Λορέντσο Ινσίνιε: Ναπολιτάνος 100%

Αν κάποιος πατήσει «This is Napoli» στο youtube, ακόμη κι αν δεν έχει ιδέα από Ιταλία θα πάρει μια γεύση για το τι σημαίνει η ποδοσφαιρική ομάδα για αυτή την πόλη. Θα καταλάβει, επίσης, ότι για τους πιτσιρικάδες εκεί υπάρχουν βασικά δύο επιλογές... Ή θα μπλέξουν με την Μαφία ή θα παίξουν ποδόσφαιρο. Δεν είναι μόνο «προνόμιο» των μικρών της νότιας Αμερικής αυτό, σε ένα μεγάλο βαθμό ισχύει και στη νότια Ιταλία. Ενας από αυτούς, ο Λορέντσο Ινσίνιε, επέλεξε την μπάλα και αφού έκανε πραγματικότητα το όνειρο το δικό του και της οικογένειας του, να φορέσει την φανέλα των Παρτενοπέι, τώρα θέλει να πραγματοποιήσει και αυτό των συμπολιτών του: Να οδηγήσει τη Νάπολι στη δόξα!

Ο προηγούμενος (και μοναδικός) που το έχει κάνει αυτό, είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών. Από το 1984 ως το 1991 ο Μαραντόνα έδειξε στους Ναπολιτάνους τι σημαίνει ευτυχία και αυτοί για να του το ανταποδώσουν, μέσα σε όλα όσα έκαναν, άρχισαν να βαφτίζουν τα παιδιά τους με το όνομα του, με αποτέλεσμα σήμερα στη Νάπολη να υπάρχουν πολλοί (σχεδόν) 30χρονοι με το όνομα «Ντιέγκο». Ο Ινσίνιε δεν λέγεται έτσι αλλά «Λορέντσο». Και το είδωλο του δεν ήταν ο Μαραντόνα αλλά ένας άλλος, όπως αποκάλυψε τον Σεπτέμβριο του 2012, σοκάροντας τους δικούς του.

«Το ίνδαλμα μου; Ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο. Είχα αφίσες του, αν και είναι Γιουβεντίνος, στο δωμάτιο μου, έβλεπα πάντα όλα τα γκολ του και ήμουν πάντα μπροστά από την τηλεόραση για να βλέπω τις μαγείες του. Η μία μετά την άλλη, η μία καλύτερη από την άλλη. Από πιτσιρικάς προσπαθούσα να αντιγράψω τον τρόπο με τον οποίο πλάσαρε, τα gol alla Del Piero. Κάτι έχω καταφέρει αλλά ο τρόπος που ακουμπούσε αυτός την μπάλα... Ονειρο μου είναι να γίνω ο Ντελ Πιέρο της Νάπολι».

Για να το πετύχει αυτό, βέβαια, έχει κάμποσο δρόμο μπροστά του. Προς το παρόν, πάντως, μπορεί να καμαρώνει ότι είναι αυτός που προσπαθεί περισσότερο από όλους να πλασάρει όπως ο Pinturicchio, με τον οποίο «συνδέεται» και κάπως αλλιώς... Ο Ντελ Πιέρο είδε τους χιαστούς του να διαλύονται σε ηλικία 24 ετών, στις 8 Νοεμβρίου 1998 στο Ούντινε. Ο Ινσίνιε υπέστη τον ίδιο τραυματισμό σχεδόν στην ίδια ηλικία (22 ετών) και... ακόμη πιο σχεδόν την ίδια ημέρα καθώς το έπαθε στις... 9 Νοεμβρίου (του 2014) κόντρα στη Φιορεντίνα.

Επέστρεψε όμως και επέστρεψε όπως έπρεπε. Με το περιβραχιόνιο του αρχηγού και με γκολ στο 4-2 επί της Σαμπντόρια τον περασμένο Απρίλιο. Εκείνη την ημέρα, δευτερόλεπτα μετά το γκολ, πανηγυρίζοντας με τον Γκαμπιαντίνι, ο Λορέντσο βάζει τα κλάματα την ώρα που το «Σαν Πάολο» τον αποθέωνε. Δεν ήταν, όμως, πάντα έτσι... Κάτι μήνες πριν, τον Αύγουστο του 2014, ήταν έτοιμος να βάλει τα κλάματα επειδή οι οπαδοί του τον αποδοκιμάζαν συνεχώς. Σε μια Νάπολη που ζει τα πάντα σε υπερβολικό ρυθμό, το γεγονός ότι ο Ινσίνιε δεν ήθελε να μιλήσει προς τους οπαδούς κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας θεωρήθηκε... ποινικό αδίκημα.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, στο 1-1 με την Αθλέτικ Μπιλμπάο στο πρώτο ματς των πλέι οφ για την είσοδο στους ομίλους του Champions League, ο Ινσίνιε αποδοκιμάστηκε όταν γινόταν αλλαγή και απάντησε με ένα ειρωνικό χειροκρότημα... Οι τιφόζι ξεσηκώθηκαν, μέσω twitter «άκουσε» πολλά και αυτή που ανέλαβε να τον υπερασπιστεί ήταν η σύζυγος Τζένι: «Δεν αξίζετε τον Λορέντσο»!

Τον αξίζουν ή όχι, τον έχουν. Και θα τον έχουν για πολλά χρόνια ακόμη. Το συμβόλαιο που υπέγραψε τον Νοέμβριο του 2014, τον δένει με τους Παρτενοπέι ως το 2019 αλλά ξέρουν όλοι πως επιθυμία του είναι να παραμείνει στην ομάδα του ως το τέλος της καριέρας του. Αν ήθελε να φύγει, άλλωστε, θα μπορούσε να το κάνει... Το καλοκαίρι του 2013 ο Ζντένεκ Ζέμαν ανέλαβε την Ρόμα και ζήτησε από τον Βάλτερ Σαμπατίνι τον Ινσίνιε αλλά αυτός το ξέκοψε από την αρχή, παρά την εκτίμηση του προς τον Τσέχο τεχνικό. Εκτίμηση που δικαιολογείται σε απόλυτο βαθμό.

Ο Ζέμαν μπορεί να έχει χίλια στραβά ως προπονητής αλλά έχει ένα καλό που δεν το αμφισβητεί κανείς. Μαθαίνει πάρα πολλά στους επιθετικογενείς πιτσιρικάδες και ο Ινσίνιε της σεζόν 2011-12 με την φανέλα της Πεσκάρα, στην οποία είχε προπονητή τον Ζέμαν ως δανεικός από τη Νάπολι, έκανε πράγματα και θαύματα στην σκληρή Serie B (18 γκολ σε 37 συμμετοχές). Τώρα, κάνει πράγματα και θαύματα και στη Serie A αφού με τον Μαουρίτσιο Σάρι δείχνει έτοιμος για την καθιέρωση του. Την ανέλιξη του στο επόμενο επίπεδο. Δεν είναι πλέον ένας ταλαντούχος Ναπολιτάνος, είναι αυτός που θέλει να γίνει ο ηγέτης της Νάπολι.

Αυτό, ως τώρα, το επιβεβαιώνουν και οι αριθμοί, παρά το γεγονός ότι δεν λένε πάντα αλήθεια. Με 5 γκολ και 3 ασίστ στις πρώτες επτά αγωνιστικές, ο Ινσίνιε είναι ο πολυτιμότερος παίκτης της ομάδας του Σάρι. Στην προετοιμασία δούλεψε για να παίξει ως trequartista, κατάφερε να ανταποκριθεί αλλά δεν ανταποκρίθηκε συνολικά η ομάδα στο σύστημα, με αποτέλεσμα να επιστρέψει στο αριστερό άκρο. «Την φετινή σεζόν όλοι περίμεναν ότι αριστερά θα αγωνιζόταν ο Γκαμπιαντίνι αλλά ο Ινσίνιε αυτή την στιγμή είναι άλλο επίπεδο», έγραψε η Gazzetta dello Sport και είναι η αλήθεια.

Ο κοντός (1.63 μ.) απολαμβάνει να ταλαιπωρεί τον αντίπαλο του, δοκιμάζει όλο και περισσότερο το αγαπημένο του πλασέ, σκοράρει με φάουλ (Σαν Σίρο), συνεργάζεται με κλειστά μάτια με τον Ιγουαΐν. Οι δυο τους έκρυψαν το τόπι στο δεύτερο γκολ κόντρα στη Μίλαν, οι δυο τους εξέθεσαν τρεις αμυντικούς της Γιουβέντους πριν δέκα μέρες, για το 1-0 από το πλασέ του Ινσίνιε. Πριν από αυτά τα τρία γκολ κόντρα στους βόρειους, είχαν προηγηθεί άλλα δύο στο πρωτάθλημα και ειδικά αυτό στο 2-2 με την Εμπολι, το οποίο χάρισε μια ξεχωριστή στιγμή στον ίδιο.

«Το γκολ που έβαλε είναι ιδιοφυές, εντυπωσιακό, με μια εκπληκτική τεχνική. Ο Λορέντσο αποδεικνύει ότι έχει στο ρεπερτόριο του συγκεκριμένα χτυπήματα και προσωπικά είμαι πολύ χαρούμενους για αυτόν, ειδικά μετά από όσα πέρασε πέρυσι με τον τραυματισμό του», είπε στο στούντιο του Sky ο Ντελ Πιέρο -ο οποίος τον Σεπτέμβριο του 2012 είχε στείλει υπογεγραμμένη μια φανέλα του- κάνοντας τον Ναπολιτάνο να βουρκώσει και να του ζητήσει να συναντηθούν σύντομα για να τα πουν από κοντά. Οπως από κοντά άκουσε τον Μαραντόνα, στην τελευταία του επίσκεψη στη Νάπολη στα τέλη Φεβρουαρίου του 2013, να του λέει: «Εσύ είσαι καλός».

Τόσο καλός ώστε από το βράδυ της Κυριακής και το 0-4 στο Μιλάνο, οι Ναπολιτάνοι -που κάποτε του έλεγαν ότι «δεν είσαι κάτι ιδιαίτερο»- να του ζητάνε να τους φέρει το Scudetto. Αυτό που λείπει από την εποχή Μαραντόνα...