Μπουφόν με κλειστά μάτια, γιατί... (pics+vids)

Αναζητώντας σε αυτούς τους καιρούς του απόλυτα επαγγελματικού ποδοσφαίρου, τις λέξεις «αφοσίωση» και «πίστη» από έναν ποδοσφαιριστή σε ένα ποδοσφαιρικό κλαμπ, δεν είναι και πολλά τα ονόματα που σου έρχονται στο μυαλό και τα οποία θα μπορούσαν ν' ανταποκριθούν απόλυτα στον ρόλο αυτό.

Κι εκεί έρχεται ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν να δείξει πραγματικά τι εστί αρχηγός, σημαία, Γιουβέντους στα εύκολα και... Γιουβεντάρα στα δύσκολα! Αν και το οπαδικό δεν του ταιριάζει, δεδομένου του ήθους του που τον έχει κάνει να διαχωρίζει εύκολα την αγάπη για τον σύλλογο από το «οπαδιλίκι», ο θρυλικός τερματοφύλακας από την Ιταλία έχει να το ποιόν του ως άνθρωπος, να αποτελεί το μεγαλύτερο προσόν του.

Κάθε 28 Γενάρη, σβήνει ακόμα ένα κερί στην τούρτα που του ετοιμάζουν οι δικοί του άνθρωποι. Κάθε χρόνο υποτίθεται πως θα ελαχιστοποιούσε την παραμονή του στο ποδόσφαιρο και κάθε φορά δείχνει - ο αθεόφοβος - ότι ο χρόνος δεν τον «φθείρει». Δεν τον αγγίζει. Ξέρει να διατηρεί τον οργανισμό του σε τέτοια κατάσταση που δηλώνει: «Δεν αισθάνομαι την ηλικία μου... Θα μπορούσα να παίζω μέχρι τα 65...».

Αυτή τη χρονιά, κλείνει τα 39 του χρόνια και οδεύει προς τα δεύτερα - άντα. Κι όμως, είναι ο βασικός πορτιέρο της Πρωταθλήτριας Ιταλίας, μιας ομάδας που διεκδικεί κάθε χρόνο το Τσάμπιονς Λιγκ και πρωταγωνιστεί, τόσο στα εγχώρια της Ιταλίας, όσο και στα... διεθνή ύδατα. Και ουδείς έχει να του καταλογίσει κάτι κακό ή να μιλήσει για ικανότητες που με το πέρασμα του χρόνου δεν έχουν την ίδια ένταση ή για ρεφλέξ που εξαφανίζονται.

Είναι προφανές ότι δεν μιλάμε για έναν τερματοφύλακα στα καλύτερα ποδοσφαιρικά του χρόνια, αλλά η εμπειρία, η αθλητική σοφία και το μυαλό αυτού του ανθρώπου τον καθιστούν τον κορυφαίο όλων τη δεδομένη χρονική στιγμή!

Τα 40 εκατ.ευρώ που διέθεσε ο σύλλογος του Τορίνο για την απόκτησή του από την Πάρμα, πίσω στο 2001, παραμένει το ποσό της ακριβότερης μεταγραφής τερματοφύλακα στην ιστορία και ίσως τελικά να μην είναι καθόλου τυχαίο.

Είναι υπόδειγμα γιατί για κάθε του ιστορικό επίτευγμα - και είναι πολλά αυτά - όπως ακριβώς το έκανε και μέσα στο 2016 όταν έφτασε στα 947' δίχως να παραβιαστεί η εστία του, αυτό που ήθελε να κάνει ήταν να γράψει για καθένα από τα μέλη του ρόστερ της Γιουβέντους μια καλή κουβέντα και να τους ευχαριστήσει με αυτό τον τρόπο για τη συνεργασία και τη στήριξη.

Είναι υπόδειγμα γιατί μίλησε ανοιχτά για την κατάθλιψη και την αντιμετώπισή της δίχως φάρμακα και γιατρούς, αλλά με αγάπη και ποδόσφαιρο, επιδεικνύοντας δύναμη ψυχής και στέλνοντας μηνύματα θάρρους και εμψύχωσης για να βγουν νικητές κι άλλοι, όπως εκείνος.

Είναι υπόδειγμα γιατί έδειξε πως είναι να μετράει και αυτό το ρημάδι το έμβλημα στη φανέλα, στο σημείο της καρδιάς, αφού έμεινε κοντά στη Γιουβέντους και δεν την άφησε το 2006, στον υποβιβασμό για το σκάνδαλο με τα στημένα ματς στην Ιταλία...

Είναι υπόδειγμα γιατί βγάζει πλέον χαρακτήρα και καρδιά μεγάλου ηγέτη, ηρεμία που απορείς για τον τρόπο με τον οποίο τη συνδυάζει με το πάθος στο γήπεδο και την προσέγγιση σε κάθε διαφορετικό παιχνίδι, με δημιουργικό και σωστό άγχος, δίχως το... υφάκι του κορυφαίου.

Έχει πάρει το Κύπελλο UEFA με την Πάρμα, έχει πάρει το Μουντιάλ του 2006 με την εθνική ομάδα της Ιταλίας στα γήπεδα της Γερμανίας, έχοντας κάνει ντεμπούτο με τη «σκουάντρα ατζούρα» από το 1997 σε ματς προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Γαλλίας, απέναντι στη Ρωσία.

Σε συλλογικό επίπεδο, του λείπει ένα Τσάμπιονς Λιγκ.

Ήταν στη Γιουβέντους το 2003, όμως η Μίλαν ήταν εκείνη που κατέκτησε το τρόπαιο στον μεγάλο τελικό στο «Ολντ Τράφορντ».

Με τη φανέλα με το ιταλικό εθνόσημο συνεχίζει και έχει οριοθετήσει την παρουσία του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα μέχρι και το Μουντιάλ του 2018 στη Ρωσία! Στον αποκλεισμό της «σκουάντρα ατζούρα» από το Euro 2016, αυτό που ήθελε να κάνει και αισθάνθηκε ως το λιγότερο για να πει ένα «ευχαριστώ» στον κόσμο, ήταν να πέσει στην αγκαλιά των οπαδών που περίμεναν το πούλμαν με το οποίο η αποστολή θα έπαιρνε το δρόμο για το αεροδρόμιο και την πτήση της επιστροφής στη βάση.

Είναι ο άνθρωπος που σε παιχνίδι με τους Γάλλους, μόλις άκουσε τους Ιταλούς οπαδούς ν' αποδοκιμάζουν τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας, ξεκίνησε να χειροκροτεί για να «σβήσει» τα γιουχαΐσματα, με τον κόσμο να τον ακολουθεί...

Είναι ο άνθρωπος που ξέρει ν' αναγνωρίζει κάθε αντίπαλο. Που δεν τον έχει δει κανείς (ή σχεδόν κανείς τέλος πάντων) να μανουριάζει στο γήπεδο ή να μπλέκει σε καυγά.

Ο άνθρωπος που μαζί με τον Ικέρ Κασίγιας δίδαξαν ήθος, αμοιβαία εκτίμηση και σεβασμό, ενώ και πρόσφατα όταν ο Ισπανός του έδωσε τη... θετική του ψήφο για τον κορυφαίο, ο Μπουφόν απάντησε: «Όχι, μαζί είμαστε...».

Αυτός που υποδέχθηκε τη Λέστερ στην Ευρώπη και το Τσάμπιονς Λιγκ, απονέμοντας τα εύσημα στον Κλαούντιο Ρανιέρι. Αυτός που μετά την πρόκριση της Ιρλανδίας από τους ομίλους του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Γαλλίας έτρεξε στους Κιν και Ο'Νιλ να τους πει ένα «μπράβο». Αυτός που θα βρει χρόνο να πει δυο γρήγορες κουβέντες στον Τζιανλουίτζι Ντοναρούμα και να τον καθοδηγήσει στην Ιταλία, θαυμάζοντας τις ικανότητες του μικρού που ήδη έχει τρελάνει κόσμο...

Μπουφόν δεν είναι οι τίτλοι, οι επιτυχίες, δεν είναι ούτε και οι εκπληκτικές αποκρούσεις του. Όσο κι αν τον θαυμάζει κανείς στο γήπεδο, τη στιγμή που θα εκτινάξει το κορμί του για ν' αποσοβήσει ένα γκολ ή θα απλώσει το χέρι του για να σταματήσει τη μπάλα.

Είναι αυτό που τον κάνει συμπαθή σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι ο άνθρωπος που έμαθε να βάζει άλλες αξίες πάνω από χρήματα και δόξα.

Αυτός που δήλωσε ότι: «Πολλές αξίες έχουν φθαρεί στο πέρασμα των ετών, αλλά θα παραμένουν για κάποιους από εμάς πιο σημαντικές από υλικές αξίες. Γι' αυτό δεν φεύγω από τη Γιουβέντους. Γιατί αν και θα μπορούσα να το κάνω και να βρω πολύ καλύτερο μισθό, μένω εδώ που αισθάνομαι υπερήφανος».

Τζίτζι, είσαι στις καρδιές μας!

Happy birthday to a Serie A staple, @gianluigibuffon! pic.twitter.com/64IL7RsDM2

— Bleacher Report UK (@br_uk) January 28, 2017