'Ενα μεγάλο ΑΝΤΙΟ με χαμένους. Κερδισμένους;

Χαμένοι μπορεί να είναι και οι δύο, μπορεί να πει κάποιος, υπογραμμίζοντας ότι η ισχύς εν τη ενώσει είναι το ιδανικότερο για ένα σύλλογο που θέλει να πατήσει στην κορυφή του ελληνικού πρωταθήματος, να ζήσει παλιά μεγαλεία.

Ο Πάμπλο Γκαμπριέλ Γκαρσία δεν μπορεί να πάει κόντρα στα πιστεύω του και τη φιλοσοφία ζωής του, παραμένει ανήσυχο πνεύμα, ένας ωραίος ασυμβίβαστος του ποδοσφαίρου. Στις 11 Μαίου γίνεται 36 ετών και έχει φάει με το κουτάλι μεγάλες αγωνιστικές δυσκολίες, όσο και κόντρες με διοικούντες, προπονητές, ποδοσφαιριστές. Φαίνεται όμως, ότι κάποια πράγματα, δεν καταπίνονται με τίποτα και σε αυτό θα ρίξει φως μόνον ο ίδιος.

Ας επιστρέψουμε όμως στο βασικό ερώτημα: ποιός χάνει περισσότερο από το αντίο; Ο κόσμος σίγουρα, γιατί θα στερηθεί ενός αγαπημένου του προσώπου, ενός ηγέτη, ενός ινδάλματος, ενός ποδοσφαιριστή, που είπε «όχι» σε όποιο κατεστημένο βρήκε μπροστά του.

Για τον κόσμο, ειδικά για όσους τον λάτρεψαν και ξέφυγαν, βάλλοντας κακώς κατά του προπονητή τους, προφανώς μέσα στη θολούρα και της αρνητικής σκέψης της αποχώρησής του, ο Πάμπλο

δεν θα είναι απλά ένα δέντρο, αλλά το δάσος!

Ο ΠΑΟΚ μπορεί προσωρινά να χάσει έναν ποδοσφαιριστή της ποιότητάς του, όμως φέτος να σημειώσουμε ότι έχει αγωνιστεί μόλις σε 6 παιχνίδια, ενώ οσονούπω κλείνει τα 36 του.Αν μάλιστα, βρει τον ιδανικό αντικαταστάτη ή καταφέρει να πετύχει φέτος μία μεγάλη επιτυχία (Κύπελλο ή πρωτιά στα πλέϊ-οφ) η αποχώρηση του Γκαρσία θα ξεθυμάνει σύντομα.

Το σημαντικότερο είναι όμως να βρεθεί ένας ποδοσφαιριστής στο κέντρο με την τόλμη, τη δυναμικότητα και την ποιότητα του Ουρουγουανού και αυτό φυσικά σημαίνει ότι το χέρι του Σαββίδη, θα πρέπει να μπει βαθιά στην τσέπη.

Ο Γκαρσία βγαίνει χαμένος κυρίως γιατί στα περίπου τεσσερισίμισι χρόνια φορώντας τη φανέλα του ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να πάρει κάποιον τίτλο. Διότι, πέρασε δύσκολα χρόνια στον δικέφαλο του βορρά και αποχωρεί τώρα που τα πράγματα οικονομικά και διοικητικά μπαίνουν σε τάξη, που ο ΠΑΟΚ έχει μία μεγάλη δυναμική. Είναι αμφίβολο αν χάσει οικονομικά, καθώς ο Ουρουγουανός ακόμη και σε αυτή την ηλικία δείχνει ότι μπορεί να κάνει ακόμη ένα συμβόλαιο σε ομάδα της πατρίδας του ή αλλού.

Αυτό το αντίο, κατά την ταπεινή μας άποψη, δείχνει και την επόμενη μέρα στον ΠΑΟΚ, όπου σημαία είναι ο σύλλογος και όχι «σημαία» ένας ποδοσφαιριστής ή και προπονητής, καθώς η αποχώρηση του σπουδαίου αυτού αμυντικού χαφ, δεν σημαίνει ότι γιγαντώνει τον Γιώργο Δώνη.

Ο Σαββίδης για να δείξει στον κόσμο του ΠΑΟΚ ότι είναι δίκαιος και κουμαντάρει καλά το πλοίο δεν θα διστάσει, να ξηλώσει σιρίτια όταν κρίνει απαραίτητο. Ο ΠΑΟΚ κάποτε κατέβαινε στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό με μπροστάρη τον Πάμπλο Γκαρσία ή ας πούμε τον Σέρτζιο Κονσεισάο και πλέον θα πηγαίνει με την ομάδα του, το σύνολο και τη δυναμική του νέου του αφεντικού, ασχέτως αν αυτή δεν είναι στο πικ της!

Ακόμη και στραβά να πάνε τα πράγματα, όπως λέει και ο Πάουλο Κοέλιο που είναι αυτές τις μέρες στην Ελλάδα, «ηττημένος δεν θεωρείται αυτός που χάνει, αλλά αυτός που παραιτείται»!