Ποιος Ελλην γκολκίπερ διέπρεψε στο εξωτερικό;

Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, λοιπόν, φεύγει ο Ορέστης Καρνέζης. Φεύγει στα 28 του, στην ίδια ηλικία που είχε φύγει το 2004 ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος για τη Μεσίνα, μετά το πρώτο (!) του χαμένο πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό. Κι αν δεν φύγει για τη Γρανάδα μέσω της («μαμάς») Ουντινέζε, πιθανότατα θα φύγει αργότερα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού για άλλες πολιτείες. Αν αποχωρήσει τελικά, θα πάρει τη σωστή απόφαση να ξεφύγει από το «πρώτος στο χωριό»; Διίστανται οι απόψεις.

Αν μείνει στον Παναθηναϊκό, θα είναι ο Νο 1. Και της ομάδας και της εθνικής που «βλέπει» Μουντιάλ. Το συμβόλαιό του λήγει το 2015. Θα έχει τη δυνατότητα να αυξήσει το κασέ του αν η Εθνική ταξιδέψει στη Βραζιλία. Αν όχι, δεν πρόκειται να βρει τα… εκατομμύρια με μια επιπλέον σεζόν στην Σούπερ Λίγκα. Αν μείνει στον ΠΑΟ, μάλλον θα πρέπει να αυξηθεί το συμβόλαιό του, ύψους 140.000 ευρώ ετησίως, για να μην στερούνται λογικής και οι επιπρόσθετες απαιτήσεις και περί «διδασκαλίας» και «ηγεσίας» στα αποδυτήρια και στην ομάδα, λόγω έλλειψης Ελλήνων. Η’, τουλάχιστον, να πάρει κάποια από τα 4/5 των οφειλόμενων της περυσινής σεζόν (άσχετο, αλλά ο «Ορε» δεν το… έχει προς το παρόν το ηγετικό στοιχείο, μπορεί, όμως, να το αναπτύξει στο μέλλον, αν κρίνει κάποιος από το «ντου» στο γραφείο του Φάμπρι μόλις είχε μάθει το «οι παίκτες δεν έχουν αρ…δια» του Ισπανού, στη συνέντευξη Τύπου μετά το ματς με τον Πλατανιά).

Τι άλλο θα κερδίσει αν μείνει στον Παναθηναϊκό; Ακόμη μεγαλύτερη αγάπη από τους φίλους του, οι οποίοι εκτός από την εκτίμησή τους για τις ικανότητές του, θα αξιολογήσουν υπερθετικά και την απόφαση παραμονής, ίσως συγκρίνοντάς την με άλλων παικτών που αποχώρησαν σε δύσκολες στιγμές (εξαιρούνται όσοι εκδιώχθηκαν μετά… βίας).

Αν φύγει από τον Παναθηναϊκό, θα εξασφαλιστεί οικονομικά. Μην νομίζετε ότι είναι πλέον πολλοί οι ποδοσφαιριστές που προλαβαίνουν στα πρώτα δέκα χρόνια της καριέρας τους να βγάλουν τα προς το ευ ζην για όλη τη ζωή τους. Και σίγουρα ο Καρνέζης (ούτως ή άλλως ιδιότροπη η θέση του γκολκίπερ που συνήθως βγάζει χρήματα από τα 26-27 και έπειτα…) ως τώρα τραπεζικό λογαριασμό μεγάλο δεν έχει δημιουργήσει, καθώς η ανέλιξή του συνέπεσε χρονικά με την κάμψη, τη σχεδόν διάλυση του Παναθηναϊκού. Ταυτόχρονα θα έχει την ευκαιρία (μιλάμε για τη συγκεκριμένη πρόταση) να πατάει με τα δύο πόδια στα δύο από τα τέσσερα καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης: και στο Καμπιονάτο (θα ανήκει στην Ουντινέζε με 4ετές (!) συμβόλαιο) και στη Γρανάδα, όντας βασικός (συνεπώς, την υγειά του να έχει το παλικάρι, δεν θα ρισκάρει και για τη θέση του στην εθνική ομάδα). Παράλληλα, θα βιώσει την ποδοσφαιρική μαγεία ίσως του πιο προβεβλημένου πρωταθλήματος μετά την Premier League και θα αντιμετωπίσει την ποδοσφαιρική πρόκληση του «Citius, Altius Fortius». Mε καλή σεζόν, ίσως να προκαλέσει ενδιαφέρον είτε από την (σταθερά «ευρωπαία» τα τελευταία χρόνια) ιδιοκτήτρια Ουντινέζε, ώστε να τον πάρει, είτε από κάποια ανώτερη ισπανική ομάδα, ώστε να τον αγοράσει από τους Ιταλούς.

Πόσο… δύσκολο είναι να συμβεί για Ελληνα παίκτη αυτό που τυχαίνει τώρα στον Καρνέζη; Δείτε πόσοι Ελληνες παίκτες αγωνίζονται στην Ισπανία (Βύντρα, Καράμπελας), δείτε πόσοι Ελληνες παίκτες θεωρούνται ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΕΛΕΧΗ των ομάδων τους στα τέσσερα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης και θα καταλάβετε (πόσο σημαντικό είναι και για τον «Κάρα» και για τον Σωκράτη, για τον «Τόρο» και για τον Κονέ και για τον Λουκά, μακάρι να ξεφύγει από το «πρόβλημα Λέτο» και να ξαναπαίξει σύντομα ο Κυριάκος Παπαδόπουλος με τα προβλήματα στον χόνδρο του γονάτου του). Ασφαλώς απαγορεύεται παντός είδους υποτίμηση στον Γιώργο Σαμαρά της πρωταθλήτριας Σέλτικ, στον Γιώργο Τζαβέλλα της ζάπλουτης Μονακό, στον Γιώργο Γκαλίτσιο της κυπελλούχου Λόκερεν ή σε άλλους παίκτες που είτε ετοιμάζονται για το ταξίδι (Σταφυλίδης, Γιαννιώτας, Βλαχοδήμος, Κατίδης, Φουρλάνος επί παραδείγματι) ή θα διεκδικήσουν θέση βασικού (Μόρας, Λάζαρος, Ταχτσίδης, Νίνης, Φορτούνης, Μαλεζάς, Γκέντσογλου) ή είναι βασικοί σε ομάδες λιγότερο προβεβλημένων πρωταθλημάτων (Λαγός στην Ουκρανία, Καπετάνος στην Ρουμανία).

Είναι, συνεπώς, μεγάλη η πόρτα που ανοίγεται στον πρώην γκολκίπερ του ΟΦΗ (πολλοί το έχουν ξεχάσει…) που ακολούθησε τον Τζόρβα και στην κρητική ομάδα και στον Παναθηναϊκό και τώρα που ο τροχός γυρίζει, είναι με τις βαλίτσες στο χέρι, την ώρα που ο Αλέξανδρος επιστρέφει στην Αθήνα μετά την ακριβότερη μεταγραφή Ελληνα γκολκίπερ στο εξωτερικό! Ναι, αυτή ήταν, του Τζόρβα στην Παλέρμο το 2011, με 700.000 ευρώ. Και για να το… πάμε και στο οικονομικό, επειδή πολλοί θα κατηγορήσουν τον Παναθηναϊκό αν πουλήσει τον «Ορε» (μετά και από την επικείμενη – όχι δεδομένη) πώληση του Μαυρία στην Σάντερλαντ: δεν μπορεί να «πιάσει» στην ευρωπαϊκή αγορά πάνω από 1 εκατ. ευρώ ο Καρνέζης αυτή τη στιγμή! Και όταν χρωστάς σε περισσότερους από 30 παίκτες, κάνεις διακανονισμούς με το Δημόσιο, έχεις κληρονομήσει μια τεράστια τρύπα και είσαι ολομόναχος με αμέτρητα ανοιχτά οικονομικά «μέτωπα», περιθώρια πολλά δεν έχεις.

Ο Καρνέζης έχει παίξει 1 ½ σεζόν στον Παναθηναϊκό (μόλις 46 ματς στην Σούπερ Λίγκα και 70 συνολικά), έχει γράψει μόνο 10 συμμετοχές στην εθνική Ελλάδας και ασφαλώς ο Ελληνας γκολκίπερ δεν είναι δα ότι πιο… χρυσαφένιο στην Ευρώπη. Πόσοι έχουν «σταθεί» στο εξωτερικό τα τελευταία 20 χρόνια; Να πούμε ο Δημήτρης Κωσταντόπουλος που έφυγε από την Καλαμάτα στα 23 του, έπαιξε 4 σεζόν στην Χάρτλπουλ και εν συνεχεία σε τέσσερα χρόνια έκανε περίπου 40 συμμετοχές σε Κόβεντρι (κυρίως), Σουόνσι, Κάρντιφ; Να το πούμε. Να μιλήσουμε για τον «Ελέ» που σε πέντε χρόνια έκανε 38 συμμετοχές σε Μεσίνα, Ασκολι, Σιένα, αλλά όπως και να το κάνουμε, έμεινε στο Καμπιονάτο για μεγάλο χρονικό διάστημα και αν δεν είχε κατά καιρούς προβλήματα τραυματισμών, δεν θα είχε κάνει καριέρα στη Ρόμα ή στη Μίλαν, αλλά θα μπορούσε να πετύχει πολλά περισσότερα; Να το συζητήσουμε. Κατά τα λοιπά;

Τρία χρόνια βασικός στην Μπέρνλι ήταν ο Νίκος Μιχόπουλος από το 2000-2003, έκανε συμμετοχές (15) στην Κάλιαρι το 2004 – 2005 ο πρωταθλητής Ευρώπης Φάνης Κατεργιαννάκης, όχι όμως και στη Σεβίλλη (5) την επόμενη σεζόν, προτού επιστρέψει στην Ελλάδα. Αυτά και… πάπαλα. Ο Νικοπολίδης προτίμησε την «ασφάλεια» του Σωκράτη Κόκκαλη πριν από το Euro (μετά την κούπα θα είχε, όντας ελεύθερος, αμέτρητες προτάσεις), ο Χαλκιάς δεν τα κατάφερε σε Πόρτσμουθ και Μούρθια, το ίδιο ισχύει και για τον Μιχάλη Σηφάκη που προετοιμάζεται στο Πήλιο με τον Ατρόμητο, ενώ ο Τζόρβας θα μπορούσε να μείνει στο Καμπιονάτο αν δεν επιζητούσε την επιστροφή στην πατρίδα, δύσκολα όμως θα καθιερωνόταν, όπως αποδείχθηκε. ΟΥΔΕΙΣ Ελληνας γκολκίπερ έχει καταφέρει να καταστεί βασικός για πολλά χρόνια σε «πρώτης κλίμακας» ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Στην πραγματικότητα, μάλιστα, επειδή εξαιρέσαμε (ίσως λανθασμένα) την Κύπρο, σημαντικότερη να είναι η καριέρα του Διονύση Χιώτη στον ΑΠΟΕΛ. Μια καριέρα που ολοκληρώνεται! Και μια ακόμη που μόλις αρχίζει. Του 22χρονου Κώστα Λάμπρου, ο οποίος παρότι είχε απορριφθεί από τον Αγιαξ και είναι μόλις 1,78 μ., εφέτος έπαιξε 12 φορές στην Φέγενορντ και… έρχεται φορτσάτος!

Να, λοιπόν, μια επιπρόσθετη πρόκληση για τον «Ορε», αν τελικά φορέσει τη φανέλα της Γρανάδα και ξεκινήσει γερά στα ξένα: να κάνει τη διαφορά συγκριτικά με όλους τους προηγούμενους συναδέλφους του και για τα επόμενα 5-6 χρόνια να τα καταφέρει σε ένα πεδίο όπου πολλοί δυσκολεύτηκαν σε μεγάλο βαθμό κι άλλοι δεν τόλμησαν ή δεν είχαν την ευκαιρία να δοκιμαστούν.

Οσο για τον ΠΑΟ; Αν πωληθεί ο Καρνέζης τελικά, δεν θα έχει ούτε έναν διεθνή, ούτε έναν έμπειρο Ελληνα στο ρόστερ του και αυτό είναι ένα πρόβλημα που δημιούργησε ο ίδιος από πέρυσι. Από την πεντάδα που είχε στο αρχικό πλάνο του ο Γιάννης Αναστασίου (Καρνέζης, Γιούρκας, Μόρας, Καραγκούνης, Μαυρίας) πιθανότατα ουδείς θα φορά το τριφύλλι. Μα, γι’ αυτό δεν ευθύνεται ούτε ο Αναστασίου, ούτε ο Νταμπίζας, αλλά κάποιοι που βρίσκονται πολύ μακριά από τον Παναθηναϊκό πλέον και ως έναν (μικρό) βαθμό οι τωρινοί διοικούντες. Περισσότερα γι’ αυτή την πτυχή του ζητήματος θα πούμε αν οριστικοποιηθεί η μεταγραφή του γκολκίπερ σε ομάδα του εξωτερικού.

Υ.Γ. Η δημιουργία μιας ελληνικής σχολής για γκολκίπερς δεν είναι κάτι ανέφικτο και κατά καιρούς το έχουν σκεφτεί πολλοί. Καλοί δάσκαλοι (όχι… «εμπειρικοί» με μοναδικό εφόδιο τις ποδοσφαιρικές παραστάσεις τους και τη συνεργασία με τους πρώην προπονητές τους) επίσης μπορούν να γίνουν πολλοί από τη γενιά του 2000 και έπειτα. Αρκεί να το πάρουν στα πολύ σοβαρά. Με σπουδές και στο εξωτερικό, με ατομικά έξοδα, με θυσίες, με στήριξη ενδεχομένως από την ΕΠΟ. Για να δούμε ποιοι θα τολμήσουν!

· Follow me on Twitter: Seretinio