Ευλογημένος που το έζησα!

Ευλογημένος που το έζησα!

Ευλογημένος που το έζησα!

bet365

Ο Τάσος Νικολογιάννης γράφει για την εποποία του Άμστερνταμ, το μεγάλο «διπλό» που έκανε ο Παναθηναϊκός σαν σήμερα και την πορεία μέχρι τους «4» της Ευρώπης!
Οσα χρόνια και αν περάσουν και όσο ζω ,αυτή την κούρσα του Δώνη δεν πρόκειται να την ξεχάσω. Ούτε φυσικά το πλασέ του Βαζέχα που έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, αλλά μέχρι να το πιστέψουμε πέρασαν κάποια δευτερόλεπτα. Η νίκη με 1-0 στο Αμστερνταμ, επί του Αγιαξ στις 3 Απριλίου 1996 μένει χαραγμένη στο μυαλό μου.
Ηταν από τις μεγαλύτερες νίκες, που πέτυχε ποτέ ελληνική ομάδα στην Ευρώπη. Διότι ο Αγιαξ τότε ήταν περίπου όπως η σημερινή Μπαρτσελόνα. Μία ομάδα, που έπαιζε ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, η κορυφαία της εποχής της στην Ευρώπη.
Και εκείνος ο Παναθηναϊκός ήταν για μένα στις καλύτερες ομάδες της ιστορίας του συλλόγου. Μαζί με την ομάδα του Πούσκας που έφθασε στον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Γουέμπλεϊ και φυσικά την ομάδα του Γκμοχ, που πήρε το πρωτάθλημα και την επόμενη χρονιά(1985), έφθασε στα ημιτελικά του Πρωταθλητριών, αλλά και την ομάδα στις αρχές του 2000, που έκανε απίστευτα πράγματα σε διάρκεια στην Ευρώπη με κορυφαία στιγμή τη νίκη επί της Μπαρτσελόνα στην Λεωφόρο.
Ο Δώνης ο Βαζέχα και τα άλλα παιδιά μου έχουν μείνει, όμως, χαραγμένοι στην μνήμη, διότι το έζησα τόσο έντονα από κοντά. Τότε που δεν ήταν παρέα, μόνο οι παίκτες και ο Ρότσα, αλλά ήμασταν παρέα όλοι μαζί. Και οι δημοσιογράφοι που κάναμε ρεπορτάζ Παναθηναϊκού πηγαίναμε με το τσάρτερ της ομάδας και κάναμε πλάκα με τους παίκτες, όταν ερχόντουσαν στις πίσω θέσεις είτε για να καθήσουν στην μεγαλύτερη διάρκεια της πτήσης, είτε, για να ξεπιαστούν.
Θυμάμαι τις πλάκες με τον Γιάνναρο τον Καλλιτζάκη, τον Στράτο Αποστολάκη, τις ατάκες του Γιώργαρου του Δώνη, αλλά και τα παράπονα που μας έκαναν τότε οι παίκτες, για την κριτική που δεχόντουσαν στην διάρκεια της χρονιάς. Αλλά συζήτηση σε καλό κλίμα και με καλές προθέσεις. Ακόμα θυμάμαι τις δηλώσεις του Ρότσα πριν τα παιχνίδια , αλλά και τις πολλές συζητήσεις που κάναμε με τον Χουάν, που πίστευε πολύ σε εκείνη την ομάδα.
Ημασταν όλοι μία παρέα τότε και είμαι τυχερός, που το έζησα. Διότι πλέον στις ομάδες παίζουν πολλοί ξένοι, που ούτε δένονται τόσο με την ομάδα, ούτε έχουν τέτοια άνεση να κάνουν πλάκα με τους δημοσιογράφους. Πιστεύω ότι εγώ και οι συνάδελφοί μου που ζήσαμε εκείνη την ομάδα πρέπει να νοιώθουμε ευλογημένοι και δεν νομίζω κάτι τέτοιο να το ξαναζήσω ποτέ. Θαύματα γίνονται μία φορά. Και τότε, όπως και τώρα τα μπάτζετ των ελληνικών ομάδων σε σχέση με τις ομάδες του εξωτερικού είχαν μεγάλες διαφορές. Αλλά τότε ο Παναθηναϊκός είχε μία καταπληκτική βάση ελλήνων παικτών, που αμφισβητήθηκε πάρα πολύ( Γ.Χ, Γ.Σ, Μαραγκός), αλλά χάρη στην επιμονή και την υπομονή του «καπετάνιου» Γιώργου Βαρδινογιάννη είχαμε αυτό το αποτέλεσμα. Και με ξένους παίκτες, λίγους και καλούς, που έκαναν την διαφορά. Το «βουνό» ο Βάντσικ κάτω από την εστία, ο Χότα-Χότα Μπορέλι στην μεσαία γραμμή και ο Χρηστάρας ο Βαζέχα στην επίθεση.
Θα πει κανείς , ναι αλλά η ομάδα μετά από εκείνη τη νίκη δεν πέρασε στον τελικό, αποκλείστηκε μετά από 15 ημέρες. Η νίκη από μόνη της αποτελεί άθλο και η δικαιοσύνη αποδόθηκε στον επαναληπτικό. Εκείνος ο Αγιαξ σε δύο παιχνίδια ήταν «ακτύπητος» και η νίκη του Παναθηναϊκού σε εκείνο το παιχνίδι στο Αμστερνταμ ήταν και ιστορική, αφού αυτό ήταν το τελευταίο παιχνίδι που δόθηκε σε εκείνο το γήπεδο.
ΥΓ: Για τις εξελίξεις με Νταμπίζα, Αναστασίου θα γράψω αύριο. Σήμερα η μέρα είναι αφιερωμένη σε αυτή την μεγάλη νίκη επί του Αγιαξ.
Τέλος Συζήτησης

 

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta. Ακολούθησέ μας και στο Google News.

Τάσος Νικολογιάννης
Τάσος Νικολογιάννης

Το σαράκι της δημοσιογραφίας του μπήκε από πιτσιρικάς, όταν γύρναγε από το σχολείο και άκουγε τις περιγραφές αγώνων στο ραδιόφωνο έλεγε ότι ήθελε να ασχοληθεί με την αθλητική δημοσιογραφία. Άρρωστος Παναθηναϊκός έγινε από τον πατέρα του και αρχισε από μικρός να πηγαίνει στα γήπεδα. Όταν τελείωσε την φοίτησή του στο εργαστήρι επαγγελματικής δημοσιογραφίας το όνειρό του ήταν κάποια μέρα να ασχοληθεί με το ρεπορτάζ της αγαπημένης του ομάδας. Η αρχή της καριέρας του έγινε από τα χαμηλά ρεπορτάζ στον «ΦΙΛΑΘΛΟ» το 1984. Τότε μεγάλο σχολείο, θυμάται πλέον με θλίψη αυτή την εφημερίδα και πως την οδήγησαν στον αφανισμό αυτοί που την διοικούσαν. Αφού πέρασε από ρεπορτάζ Πειραϊκών, Β' Εθνικής, διαιτησίας το καλοκαίρι του 1986 έγινε το όνειρό του πραγματικότητα και ανέλαβε το ρεπορτάζ Παναθηναϊκού. Το 2003 έφυγε από τον «ΦΙΛΑΘΛΟ» , πήγε στο SPORTIME και μετά στην SPORTDAY όπου δουλεύει μέχρι σήμερα.

Σταθμός για την καριέρα του ήταν η συνεργασία του με τον Novasport fm από το 2000. Όπως λέει χαρακτηριστικά , μέχρι τότε δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του, από τότε τον έμαθε σταδιακά πολύς κόσμος. Είναι άρρωστος με την δημοσιογραφία και δεν μπορεί να σκεφτεί τον εαυτό του χωρίς να ψάχνει το ρεπορτάζ.