Ο Μινχ, ο Παναθηναϊκός και τα... άλογα!

Αθλητές που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουν αφήσει το στίγμα τους, έχουν κάνει τον κόσμο να ασχοληθεί μαζί τους και να τους αναπολήσει, ακόμα κι αν δεν δικαίωσαν ποτέ τη φήμη τους, επανεμφανίζονται στη «Μηχανή του Χρόνου». Το gazzetta.gr εντοπίζει τα βήματά τους, ακολουθεί την πορεία τους και βρίσκει τις... νέες ασχολίες τους!

Το πρωτάθλημα με τη Μπάγερν

Ο Μινχ ξεκίνησε στη νεανική ομάδα της Σαντχάουζεν και σε ηλικία 17 ετών, το 1990, μετακινήθηκε στην Μπάγερν Μονάχου. Έκανε ντεμπούτο το 1991 και μάλιστα σε ευρωπαϊκό ματς, παίρνοντας τη θέση του Κρίστιαν Τζίγκε σε έναν αγώνα με την Πόρτο. Την ίδια χρονιά, έκανε ντεμπούτο και στη Μπουντσελίγκα. Την επόμενη σεζόν άρχισε να παίζει περισσότερο, αλλά είχε την ατυχία να σημειώσει πρώτα αυτογκόλ, σε μία ήττα με 3-0 από τη Ντόρτμουντ και μετά γκολ! Άνοιξε λογαριασμός στη νίκη με 6-2 επί της Κοπεγχάγης και στο δεύτερο μισό της σεζόν χρησιμοποιούταν περισσότερο, κλείνοντας με 15 εμφανίσεις μια κακή χρονιά για τους Βαυαρούς, που τους βρήκε στη 10η θέση της βαθμολογίας. Από εκεί και πέρα, ήταν ένας παίκτης ροτέισιον. Έπαιξε 11 φορές στη Μπουντσελίγκα, τις 6 ως αλλαγή, τη σεζόν 1992/93, ενώ σε αρκετά ματς δεν ήταν καν αποστολή. Την επόμενη, αγωνίστηκε 10 φορές στο Πρωτάθλημα και 2 στο Κύπελλο, όπου όμως σημείωσε και ισάριθμα γκολ! Στο τέλος της χρονιάς πανηγύρισε την κατάκτηση της σαλατιέρας με τη Μπάγερν και αποχώρησε, σε αναζήτηση περισσότερων συμμετοχών.

Ένα γκολ, μια κατηγορία!

Η περίοδος της καθιέρωσης ήρθε στην επόμενη ομάδα του, τη Μπάγερ Λεβερκούζεν. Με τις «ασπιρίνες» έκανε δύο γεμάτες χρονιές και βοήθησε το σύλλογο να φτάσει μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου UEFA τη σεζόν 1994-95. Την επόμενη χρονιά, η πορεία της Λεβερκούζεν δεν ήταν ανάλογη και έφτασε για να παλεύει για τη σωτηρία, την οποία εν πολλοίς την εξασφάλισε χάρη στο Μινχ! Το δικό του γκολ την τελευταία αγωνιστική με την Καϊζερσλάουτερν χάρισε στην ομάδα του έναν πολύτιμο βαθμό και καταδίκασε την αντίπαλό της σε υποβιβασμό. Τον Ιούλιο του 1996, επέστρεψε στη Μπάγερν, θεωρώντας ότι αυτή τη φορά στους Βαυαρούς θα έχει θέση βασικού. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Κάνει μόλις 11 εμφανίσεις την πρώτη του χρονιά, αλλά προσθέτει ένα ακόμα πρωτάθλημα στη συλλογή του.

Ιταλία, Τουρκία, Ελλάδα!

Την επόμενη σεζόν δεν παίζει καθόλου και τον Ιανουάριο του 1997 αποχωρεί και πάλι. Πηγαίνει στην Κολωνία, που μαχόταν για τον υποβιβασμό, με στόχο να πετύχει ό,τι και στη Λεβερκούζεν λίγα χρόνια νωρίτερα! Έπαιξε 13 φορές, πέτυχε δύο γκολ, αλλά ο στόχος δεν επετεύχθη. Έτσι, αποφάσισε να βγει για πρώτη φορά εκτός Γερμανίας. Πήρε μεταγραφή στην Τζένοα, η οποία τότε έπαιζε στη Serie B. Οι «γκριφόνι» δεν έκαναν καλή χρονιά, τερμάτισαν στα μέσα της βαθμολογίας και ο Μινχ αποχώρησε για τη Μπεσίκτας, η οποία είχε προπονητή τον Γερμανό Χανς Πίτερ Μπρίγκελ. Στην Τουρκία έκατσε για δύο χρόνια, έπαιξε καλή μπάλα και το 2001 επέστρεψε στη Γερμανία για λογαριασμό της Γκλάντμπαχ, η οποία μόλις είχε κερδίσει την άνοδό της στη Μπουντσελίγκα. Βοήθησε τα «πουλάρια» να τερματίσουν στη 12η θέση και τις δύο χρονιές που φόρεσε τη φανέλα τους και στη συνέχεια ήρθε η ώρα για μια ακόμα μετακίνηση. Αυτή τη φορά, φόρεσε ξανά τα πράσινα. Του Παναθηναϊκού!

H χρονιά του νταμπλ

Ο Παναθηναϊκός του Γιτζάκ Σουμ και του Βέλιμιρ Ζάετς έψαχνε έναν αριστεροπόδαρο φουλ μπακ, ο οποίος να μπορεί να παίξει και στη μεσαία γραμμή. Η συμφωνία με τον Ερόλ Μπουλούτ του Πανιωνίου θεωρούταν σχεδόν δεδομένη, ωστόσο τελικά δεν είχε προχωρήσει και έπειτα από σίριαλ είχε εγκαταλειφθεί. Έτσι, στις 19 Ιουλίου, οι «πράσινοι» φέρνουν τον Μάρκους Μινχ από την Γκλάντμπαχ, με τον Γιόνας Κόλκα να ακολουθεί το αντίθετο δρομολόγιο.

Αρχικά, υπήρχε η αίσθηση ότι ο Γερμανός είναι παίκτης παρόμοιου στιλ με τον Φινλανδό. Ο Μινχ «πάτησε» Ελλάδα με άκρα μυστικότητα και φυγαδεύτηκε από την πίσω πόρτα του Ιατρικού Κέντρου για να μην τον πάρουν χαμπάρι οι φωτογράφοι και οι δημοσιογράφοι! Τελικά, αφού όλα πήγαν καλά, υπέγραψε για 1+1 χρόνια με 270.000 ευρώ το χρόνο. Ο Ζάετς δήλωνε ότι πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή που μπορεί να καλύψει όλη την αριστερή πλευρά. «Ήρθα σε μια ομάδα με συνεχή παρουσία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτό με έκανε να επιλέξω τον Παναθηναϊκό», δήλωνε ο ίδιος. Κατά την παρουσίασή του, επικεντρώθηκε στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος. Και η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα!

Την πρώτη του χρονιά έκανε συνολικά 34 εμφανίσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη και σημείωσε ένα γκολ, με αντίπαλο τον Ιωνικό στη Νίκαια, στο οποίο μάλιστα αποβλήθηκε στο 60`! Η παρουσία του ήταν εξαιρετική και ο κόσμος τον λάτρεψε για το πάθος του και το «φαρμακερό» αριστερό του πόδι. Ήταν ένας... σπάνιος μπακ! Τελειώνει τη σεζόν με νταμπλ και αναδεικνύεται καλύτερος ξένος του πρωταθλήματος. Την επόμενη σεζόν, παίζει 27 φορές και σκοράρει δύο τέρματα απέναντι στη Χαλκηδόνα και δύο απέναντι στην Αϊντχόφεν, στο 4-1 της Αθήνας για το Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτή ήταν και η τελευταία του σεζόν ως ποδοσφαιριστής.

«Ήθελα να σταματήσω στο πικ μου, για μένα το υψηλότερο επίπεδο ήταν όταν αγωνίστηκα με τον Παναθηναϊκό στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ήταν όλα φανταστικά, πέρασα πολύ ωραία στην Ελλάδα και είχα μια πολύ καλή ζωή, ενώ μου δόθηκε και η ευκαιρία να παίξω στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Παναθηναϊκός θα είναι πάντα στην καρδιά μου. Απέκτησα μία... special σχέση με τον κόσμο. Έχω παίξει σε τόσα διαφορετικά κλαμπ και σε άλλες χώρες, αλλά ποτέ δεν είχα τέτοιο δεσμό με τον κόσμο», τονίζει στο gazzetta.gr.

Το χόμπι που επέστρεψε

Σταματώντας το ποδόσφαιρο, βρήκε την ευκαιρία να ασχοληθεί με μια άλλη μεγάλη του αγάπη, τα άλογα! «Όταν έπαιζα στη Γκλάντμπαχ, ζούσα στο Ντίσελντορφ, κοντά στο Γκράφενμπεργκ. Αν την Κυριακή δεν είχαμε προπόνηση, πάντα πήγαινα με την οικογένειά μου σε κούρσες αλόγων. Έτσι, το 2002, ένας φίλος μου έδωσε τα μισά δικαιώματα ενός αλόγου, οπότε ήμουν ξαφνικά συνιδιοκτήτης!», θυμάται. Η έλλειψη χρόνου δεν του επέτρεψε να ασχοληθεί πολύ με το... νέο περιουσιακό του στοιχείο, ωστόσο όταν τελείωσε η περιπέτειά του στην Ελλάδα με τον Παναθηναϊκό, βρήκε το χρόνο να ασχοληθεί με κάτι που τον γέμιζε! Ξεκίνησε να ψάχνεται, να μελετάει τα συμπαθή τετράποδα και ανακάλυψε ότι η ιππασία αποτελεί ένα πολύ ανταγωνιστικό άθλημα. Του έβγαλε την επιθυμία να νικά και την αίσθηση του συναγωνισμού που ένιωθε στο ποδόσφαιρο. Άλλωστε, από πιτσιρικάς, όταν είχε κάνει μαθήματα ιππασίας, το μικρόβιο είχε μπει μέσα του!

Το 2006, έκανε μαθήματα στην Κολωνία και ξεκίνησε κύκλο επαφών με αρκετούς εκπαιδευτές αλόγων και αναβάτες. Ο φίλος του, Αντρέας Σουτζ πρωταθλητής στην ιππασία και γόνος οικογένειας με μακρά παράδοση στην εκπαίδευση αλόγων, αποτέλεσε το βασικό του μέντορα, αν και εκείνη την περίοδο άνοιγε τις δουλειές του στο Χονγκ Κονγκ! Έτσι, ξεκίνησε τη δική του εταιρεία με την ονομασία ΜΜ. Μάρκους Μινχ δηλαδή. To 2012 μετακίνησε την έδρα του στη Φρανκφούρτη ,σε ένα χώρο με εξαιρετικές συνθήκες για τα άλογα και καταρτισμένους τζόκεϊ και εκπαιδευτές.

Εργασιομανής!

Αρχικά με δυο-τρία άλογα στο Μάνχαϊμ και με δειλά βήματα, αλλά ξεκάθαρη φιλοσοφία. Εντοπισμός ικανών αλόγων, εκπαίδευση και προετοιμασία για αγώνες, όλα με επιστημονική προσέγγιση! «Τα άλογα αγώνων είναι σαν τους αθλητές. Δεν χρειάζονται μόνο καλή προπόνηση και φαγητό, αλλά να αισθάνονται και άνετα!», τονίζει χαρακτηριστικά. Φέτος, ξεπέρασε τα 30 άλογα και βρίσκεται συνεχώς μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας για επαγγελματικές υποχρεώσεις. Δουλεύει πάρα πολλές ώρες, αλλά το χαίρεται!

Όσον αφορά το ποδόσφαιρο; «Παρακολουθώ γερμανικό ποδόσφαιρο και Τσάμπιονς Λιγκ, πηγαίνω στο γήπεδο όταν μπορώ, αλλά μέχρι εκεί. Δεν έχω χρόνο δυστυχώς για παραπάνω», τόνισε στο gazzetta.gr και μας ρώτησε για τις διοικητικές εξελίξεις στον Παναθηναϊκό, κλείνοντας με την ευχή όλα να πάνε καλύτερα στο μέλλον! Σύμφωνα με κάποια ρεπορτάζ, το όνομά του «έπαιξε» για τη θέση του τεχνικού διευθυντή στο «τριφύλλι» πριν την πρόσληψη του Νίκου Νταμπίζα. Ίσως κάποια στιγμή τον ξαναδούμε να αλλάζει άθλημα!

Περιμένουμε τις προτάσεις σας για πρόσωπα που θέλετε να δείτε στη «Μηχανή του χρόνου» στα σχόλια και στο twiiter @Thansarr.