Α τώρα δε σας αρέσει ο Τσιτσιπάς πουλάκια μου;

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς αποκλείστηκε πρόωρα (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα στο τένις) από το US Open και οι Έλληνες τενίστες του πληκτρολογίου έβγαλαν ήδη τα συμπεράσματά τους. Φταίνε οι φωτογραφίες στο Instagram, φταίνε τα αρχαιοελληνικά ρητά στο twitter, φταίνε τα video για το vlog του και φυσικά φταίει ο υπερτιμημένος εαυτός του, η συμπεριφορά του, ο χαρακτήρας του, ο «κωλοπαιδαρισμός» του κλπ. Θα ήταν αστεία όλα αυτά, αν τις κατηγορίες δεν του της απηύθυναν Έλληνες συμπολίτες μας.

Για τένις δε θα γράψω σε αυτό το κείμενο, έτσι για να ικανοποιήσω κι αυτούς που συνηθίζουν να γράφουν «και ποιος είσαι εσύ ρε Κιούση να γράφεις για τένις», όπως βέβαια σχολιάζουν κι όταν γράφω για μπάσκετ, ποδόσφαιρο, πολιτική, μουσική, Μακεδονία, διακοπές, Κέρκυρα και γενικά όταν ρε αδερφέ γράφω. Φίλοι μου να σας πω ένα μυστικό; Ξεκαβαλήστε το καλάμι που σας κάνει να νομίζετε ότι μας νοιάζουν και πολύ τα σχόλια.

Ξεκαβαλήστε το καλάμι και καθαρίστε και το γράσο κι απ’ τα μάτια, όταν βλέπετε τένις ή σπορ γενικότερα. Υπάρχουν κι άλλοι μέσα στο γήπεδο, έχουν κι εκείνοι δικαίωμα στη νίκη και σας το γράφω πριν ξεκινήσει το Παγκόσμιο του Μπάσκετ κι αρχίσετε να γράφετε για τον υπερτιμημένο Αντετοκούνμπο, που το βλέπω να ‘ρχεται.

Πολύ σημαντικότεροι άνθρωποι του αθλητισμού είναι πολύ πιο φειδωλοί στις κρίσεις τους και στις εκτιμήσεις τους ειδικά για έναν 20χρονο πρωταθλητή αλλά όχι… Ο Μήτσος ο μπυροκοιλιάς από τον καναπέ με το smartphone ξέρει καλύτερα. Όταν είχα μιλήσει για το φαινόμενο «Τσιτσιπάς» με τον Κωνσταντίνο Οικονομίδη τον μοναδικό ίσως άνθρωπο που θα μπορούσε να τον κρίνει, η κουβέντα πήγε κάποια στιγμή στον Κύργιο κι έκανα ένα μορφασμό αποδοκιμασίας. «Δεν σε κατάλαβα Χρήστο, δε μας αρέσει ο Κύργιος; Το παιδί είναι σούπερ ταλαντούχος, ένας θεαματικός αθλητής και με το τένις που αυτός γουστάρει να παίζει είναι στο 15 του κόσμου, θα τον κρίνουμε κιόλας;»

Αυτή είναι η λογική ενός αθλητή που δίνει στα 40 κάτι του τα πάντα μέσα στο γήπεδο και αποθεώνει τους πρωταθλητές με τα μοναδικά χαρίσματα που ελάχιστοι – ελαχιστότατοι τενίστες ή ό,τι άλλο διαθέτουν. Αυτό είναι και ο Τσιτσιπάς, ένας πρωταθλητής με μοναδικά χαρίσματα, ξεχωριστές δυνατότητες και απεριόριστους στόχους να ανοίγονται μπροστά του.

Από κει που τα γυράδικα και οι συνοικιακές καφετέριες έβγαλαν τηλεοράσεις για να βλέπουν οι θαμώνες τένις και να φωνάζουν γκολ σε κάθε νικηφόρο πόντο, τώρα φτάσαμε στην κριτική. «Ο Στέφανος πρέπει να αλλάξει προπονητή, ο Στέφανος πρέπει να γυμναστεί περισσότερο, ο Στέφανος πρέπει να αλλάξει συμπεριφορά, Ο Στέφανος πρέπει να αλλάξει στυλ». Ok είναι απολύτως φυσιολογικό, όταν κάτι και κάποιος αποκτούν προβολή και εκτίθενται να σηκώνουν πολλή κουβέντα αλλά…

Αλλά τελικά δεν εκπλήσσομαι καθόλου που στα παιδικά πρωταθλήματα τένις ή όποιου άλλου σπορ συναντάει συνηθώς κανείς δυστυχισμένα, αγχωμένα και πιεσμένα παιδάκια με έναν υστερικό μαλάκα γονιό, να του λέει πως να παίξει και πως να φερθεί για να γίνει πρωταθλητής και να πιάσει την καλή η οικογένεια. Ποιός προπονητής να τολμήσει να τους πει ότι ο Τσιτσιπάς είναι μια ξεχωριστή περίπτωση μεταξύ εκατομμυρίων παιδιών, που έπιασαν ρακέτα στη ζωή τους;

Ειδικά για την περίπτωση Τσιτσιπά, έγραφα από πέρσι ότι η δυσκολότερη χρονιά του επαγγελματικού του ξεκινήματος θα ήταν η δεύτερη σεζόν έναντι της πρώτης. Θυμίζω ότι πρόκειται για έναν αθλητή υπερφιλόδοξο, που έπαιξε Davis Cup στον τελευταίο του μήνα στα juniors για να μην του πάρει κανένας το νούμερο 1 στον κόσμο. Επίσης για όσους βιάζονται να κάνουν μνημόσυνο της καριέρας του να σας παραθέσω μερικά ονόματα που είναι κάτω από τον Στέφανο στο παγκόσμιο ranking αυτή τη στιγμή;

John Isner, David Goffin, Gael Monfils, Milos Raonic, Stan Wawrinka, Fernando Verdasko από τους παλιούς και από νέους οι Denis Shapovalov, Alex de Minaur, Frances Tiafoe είναι όλοι πίσω από τον Στέφανο. Το ότι βρίσκεται μέσα στη δεκάδα ή μέσα στη εικοσάδα του κόσμου είναι ένα αδιανόητο και απολύτως μοναδικό φαινόμενο.

Αν ο ίδιος δηλώνει πως νιώθει ότι χάνει το κίνητρό του, ότι μπουκώνει από τη ρουτίνα και ότι δε γεννάει ιδέες μέσα στο παιχνίδι τότε έτσι είναι. Είναι όμως ταυτόχρονα και τόσο σπουδαίο τενιστικό project, τόσο big to fail υπόθεση που επαναλαμβάνω με τον κίνδυνο να εκτεθώ: Μια μέρα το νούμερο 1 στο ranking της ATP θα είναι Έλληνας. Πιθανώς ταυτόχρονα με τον MVP του NBA. Και τότε θα τσιμπιόμαστε.