Τα έδειξε (τα λεφτά) σε όλους

Αν πάνω στη σκακιέρα υπήρχε MIA και μοναδική κίνηση με την οποία ο Γιάννης Αλαφούζος θα μπορούσε να κάνει «ματ», την έκανε! Με 10 εκατ. ευρώ, τα οποία θα καταβληθούν σε βάθος δεκαετίας για το «Απήλιον» και τα έξτρα στρέμματα (θα χρειαστούν, βεβαίως κι άλλα, αρκετά χρήματα για τις εγκαταστάσεις, αλλά θα τα δούμε αυτά, σταδιακά…). Αντί να δίνει ενοίκιο 1,2 εκατ. ευρώ ετησίως, θα δίνει 1 εκατ. ευρώ το χρόνο και θα έχει δικό του αθλητικό κέντρο. Με μία κίνηση…

1.) Κάνει δώρο στον Παναθηναϊκό το νέο αθλητικό κέντρο, γράφοντας ΙΣΤΟΡΙΑ! Ουδείς άλλος έχει δωρίσει κάτι στον Παναθηναϊκό ως περιουσιακό στοιχείο.

2.) Αποστομώνει όσους (και ήταν αρκετοί) εξακολουθούσαν να τον θεωρούν και να τον αποκαλούν «μπροστινό» των Βαρδινογιάννηδων.

3.) Αποστομώνει όσους (κυρίως ερυθρόλευκης απόχρωσης) στην κοινωνία του ελληνικού ποδοσφαίρου έλεγαν ότι κάνει τον «τζάμπα μάγκα» και… διοικεί με τα λεφτά του κόσμου. Στα χαρτιά έχει ήδη δεσμευτεί ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ (δεν έχει δώσει) μέσα σε έναν μήνα για 21 εκατ. ευρώ (5 ομολογιακό δάνειο + 6 χορηγία ΣΚΑΪ + 10 για το «Απήλιον»)! Τα λεφτά για το «Απήλιον» θα δίνονται προφανώς μέσω της ΠΑΕ κάθε χρόνο, αλλά σημασία έχει ότι βάζει προσωπικές εγγυήσεις. Δεν το… «έπαιξε», άλλωστε ποτέ «λεφτάς», όπως άλλοι.

4.) Επειδή ουδέποτε έταξε λαγούς με πετραχήλια, κάνει ευχάριστη έκπληξη στους φίλους του Παναθηναϊκού, δίνοντας κίνητρα, ελατήρια και μεγάλη χαρά: αυξάνονται οι πιθανότητες για περισσότερες εγγραφές στη «Συμμαχία», περισσότερα εισιτήρια διαρκείας, μα κυρίως για μεγαλύτερη ΠΙΣΤΗ στην προσπάθεια

5.) Δείχνει σε όλους ότι δεν είναι «προσωρινός». Είχαμε γράψει πριν από λίγο καιρό ότι η ΠΑΕ λειτουργεί εδώ και πολύ καιρό «μονομετοχικά» με αφεντικό κάποιον που δεν έχει ούτε μία μετοχή, έχει πει πολλάκις ο ίδιος ότι η «Συμμαχία έχει μπει σε θερμοκοιτίδα». Αλλά σε έναν μήνα, μετά την ολοκλήρωση της ΑΜΚ, αν δεν συμβεί κάποια έκπληξη η «Συμμαχία» θα έχει περισσότερο από 75% των μετοχών!

6.) Στέλνει έμμεσο μήνυμα προς όλους (μετόχους νυν και πρώην) για το ποιος όντως προσπαθεί και «ματώνει», βάζοντας όχι μόνο λεφτά αλλά (σημαντικότερο) προσωπική προσπάθεια, μυαλό, ενέργεια, χρόνο.

7.) ΕΠΟ, Λίγκα και πρόεδροι των ΠΑΕ θα τον αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Όχι μόνο επειδή έκανε την κίνηση και πέτυχε. Αλλά επειδή «απάντησε» πειστικά στην οικογένεια Βαρδινογιάννη (πριν από δύο εβδομάδες τα έβαλε και με τους οργανωμένους για τον Βγενόπουλο με την ιστορική ατάκα «δεν ασχολούμαι με τρίχες» για την «διαβόητη» ΓΗΠΕΛ!)

8.) Παίκτες και προπονητικό τιμ θα τον βλέπουν με άλλο μάτι. Με μεγαλύτερη πίστη. Ισως κάποιοι εκτιμήσουν περισσότερο ότι παίρνουν τα χρήματά τους, έστω με καθυστέρηση.

9.) Εργαζόμενοι στην ΠΑΕ, υπάλληλοι χαμηλόβαθμοι επηρεάζονται θετικά. Στα ανώτερα στελέχη δημιουργείται μεγαλύτερο αίσθημα ευθύνης. Συνολικά θετικός αντίκτυπος προς την κατεύθυνση της μεγαλύτερης συσπείρωσης.

10.) Διαφορετική αντιμετώπιση από τα media, ασφαλώς με θετικά αποτελέσματα για τον ίδιο και για τον Παναθηναϊκό. Θυμηθείτε τι είχε γίνει με τον Ιβάν Σαββίδη…

Οσο για τον Γιώργο Βαρδινογιάννη; Τι να πει κανείς; Τα έγραψα και στην «L.S.”: Κάποιος πρέπει να του πει ότι τα στερνά τιμούν τα πρώτα. Ο άνθρωπος που πρώτος σκέφτηκε και δημιούργησε προπονητικό κέντρο στην Ελλάδα το οποίο ήταν για 30 χρόνια το Νο 1 φυτώριο από το οποίο αναδείχθηκαν και έβγαλαν ψωμί (και παντεσπάνι) εκατοντάδες Ελληνες παίκτες (αρκετοί εκ των οποίων έπαιξαν και στην εθνική Ελλάδας, αν και οι περισσότεροι δεν έκαναν καριέρα στον Παναθηναϊκό, αλλά έπαιξαν ποδόσφαιρο επαγγελματικά), ο άνθρωπος που καθιέρωσε τον Παναθηναϊκό στην Ευρώπη και ξόδεψε μπόλικα δισεκατομμύρια δραχμές την εποχή που δεν υπήρχαν τα 20 εκατομμύρια ευρώ από το Τσάμπιονς Λιγκ και τα υπέρογκα έσοδα από τηλεοπτικά δικαιώματα και οι πωλήσεις παικτών, κατόρθωσε να χάσει αμέτρητες θέσεις στην κλίμα αξιών όλων των φίλων του Παναθηναϊκού. Και με την πρόταση για ετήσιο ενοίκιο ύψους 1,2 εκατ. ευρώ τη στιγμή που η ομάδα προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της (όχι την περίοδο της πολυμετοχικότητας όταν… λεφτά υπήρχαν!) και με την κατάληξη του θέματος «Παιανία».

Θα μπορούσε να την έχει χαρίσει στην ομάδα. Όχι στον ιδιοκτήτη της ασφαλώς, που μπορεί να αλλάζει κατά καιρούς, στην ομάδα! Θα καθιστούσε έτσι τον Παναθηναϊκό την πρώτη ΠΑΕ στην Ελλάδα που θα είχε έστω ένα «βαρύ» περιουσιακό στοιχείο (ουδεμία, ούτε ο Ολυμπιακός, έχει κάτι, όπου υπάρχουν «ιδιοκτησίες», αυτές ανήκουν στον Ερασιτέχνη). Θα μπορούσε να την παραχωρήσει για 20-30 χρόνια με συμβολικό τίμημα. Θα μπορούσε ακόμη – ακόμη να κάνει μια «συμβιβαστική» πρόταση για πώλησή της στην ΠΑΕ έναντι μικρού κόστους. Οοοοοοοχι! Ξεροκεφαλιά και επιμονή! Μια ζωή το ίδιο λάθος έκαναν οι Βαρδινογιάννηδες, των οποίων την προσφορά καθόλου δεν υποτιμώ. Ηθελαν να βάζουν στο περιθώριο όσους τους έβριζαν (εμμέσως ακόμη κι όταν ο Παναθηναϊκός έπαιρνε κούπες και έκανε ευρωπαϊκές πορείες, με το αλησμόνητο «Παύλο Θεέ - πάρε την ΠΑΕ», όταν ο Παύλος ακόμη δεν είχε σηκώσει κούπα του καφέ!) και στην πραγματικότητα έβαζαν στο περιθώριο την πλειονότητα, ακόμη και εκείνους που δεν τους… αγάπησαν, αλλά δεν συνθηματολογούσαν εναντίον τους και είτε τους… ανέχονταν, είτε τους εκτιμούσαν για την προσφορά τους στην ομάδα. Και κατόρθωναν με τον απομονωτισμό τους και την αίσθηση του «ο Παναθηναϊκός είμαστε εμείς» να κάνουν τον φίλο της ομάδας εξαρτώμενο σχεδόν αποκλειστικά από το αποτελέσματα. Δεν πήγαινε καλά η ομάδα; Μακριά και αγαπημένοι. Ηταν καλή και ανταγωνιστική η ομάδα; Στο γήπεδο, στην εφημερίδα, στην καφετέρια, στο internet για την Πανάθα.

Θα μπορούσαν, με τα αποτελέσματα επί δύο δεκαετίες τουλάχιστον, αλλά και με τις ομάδες του Τζίγκερ μέχρι το 2005 παρά τα χαμένα πλην ενός πρωταθλήματα, τα οποία συνοδεύονταν όμως από τα ευρωπαϊκά «όλε – όλε» στη Λεωφόρο, να είχαν δημιουργήσει πολύ ισχυρούς δεσμούς με τον απλό, ανώνυμο κόσμο του Παναθηναϊκού. Χωρίς λαϊκισμό, χωρίς φανφάρες, φούμαρα, εξυπηρετήσεις, υπόγειες ή επίγειες διασυνδέσεις με τους εκάστοτε επικεφαλής των οργανωμένων. Δύσκολο βάσει του «ψυχρού» και «κλειστού» χαρακτήρα της οικογένειας, αλλά θα μπορούσαν. Δύσκολο ήταν να αντιμετωπίσουν και τον Κόκκαλη την εποχή της παντοκρατορίας, αλλά πάλι θα μπορούσαν. Δεν τα κατάφεραν.

Και ειλικρινά θα’ θελα να’ ξερα τι θα την κάνει τώρα την έκταση και τις εγκαταστάσεις στην Παιανία, αν πέσουν και οι υπογραφές για το Απήλιον. Ο,τι και να κάνει, θα την απαξιώσει. Εκτός από μία επιλογή: να την δωρίσει στην ΕΠΟ και να γίνει η Παιανία το σπίτι όλων των εθνικών ομάδων!

Y.Γ. Χρειάζεται έξυπνη και αποτελεσματική επικοινωνιακή διαχείριση το θέμα της ανύψωσης του πήχη στα ουράνια. Δεν είναι εύκολο. Όταν κάποιος διαβάζει ότι ο Αλαφούζος βάζει 10 εκατ. ευρώ (που δεν είναι η απόλυτη αλήθεια, γιατί απλώς δεσμεύεται για το ποσό, το οποίο θα πληρώνεται σταδιακά και πιθανότατα στην ΠΑΕ θα ανήκει η θυγατρική εταιρεία «Απήλιον») και την ίδια στιγμή διαβάζει σενάρια για τον Ρομπέρ του ΠΑΟΚ, και αγκομαχά για την άδεια (που μάλλον παίρνει αύριο ο ΠΑΟ) κάτι δεν του «κάθεται» καλά. Λεφτά για σκόρπισμα δεν υπάρχουν. Οι οφειλές είναι πολλές. Ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να δίνει μάχη για την οικονομική εξυγίανση. Αλλά σε αυτό το πλαίσιο, 1 εκατ. ευρώ ετησίως για δικό του προπονητικό κέντρο, δεν είναι πολλά. Και αυτό είναι η ΠΡΩΤΗ κίνηση προς την κατεύθυνση της ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, όχι της συντήρησης. Μαζί με την πρόσληψη Αναστασίου – Νταμπίζα που έχει προοπτική και δεν είναι «για έναν χρόνο» (Φερέιρα), για έξι μήνες (Ρότσα) για τρεις μήνες (Φάμπρι)…

· Follow me on Twitter: Seretinio