Το Κύπελλο, το κέφι, τα «πρέπει»

Ενα από τα βαρύτερα χτυπήματα που είχε δεχθεί πέρυσι ο Παναθηναϊκός ήταν ο αποκλεισμός στο Κύπελλο από τον Πλατανιά: 2-1 στο ΟΑΚΑ με υπέροχη προσπάθεια και εύστοχο πέναλτι του άτυχου εφέτος Θωμά Ναζλίδη σο 82’, 0-1 στα Χανιά με «θανατηφόρο» γκολ του Αναστασάκου στο 87’. Σε ματς όπου ο Φάμπρι είχε παρατάξει την ίδια ενδεκάδα με το προηγούμενο ματς πρωταθλήματος (πλην της αλλαγής του άρρωστου Καρνέζη με τον Καπίνο που είχε κατεβάσει τα ρολά μέχρι το λάθος του στο γκολ), έχει ξεχάσει να κάνει αλλαγές (μόνο μία, στο 80’, Μπαρμπαρούσης αντί Μαυρία) και έχει παρατάει τον Παναθηναϊκό με τη λογική του «να μην φάμε γκολ» και όχι «βάζουμε ένα και τελειώνει η υπόθεση»…

Ηταν βαρύ το πλήγμα στις 23 Ιανουαρίου. Στο ηθικό όλων: παικτών, διοίκησης, οπαδών. Για ευνόητους λόγους. Ο Πλατανιάς του Αγγελου Αναστασιάδη εν συνεχεία δέχθηκε πέντε γκολ σε δύο ματς από τον Αστέρα Τρίπολης, ο οποίος αφού απέκλεισε και τον ΠΑΟΚ στον ημιτελικό γύρο, έφτασε και στον τελικό του Γιάννη Μανιάτη – «Ρομπέρτο, πού μπλοκάρεις πιο καλά, αριστερά η δεξιά;» (είναι και hit των ημερών λόγω των υπέροχων εμφανίσεων του Ισπανού γκολκίπερ του Ολυμπιακού).

Εφέτος, τελείως συμπτωματικά (ανάγεται στους θρύλους της ελληνικής αθλητικογραφίας η ιστορία με τα «παγωμένα μπαλάκια» στις κληρώσεις του Δραμουντάνη και αυτά τα παραμύθια πάντα μ’ αρέσουν να τα ακούω από τους παλαιότερους) μετά την αποχώρηση του Νίκου Προύντζου από τη θέση του προέδρου της επιτροπής Κυπέλλου, ο Παναθηναϊκός είχε την ευκολότερη και ο ΟΣΦΠ την πιο δύσβατη κλήρωση στον δρόμο προς τον τελικό.

Ο Ολυμπιακός… ούτε που ασχολήθηκε. Στην κοινωνία του Τριφυλλιού ήταν το πρώτο θέμα συζήτησης. Πολλοί θα ισχυριστούν πως είναι αυτό ένα επιπλέον αποδεικτικό στοιχείο της διαφοράς επιπέδου και στόχων πλέον μεταξύ των δυο «αιωνίων». Σωστό! Το Κύπελλο ήταν για τον πρωταθλητή σχεδόν πάντα το «κερασάκι». Ταυτόχρονα, όμως, σχεδόν πάντα, καθόριζε και την «ατμόσφαιρα» μετά το τέλος της σεζόν ανάλογα με το αποτέλεσμα στον τελικό. Αν δεν κάνω λάθος, μόνο ο Ατρόμητος του Δώνη και ο Αστέρας του Τσιώλη διατήρησαν τους τεχνικούς στον πάγκο τους μετά από ήττες σε τελικούς την τελευταία δεκαετία. Και μην μου πει κάποιος ότι ο Μίτσελ θα ήταν ακόμη στο Φάληρο αν την κούπα πέρυσι είχαν σηκώσει οι Αρκάδες…

Σκέφτομαι, λοιπόν, ότι ο εφετινός τελικός μπορεί να έχει και μια τέτοια διάσταση. Ένα τέτοιο πρίσμα. Ειδικά αν από το πρώτο «γκρουπ» τα καταφέρει ο Παναθηναϊκός με αντίπαλο έναν εκ των ΟΦΗ, Πανιωνίου, Καλλονής στον ημιτελικό. Διότι ο έτερος αντίπαλος πιθανότατα θα είναι ένας εκ των Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ. Με τον Μίτσελ εκτός απροόπτου ήδη πρωταθλητή και τον Στέφενς (αν δεν έχει αντικατασταθεί) να διεκδικεί την πρώτη κούπα του Δικέφαλου μετά από 11 χρόνια.

Θα είναι ωραίος τελικός αν δεν γίνει κάποια έκπληξη στους προηγούμενους γύρους. Αν, μάλιστα, «βγει» ΠΑΟ – ΟΣΦΠ; Χαμός! Ο πρώτος μετά το 2004 στη Νέα Σμύρνη: την τελευταία σεζόν (πέρασαν ήδη 9 χρόνια) που βρέθηκαν στην ίδια κερκίδα οπαδοί αμφότερων (μόνο δυο τελικοί «αιωνίων» την τελευταία 20ετία, απίθανο!). Οι Πράσινοι θα θέλουν τη νίκη για 1000 λόγους, οι ερυθρόλευκοι θα ονειρεύονται όχι μόνο κούπα, αλλά υπέρβαση της «τεσσάρας» του Βλάχου, του Σαραβάκου, του Κυράστα, του Ρότσα, του Ζάετς και του «φονιά» το 1986 (72.948 εισιτήρια στο ΟΑΚΑ!!!), θα γίνει ωραίο ποδοσφαιρικό τζέρτζελο, γιατί θα περιμένουν μόνο αυτό, αφού το πρωτάθλημα θα έχει ήδη κριθεί πολύ νωρίτερα… Τα «διπλά» ματς πάντα δίνουν «δεύτερη» ευκαιρία στον «ισχυρό» να διορθώσει τυχόν λάθος στον πρώτο αγώνα, αλλά αφού έχουμε δει και τον ΟΣΦΠ να αποκλείεται σε διπλά παιχνίδια από τον ΠΑΣ Γιάννινα (το 2007) και τον Παναθηναϊκό από τον Πανσερραϊκό επί πολυμετοχικότητας με Χενκ τεν Κάτε στον πάγκο, τίποτα δεν αποκλείεται!

Σε κάθε περίπτωση, ο δρόμος που άνοιξε αυτή η κλήρωση, έφερε κέφι – προσδοκία – προοπτική στους Πράσινους. Ταυτόχρονα, όμως, έβαλε και δύο μεγάλα «πρέπει». Πρώτο «πρέπει» για συμμετοχή στον τελικό (οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα θα είναι τρανή αποτυχία και ίσως στιγματίσει όλη τη σεζόν), στο οποίο καλούνται να ανταποκριθούν παίκτες και προπονητικό τιμ. Δεύτερο (και δυσκολότερο σαφώς) «πρέπει» για τους διοικούντες, οι οποίοι καλούνται να ανταποκριθούν στην απαίτηση της άδειας για συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Σκεφθείτε το πλήγμα, το κόστος, τις συνέπειες, αν οι διοικούντες δεν κατορθώσουν να τα βγάλουν πέρα, στην περίπτωση που ο Παναθηναϊκός φτάσει στον τελικό με αντίπαλο ΟΣΦΠ/ΠΑΟΚ (και εξασφαλίσει ανεξαρτήτως αποτελέσματος ευρωπαϊκό «εισιτήριο»). H', πολύ περισσότερο, αν κατακτήσει το Κύπελλο και πάρει το «καλό» εισιτήριο απευθείας για το Europa League, δηλαδή ένα βήμα (πλέι οφ) πριν από τους ομίλους και τα τουλάχιστον 3 εκατ. ευρώ, απαραίτητα για τη σταδιακή οικονομική εξυγίανση της ΠΑΕ.

Εχει διπλή όψη τούτη η κλήρωση. Για όλους στον Παναθηναϊκό…

Follow me on Twitter: Seretinio