Πιο ωφέλιμο το 3-0 από το 1-0

Aφού ήταν να χάσει ο Παναθηναϊκός χθες, λοιπόν, μου μοιάζει πιο ωφέλιμο το 3-0 (και παρολίγον 4-0), παρά κάποιο 1-0, όπου όλο και κάποια δικαιολογία, κάποιο «καμουφλάζ», κάποια «λεπτομέρεια που έκανε τη διαφορά» θα βρισκόταν. Αφού μπήκαν όλοι στο χορό, θα χορέψουν. Ο Αναστασίου και ο Νταμπίζας και οι νέοι παίκτες θα δεχθούν εφέτος και τις ψυχρολουσίες που δεχόταν πέρυσι μια άπειρη και περιορισμένων ποδοσφαιρικών γνώσεων και διαχείρισης (κρίσεων) διοίκηση, η οποία χθες λειτούργησε πολύ πιο ώριμα και ψύχραιμα. Πέρυσι στην πρώτη αποβολή έφυγε ο Κατσουράνης και στην πρώτη τριάρα διαλύθηκε η ομάδα και εξ ‘ αυτής της επιλογής χάθηκε η προοπτική στο Κύπελλο και συμμετοχή στην Ευρώπη (όχι επειδή αποχώρησαν ο Λάζαρος, ο Βύντρα και ο Σπυρόπουλος, επειδή ήρθε ο Φάμπρι και οι απίθανες μεταγραφές, πλην Ντίνα και Φιγκερόα, που είχαν μικρή συμμετοχή). Χθες ο Αλαφούζος συζήτησε για κάνα δεκάλεπτο ψύχραιμα με την τριάδα Αναστασίου – Νταμπίζα – Σαραβάκου και έπειτα πήγε στα αποδυτήρια και τους είπε «Συμβαίνουν κι’ αυτά, συνεχίζουμε!».

«Ο Παναθηναϊκός νίκησε καθαρά και σχετικά εύκολα, αλλά μέχρι εκεί. Στη Νέα Σμύρνη τα ραδίκια είναι ανάποδα… Και οι υπερβολές για τη Λεωφόρο όπου… «το παραμύθι τελειώνει» είναι ωραίες για το γλέντι των οπαδών στην κερκίδα, τo κέφι και τη φάση τους. Και για τα media. Απέχουν έτη φωτός από το ποδόσφαιρο» αναφερόταν στο κείμενο της προηγούμενης Δευτέρας για τη «νίκη – εφαλτήριο και όχι κριτήριο» εναντίον του Παναιτωλικού. Και ναι, ήταν χαμένη ευκαιρία το χθεσινό ματς. Για περισσότερο κερδισμένο χρόνο δουλειάς με κέφι και θετική ενέργεια από όλους, εναντίον μιας ομάδας με δέκα ελληνάκια, εκ των οποίων μόνο ο Μενδρινός και ο Αραβίδης είναι «ψημένοι» πια στην Σούπερ Λίγκα: έλειπαν και οι έμπειροι Κουλουχέρης και Καμπάνταης.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι όσο… δεξιά του πήγε το ματς στη Λεωφόρο, τόσο… αριστερά του πήγε χθες. Πολύ καλή εκκίνηση (χωρίς ευκαιρίες όμως), πρώτη φάση ο Πανιώνιος 1-0, δύο χαμένες του Μπεργκ, δεύτερη φάση ο Πανιώνιος 2-0, με δυο γκολ αυθεντικά προϊόντα του ταλέντου των Αραβίδη – Κολοβού και των σφαλμάτων Κουτρουμπή – Καπίνο – Μαρινάκη και όχι κάποιου συνδυασμού ή κομπίνας, ή ανισορροπίας του Παναθηναϊκού. Όμως αυτή θα είναι λανθασμένη προσέγγιση αν δεν αναλυθούν τα προβλήματα. Όπως λάθος θα ήταν αν παρά τις ευοίωνες συγκυρίες εναντίον του Παναιτωλικού δεν είχαν επισημανθεί και τα θετικά. Κυριότερο όλων στην πρεμιέρα: ότι ο Παναθηναϊκός δεν είχε δεχθεί ούτε ευκαιρία μέχρι τη αποβολή του Δάρλα στο 51’ (ούτε μέχρι το 90’ είχε δεχθεί, αλλά εναντίον δέκα όλα είναι ευκολότερα).

Τα έχουμε ξαναπεί: αυτός ο Παναθηναϊκός στην εκκίνησή του είναι μια ομάδα χωρίς φορ. Κι έτσι, η κυριαρχία του και η «ταυτότητα» που αρχίζει να γράφει στοιχεία και φάνηκε μέχρι το 30’, δεν μετουσιώθηκε σε ευκαιρίες. Όχι μόνο λόγω της απουσίας του Μπεργκ. Αλλά και επειδή οι τρεις μέσοι δεν πάτησαν στην περιοχή, με αποτέλεσμα να τα περιμένουν όλοι όλα από ατομικές προσπάθειες του Μπαϊράμι και του Καρέλη, καθώς ο Ντίνας ήταν εξαφανισμένος. Όταν μπήκε ο Σουηδός, δημιούργησε ανισορροπίες και αποσυντονίστηκε για 20 λεπτά ο Πανιώνιος λόγω και της αλλαγής του με τον Λαγό και όχι με τον Καρέλη. Οι δυο ευκαιρίες του πέρασαν αναξιοποίητες, ο Παναθηναϊκός «είχε» την ισοφάριση βάσει ροής αγώνα, αλλά ο Κολοβός είχε διαφορετική άποψη… Οσα ακολούθησαν του 2-0 είναι τροφή προς φροντιστήριο και άγρια κατσάδα από τον Αναστασίου και ανάλυση για τα «γιατί» δεν χρειάζεται…

Οσο, λοιπόν, αυτή η ομάδα στην αρχή της θα έχει πρόβλημα να μετουσιώσει σε γκολ τα θετικά της (πρέσινγκ, passing game, συνοχή γραμμών), για να παίρνει αποτελέσματα θα πρέπει να προσέχει κάθε λεπτομέρεια στην άμυνα. Κάθε φάουλ, κάθε κόρνερ, κάθε αντεπίθεση, κάθε προσπάθεια επιθετικού, κάθε άνοιγμα στις πτέρυγες, κάθε κάθετη πάσα. Και όταν λέμε «άμυνα» δεν εννοούμε ασφαλώς τη λειτουργία και τις αντιδράσεις όταν φτάνει η μπάλα κοντά στην περιοχή: θα έχει ενδιαφέρον τι θα κάνει ο Αναστασίου με την απουσία του Μέντες εναντίον της Βέροιας… Πήρε λίγα από τον Ολλανδό χθες ο Παναθηναϊκός, όπως και από τον Ζέκα που έμοιαζε να θέλει να τα κάνει… όλα και τελικά να μην κάνει σωστά ούτε αυτά που μπορεί: κι αυτό καλείται να το «τσεκάρει» και να αποφορτίσει τον Πορτογάλο ο κόουτς από το «παραπάνω» που βάζει στην συνείδηση του παίκτη το περιβραχιόνιο.

Οσο για τις μεταγραφές; Δεν αλλάζω γνώμη ως προς την προτεραιότητα του δεύτερου φορ, αν και αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει νωρίτερα. Ο… πράσινος Αραβίδης, επί παραδείγματι, θα μπορούσε να φορά από την αρχή του καλοκαιριού τη φανέλα της αγαπημένης ομάδας του. Όπως φαντάζομαι ότι μπορεί να βοηθήσει ο Πράνιτς αν δεν έρθει για τα… ένσημα, ίσως και ο άγουρος Ατζαγκούν. Φαντάζομαι…

Σε κάθε περίπτωση, τεστάρεται νωρίς ο οργανισμός «Παναθηναϊκός», ο κόουτς, κάθε παίκτης ξεχωριστά (είναι πολλοί αυτοί που χρειάζονται για μάθημα το ατομικό DVD του χθεσινού αγώνα), η διοίκηση και οι οπαδοί που έχουν συνειδητοποιήσει ποια τι είδους «Παναθηναϊκός» είναι αυτός. Κάποτε, σε μια ήττα από την Κέρκυρα με 2-0 και σε μια τεσσάρα πρεμιέρας από τον ΠΑΟΚ, κάποιοι «κατέβαιναν»… χαλαρά για γιαούρτια και «ου» στο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Τώρα έχει ακριβύνει και η βενζίνη. Μα, κυρίως, έχουν διαφοροποιηθεί οι απαιτήσεις, η ποιότητα του ρόστερ και η ιδιοκτησία. Είναι ωραίο στην πράξη και όχι στα λόγια το «στις χαρές και στις λύπες μαζί»…

Υ.Γ. Ο Πανιώνιος συνεχίζει να αποτελεί μαζί με τον Παναθηναϊκό τον βασικό τροφοδότη του ελληνικού ποδοσφαίρου με αθλητές που είτε παράγει ο ίδιος, είτε αποκτά και «διαπαιδαγωγεί» στην πρώτη ομάδα του. Ηταν, είναι και θα παραμείνει ποδοσφαιρική κυψέλη και στα δύσκολα η Νέα Σμύρνη, παρά την απώλεια του «Απήλιον». Βήματα μεγάλα και σημαντικά έχουν κάνει και ο ΠΑΟΚ με τον Αρη, προοδεύουν και ο Εργοτέλης και ο Αστέρας Τρίπολης. Εχει την ευκαιρία να γίνει η «κυψέλη» στην Πελοπόνησσο, όπως και ο Ατρόμητος στις δυτικές συνοικίες, ο ΠΑΣ στην Ηπειρο, ο ΟΦΗ στην Κρήτη, ο Πανθρακικός και η Ξάνθη βόρεια. Όχι μόνο από «ανάγκη». Αυτό είναι το μέλλον τους. Όχι 15 ξένοι – 10 Ελληνες. 18 Ελληνες, 3-4 «κάνω τη διαφορά» στο επίπεδο καθενός ξένοι, 2-3 ταλεντάκια από το εξωτερικό. Τόσο εύκολο να το… γράφεις, τόσο δύσκολο να το κάνεις.

Follow me on Twitter: Seretinio