες δυνατότητες, όμως έχει πιό αργές κινήσεις και ένα κλέψιμο μπορεί να αποδειχτεί μοιραίο.
Αν ήμουν Μίτσελ: Θα χρησιμοποιούσα τον Γιαταμπαρέ βασικό, καθώς έχει δείξει ότι είναι σε άνοδο και με τα μεγάλα πόδια του, μπορεί να καλπάσει στη Λεωφόρο και να δώσει πολλές λύσεις.
Αν ήμουν Αναστασίου: Θα ζητούσα από τους ποδοσφαιριστές μου να μην διαμαρτύρονται για ψύλλου πήδημα στον διαιτητή και τους επόπτες, καθώς χάνεται η αυτοσυγκέντρωση και μπορεί να εξαγριωθεί και ο κόσμος.
Αν ήμουν Μίτσελ: Θα έλεγα στους παίκτες μου να μην πάρουν μέρος σε συμπλοκές εντός αγωνιστικού χώρου, να μην αφήνουν τις θέσεις τους, να κλείσουν τα αυτιά τους στην εξέδρα και να μην κάνουν κάποια άσεμνη χειρονομία που μπορεί να επιφέρει κόκκινη κάρτα.
Επειδή δεν είμαι όμως ούτε ο Γιάννης Αναστασίου, ούτε ο Μίτσελ Γκονζάλεθ, ούτε προπονητής, θα περιμένω κι εγώ-όπως εσείς- να δω τι από αυτά θα κάνουν οι δύο τιμονιέρηδες των αιωνίων και πως θα αντιδράσουν εντός του παιχνιδιού. Γιατί, ένας προπονητής δεν μένει μόνο στη θεωρία και στα σχέδια προ του αγώνα, αλλά πρέπει να είναι οξυδερκής και να αντιδράσει άμεσα στην εξέλιξη του παιχνιδιού. Πού, πιστέψτε μας, αυτό το αναπάντεχο, είναι και το πιό όμορφο κομμάτι του αθλήματος!