Μεγαλώνει και από τις ήττες

Η καζούρα είναι ένα πράγμα. Τα έχουμε ξαναγράψει. «Καν’ την σ’ αυτούς που τη δέχονται και δέξου τη από όσους πειράζεις». Και είναι πολύ σοβαρό πράγμα, για να μην χάνουμε το μέτρο με το ποδόσφαιρο και φτάσουμε να το θεωρούμε σημαντικότερο από δεκάδες άλλα, ειδικά εδώ και τέσσερα χρόνια. Το άλλο πράγμα είναι ο Ολυμπιακός, το χθεσινό 90λεπτο και συνολικά η πορεία και η πρόοδός του. Για την πορεία μιας ομάδας, το status της και τις προοπτικές της, μετρούν και οι ήττες. Πώς τις διαχειρίζεται, πώς τις κοντρολάρει, πώς τις ερμηνεύει/διυλίζει/αναλύει, πώς προχωρά στο επόμενο «κανονάκι». Και αυτή η χθεσινή ήττα του Ολυμπιακού ήταν στα δικά μου μάτια ακόμη μια απόδειξη του πόσο έχει «μεγαλώσει». Όχι τόσο, όσο στα θολά από την ερυθρόλευκη πώρωση μάτια χιλιάδων οπαδών του που νομίζουν ότι ο Μήτρογλου θα… στάζει δυο μπαλάκια σε κάθε ματς και είναι... μια κλάση κάτω από τον Ιμπραϊμοβιτς. Κάτι σαν ισάξιος του Φαν Πέρσι βρε αδερφέ. Αυτοί είναι μερικές χιλιάδες. Οι υπόλοιποι, τα εκατομμύρια, έχουν καθαρή εικόνα. Θυμούνται το πρώτο ημίχρονο με την Παρί, την ματσάρα στη Λισσαβώνα και τη νύχτα Μήτρογλου στις Βρυξέλλες, θυμούνται όμως και τον Ρομπέρτο και την παράλυση με την Μπενφίκα στο Φάληρο και το «όσα πάνε – όσα έρθουν» εκτός έδρας με την Αντερλεχτ.

Ο Ολυμπιακός μεγαλώνει γιατί η Παρί παρότι έχει ουσιαστικά προκριθεί, βάζει σε εντός έδρας ματς ΟΛΟΥΣ τους βασικούς της.

Ο Ολυμπιακός μεγαλώνει, διότι ισοφαρίζει δέκα λεπτά πριν τη λήξη του ματς και τελικά χάνει γιατί στο μυαλό των παικτών και του κόουτς δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο το «τώρα στέκομαι στην ισοπαλία και περιμένω 1-2 σωστές αντεπιθέσεις», αλλά αναμιγνύεται με τη σκέψη του «παίζω με παίκτη παραπάνω, συνεχίζω να παίζω για τη νίκη».

Ο Ολυμπιακός μεγαλώνει γιατί από το «Ρομπέρτο πού μπλοκάρεις πιο καλά» πριν από 15 χρόνια στη Μαδρίτη, παίρνει μια δίκαιη αποβολή στο 46’ (παλαιότερα ίσως η μια καρτούλα στον Βεράτι να μην είχε δοθεί) και γκολ – οφσάιντ εναντίον μιας εκ των μεγαλύτερων επενδυτών της ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής αγοράς, μέσα στο «σπίτι» της.

Ο Ολυμπιακός μεγαλώνει γιατί μετά το γρήγορο 1-0 που του έτυχε για πρώτη φορά εφέτος στο Τσάμπιονς Λιγκ και μάλιστα σε εκτός έδρας ματς εναντίον της ισχυρής του ομίλου η οποία πέρυσι έφτασε μέχρι τον προημιτελικό της διοργάνωσης (και αποκλείστηκε με δύο ισοπαλίες από την Μπάρτσα), δεν πανικοβλήθηκε. Συνέχισε ακριβώς στην ίδια τακτική, της αναμονής με αντεπιθέσεις και θα μπορούσε να είχε ισοφαρίσει στο πρώτο μέρος (θα ήταν και δικαιότερο βάσει των ευκαιριών του).

Ο Ολυμπιακός μεγαλώνει γιατί σήμερα πολλοί φίλοι του είναι απογοητευμένοι και από το αποτέλεσμα (λογικό), αλλά και από τον τρόπο που έπαιξε στο β΄ μέρος, μολονότι η Παρί αγωνιζόταν με δέκα παίκτες. Τόσο ψηλά ο πήχης!

Ο Ολυμπιακός μεγαλώνει γιατί παιδιά όπως ο Μανωλάς, ο Σιόβας, ο Σαλίνο, ο Σάμαρης, ο Κάμπελ παίζουν εναντίον ενός Ιμπρα, ενός Καβάνι, ενός Μότα, ενός Λαβέτσι, ενός Τιάγκο Σίλβα χωρίς κόμπλεξ, αλλά και δίχως έπαρση: αυτό έπρεπε να διαχειριστεί χθες ο Μίτσελ στο pre game management. Την έπαρση και την «χαλαρότητα» του «πάμε και ό,τι γίνει, έχουμε την Αντερλεχτ «μαξιλάρι» τελευταία αγωνιστική». Τα κατάφερε. Δεν του «ξέφυγε» το ματς, ίσως μάλιστα σ’ αυτό τον βοήθησε ότι δέχθηκε γρήγορα το γκολ και «μαζεύτηκε» το μυαλό όλων μέσα στο ματς.

Όμως ο Μήτρογλου, όπως είχαμε αναφέρει οι πιο ψύχραιμοι εκείνη την καταπληκτική και εξαιρετική με την κυριολεκτική έννοια της λέξης (που παραπέμπει στην «εξαίρεση») βραδιά των Βρυξελλών, δεν είναι ο Τζον Κόρφας στη γραμμή των βολών να κλείσει την καριέρα του με ποσοστό ευστοχίας 93%. Ο Κωστάκης τα έχασε στη Λισσαβώνα, ο Κωστάκης τα έχασε και χθες. Ταυτόχρονα, τον έχασε και ο Ολυμπιακός που έχει πλέον τρεις «αντιπάλους» στον πιο αγχωτικό αγώνα της σεζόν ως τώρα.

Την πίεση, την… «αναρχοαυτόνομη» λειτουργία της «δεν έχω να χάσω τίποτα» Αντερλεχτ και την απουσία ενός παίκτη στου οποίου βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό η επιθετική λειτουργία της ομάδας. Μιας ομάδας η οποία – μην γελιέστε – έχει πάρει μόνο σε ΕΝΑ ματς του Τσάμπιονς Λιγκ γκολ από τον σούπερ φορ της, (άλλα δύο από τον Μανωλά σε στημένες φάσεις κι άλλα δύο από τον τρελο-Βάις με την ΠΣΖ και το υπέροχο του Τσόρι στη Λισσαβώνα). Ο Μήτρογλου δεν είναι «κομβικός» μόνο για τα γκολ του. Είναι και για όλα τα «υπόλοιπα»!

Oταν μεγαλώνει μια ομάδα, πρέπει και να «ατσαλώνεται». Και αυτό το ματς με την Αντερλεχτ, είναι μια αρχικά ψυχοπνευματική και εν συνεχεία ποδοσφαιρική δοκιμασία στο δρόμο της προόδου που έχει χαράξει ο Οlympiakos εντός γηπέδου. Εκτός αγωνιστικού χώρου, όπως αποδεικνύεται πολλάκις και για διαφορετικές αφορμές και αιτίες (όπως η πιο πρόσφατη (http://www.gazzetta.gr/stili/media-cafe/article/563922/erythroleyki-diamartyria-gia-ti-metadosi) παραμένει σε αμέτρητες περιστάσεις «γάβρος».

· Follow me on Twitter: Seretinio