Στα όπλα, «πατριώτες»...
Ανήμερα της Παναγίας, βρήκαμε νέο λόγο για να πάρουμε τα διαδικτυακά άρματα της επαναστάσεως. Τι, δεν μάθατε τα νέα; Η νέα μεγάλη πρόκληση των Τούρκων ήταν ότι στην τηλεοπτική μετάδοση του φιλικού με την Ελλάδα έγραψαν YUN δίπλα στο σκορ. Δηλαδή, ας πούμε, κάνουμε εμείς ένα φιλικό με την Τουρκία, δίνουμε εικόνα στους γείτονες και αντί για TUR γράφουμε TΟΥΡ. Αιτία εισβολής από αέρος! Την Deutschland δε αν την γράφαμε ΓΕΡ, δεν το συζητώ. Ξεκάθαρη πρόκληση από ελληνικής πλευράς λόγω των μνημονίων.
Αν, ας πούμε, παίξουμε με την Σερβία και στις κάρτες χρησιμοποιηθεί το κυριλλικό αλφάβητο αντί του λατινικού και μας γράψουν Грчка, θα παρεξηγηθούμε! Αλλά ξέχασα, οι Σέρβοι είναι αδέρφια μας. Τους στείλαμε και ενισχύσεις στη Σρεμπρένιτσα βεβαίως-βεβαίως...
Είναι πραγματικά άξιο συνεχούς μελέτης το ντόμινο που μπορεί να προκαλέσουν τα Social Media και η επιρροή τους στα πραγματικά Media. Ξεκίνησαν κάποιοι τα περί προσβολής από τους Τούρκους, ακολούθησε κύμα. Το μέσο εδώ δεν είναι απλά το μήνυμα, όπως στην ιστορική φράση του Καναδού επικοινωνιολόγου Μάρσαλ ΜακΛούαν, αλλά επιβάλει το μήνυμα. Στον βωμό της τέρψης των παραπλανημένων προσβεβλημένων, οι οποίοι δεν μπορούν να χωνέψουν το «YUN». Λογικά σε λίγο θα διαβάσουμε για στημένη δολοπλοκία, προκειμένου να θιχτεί η χώρα μας σε μια τόσο σημαντική γιορτή της Ορθοδοξίας.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Δεν είναι τυχαίο το πως γίνονται viral θεωρίες συνωμοσίας από ανύπαρκτα blog. Το πως ανεβάζουν κάποιοι κείμενα από το «Κουλούρι» περνώντας τα για αληθινά. Το πως εκτοξεύεται η δημοσιότητα κάτι τύπων που εν γνώση τους πουλούν hoaxes στο κοινό, το οποίο δείχνει να έχει απολέσει για τα καλά την κριτική του ικανότητα. Λαμβάνει παθητικά εκατοντάδες πληροφορίες, τις οποίες δεν μπαίνει καν στον κόπο να «αλέσει». Όχι λόγω ανικανότητας. Λόγω νοοτροπίας.
Και φυσικά, όλοι «εμείς», πιάνοντας τον σφυγμό της επικαιρότητας, ακολουθούμε. Αίμα στα διψασμένα ζόμπι, «κλικ» που δεν έρχονται αλλιώς. Εύκολη κατανάλωση, χωρίς τον παραμικρό έλεγχο.
Σε μια περίοδο χιλίων δύο προβλημάτων, τα οποία γίνονται αντιληπτά μέρα με τη μέρα, τα οποία βιώνουν εκατομμύρια στο πετσί τους, κάποιοι επιλέγουν να πλασάρουν ως προσβλητικό το ότι στην τηλεοπτική μετάδοση του φιλικού η Ελλάδα αναφέρεται Yunanistan. Δηλαδή τι να κάνουμε που είναι διαφορετική γλώσσα; Και όχι μόνο στα τουρκικά. Εσάς σας επέβαλε κανείς να λέτε την Κωνσταντινούπολη Ινσταμπούλ; Για το μοναδικό που μπορείς να τους κατηγορήσεις είναι ότι τα γραφικά τους είναι στα τουρκικά και όχι στα αγγλικά για να καταλαβαίνουν όλοι. Οk, φάουλ. Ως εκεί όμως. Μόνο στα επίσημα ματς είναι υποχρεωτική η χρήση της αγγλικής ούτως ή άλλως.
Όλα τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση, η οποία, δυστυχώς, δείχνει να βρίσκει ανταπόκριση. Τρομακτικό το να έχεις δεχθεί τόσα και τόσα στην τηλεοπτική και μη καθημερινότητά σου και να ξεσπαθώνεις για το γραφικό δίπλα στο σκορ. Δεν είναι όμως ανεξήγητο. Δυστυχώς, αυτή η ρημάδα η παιδεία που πλήττεται συνεχώς περνάει πάντα σε δεύτερο πλάνο στις συζητήσεις περί κρίσης.
