«Με φοβίζει τι φέρνει το μέλλον»

Η περσινή σεζόν ήταν κάπως...περίεργη για τη διεθνή φόργουορντ. Η Κατερίνα Σωτηρίου άρχισε τη σεζόν στον Αθηναϊκό στη συνέχεια «μετακόμισε» στην Σαραγόσα και πάλι πίσω για να γίνει νταμπλούχος με την ομάδα του Γιώργου Ζευγώλη. Φέτος, η χρονιά θα αρχίσει στην Ισπανία με τη φανέλα της Ομπενάσα Παμπλόνα και η Ελληνίδα φόργουορντ ελπίζει να τελειώσει τη δουλειά που δεν ολοκλήρωσε πέρσι. Η παρουσία του Λαπένια στον πάγκο της ομάδας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόφαση της μιας και οι δύο τους συνεργάστηκαν και πέρσι στη Σαραγόσα. Η 28χρονη φόργουορντ εξήγησε στο gazzetta.gr και ποιοι άλλοι λόγοι έπαιξαν ρόλο στο να πάρει την απόφαση να αγωνιστεί και τη νέα σεζόν στο εξωτερικό.

Όπως και πέρσι, έτσι και φέτος θα αγωνιστείς στο ισπανικό πρωτάθλημα. Μόνο που φέτος θα είσαι εκεί από το ξεκίνημα της σεζόν και με τη φανέλα της Ομπενάσα Παμπλόνα. Τι σε έκανε να πάρεις αυτή την απόφαση;

«Το όνειρο μου, από μικρή, ήταν να παίξω στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Ισπανία. Φυσικά η περσινή μου θητεία στη Σαραγόσα έπαιξε ρόλο, παρά τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπισε η ομάδα, και με έκανε να πάρω την απόφαση να παίξω εκεί και φέτος. Πήρα μια γεύση και γενικά όσα είδα εκεί μου άρεσαν. Αγάπησα γρήγορα τη γλώσσα, τη χώρα και τους ανθρώπους. Είναι πολύ βασικό για εμένα πως στη νέα μου ομάδα θα έχω τον προπονητή που είχα πέρσι στη Σαραγόσα. Δούλεψα άψογα πέρσι μαζί του και ήθελε να συνεργαστούμε και φέτος διακαώς, οπότε αυτό είναι ακόμη ένα στοιχείο που με βοήθησε να αποδεχτώ την πρόταση. Το ισπανικό πρωτάθλημα είναι εξαιρετικό. Οι ομάδες έχουν φοβερή οργάνωση, όλοι είναι επαγγελματίες και το κοινό λατρεύει το μπάσκετ. Επομένως τα κίνητρα για να αγωνιστεί κάποιος εκεί είναι πολλά».

Δεν τελείωσε, όμως, όπως θα ήθελες η σεζόν εκεί, έτσι δεν είναι;

«Σε ό,τι έχει να κάνει με τη Σαράγοσα, τη φανέλα της οποίας φόρεσα πέρσι, ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία και δύσκολη ταυτόχρονα. Και αυτό γιατί έφυγα από τον Αθηναϊκό το Νοέμβριο, δύο ματς πριν γίνει το ρεκόρ που ήταν σημαντικό για τον σύλλογο καθώς και για μένα που ξαφνικά έπεσα στα βαθιά σε ξένη χώρα για πρώτη φορά στην καριέρα μου. Όταν πήγα η ομάδα χρειαζόταν νίκες καθώς είχε τέσσερις σερί ήττες. Αργότερα κάναμε δέκα συνεχόμενες νίκες, κάτι που ήταν ιστορικό για τον σύλλογο, αλλά δεν είχε συνέχεια στα πλέι όφ και ανάλογη πορεία. Τα οικονομικά προβλήματα έκαναν κακό στην ομάδα και έτσι τερματίσαμε στην πέμπτη θέση. Έτσι επέστρεψα να βοηθήσω τον Αθηναϊκό να πετύχει τους στόχους του».

Μπορείς να μου πεις ποιες είναι οι βασικότερες διαφορές μεταξύ των δύο πρωταθλημάτων;

«Το ισπανικό πρωτάθλημα είναι πιο επαγγελματικό σε σχέση με το ελληνικό. Και αυτό γιατί είναι περισσότεροι βάση πληθυσμού , αλλά και οικονομικά είναι καλύτερα και έτσι και το πρωτάθλημα είναι καλύτερο και πιο ανταγωνιστικό. Η νοοτροπία του Έλληνα, όμως, είναι που δεν αφήνει να είναι οργανωμένο και λειτουργικό το πρωτάθλημα μας σαν της Ισπανίας και της Γαλλίας για παράδειγμα. Ή ακόμη και καλύτερο. Η Ελλάδα έχει αποδείξει πόσο ταλέντο διαθέτει και πόσο καλούς αθλητές έχει σε άνδρες και γυναίκες, πραγματικά πιστεύω ότι έχει χάσει άλλους τόσους».

H κρίση έχει αγγίξει το ισπανικό πρωτάθλημα και τον λαό της Ισπανίας όσο εμάς;

«Πέρσι με ρωτούσαν άνθρωποι για την Ελλάδα και την κρίση, ήξερα ότι είναι η σειρά τους και με στήριζαν ιδιαίτερα. Κάποιος από τους φίλους της ομάδας μου είχε πει "είστε δυνατός λαός, αν την περάσετε εσείς οι Έλληνες την κρίση, θα τα καταφέρουμε και εμείς. Στην Παμπλόν από την πρώτη στιγμή με ρωτούν στην ομάδα για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα αυτές τις μέρες. Εγώ τους απαντάω ότι ο κόσμος είναι στρεσαρισμένος και νευρικός, αλλά και ότι οι επόμενοι 2-3 μήνες θα είναι ακόμη πιο δύσκολοι για τη χώρα μου. Μακάρι να πάνε όλα καλά εδώ, τουλάχιστον στην Ισπανία ήμουν άτυχη ενώ στην Ελλάδα χάνω χρήματα πολλά ή λίγα εδώ και χρόνια από ομάδες, ακόμη και σε εποχές που δεν βρισκόμασταν ακόμη σε κρίση».

Δηλαδή και εκεί υπάρχουν οικονομικά προβλήματα, έτσι δεν είναι;

«Φεύγοντας για την Ισπανία έχοντας χάσει χρήματα στην Σαραγόσα, νιώθω ανασφαλής, αλλά όχι την ίδια αβεβαιότητα που βιώνω στη χώρα μου τη δεδομένη στιγμή γενικά για την οικονομία. Στην πρωτεύουσα τουλάχιστον με φοβίζει τι φέρνει το μέλλον για τη χώρα μου αν και η ελπίδα είναι σαν τον ήλιο, το πρωί ανατέλει και το βράδυ δύει, δεν πιστεύω πως η Ελλάδα σώζεται, πιστεύω στον Ε΄λληνα που μέσα του βράζει και όταν ξεσπάσει ίσως χαλάςει τα σχέδια των μεγάλων με ό,τι αυτό συνεπάγεται».