Το μάνατζμεντ του «12ου παίκτη» στην Ελλάδα

Πόσο δύσκολη είναι η διαχείριση των «πιστών» που έχουν πολύ ισχυρούς δεσμούς με την ομάδα τους, αλλά δημιουργούν και αρκετά προβλήματα; Πώς αντιμετωπίζουν εκείνοι το θέμα, ποια η οπτική γωνία των προέδρων; Μεγάλο θέμα για κουβέντα με αφορμή τα λόγια του Δημήτρη Σαλπιγγίδη…

Την ακούσαμε όλοι την ατάκα του «Σάλπι» για τη «ζούγκλα». Και μιλάμε για μια «ζούγκλα» χωρίς αντιπάλους στην κερκίδα! Σκεφτείτε να είχε επιτραπεί εκ νέου η μετακίνηση των οπαδών στα εκτός έδρας ματς! Ακούσαμε και την ατάκα του για τις συζητήσεις των ξένων παικτών του ΠΑΟΚ. Τι να πει και ο Φουρτάδο που ακόμη κάνει τρίαθλο (400 μετ΄ εμποδίων - άλμα είσαι μήκος – πυγμαχία) στα Σπάτα, ή άλλοι ξένοι παίκτες οι οποίοι στο παρελθόν έχουν βιώσει γεγονότα που θα εξιστορούν στα εγγόνια τους;

Αυτοί που θέλουν να καθορίζουν ως έναν βαθμό (μικρό ή μεγαλύτερο διαφέρει ανά χρονική περίοδο και ομάδα) τις εξελίξεις στην ομάδα αποτελούν ένα ακόμη εμπόδιο για κάθε επενδυτή. Όχι οι πραγματικά «αυθορμήτως αγωνιούντες» οπαδοί, οι οποίοι θα γιουχάρουν, θα πετάξουν και κάνα μπουκάλι – κέρμα- ροχάλα, θα βρίσουν διαιτητές, αντιπάλους, παίκτες, προπονητές. Για ποδόσφαιρο μιλάμε, όχι για σκουός…

Αλλά αυτοί που θεωρούν (με βάσιμα επιχειρήματα όχι επειδή… έτσι γουστάρουν) ότι οι ίδιοι «είναι» στον μεγαλύτερο βαθμό η ομάδα. Η’ έστω, το σημαντικότερο κομμάτι της. Και στη βάση του (επαναλαβάνω, με δόση υπερβολής) «είμαι η ομάδα» (εγώ Σαββίδη, Μαρινάκη, Μελισσανίδη, Αλαφούζε κ.ο.κ. που σε στηρίζω πάντα, που πάω τακτικά στο γήπεδο, που φωνάζω και τραγουδώ, που παίρνω το διαρκείας μου κάθε χρόνο, που προσελκύω κι άλλους φίλους στην ομάδα και στη θύρα, εγώ ο πιστός, όχι ο καναπεδάτος και ο «κυριλέ» και αυτός που ψάχνεις να βρεις στα ματς με τους Πανθρακικούς και τις Βέροιες και μετά παραπονιέσαι για την άδεια Τούμπα και το άδειο «Καραϊσκάκης» και το άδειο ΟΑΚΑ!), έχω το δικαίωμα να κάνω και την καφρία μου όταν τρελαίνομαι. Εγώ ρε Σαλπιγγίδη, Καραγκούνη, Τοροσίδη, Δέλλα και δεν ξέρω πώς αλλιώς λέγεσαι: εγώ σε πληρώνω! Αν δεν υπήρχα εγώ, δεν θα υπήρχες και εσύ που μας λες συνέχεια για την Ευρώπη και πόσο διαφορετικά είναι εκεί. Αν δεν ήμουν εγώ που στηρίζω την ομάδα, που «σε κάνω φίρμα», δεν θα είχες πάει πουθενά. Και αυτό πρέπει να το σέβεσαι κύριε ποδοσφαιριστή!

Είναι κι αυτή μια λογική. Μια λογική η οποία όλο και περισσότερο αποθαρρύνει τον αξιόλογο Ελληνα παίκτη να μένει στη Σούπερ Λίγκα: μάλλον δεν είναι συμπτωματικό ότι από τους «πρώτου επιπέδου» τα τελευταία 10 – 15 χρόνια μόνο ο Νικοπολίδης και ο «Σάλπι» προτίμησαν να μείνουν εδώ.

Σε μια συζήτηση πριν από δυο εβδομάδες με έναν από τα πιο αμφιλεγόμενα διοικητικά στελέχη του ελληνικού ποδοσφαίρου τα τελευταία 15 χρόνια, του είπα ότι μετά από συγκεκριμένους παράγοντες και πάνω απ΄ όλα τις εκάστοτε κυβερνήσεις και όλα τα παρακλάδια της παρότι υπάρχουν και οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα (Υφυπουργείο Αθλητισμού, Υπουργείο Οικονομικών, Δημόσιας Τάξης, ΓΓΑ,) τη μεγαλύτερη ευθύνη για αυτό που συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο φέρει ο Τύπος. Μου έβαλε τους οπαδούς στο Νο 2! Διαφωνήσαμε για πολλούς και διάφορους λόγους. Αλλά συμφωνήσαμε στο ότι η διαχείριση αυτού του θέματος από τον εκάστοτε ιδιοκτήτη ΠΑΕ (ακόμη και μικρότερων, όχι μόνο των «μεγάλων», αν θυμηθούμε τι έχει συμβεί κατά καιρούς σε Αρη, Ηρακλή, Πανιώνιο, Λάρισα, ΟΦΗ, ακόμη και στον Ατρόμητο και στον Αστέρα Τρίπολης), είναι ένας από τους μεγαλύτερους «μπελάδες». Ανάγεται από όλους σε «θέμα». Θέμα ασχολίας του προέδρου, των στενών συνεργατών του, του προπονητή, των παικτών, των υπαλλήλων, του γραφείου Τύπου, όλων των στελεχών του οργανισμού.

Κι αντί να αφιερώνουν περισσότερη ενέργεια, μυαλό, εργατοώρες, ακόμη αι χρήματα, για το τι θα κάνουν με την Ακαδημία τους, τις μεταγραφές τους, την ανάπτυξη και εξέλιξή τους σε όλους τους τομείς (γήπεδα, media, χορηγίες κάποια απ΄ αυτά), φτάνουν στο σημείο να ασχολούνται πολλάκις με αυτό το δύσκολο στη διαχείρισή του μέρος των οπαδών και όλα τα παρεπόμενα.

Στον ΠΑΟΚ, επί παραδείγματι, δηλώνουν «ανακουφισμένοι» επειδή τερμάτισαν στην πρώτη θέση των πλέι οφ. Αλλά με άδεια Τούμπα και αυτούς τους υποψήφιους αντιπάλους, πού να φτάσει η ομάδα; Γιατί θα είναι άδεια η Τούμπα; Διότι αυτοί που την δίνουν παλμό και αυτοί που υπερηφανεύονται για την «πιο καυτή έδρα της Ευρώπης», ήθελαν να δείξουν στους Αυστριακούς ότι εκείνοι είναι πιο μάγκες.

Δεν είναι ο ΠΑΟΚ το ζήτημα. Εχει συμβεί σχεδόν σε όλους στο παρελθόν, πολλές φορές με τεράστιο κόστος και σε χρήμα και σε αποτελέσματα. Αποτελέσματα για τα οποία ασφαλώς τις περισσότερες φορές, οι οπαδοί παίζουν θετικό ρόλο, όταν έρχονται οι νίκες και οι τίτλοι και οι «πορείες».

Το ζήτημα είναι πολύ πιο σύνθετο απ’ ότι φαίνεται επιδερμικά. Διαφορετικός χειρισμός επιβάλλεται στους «ήσυχους», διαφορετικός στους πιστούς – «φανατικούς», οι οποίοι δεν ελκύονται μόνο από τα θετικά αποτελέσματα και τους τίτλους, αλλά χρειάζονται πιο «σταθερή» σχέση εμπιστοσύνης και ισχυρότερο λόγο στη σχέση τους με τους διοικούντες.

Σε τελική ανάλυση, ποια είναι τα «παιδιά» και ποια τα «αποπαίδια» της κερκίδας; Αυτοί που αγοράζουν ένα «μέσο» ή ακριβό διαρκείας και δεν σου δημιουργούν πρόβλημα, αλλά αν δεν βλέπεται η ομάδα θα πάνε σε 5-6 ματς όλο το χρόνο και θα σε γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια; Η εκείνοι που αγοράζουν το φτηνό, είναι σχεδόν πάντα στη θέση τους, έχουν πολύ ισχυρότερους συναισθηματικούς δεσμούς με την ομάδα (που είναι το Νο 2 -3-4 και όχι το Νο 10-11-12 στη ζωή τους), αλλά όταν έρχονται οι στραβές και οι δύσκολες, μπορεί να σου διογκώσουν το πρόβλημα που ήδη αντιμετωπίζεις ως ομάδα μέσα στο γήπεδο;

Δύσκολο να απαντήσει ο κάθε πρόεδρος. Και δεν είναι τα λεφτά και τα χατίρια εκείνα τα στοιχεία που διασφαλίζουν ομαλή σχέση μαζί τους. Αυτό είναι ένας μύθος. Μπορεί να έχει συμβεί, εμμέσως ή αμέσως. Δεν αποτελεί, όμως, «δικλείδα». Κατ αρχήν, λόγο θέλουν (και εκτιμούν πως δικαιούνται) να έχουν. Εκτίμηση και λόγο ισχυρότερο από τους άλλους φίλους της ομάδας. Οσο για το…management; Στις στραβές (όχι στους τίτλους και στις χαρές) ουδείς έχει αποδειχθεί ικανός! Ουδείς πλην Σωκράτη Κόκκαλη κι ας αποδοκιμάστηκε την πρώτη χρονιά που ο Ολυμπιακός τερμάτισε πέμπτος. Κι αυτό κάτι σημαίνει ασφαλώς.

· Follow me on twitter: Seretinio