Πάρης Γεωργακόπουλος: Ο βιρτουόζος της μπάλας επιστρέφει!

Ο Πάρης Γεωργακόπουλος έχει μείνει στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου όχι για την αξία του, ούτε και για τις επιτυχίες του με τον Παναθηναϊκό. Ολοι τον θυμούνται για το γεγονός ότι όρθωσε το ανάστημα του και τα έβαλε με τον παντοδύναμο εκείνη την εποχή Γιώργο Βαρδινογιάννη και σταμάτησε το ποδόσφαιρο, σε ηλικία μόλις 27 ετών!

Η στάση σιωπής που κράτησε για πάρα πολλά χρόνια και η απόφαση του να συνεχίσει να ζει στην Πάτρα, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, μεγένθυνε το μύθο που είχε δημιουργηθεί γύρω από το όνομα του, σε σημείο μάλιστα να αδικείται ο ίδιος και όσα πέτυχε το μικρό διάστημα που έπαιξε μπάλα. Αυτό που δεν ήταν μύθος αλλά πραγματικότητα, ήταν η ποδοσφαιρική του ευφυϊα που έκανε θαύματα μέσω του αριστερού του ποδιού! Από τους λίγους παίκτες που έχουν βάλει γκολ από κόρνερ, όταν δεν έστελνε τη μπάλα στα δίχτυα, μοίραζε ασίστ στους συμπαίκτες του.

Το σίγουρο είναι ότι μπορεί να προσφέρει πολλά στην ομάδα που έμαθε το ποδόσφαιρο και στην πόλη που εξακολουθεί να ζει και στις μέρες μας...

Από μικρός ήταν διαφορετικός...

​

Ο Γεωργακόπουλος γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1965 στην Κυπαρισσία και ήταν γιος ανώτατου δικαστικού. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στην Παναχαϊκή και σε ηλικία 17 ετών, προωθήθηκε στη μεγάλη ομάδα. Λεπτός και ψηλός, δεν έμοιαζε καθόλου με το μέσο ποδοσφαιριστή, ενώ ξεχώριζε και για το υπέροχο του αριστερό πόδι, προσόν που ελάχιστοι είχαν και έχουν στην Ελλάδα. Αριστος μαθητής, μετά το σχολείο πέρασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, ένας ακόμη λόγος που ξεχώρισε από τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές της φουρνιάς του.

Ηδη οι μεγάλες ομάδες τον είχαν εντοπίσει, αλλά ο ίδιος φέρεται να ήθελε μόνο τον Παναθηναϊκό που τότε δέσποζε και στην Ελλάδα, έχοντας κατακτήσει το νταμπλ. Το καλοκαίρι του 1986 υπογράφει στο «τριφύλλι» μετά από μία συνάντηση με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη και με τον τερματοφύλακα Μάγγο, ήταν οι μοναδικές μεταγραφές σε μία ομάδα που φαινόταν έτοιμη και με τον Γιουγκοσλάβο προπονητή Τόμισλαβ Ίβιτς να παίρνει τη θέση του απολυμένου Πάκερτ, να αισιοδοξεί και για σπουδαία ευρωπαϊκή πορεία.

Αλλωστε μιλάε για τον Παναθηναϊκό των Σαργκάνη, Καρούλια, Βαμβακούλα, Ζάετς, Μαυρίδη, Κυράστα, Σαραβάκου, Αντωνίου, Ρότσα, Λιβαθηνού, Χρ. Δημόπουλου και Γεωργαμλή, ομάδα που δεν είχε αντίπαλο εντός των συνόρων.

Τα πρώτα δύσκολα χρόνια

Το ξεκίνημα του Γεωργακόπουλου, μόνο ρόδινο δεν ήταν στον Παναθηναϊκό. Επρεπε να βρει χώρο σε μία ομάδα με παικταράδες, ενώ στη θέση του υπήρχε ο κορυφαίος Χουάν Ρότσα, με αποτέλεσμα ο Πάρης να «ζεσταίνει» τον πάγκο. Αλλωστε τον Ιούνιο του 1986 ο Μπουμπλής μετά το σκάνδαλο που είχε ξεσπάσει με την ελληνοποίηση του, έγινε και τυπικά Ελληνας και στα 33 του δεν έβγαινε με τίποτα από την ενδεκάδα.

Ο Παναθηναϊκός εκείνης της σεζόν πάντως, δεν δικαίωσε τις προσδοκίες του κόσμου και του «Καπετάνιου» κι ο αποκλεισμός από την Ευρώπη έφερε την αντικατάσταση του Ιβιτς από τον Βασίλη Δανιήλ. Ούτε όμως και με τον Ελληνα τεχνικό ο Πάρης βρήκε το δρόμο για την ενδεκάδα και η σεζόν 86-87 τελείωσε με τον Παναθηναϊκό να μένει χωρίς τίτλο.

Η επόμενη χρονιά ξεκίνησε με τον Πάρη Γεωργακόπουλο να κάνει ευρωπαϊκό ντεμπούτο απέναντι στη θρυλική Γιουβέντους, στη νίκη με 1-0 με γκολ του Σαραβάκου, αλλά και πάλι δεν κατάφερε να καθιερωθεί, ούτε έπαιξε στον τελικό Κυπέλλου του 88 κόντρα στον Ολυμπιακό του Κοσκωτά, με τους πράσινους να κατακτούν το τρόπαιο στα πέναλτι, μετά από έναν από τους πιο ξεχωριστούς τελικούς στην ιστορία της διοργάνωσης.

Οι χρονιές της καθιέρωσης

Τα χρόνια που ακολούθησαν μετά το καλοκαίρι του 1988 ήταν και τα καλύτερα στην καριέρα του Πάρη Γεωργακόπουλου. Ο Ρότσα στα 35 του πλέον δεν μπορούσε να είναι βασικός, ενώ και ο Βούλγαρος Κόλεφ που πήγε στον Παναθηναϊκό, ουδέποτε εκπλήρωσε τις προσδοκίες γύρω από το όνομα του.

​

Ο Γεωργακόπουλος πλέον πιο έμπειρος και πιο σίγουρος άρχισε να ξεδιπλώνει το ταλέντο του και να χτίζει το μύθο για τον καλύτερο «μαέστρο» του «τριφυλλιού» μετά τον Μίμη Δομάζο, με τον Σουηδό προπονητή Γκίντερ Μπένγκτσον να τον εμπιστεύεται. Η συνεργασία με τον Δημήτρη Σαραβάκο ήταν υποδειγματική και ο Γεωργακόπουλος έδινε πάσες «πάρε-βάλε» στον «μικρό» του Παναθηναϊκού.

Αρχοντικός, τεχνίτης της μπάλας και παίζοντας με το κεφάλι ψηλά, θυμίζοντας τα κορυφαία ευρωπαϊκά χαφ, ο 25χρονος Γεωργακόπουλος κέρδισε και μία θέση στις καρδιές των πράσινων οπαδών! Πρωταθλητής ο Παναθηναϊκός το '90 και το '91 και Κυπελλούχος το '89 και το '91, με τον Γεωργακόπουλο να ζει τις καλύτερες ποδοσφαιρικές του στιγμές.

Το μοιραίο ραντεβού με τον Βαρδινογιάννη

Το φθινόπωρο του 1991 συναντήθηκε με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη, για την ανανέωση του συμβολαίου του. Ο Πρόεδρος του πρότεινε πενταετές συμβόλαιο με 75 εκατομμύρια δραχμές το χρόνο, ένα ποσό πραγματικά υψηλό για τα δεδομένα της εποχής. Ωστόσο ο Γεωργακόπουλος δεν ήθελε να τον «δέσουν» με πενταετές συμβόλαιο και αντιπρότεινε τριετές. Ηταν η εποχή που οι ποδοσφαιριστές υπέγραφαν κλειστά συμβόλαιο μεγάλης διάρκειας και δεν είχαν πολλά περιθώρια για κινήσεις ή απαιτήσεις, προοπτική που για τον Γεωργακόπουλο φαινόταν ασφυκτική. Λέγονται πολλά για εκείνη τη συνάντηση, για τα «γαλλικά» που ακούστηκαν, για τις απειλές του «Καπετάνιου» κ.α. Οπως και να έχει, ο Γεωργακόπουλος αποχώρησε χωρίς συμφωνία, ο Βαρδινογιάννης ήταν εξοργισμένος και κάπου εκεί έπεσαν οι τίτλοι τέλους στην ποδοσφαιρική καριέρα ενός σπουδαίου βιρτουόζου της μπάλας.

Ο Πάρης δεν φόρεσε ξανά την πράσινη φανέλα και σταμάτησε το ποδόσφαιρο σε ηλικία 27 ετών! Ο αστικός μύθος θέλει τον Ολυμπιακό να κάνει γιγάντια πρόταση στον Βαρδινογιάννη για να τον πάρει στο Λιμάνι, ο Πρόεδρος του τριφυλλιού την απέρριψε και κατέθετε κάθε χρόνο τα χρήματα του συμβολαίου του στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Ο Γεωργακόπουλος τήρησε σιγή ιχθύος για όσα είχαν συμβεί και επέστρεψε στην Πάτρα για να τελειώσει το Πολυτεχνείο και να συνεχίσει τη ζωή του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και πλέον χωρίς ποδόσφαιρο!

Ο ίδιος έξι χρόνια αργότερα, έσπασε τη σιωπή του και μίλησε στο περιοδικό Active: «Ο τρόπος με τον οποίο έφυγα, νομίζω ότι έχει καταγραφεί απ' όλους. Εγώ δεν έχω πικρίες. Δεν είναι ο χαρακτήρας μου να έχω πικρίες. Δεν τσακώθηκα με κανέναν. Είδες ποτέ να δώσω συνέντευξη εκείνη την εποχή και να σχολιάσω οτιδήποτε; Θα μπορούσα να πω πολλά πράγματα που γίνονταν. Αλλά, είναι και το άλλο. Πικρίες έχει κάποιος που περιμένει κάτι. Εγώ ήξερα τι θα συμβεί, δε μου ήρθε ξαφνικό. Ήξερα τι θα συμβεί γιατί ήξερα με ποιους μιλάω. Και μπορείτε να ρωτήσετε και κάποιους συμπαίκτες μου τότε, που πολύ νωρίτερα του έλεγα "παιδιά, εγώ θα πάω σπίτι μου". Και αισθάνομαι καλά που κάποιοι άνθρωποι τώρα με θυμούνται γι' αυτή τη στάση μου. Αυτή είναι και η ηθική ικανοποίηση, που δεν νομίζω ότι υπάρχει στην άλλη πλευρά. Για τρία χρόνια συνέχεια λάμβανα προσκλήσεις να ανέβω στην Αθήνα. Δυο-τρεις φορές το χρόνο με καλούσαν, αλλά με αόριστες προθέσεις. Κατά τα άλλα, δεν νομίζω ότι θα άλλαζε τίποτα, εκτός από το ότι μια επαγγελματική διαφωνία ζημίωσε και τους δυο μας. Άλλον ηθικά, άλλον οικονομικά».

Το ποδόσφαιρο μετά τον Παναθηναϊκό

Στα 27 του σταμάτησε το ποδόσφαιρο και αφοσιώθηκε στις σπουδές ενώ πήγε γρήγορα πτυχίο και άρχισε να εξασκεί το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού. Μπάλα παίζει με τους φίλους του στην Πάτρα, ενώ το 2004 πήγε να ασχοληθεί με την Παναχαϊκή ως παράγοντας αλλά μετά από τρεις μήνες, ενοχλημένος από όσα βρήκε στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αποσύρθηκε και πάλι.

Στις εκλογές στην ΕΠΟ το 2008 εμφανίστηκε ως το αντίπαλο δέος του πανίσχυρου Βασίλη Γκαγκάτση, υπό τις ευλογίες της κυβέρνησης Καραμανλή. Λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές αποφάσισε να αποσύρει την υποψηφιότητα καθώς ο Γκαγκάτσης απλώς δεν έχανε, όπως αποδείχθηκε και από το αποτέλεσμα των εκλογών.

Και να τώρα στα 52 του, που επιστρέφει στο ποδόσφαιρο και στην Παναχαϊκή και σίγουρα έχει να προσφέρει πολλά στη νέα προσπάθεια της αχαϊκής ομάδας! Ενας τεχνίτης του ποδοσφαίρου, μία ξεχωριστή προσωπικότητα, ένας άνθρωπος μορφωμένος και χωρίς δεσμεύσεις, μόνο να προσφέρει έχει στην πατρινή ομάδα. Αλλωστε, δεν θα επέστρεφε στο ποδόσφαιρο για τα χρήματα ή για τη θέση... Οπως έχει αποδείξει με την ίδια τη ζωή του, όλα αυτά δεν τον νιάζουν!

​