Αν δεν σας αρέσει η Εθνική, μπορείτε να κλείσετε την τηλεόραση...

Το κλίμα φάνηκε από το 2-0 των Κολομβιανών, όταν πήρα φωτιά τα Social Μedia, με σχόλια κατά της Ελλάδας, τα οποία ξεπερνούσαν τα όρια της απλής κριτικής και άγγιζαν την εμπάθεια. Η κορύφωση ήρθε με το σφύριγμα της λήξης, όταν αρκετοί άρχισαν να στάζουν τη χολή τους, με όχι και τόσο κομψό τρόπο κατά της Εθνικής.

Δεν αναθεματίζω την κριτική, ούτε πιστεύω ότι οι διεθνείς πρέπει να είναι στο απυρόβλητο. Άλλο αυτό, όμως κι άλλο τα ειρωνικά και τα γεμάτα κακία σχόλια που άρχισαν να πέφτουν βροχή για την Ελλάδα πριν καν τελειώσει το ματς, από κάποιους που αδυνατώ να καταλάβω τι κουβαλούν μέσα στο κεφάλι τους.

Πιστεύω ότι είναι δύο κατηγορίες ανθρώπων. Η πρώτη και μεγαλύτερη, αφορά αυτούς που ξέρουν τα πάντα, έχουν άποψη για όλα και φυσικά στη ζωή τους δεν κάνουν ποτέ λάθη και με τη γκέλα της Εθνικής βρήκαν την ευκαιρία να κατακεραυνώσουν τον Σάντος και τους παίκτες του. Η δεύτερη κατηγορία σχετίζεται με όσους - ούτως ή άλλως - δεν γουστάρουν την Εθνική και περίμεναν στη γωνία, για να βγουν και τα να χώσουν!

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, όπως και κάθε εθνική, είναι μια ομάδα που εκπροσωπεί τη χώρα μας, αποτελεί κομμάτι της Ελλάδας και πάνω απ’ όλα χρειάζεται υποστήριξη κι όχι ανάθεμα. Στο κάτω – κάτω τι περισσότερο περιμένατε από την Ελλάδα; Λες και έχουμε το σούπερ πρωτάθλημα ή κάποιος παίκτης μας είναι σούπερ σταρ σε ομάδα του εξωτερικού, σαν τον Τζέιμς Ροντρίγκεζ για παράδειγμα που η Μονακό έδωσε 32 εκατομμύρια ευρώ για να τον πάρει το περασμένο καλοκαίρι, τα μισά σχεδόν της αξίας όλων των Ελλήνων διεθνών.

Από εκεί και πέρα, σε όσους έχουν διάθεση για καλόπιστη συζήτηση θα πω ότι η Κολομβία δεν ήταν καλύτερη από την Ελλάδα. Τα δύο πρώτα γκολ ήταν δώρα της άμυνας μας, άλλη σοβαρή ευκαιρία δεν είχαν οι Κολομβιανοί, ενώ το 3-0 μπήκε όταν όλα είχαν κριθεί. Αν ευστοχούσε ο Κονέ στο πρώτο ημίχρονο, ή η κεφαλιά του Γκέκα δεν πήγαινε στο δοκάρι, τώρα θα κάναμε πιθανότατα άλλη συζήτηση.

Αυτά που καταγράφονται εις βάρος της Εθνικής είναι η έλλειψη δύναμης σε σχέση με τους Κολομβιανούς που κέρδισαν τις περισσότερες μονομαχίες και το γεγονός ότι οι διεθνείς ήταν αρκετά αργοί.

Επίσης ήταν εμφανής η έλλειψη ενός παίκτη – ηγέτη που θα έπαιρνε την ομάδα στην πλάτη του. Καλό το σύνολο, αλλά στα δύσκολα μιλάει η κλάση των ποδοσφαιριστών κι από τη στιγμή που ο Καραγκούνης πλέον έχει μεγαλώσει και ο Φετφατζίδης ήταν στον πάγκο, δεν βλέπω ποιος άλλος θα μπορούσε να το κάνει.

Και το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η επίθεση με τα μηνύματα να έχουν έρθει από νωρίς. Σαμαράς και Σαλπιγγίδης κινήθηκαν στα ρηχά, ο Γκέκας ήταν άφαντος, ενώ ο Μήτρογλου φάνηκε και πάλι βαρύς και ανέτοιμος…

Αν καταφέρει και αλλάξει κάτι ο Σάντος μέχρι το επόμενο ματς, σε αυτούς τους τομείς, ίσως να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο. Διαφορετικά οι τρεις ήττες είναι προδιεγραμμένες…

Follow me on twitter: @dimosbouloukos