Ο Άγγελος Οικονόμου στο Gazzetta.gr

Το να φοράς την φανέλα της Μπάγερν Μονάχου αποτελεί όνειρο για κάθε ποδοσφαιριστή... Ο Άγγελος Οικονόμου όμως, το έχει κάνει πραγματικότητα εδώ και 7 χρόνια. Ο 20χρονος διεθνής μέσος, μιλάει στο Gazzetta.gr για τα όσα ζει στους Βαυαρούς, το τι έγινε όταν κλήθηκε να συμμετέχει για πρώτη φορά στις προπονήσεις υπό τις οδηγίες του Πεπ Γκουαρντιόλα, αλλά και το πως τον αντιμετώπισαν...

Αναλυτικά η συνέντευξη του Άγγελου Οικονόμου στο Gazzetta.gr...

Γεννήθηκες στην Θεσσαλονίκη, μεγάλωσες στην Κατερίνη και διαπρέπεις στο Μόναχο...
Ναι, αυτή είναι μέχρι στιγμής η διαδρομή μου. Ξεκίνησα να παίζω μπάλα, περισσότερο για πλάκα. Ποτέ δεν περίμενα οτι θα φτάσω σε αυτό το σημείο. Πήγαινα βέβαια στο γήπεδο, καθώς ο αδελφός μου ήταν επαγγελματίας στην Βέροια, ενώ και ο πατέρας μου ήταν προπονητής στον Πιερικό.

Ποιον είχες ως ίνδαλμα όσο ήσουν μικρός και γιατί;
Τον Ροναλντίνιο. Όποτε έπαιζε η Μπαρτσελόνα, καθόμασταν όλοι μαζί και τον βλέπαμε. Ήταν βλέπεις η περίοδος που έκανε απίστευτα πράγματα και αποτελούσε τον πιο εντυπωσιακό παίκτη εκείνη την περίοδο.

Αυτό είναι το πρώτο κομμάτι. Από εκεί και πέρα στην Γερμανία πως βρέθηκες;
Λόγω της κρίσης που άρχισε να υπάρχει στην χώρα, παρουσιάστηκε μία ευκαιρία στον πατέρα μου για μία δουλειά στην Γερμανία με καλύτερα λεφτά. Την δέχθηκε γιατί τα πράγματα ήταν δύσκολα και μετακομίσαμε εδώ. Αρχικά ήταν για 5 χρόνια, αλλά τελικά κράτησε περισσότερο.

Εκεί δηλαδή ξεκίνησε να... σοβαρεύει το πράγμα με το ποδόσφαιρο;
Ναι. Ο πατέρας μου με πήγε σε κάποιες ερασιτεχνικές ομάδες για να δοκιμαστώ, αλλά χρειαζόμουν ακόμη χρόνο για να προσαρμοστώ. Σιγά σιγά άρχισε να βελτιώνομαι, με αποτέλεσμα το 2007 να με πάρουν στην μεικτή Μονάχου και από εκεί στην μεικτή Βαυαρίας. Στους αγώνες, επειδή το επίπεδο ήταν υψηλό έρχονταν σκάουτερ μεγάλων ομάδων όπως για παράδειγμα της Μπάγερν, της Μόναχο 1860 που έδειξαν ενδιαφέρον για την περίπτωσή μου. Εγώ όμως προτίμησα να δοκιμαστώ στην Μπάγερν.

Γιατί ο πατέρας σου σε προέτρεψε να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο;
Όταν ήμουν πολύ μικρός, είχα άλλα ενδιαφέροντα. Μου άρεσε το Ταε-Κβο-Ντο, το οποίο έκανα κρυφά από τον πατέρα μου, με την βοήθεια της μάνας μου. Να φανταστείς δεν με άφηνε να βλέπω πολεμικές ταινίες και τέτοια. Πλέον όμως τον ευχαριστώ που με έσπρωξε στο να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο.

Πως έζησες αυτή την πρώτη εμπειρία με την Μπάγερν;
Έγινε τον Απρίλιο του 2009. Πήγα και έκανα προπόνηση για να δουν αν ταιριάζω στο παιχνίδι και την φιλοσοφία τους. Όλα ήταν διαφορετικά... Δεν υπήρχε το χαλαρό που υπήρχε στις άλλες ομάδες, υπήρχε πίεση. Όχι από φόβο, αλλά επειδή είχες να κάνεις με παίκτες που ήταν πολύ καλοί.



Όταν ενημερώθηκες οτι θέλουν να σε κρατήσουν πως ένιωσες;
Ουσιαστικά δεν το είπαν σε εμένα. Όταν τελείωσα την προπόνηση, μου ρώτησαν πως ένιωσα, αν ήταν όλα καλά κτλ. Με τον πατέρα μου μίλησαν, όταν εγώ έκανα ντους. Όταν βγήκα, τον βρήκα στο αμάξι συγκινημένο. Του λέω “τι έγινε, με πήραν;” και μου απαντάει “ναι, στις 10 Αυγούστου ξεκινάει η προετοιμασία της νέας σεζόν”. Δεν μπορώ να σου περιγράψω πως ένιωσα. Ήταν απίστευτο.

Η καθημερινότητα σου πως είναι στην Μπάγερν;
Μένω με τους γονείς μου ακόμα και ξυπνάω περίπου 8:00 και στις 9:00 είμαι στις εγκαταστάσεις της ομάδας, καθώς πρέπει να είμαι μία ώρα πριν ξεκινήσει η προπόνηση. Να ετοιμαστώ και να κάνω κάποιες ασκήσεις στο γυμναστήριο. Ούτε είναι ωραίο, ούτε είναι σωστό να πηγαίνω την τελευταία στιγμή στην προπόνηση. Κοιμάσαι όρθιος αν κάνεις κάτι τέτοιο. Αμέσως μετά τρώμε όλοι μαζί στο εστιατόριο της ομάδας. Μετά αν δεν έχω ραντεβού για κάποια φυσιοθεραπεία, πηγαίνω σπίτι και ξεκουράζομαι για δύο ώρες και πηγαίνω ξανά στην ομάδα γιατί συνήθως έχουμε διπλή προπόνηση. Όταν τελειώσει αυτή, επιστρέφω σπίτι για ξεκούραση.

Τι είναι αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει;
Η ομάδα είναι πολύ οργανωμένη. Το έχουν αυτό οι Γερμανοί. Είναι πειθαρχημένοι και σωστοί. Για αυτό και έχουν τόσο καλούς παίκτες, αν και οι ποδοσφαιριστές που βγάζουν δεν έχουν τόσο ταλέντο, όσο οι Έλληνες. Κάτι που με στεναχωρεί, καθώς αν είχαμε εκμεταλλευτεί αυτό το πράγμα, το ελληνικό ποδόσφαιρο θα ήταν σε πολύ υψηλότερο επίπεδο. Παίκτες που σε ηλικία 15-16 ετών λες οτι θα γίνουν παικταράδες, δεν έχουν την ανάλογη εξέλιξη. Κάτι που οφείλεται στο γεγονός οτι δεν υπάρχουν οι δεύτερες ομάδες, όπως εδώ.

Πες μας λίγο για την πρώτη φορά που προπονήθηκες με τους επαγγελματίες της Μπάγερν;
Ήταν το 2014 και βρισκόμουν σπίτι. Προπόνηση είχα στις 11:00 και είχα βάλει ξυπνητήρι στις 9:00. Μόλις είχα ξυπνήσει και με πήρε τηλέφωνο ο προπονητής μου. Μου λέει: “Σε πόση ώρα μπορείς να είσαι εδώ;” και του απάντησα σε “15-20 λεπτά, γιατί;”, Τότε μου είπε να φτάσω το γρηγορότερο δυνατό γιατί θα έκανα προπόνηση με την πρώτη ομάδα. Όπως καταλαβαίνεις επικράτησε πανικός. Τα είχα χάσει, έλεγα μέσα μου “τι γίνεται, κοιμάμαι ακόμα;”. Έριξα τα πράγματά μου μέσα σε μία τσάντα, αλλά έπρεπε να βρω ένα τρόπο για να φτάσω στο προπονητικό κέντρο στην ώρα μου, καθώς δεν είχε ακόμη δίπλωμα οδήγησης και με τις συγκοινωνίες θα αργούσα. Πήρα τηλέφωνο τον πατέρα μου, αλλά δεν μπορούσε να φύγει από την δουλειά που ήταν. Τελικά πήρα ταξί, του είπα να κάνει γρήγορα και ευτυχώς πρόλαβα.

Πως ένιωσες όταν σε ενημέρωσαν για αυτό;
Δεν περιγράφεται... Πάλι καλά όμως που έγινε την τελευταία στιγμή, γιατί αν μου το έλεγαν από την προηγούμενη, δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ.

Πως ένιωσες όταν βρισκόσουν στο γήπεδο με παίκτες όπως ο Ρόμπεν, ο Ριμπερί και υπό τις οδηγίες του Γκουαρντιόλα;
Κοιτούσα γύρω μου και έλεγα “δεν υπάρχει αυτό που ζω τώρα”. Δεν περίμενα ποτέ πως θα γινόταν αυτό. Δεν το πίστευα. Το κορυφαίο ήταν το εξής: Εγώ έχω κόλλημα με τον Τιάγκο. Μου αρέσει πολύ ως παίκτης από τότε που ήταν στην Μπαρτσελόνα. Και εκείνη ήταν η δεύτερη μέρα του στην Μπάγερν και η τύχη τα έφερε έτσι που βρεθήκαμε να κάνουμε μαζί ασκήσεις και να αλλάζουμε πασούλες.

Πως σε αντιμετώπισαν;
Κανονικά. Βέβαια παίζουν λίγο σκληρά μαζί σου για να μην έχεις ψηλά το κεφάλι και να καταλάβεις που είσαι, αλλά γενικώς ήταν πολύ καλά.

Έχεις κάποιες στάνταρ μέρες που προπονείσαι με την πρώτη ομάδα ή όποτε σε φωνάξουν;
Φέτος όχι, γιατί είχα έναν τραυματισμό που με άφησε εκτός για κάποια παιχνίδια. Πέρυσι όμως, ήταν ανάλογα με τις ανάγκες της ομάδας. Έκανα όμως πολλές προπονήσεις, αλλά φέτος το ρόστερ είναι πολύ μεγάλο και δεν χρειάζονται τόσο συχνά ποδοσφαιριστές από την δεύτερη ομαδα.

Τι άνθρωπος είναι ο Γκουαρντιόλα στις προπονήσεις που δεν υπάρχουν κάμερες;
Είναι πολύ αυστηρός, ακόμη και με τον εαυτό του και τα θέλει όλα στην εντέλεια.

Η εικόνα πάντως που μας έχει δημιουργήσει είναι πως είναι πολύ φιλικός;
Αυτό ισχύει στο τρέξιμο που κάνουμε στην αρχή και στο «κορόιδο» που παίζουμε. Εκεί κάνει πλάκα, αλλά από εκεί και πέρα είναι πολύ αυστηρός και απαιτητικός.

Σου έχει μιλήσει καθόλου;
Πολλές φορές, όχι όμως για το πως με βλέπεις σαν παίκτη ή το τί περιμένει από εμένα.

Πίστευες ποτέ οτι θα έφτανες σε αυτό το επίπεδο, να παίζεις δηλαδή σε μία από τις 3 top ομάδες του κόσμου αυτή τη στιγμή;
Αν μου το έλεγες πριν από μερικά χρόνια, δεν θα το πίστευα ποτέ αυτό. Δεν θα το πίστευα ποτέ οτι θα έκανα προπόνηση με παίκτες που έχουν κερδίσει τα πάντα στην καριέρα τους. Εκεί όμως είναι που καταλαβαίνεις την διαφορά γιατί βλέπεις αυτούς τους ποδοσφαιριστές να δουλεύουν σκληρά.

Έχεις παίξει σε ένα φιλικό με την Βόλφσμπουργκ, ενώ πέρυσι το καλοκαίρι ακολούθησες την προετοιμασία της πρώτης ομάδας στις ΗΠΑ. Εμπειρίες ζωής έτσι...
Εννοείται... Το σημαντικό είναι να βελτιώνεσαι στις προπονήσεις και να προσπαθείς να αποδείξεις οτι αξίζεις να βρίσκεσαι σε αυτή την ομάδα. Αυτή είναι όλη η... μαγεία. Να είσαι στον ίδιο χώρο όπου ο Γκουαρντιόλα κάνεις τις αναλύσεις του, να τρως στο ίδιο μέρος με αυτούς τους ποδοσφαιριστές. Στην αρχή νιώθεις κάπως παράξενα, αλλά μετά συνηθίζεις και πρέπει να αποδείξεις οτι αξίζεις να είσαι εκεί.