Ποια... τρόφιμα; Αλλοίωση στα γήπεδα!

Είναι πολύ μαλ… τελικά οι ελεγκτές τροφίμων. Τέτοια περίοδο συνήθως, δηλαδή πριν από τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα, κάνουν ντου, σε αποθήκες τροφίμων σούπερ μάρκετ ή σε ψαραγορές και κρεαταγορές, ενώ η μεγαλύτερη αλλοίωση (αποτελεσμάτων) γίνεται σε γήπεδα!

Θέλετε αντί για αλλοίωση, να το πείτε σπρώξιμο, πείτε το όπως θέλετε! Κακές διαιτησίες; Με βρίσκετε σύμφωνο!

Τα φαντάσματα της διαιτησίας (Στυλιάρας, Σπάθας) έκαναν την εμφάνισή τους στο Γεώργιος Καραϊσκάκης και Περιστέρι και το κακό στην υπόθεση του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι ότι εδώ δεν υπάρχει ο Pacman να τα… φάει!

Σε φάσεις κρίσιμες, όπως το πέναλτι υπέρ του Ατρομήτου ή και στη συνέχεια το γκολ των γηπεδούχων (χέρι Μήτρογλου), ο ρέφερι «αγρόν ηγόραζε». Πόσο λογικό είναι να περιμένεις τον επόπτη να σου υποδείξει το πέναλτι; Γιατί χάρισε την κόκκινη στον Μανωλά;

Πάμε στον πρωτοπόρο (με ματς παραπάνω) Ολυμπιακό. Από τις 6άρες, τις 4άρες και τα πανηγύρια για τον… ανταγωνισμό σε γκολ των Πάντελιτς και Μιραλάς προσγειώθηκε στο 2-0. Μία χαρά νίκη είναι ακόμη και με 1 γκολ διαφορά- σωστά- θα αναρρωτηθεί ο φίλος του ποδοσφαίρου. Έλα όμως ντε που σε μία φάση κλειδί ο διαιτητής Στυλιάρας κατάπιε το στραγάλι της σφυρίχτρας; Να φοβήθηκε τις φωνές του Σάββα Θεοδωρίδη; Ή ότι μπορεί να τον κατηγορούσαν για «έγκλημα κατά…»;

Μα, και φυσικά δεν μπορούμε να μπούμε στο μυαλό του, ούτε καν να μαντέψουμε. Προφανώς έτσι έκρινε, αυτό είδε ο διαιτητής του συνδέσμου Αιτωλοακαρνανίας και έτσι έδειξε «παίζετε». Μία φάση όμως που όχι μόνο θα έδινε την ευκαιρία ισοφάρισης στον ΠΑΣ, αλλά θα άφηνε και τον Ολυμπιακό με 10 παίκτες, δίνοντας άγρια ομορφιά στα υπόλοιπα (περίπου) 50 λεπτά του αγώνα. Ο δε Λίλα που είναι από τους καλύτερους του ΠΑΣ βγήκε με φορείο επειδή του βρήκε το πόδι ο Μέγιερι!

Ο νόμος των διαιτητών όμως, συνεχίζει να είναι «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό» και αυτό φυσικά δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, αφού συχνά-πυκνά το βλέπουμε ακόμη και στο Τσάμπιονς Λιγκ ή σε άλλες μεγάλες διοργανώσεις. Ούτε είναι τα μόνα παιχνίδια αυτά που προαναφέραμε που έχουν κάνει λάθη οι διαιτητές. Όμως, αλήθεια, είναι πιο ωραίο να δεις μία σούπα δεύτερο ημίχρονο (με το γκολ του Τζιμπούρ κρίθηκε στην ουσία); Και που ξέρεις, μπορεί αυτό να αφύπνιζε τους γηπεδούχους αγωνιστικά και να έπαιζαν το ίδιο καλά, όπως στην αρχή του ματς! Πόσο ακριβές είναι να μιλάς για ερυθρόλευκα ρεκόρ (πχ 18-0 στα τελευταία 5 ματς); Πόσο αληθινό είναι το περσινό ρεκόρ νικών στο ερυθρόλευκο κάστρο όταν έγινε μία από τις μεγαλύτερες αλλοιώσεις αποτελέσματος των τελευταίων χρόνων;

Ο κόσμος του ποδοσφαίρου έχει βαρεθεί τα ουτοπικά ρεκόρ. Ευχαριστιέται φέτος τον Ολυμπιακό να πηγαίνει καλά στην Ευρώπη και να παίζει καλό ποδόσφαιρο, όμως δεν θέλει, παράλληλα, να θυσιάζονται μικρότερες ομάδες στο βωμό του τέρατος της βαθμοθηρίας. Γιατί, για ΤΕΡΑΣ πρόκειται!

Και επειδή γνωρίζω ότι θα συζητηθεί: από το προηγούμενο κιόλας σχόλιό μου έχω κτυπήσει το καμπανάκι στον Παναθηναϊκό, επειδή έχει χάσει αρκετά από τα στοιχεία που είχε και τον έκαναν να ξεχωρίζει μέχρι την 10^η αγωνιστική (με τον Ολυμπιακό). Όπως έχω εκθειάσει το βάθος στον πάγκο (τους… Πάντελιτς χαρακτηριστικά) που έχουν οι Πειραιώτες. Τα «φιλικά» όμως και οι «φιλικές» διαιτησίες, δεν κάνουν όμως καλό σε ΚΑΝΕΝΑΝ που θέλει, πραγματικά, να πάει μπροστά!