«Σύμμαχοι» με κάρτα Ολυμπιακού για να δουν και τα δύο ματς!

Ότι ο ανώνυμος αναγνώστης/ακροατής/τηλεθεατής είναι ο καλύτερος ρεπόρτερ είναι ένα από τα αρχαιότερα δημοσιογραφικά κλισέ. Μέσα στην «κλισεδιά» του, όμως, έκρυβε και κρύβει την αλήθεια, η οποία έμεινε για πολλά χρόνια, μένει και θα μείνει αναλλοίωτη. Σκεφτείτε το: αν ο καθένας μας δημοσιοποιούσε στα ηλεκτρονικά ή έντυπα media κάθε ιστορία που ζει ή μαθαίνει καθημερινά και αφορά το ευρύτερο κοινό, αν τολμούσαμε επώνυμες καταγγελίες με αποδείξεις και ονόματα, πόσα και πόσα θα είχαν ξεσκεπαστεί!

Παλαιότερα, το ραδιόφωνο το οποίο παραμένει το πιο «άμεσο» (και για μένα το «θερμότερο» στη σχέση με το κοινό) μέσο ήταν το κυρίαρχο για την επικοινωνία με τον ανώνυμο «ανταποκριτή». Εκείνον που, δίχως να είναι δημοσιογράφος, μοιραζόταν την ιστορία του που αφορούσε πολύ ευρύ κοινό. Πλέον είναι το διαδίκτυο το πιο άμεσο. Και σε μεγάλο βαθμό, κυρίως μέσω των social media, έχει πάρει τη θέση του ραδιοφώνου και στο χτίσιμο σχέσεων. Ακόμη και με εμάς τους “ΑΡΔ”.

Σήμερα, λοιπόν, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας μια απίθανη ιστορία μιας παρέας Πρασινο-κόκκινων, οι οποίοι ξεκινούν το Σάββατο από την πόλη τους, μακριά από την Αθήνα, και κατεβαίνουν για να δουν το ντέρμπι και το Ολυμπιακός – Μπενφίκα την Τρίτη. Πώς τα κατάφεραν; Τα περιγράφει ένας εκ των έξι, τον οποίο μετά από σύντομη συνομιλία, έπεισα να γράψει και να μου στείλει με απλά λόγια την (έως τώρα) εμπειρία τους. Θα προσπαθήσω να τον πείσω να μου γράψει και όσα θα βιώσει το παρεάκι στη Λεωφόρο και στο Φάληρο. Ιδού, άνευ περισσότερης φλυαρίας…

«Είμαστε μια παρέα φίλων από την περιφέρεια, μεικτών οπαδικών προτιμήσεων: μισοί Ολυμπιακοί - μισοί Παναθηναϊκοί. Αποφασίσαμε λοιπόν να πραγματοποιήσουμε ένα παιδικό μας όνειρο: να παρακολουθήσουμε ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού καθισμένοι δίπλα δίπλα στο γήπεδο και στη συνέχεια έναν αγώνα Champions League.

Αφού λοιπόν κανονίσαμε τα διαδικαστικά της μετάβασης και διαμονής, ξεκίνησε η Οδύσσεια της εξεύρεσης εισιτηρίων στα δύο παιχνίδια. Εκεί ανακαλύψαμε το εξής τραγικό: ότι αν δε δηλώσεις και δεν υπογράψεις βεβαίωση ολυμπιακοφροσύνης («δηλώνω ότι είμαι φίλαθλος του Ολυμπιακού» ξεκινάει η σχετική δήλωση...) και δε συνεισφέρεις χρήματα στη ‘Συμμαχία’, εισιτήρια δεν έχει!

Πιο συγκεκριμένα: αφού γίναμε μέλη της Συμμαχίας, αναγκαστικά για να βρούμε εισιτήρια νωρίς ώστε να μη ταλαιπωρούμαστε την τελευταία στιγμή, εφόσον θα έρθουμε από μακριά, εν συνεχεία κλείσαμε τα εισιτήρια. Με 35 ευρώ. Από αυτά, τα 17,5 ευρώ φαίνονταν ως αξία του εισιτηρίου και τα υπόλοιπα μας τα δικαιολόγησαν με απόδειξη στη Συμμαχία.

Ακολούθως ξεκίνησε η έρευνα για αγορά εισιτηρίου στο «Καραϊσκάκης» για τον αγώνα Ολυμπιακός - Μπενφίκα. Μετά από έρευνα στο site του Ολυμπιακού και επικοινωνία μαζί τους, μας ενημέρωσαν ότι πρέπει να βγάλουμε κάρτα φιλάθλου. Τους είπαμε ότι έχουμε κάρτες φιλάθλου από τη Superleague. Μας απάντησαν ότι πρέπει να βγάλουμε κάρτες φιλάθλου του Ολυμπιακού. Τους είπαμε πως δεν θέλουμε να βγάλουμε γιατί δεν είμαστε όλοι Ολυμπιακοί. Μας απάντησαν πως αν δεν είμαστε Ολυμπιακοί, δε μπορούμε να δούμε το ματς. Ολα αυτά μιλώντας τηλεφωνικά με το τμήμα εισιτηρίων του ΟΣΦΠ.

Μην μπορώντας να κάνουμε αλλιώς, απευθυνθήκαμε στον τοπικό σύνδεσμο φιλάθλων Ολυμπιακού της περιοχής όπου μένουμε, συμπληρώνοντας μια αίτηση - δήλωση ολυμπιακών φρονημάτων. Εκεί δώσαμε 10 ευρώ και μας έδωσαν μια κάρτα ολυμπιακού με έναν κωδικό και χωρίς όνομα πάνω. Οταν ρωτήσαμε για το πώς ξέρουν ποια κάρτα είναι τίνος, μας είπαν ότι σημασία έχει να πάρεις την κάρτα και να δώσεις τα 10 ευρώ!
Μέχρι σήμερα λοιπόν, είμαστε μια παρέα φίλων, εγγεγραμμένοι όλοι τόσο στον Παναθηναϊκό όσο και στον Ολυμπιακό! Και όλα αυτά, προκειμένου να δούμε τα δύο παιχνίδια!

Να σημειωθεί ότι κανείς μας δεν είναι κατά της οικονομικής συνεισφοράς στα αθλητικά σωματεία, αλλά ας αφήσουν τον φίλαθλο να το κάνει επειδή το επιθυμεί και όχι ''εκβιαστικά'', προκειμένου να δει ένα παιχνίδι.

Απλά αναρωτιόμαστε αν κάποιος από τους διοικούντες έχει αναζητήσει και έχει αγοράσει εισιτήριο για να παρακολουθήσει έστω έναν ποδοσφαιρικό αγώνα στο εξωτερικό...».

Follow me on Twitter: Seretinio