SuccERT Story

Nα τα ξεκαθαρίσουμε από την αρχή για να μην… παρεξηγηθούμε: ουδείς ήθελε μια ΕΡΤ «βολεμένων» με κομματικούς στρατούς, μη ανταγωνιστική, παραπαίουσα, μια ΕΡΤ που απλώς «πρέπει να υπάρχει». Και για την οικονομία της… συζήτησης, να αφαιρέσω από τη σκέψη μου ότι εδώ και τρία χρόνια ήταν κερδοφόρα, ότι μπορούσε να παρακολουθήσει και να ακούσει την ΕΡΑ (πολλοί το ξεχνούν το «ραδιοφωνάκι») ο καθένας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης (ότι σε ακούει ο Ελληνας ναυτικός στον Περσικό Κόλπο και ακόμη πιο μακριά δεν συγκρίνεται ως δημοσιογραφικό δέλεαρ ούτε με χίλιες αποκλειστικές συνεντεύξεις και θέματα), ότι για μένα το ποσοστό των εργαζόμενων που απλώς «πήγαιναν στο ΑΤΜ κάθε μήνα» είναι πολύ μικρότερο απ΄ αυτό που θέλουν να «περάσουν». Να δεχθώ, για την οικονομία της συζήτησης, όλα όσα καταμαρτυρούν στην ΕΡΤ ακόμη κι εκείνοι που όταν δαπανούσε χρήματα για το Τσάμπιονς Λιγκ, για εκπομπές έρευνας επιπέδου… BBC (είναι της μόδας αυτό) για να έχει ανταποκριτές παντού, την ξέσκιζαν για τα κόστη. Να τα δεχθώ όλα λοιπόν. Και για το πρόγραμμά της (αν και έχω ζήσει και εργαστεί σε πολύ ανταγωνιστική ΕΡΑ – ΣΠΟΡ με τον Νίκο Ασημακόπουλο στο τιμόνι), και για τις λαμογιές και για τια απίστευτες αμοιβές (του 1% των εργαζομένων μαζί με τα στελέχη πάντα!!!!!!) και για όλα.

Αυτό που δεν θα καταπιώ όχι μόνο εγώ αλλά και η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, είναι ο τρόπος. Όπως και να τον χαρακτηρίσει κάποιος. Οποιες λέξεις κι αν χρησιμοποιήσει, που παραπέμπουν σε άλλες εποχές και καθεστώτα. Δεν ήταν η ΕΡΤ που προκάλεσε χθες το ΣΟΚ σε όλη την υφήλιο όπου αναπαράχθηκε η είδηση και κυρίως στην Ελλάδα. Δεν είναι ότι με την ΕΡΤ έμαθε τι είναι αυτό το «κουτί» η γιαγιά και ο παππούς μας. Δεν θα καταφύγω σε «ρομαντικές» αναφορές προγραμμάτων (παιδικών, σίριαλ, «Αθλητικής Κυριακής», ελληνικών σαββατιάτικων ταινιών) με τις οποίες μεγαλώσαμε και γι’ αυτό (ό,τι «παιδικό» και αγνό, όμορφο, ανέγγιχτο)… αντιδράμε. Ούτε για τη σημασία της κατάργησης για ένα τρίμηνο της μοναδικής ελληνικής mediaκής φωνής ως τα πέρατα της γης έχει μεγάλη σημασία να μιλήσουμε. «Υπάρχει και το internet» θα πουν πολλοί και θα έχουν δίκιο.

Το θέμα είναι το «πώς» και το «γιατί». Το «πώς: ετσιθελικά, σοκαριστικά, μέσα σε λίγες ώρες. Σαν βιασμός. «Εδώ και τώρα. Θες- δεν θες. Σκληρά. Θα πονέσεις. Ησουν άτακτη, κακό παιδί και με προκαλούσες πολλά χρόνια. Θα τιμωρηθείς». Κόντρα σε διατάξεις, νόμους και Συντάγματα. Ο τρόπος προκάλεσε την αυθόρμητη αντίδραση ακόμη και πολλών ανθρώπων οι οποίοι δεν παρακολουθούσαν ποτέ τα τηλεοπτικά προγράμματα της ΕΡΤ, τη σιχαίνονταν, την απαξίωναν, δεν τους ενδιέφερε, τη θεωρούσαν πρότυπο διεφθαρμένου λειτουργικά (ίσως και οικονομικά) κρατικού οργανισμού.

Το «γιατί»: Γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, με έξωθεν εντολές. Σιγά μην ήθελε ο Σαμαράς να παίξει κορώνα – γράμματα την εξουσία του (την παίζει τώρα, δεν ξέρω αν το έχει αντιληφθεί). Γιατί την ΕΡΤ; Γιατί είναι «στοχοποιημένη», έχει 2.600 υπαλλήλους (άρα εύκολα θα «περάσουμε» ότι πρέπει να φύγουν 600-800-1000, δεν ξέρω και ‘γω πόσοι), γιατί βρε αδερφέ θα πούμε κάτι και για το τέλος που πληρώνουμε (το αποκάλεσαν κάποιοι και «χαράτσι» οι ξεδιάντροποι, όταν το πραγματικό χαράτσι το αποκαλούν «τέλος ηλεκτροδοτούμενων επιφανειών»)! Γιατί πετυχαίνουν μ’ ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια, ποντάροντας πολλά στο «αφού εμείς οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι γιατροί στα δημόσια νοσοκομεία, οι υπάλληλοι παντού, και κυρίως οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα και οι άνεργοι) «γιατί όχι και αυτοί οι ‘χαραμοφάηδες΄»; Το έχουν κάνει πολλάκις με πολλούς διαφορετικούς κλάδους. Διαίρει και βασίλευε.

To επόμενο επικοινωνιακό χαρτί τους θα είναι ο «εκσυγχρονισμός» και η «εξυγίανση». Θα το ρίξουν στο τραπέζι το «θα αποζημιώσουμε κιόλας και θα διώξουμε τους τεμπέληδες και τους ‘κακούς’, ενώ οι άξιοι και οι «καλοί» όχι μόνο θα αποζημιωθούν, αλλά θα επαναπροσληφθούν σε μια νέα, ωραία, υγιή, αντικειμενική, μοντέρνα ΕΡΤ» (κολλάμε και από δίπλα ένα «BBC» που έχει… κύρος και καθαρίσαμε). Θα το ακούσετε αυτό στα κανάλια, θα το διαβάσετε στις εφημερίδες. Το «είμαστε με την κοινωνία και όχι με τους συνδικαλιστές» επίσης θα «παίξει» πολύ. Στο άκουσμα της λέξης «συνδικαλιστής» η πλειονότητα των Ελλήνων αντιδρά όπως όταν ακούει τη λέξη «πολιτικός»: τσουβάλιασμα παντού.

Είναι πειστικά και τα δύο. Κι αν γίνει επικοινωνιακό μπουμ («πάμε γερά όλοι μαζί και για πολλές ημέρες, κάθε μέρα από παντού, θα το χωνέψουν, θα ηρεμήσουν, θα καταλαγιάσει ο θόρυβος, θα περάσει όπως πολλά άλλα») θα επηρεαστεί ο αναγνώστης, ο ακροατής, ο τηλεθεατής. Θα ξεχάσει τα δημοκρατικά αντανακλαστικά του, το αίσθημα αλληλεγγύης, θα λειανθούν οι αντιδράσεις του, θα ξεθυμάνει ο θυμός του. Είναι έτοιμη η επικοινωνιακή επένδυσή τους. Ποντάρουν πολλά στο πέρασμα της απόφασης για την ΕΡΤ, η οποία ελήφθη μετά από πολλές παρασκηνιακές ζυμώσεις, έξωθεν πιέσεις, ψέματα και ψεματάκια. Δεν σας έκανε εντύπωση που εκτός από ορισμένες αναφορές σε κυριακάτικα πολιτικά φύλλα, τα κανάλια και τα ραδιόφωνα δεν πήραν χαμπάρι και όλα έγιναν στο «άψε – σβήσε», μέσα σε 12 ώρες; Λέτε ότι… δεν είχαν πάρει χαμπάρι; Sorry, αλλά έχω βαρεθεί να μου τραγουδούν το άσμα του Μηλιώκα.

Γιατί ποντάρουν πολλά στο πέρασμα της απόφασης; Διότι ακολούθως θα μπορούν να κάνουν όλες τις ελαφρύτερες «διαρθρωτικές αλλαγές» πολύ πιο εύκολα. Όταν στην κοινή γνώμη «παγιωθεί» το «πω, πω αυτοί γκρέμισαν το βασίλειο του εργασιακού ωχαρδερφισμού, το άβατο της κομματοκρατίας, την αυτοκρατορία της συνδικαλιστικής εξουσίας και της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας», σε δύο στόχους θα επικεντρώσουν: α) στην αδράνεια όλων σε κάθε διάλυση «μικρού» δημόσιου οργανισμού (10 απολύσεις από ‘ δω, 20 από ΄κει, 30 παραπέρα, αλλά δεν θα ακούγεται «κιχ», ουδείς θα ασχολείται) β) στην «τρομοκρατία» άλλου τύπου: στην τρομοκρατία του «ό,τι και να κάνεις, όσο και να φωνάξεις, όσο και να αντιδράσεις φίλε, εγώ θα κάνω αυτό που γουστάρω. Αντισυνταγματικά; Ναι, ακόμη κι έτσι»!

Ισως να τους πίστευα ως προς τον «εξορθολογισμό» και την «εξυγίανση». Δεν τους πιστεύω όμως. Γιατί μπορούν να κάνουν πολλά, όχι όμως και να υποτιμήσουν τη νοημοσύνη μου. Δεν τους πιστεύω γιατί

· Ξεπούλησαν τον Νο 1 ΚΕΡΔΟΦΟΡΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ, τον ΟΤΕ

· Εδωσαν αντί πινακίου φακής τον Νο 2 ΚΕΡΔΟΦΟΡΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ, τη «μηχανή παραγωγής ρευστού» που ονομάζεται ΟΠΑΠ.

· Εδωσαν την ΟΑ (ήταν ο… «πρόγονος» της ΕΡΤ αναφορικά με την αντίληψη που είχε περάσει στην κοινή γνώμη για κακοδιαχείριση, κομματικές προσλήψεις και εξουσιομανία των συνδικαλιστών), η οποία πλέον δεν έχει «γραμμή» για την Κύπρο και προς την πλειονότητα των ευρωπαϊκών αεροδρομίων!

· Είναι ανίκανοι να εκσυγχρονίσουν πανεπιστήμια, σχολεία, νοσοκομεία. Κόβουν, συγχωνεύουν, καταργούν, δεν βελτιώνουν!

· Ψάχνουν για ρευστό, πουλώντας νησιά, και λιμάνια.

Και το κυριότερο: όλα αυτά και πολλά ακόμη, τη στιγμή που…

· Στη φυλακή είναι μόνο ο Ακης, ο Λάκης και ο Μάκης.

· Που τη λίστα Λαγκάρντ θα… ζήσουμε να τη θυμόμαστε.

· Που οι τράπεζες κάνουν πάρτι πλειστηριασμών, «κόβουν» δεκάδες χιλιάδες στεγαστικά δάνεια, πιέζουν αφόρητα τον καθένα που χρωστά από 1.000 έως 30.000 ευρώ και την ίδια στιγμή καλούν σε αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων και δίνουν απλόχερα δάνεια στα «μεγάλα κεφάλια».

· Που το ΣΔΟΕ κλαίει τη μοίρα του για να την λειψανδρία του παρακαλώντας για 500 επιπλέον άτομα.

· Που δείχνουν ανίκανοι να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, αφήνοντας τον ΦΠΑ στο 23%, είναι ανίκανοι να εκμεταλλευτούν τα κοινοτικά κονδύλια (τελευταία σε απορροφητικότητα σε όλη την ΕΕ η χώρα που 3/5 νέους είναι άνεργοι, τι πιο σουρεαλιστικό!).

Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες άλλα παραδείγματα για να καταδειχθεί η αναποτελεσματικότητά τους και η στρατηγική πολιτική γραμμή τους. Ας κρατήσουμε, όμως, αυτό: ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ όταν λειτουργείς με «νταβατζιλίδικο» τρόπο ΜΟΝΟ απέναντι σε εργατικούς κλάδους (όποιοι κι αν είναι αυτοί) και να είσαι «ΓΑΤΑΚΙ» στα μεγάλα κεφάλια, στους απανταχού «νταβατζήδες» σου (εξωτερικούς και εσωτερικούς) στη χώρα της μίζας, της ρεμούλας, των σκανδάλων. Απλώς, δεν μπορείς να πείσεις. Ό,τι και να κάνεις.

Οσο για εμάς; Πολλοί υποτιμούν και μηδενίζουν και τσαλακώνουν και σβήνουν τα πάντα. Μιλούν για τους «επαναστάτες» τουFacebook και του Twitter, μιλούν για τον Νεοέλληνα που ενώ τόσα χρόνια έβριζε την ΕΡΤ, τώρα γίνεται έξαλλος. Εγώ θα πω το εξής: όταν πριν από τέσσερα χρόνια (είμασταν ακόμη στην «Εξέδρα» καλή η ώρα το 2009) μας είπε μια ωραία πρωία η δασκάλα φίλη μου και η αδελφή μου «μας έκοψαν τα δώρα Χριστουγέννων – Πάσχα και το επίδομα αδείας») τις άκουγα σαν χάνος και σκέφτηκα «θα έρθουν και σε εμάς».

Απλώς σκεφτείτε το…

· Follow me on Twitter: Seretinio