Μανόλο εσύ σούπερ σταρ

Οι ατάκες του Μανώλη Μαυρομάτη χωρίζονται σε αρκετές κατηγορίες. Ξεκινάμε με τις θρυλικές τουφράσεις, κατά τη διάρκεια των αγώνων που περιγράφει.

«Ο Ντελβέκιο πέφτει κάτω, αλλά ο διαιτητής λέει να του σηκωθεί». Τι γλώσσα...

«Για όσους έχουν ασπρόμαυρη τηλεόραση, ο έγχρωμος παίχτης Μπατίστα του Εθνικού, είναι αυτός με το μπλε σορτσάκι». Για όσους έχουν 3d;

«Και κερδίζουν κυρίες και κύριοι, ένα κόρνερ σε πολύ πλεονεκτική θέση». Ένα τέτοιο είχε εκτελέσει και ο Μπασινάς και πήραμε το Euro μια φορά κι έναν καιρό.

«Βγαίνει η σέντρα, ο Μολινα κάνει την έξοδο και χωρίς κανένα λόγο, ο Ίβερσεν πετάγεται και βάζει το γκολ». Είναι ένας άτιμος αυτός ο Ίβερσεν...

Σε μετάδοση αγώνα μποξ στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα, βλέπει στο μόνιτορ, το τρίτο γκολ της Νιγηρίας από τον τελικό ποδοσφαίρου και... δεν χάνει την ευκαιρία... «Δεξί κροσέ, αριστερό direct και γκολ»

«Σ' αυτόν το τελικό, εάν υπάρχει παράταση δεν θα ισχύει ο ξαφνικός θάνατος, όπως τις άλλες χρονιές, αλλά θα ισχύσει από φέτος το χρυσό γκολ». Sudden death σαν να λέμε!

«Ο Ρονάλντο ξεχύνετε σαν εμετός στην επίθεση». Ένα imodium για τον κύριο.

«Ο Ντάβιντς κάνει ένα δυνατό συρτό σουτ το όποιο καταλήγει ψηλά πάνω από το οριζόντιο δοκάρι». Μήπως έκανε γκελ η μπάλα στον τερματοφύλακα; Δεν εξηγείται αλλιώς!

«Έτρεξε πολλά χιλιόμετρα για να προλάβει τη μπάλα». Ούτε ο Γκεμπρσελασιέ να ήταν...

«Και να ο Ρόναλντ Ντεμπουρ, δίνει πάσα στον δίδυμο αδελφό του Φρανκ Ντεμπέρ» Ίσως, η πιο διάσημη και αγαπημένη ατάκα του...

«Βλέπετε και στις κερκίδες και τον κυρίαρχο στον χώρο της πληροφορικής και πάμπλουτο, Νίκολας Κέιτζ (αντί για Μπιλ Γκέιτς) και να τώρα δίπλα του και ο Τόμι Κρουζ». Τον ήξερε από παλιά ο Μανόλο τον Τομ, γι αυτό και το υποκοριστικό...

Σε αγώνα του Euro 2000, μεταξύ Γαλλίας και Ολλανδίας:
«Και εδώ βλέπουμε τον Ζινταν να μαρκάρει τον αντίπαλο του στην Γιουβέντους, Νταβιτς». Στην πραγματικότητα βέβαια, ο Ζιντάν κι ο Ντάβιντς έπαιζαν μαζί στη Γιούβε, αλλά ο Μανώλης ήξερε ότι... κάτι παίζει με τη Ρεάλ

«Και ο Τρεζεμπεκέ με τη μπάλα, μετά την πάσα του Ζιντάν...»

«Μια έξοχη ντρίπλα από τον Ζινεντιν Ζινενταν». Η παρουσία του Ζιζού γενικώς προκαλούσε μια ταραχή!

«Σαραβάκος, εκτελεί το φάουλ... Σαραβάκος, κοφτή κεφαλιά και γκολ». Καλός ο Σαραβάκος, αλλά δεν ήταν και... Αναστό.

«Και να η Ροναλντίνια που πρέπει να είναι πολύ ικανοποιημένη με το... δοκάρι του Ρονάλντο». Πού να έβαζε και γκολ δηλαδή τι χαρές θα είχαμε...

«Σουτ... και χάνεται μια μεγάλ, μια τρομερή ευκαιρία, καθώς η μπάλα πέρασε ξυστά κάτω από το οριζόντιο δοκάρι». Μήπως έσκισε και τα δίχτυα;

Στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών αγώνων του Σίντνεϊ:
«Και μετά την Kylie Minogue, άλλος ένας διάσημος Αυστραλός Καλλιτέχνης, ο Savage Garden». Αμέσως μετά έρχεται και ο U2 παρέα με τον Rolling Stone!

«Και να, κυρίες και κύριοι, μια σπουδαία, μια θαυμάσια ευκαιρία για δύο γκολ». Καλάθι και φάουλ, το δίχως άλλο!

«Οι γιατροί κάνουν πρόχειρα ράμματα κάτω από το μάτι, στο φρύδι του παίκτη». Ο δρ. Φρανκεστάιν ήταν στο γήπεδο;;

«Ο Μαλντινι δίνει πάσα στον Μαλντινι!» Μάλλον ο Πάολο έδωσε τον Τσέζαρε...

Μετά την λήξη του ημιτελικού στο Euro 2000 μεταξύ Ιταλίας και Ολλανδίας: «Η Ιταλία κατακτά τον τελικό»

«Λίπκα… πάντα Λίπκα... το δυνατό στου, και μπλοκου ο Βαντσικ». Φτου, ατυχία!

Σε αγώνα Βραζιλίας - Χιλής, στο 84ο λεπτό:
«Το 3-0 δεν αποτελεί σκορ ασφαλείας για τους Βραζιλιάνους». Δίκιο είχε ο άνθρωπος... Με τρίποντο του Ζαμοράνο θα το έφερναν το ματς στα ίσια!

«Αυτό το γκολ πανηγυρίζεται έξαλλα από τους Χιλιανούς στις εξέδρες και ίσως να πανηγυρίζεται και στην Χιλή». Ίσως και όχι. Δεν παίρνουμε όρκο.

Και ενώ η μπάλα ήταν στον Ρομπερτο Καρλος:
«Καρλος Αλμπερτο με την μπάλα... εεε... συγγνώμη Βαλντεραμα ήθελα να πω...». Ώρα είναι να φανεί και ο Ροζέ Μιλά!

«Ένα σουτ τηλεφώνημα. Είναι το σουτ που ο τερματοφύλακας πρέπει να το περιμένει, γιατί ο παίχτης, του έχει προηγουμένως τηλεφωνήσει». Μεγάλε Μανόλο!

Στον αγώνα Ολυμπιακός – Σεβίλλη:
«Και έχουμε πλάγιο υπέρ του Ολυμπιακού... ενώ τώρα βλέπουμε το φεγγάρι να φέρνει βόλτες στον ουρανό...» Να τη και η αναφορά στον Θεοδωράκη...

«Παρατήρηση στον Σόουζα από τον κύριο Ευθυμιάδη, γιατί του λέει ότι εγώ είμαι κοντά, βλέπω τη φάση και μπορώ να σφυρίξω όπως το έκανα άλλωστε για να δώσω το φάουλ». Είπε τέτοιο πράγμα;;;

«Παίζουν ένα σύστημα 5-3-2 αν και έχουν έναν μόνο επιθετικό μπροστά». Κάτι τέτοια κάνουν και δεν βάζουν γκολ με τίποτα!

«Ο Βασίλης Τσάρτας, μοναδικός σκόρερ ως τώρα της αναμέτρησης με ένα έξυπνο τάκλιν». Μήπως ήταν ο Ανατολάκης, γιατί αυτός τα έκανε κάτι τέτοια...

Ο Τζιανλούκα Πεσσότο ετοιμάζεται να εκτελέσει πέναλτι και ο Μανώλης αναφωνεί: «Τζιανλούκα Πεσότο στα 11 βήματα...Τζιανλούκα παίρνει φόρα και…. γκολ από τον Τζιανλούκα. Ο Τζιανλούκα τα γκοοοολ» Βλέπετε, μεταξύ του επωνύμου και του ονόματος, ο Μανόλο, χάριν οικοιότητας, επιλέγει πάντα το μικρό όνομα του πάικτη, για τον εμψυχώσει.

«Να πάλι ο Κονσεϊσάο που θα πηδήξει πάνω από τα πόδια του Άμαν σαν μπαλαρίνος». Ο Άμαν, όπως θα καταλάβατε, είναι ο Χάμαν, όσο για τον μπαλαρίνο, μπορεί να ήταν ο Νουρέγιεφ.

«Ο Όβερμαρς έχει μπροστά του τον Πιέρο και δεν μπορεί να τον αποφύγει. Να ο Πιέρο που κερδίζει τελικά την μπάλα». Μια φορά στη ζωή του έπαιξε άμυνα ο Ντελ Πιέρο και του φάγαμε το όνομα!

«Κερδίζει την κόντρα ο Όφερμαρς. Πάντα Όβερμαρς με την μπάλα. Οφερμαρς...» Α, να είμαστε δίκαιοι. Ούτε ο ίδιος ο Μαρκ δεν ξέρει πώς προφέρεται το όνομά του!

«Καθυστερημένη ανακοπή της φάσης από το Μερκ». Τη χάσαμε τη φάση πάνω στα ντουζένια της.

«Κοντρολάρει το χρονόμετρό του ο Κολίνα». Ρε τον κερατά τον Κολίνα. Μάγος ήταν με το χρονόμετρο στα πόδια...

«Η Νορβηγία ξεκίνησε τον αγώνα με το καλό πόδι». Αριστεροπόδαρη ή δεξιοπόδαρη ήταν;;;

«Ένα μεγάλο γκαλοπάρισμα από τον αμυντικό για να προλάβει τον αντίπαλο». Άλογο έγινε το σέντερ μπακ!

Αναλύοντας την απευθείας κόκκινη:
«Και εδώ βλέπετε ότι τον ενοχλεί και μάλιστα τον παρενοχλεί από πίσω. Σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς της FIFA είναι αποβολή λοιπόν, γιατί ο αμυντικός παίρνει τον επιθετικό από πίσω». Να ΄ναι καλά η FIFA, γιατί θα μας έβγαιναν τα μάτια με κάτι τέτοιοα παλιόπαιδα!

«Ο Τόλντο αποκρούει την έφοδο». Παλικάρι ο Τόλντο. Αν τον είχαμε στην Πόλη, δεν θα γινόταν ποτέ η άλωση.

«Κέρδισε την κόντρα και το μπαράζ με το σπρίντερ που έκανε». Πρέπει να ήταν καλός αυτός ο παίκτης, για να κάνει τέτοια κόλπα!

«Κέννεθ Αντερσον μέσα στην περιοχή. Καναβάρο τώρα... και η εστία πάνω από τον Αντερσον». Του την έφερε στο κεφάλι ο Φάμπιο;

«Ο Χένρικ Λάρσον πετυχαίνει σήμερα το ενδέκατό του λεπτό...» Μέγας σκόρερ λεπτών ο Σουηδός.

«Ένα τίναγμα με το πόδι… με το κεφάλι θα ήταν καλύτερα». Πολύ καλύτερα Μανώλη μου, αλλά πού μυαλό οι παίκτες;

«Ο Λιζαραζού δείχνει να έχει πρόβλημα με το Μουνίτις». Μα γιατί; Τι του έκανε; Μήπως δεν χωρούσε;

«Σαραβάκος κάνει τη σέντρα, άστοχη έξοδος του Ταληκριάδη που μπλοκάρει εύκολα την μπάλα». Στα εύκολα να τον φοβάσαι τον Ταληκριάδη...

«Στον αγώνα μας τώρα, Σλοβενία και Κασάπης». Σας παίζω μόνος μου ρε!

«Ο Μαραντόνα με την μπάλα στα πόδια, μπαίνει μέσα στην περιοχή ο Μαραντόνα, και ναι ο Μαραντόνα μπαίνει μέσα στη μπάλα». Ικανός ήταν ο Ντιέγκο να το κάνει κι αυτό...

«Θαυμάσιο, καταπληκτικό, φαν-τα-στι-κό»

Κάθε τόσο αναφωνεί κατά τη διάρκεια των αγώνων ατάκες – σταθμούς στην ιστορία της ελληνικής δημοσιογραφίας:

«Θαυμάσιοοοο», «Εκπληκτικόοοοοο», «Φανταστικόοοο»
Αλλά και το θρυλικό «δεξιότερα ακόμη» αναφερόμενος σε επέλαση ενός παίκτη προς τα –που αλλού;- αριστερά!

«Δεν μπορεί να απομακρύνει την μπάλα ο Άντερσον, λέει στον τερματοφύλακα, τον Χέντμαν να πάει να αδειάσει(!) και εκείνος διστακτικός και η μπάλα καταλήγει σε πλάγιο». Μη διστάζεις ρε Χέντμαν. Άδειασε που σου λέει ο άνθρωπος.

«Η Τσεχοσλοβακία παρά το μοίρασμα του 1993 σε Τσεχία και Σλοβακία, το 1993 έγινε ομοσπονδία και η μία και η άλλη με την Τσεχία να έχει το σαφές προβάδισμα». Η Γιουγκοσλαβία να δείτε τι «μοίρασμα» έκανε...

«Τα γυαλιά που φοράει ο Ντάβιντς είναι μια ειδική άδεια για τα μάτια του, γιατί παίρνει φάρμακο και δεν μπορεί να παίξει με γυαλιά». Τα γυαλιά του Ολλανδού μέσου ήταν ένα αιώνιο... πρόβλημα!

«Ο παίχτης κινείται ελεύθερος στο χώρο του κέντρου, παίζει μπροστά από τρεις αμυντικούς στην ίδια ευθεία της Ισπανίας και άλλους τρεις συναδέλφους του». Σίγουρα, συνδικαλιστές θα ήταν οι άλλοι τρεις.

Στο Euro του 2000 πλέκει το εγκώμιο της Πορτογαλίας και ακολουθεί ο εξής εκπληκτικός μονόλογος:
«Μια Πορτογαλία που ήρθε εδώ χωρίς πολλές φιλοδοξίες διάκρισης, αλλά με ένα πνεύμα συγκατάβασης αν θέλετε εκ μέρους των φιλάθλων της, καθώς τα αποτελέσματα στο Champions League δεν ήταν τα αναμενόμενα για τις ομάδες τους. Ήρθε η κατάκτηση μετά από 15...18 χρόνια του τίτλου από τη Σπόρτινγκ Λισσαβόνας και είναι ο Σμάιχελ τερματοφύλακας κάτω από τα δοκάρια της και είναι η Πορτογαλία αυτή που θα φιλοξενήσει το 2004, την ίδια χρονιά των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας, να διοργανώσει το επόμενο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, το δωδέκατο στην ιστορία. Είναι το τέλος μιας σχολής, είναι η νίκη της τέχνης και όχι της δυναμικής. Ένα αριστούργημα, ένα ποίημα απόψε η Πορτογαλία». Χειροκρότημα!!!

«Στενό το μαρκάρισμα στον Ντάβιντς που δεν μπορεί να πάρει ούτε αναπνοή ή μάλλον δεν μπορεί να αισθανθεί πότε λείπει από κοντά του ο αντίπαλός του για να δει στον πίνακα των σκόρερς τον Μιλόσεβιτς μαζί με τον Ζάχοβιτς που έχουν την πρώτη θέση με 3 γκολ». Είπαμε, ο Ντάβιντς ήταν η αδυναμία του!

«Οι Ολλανδοί μπήκαν στο γήπεδο με ψηλά το κεφάλι, δε λέω τη μύτη, γιατί όταν σηκώνεται το κεφάλι είναι λογικό κι επόμενο να σηκώνεται και η μύτη». Ε, λογικό είναι όντως! Να τα λέμε αυτά!

«Ο Κύρος Βασσάρας, λοιπόν, κάλεσε εκεί τον Κολίνα και του είπε τις παρεμβάσεις με τον Κλάιφερ από άλλη οπτική κάμερα και γωνία». Δεν ξεφεύγει ο Κλάιφερτ από την οπτική κάμερα ό,τι και να κάνει...

«Έρχεται πολύ σωστά ο Μιλντ, χωρίς όμως τελικά, με τον Άντερσον και τον Μιλντ οι Σουηδοί, εκτός από την κεφαλιά εδώ, αρκετά οι διαμαρτυρίες του Φραντσέσκο Τόλντο για τους συμπαίκτες του». Χωρίς σχόλια!

«Η δεξιά ωμοπλάτη στη σύγκρουση με το Ριβάλντο αναγκάζει τον Γκουζ Χίντινγκ να κάνει αλλαγή». Άτιμη ωμοπλάτη, άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους κάνεις αλλαγή!

«Ο Ντούνγκα πολύ κουρασμένος ελάχιστα μέτρα γύρω από τον εαυτό του». Ο Ντούγκα, το είχε αυτό το κακό... Όταν κουραζόταν δεν πήγαινε ποτέ μακριά από τον εαυτό του.

«Ο Ζιντάν που ψάχνει να βρει διέξοδο, βρίσκει όμως πάντα μπροστά του έναν και δύο αντιπάλους και κυρίως, διαφορετικούς» Α τους άτιμους. Είναι δύο, είναι και διαφορετικοί!

Στον τελικό του Euro 2000, μεταξύ Ιταλίας και Γαλλίας:
«Είναι το γκολ! Είναι ο θάνατος! Ένα λεπτό και 1-1. Είναι η ψυχρολουσία». Επικολυρικός...

Μεξικό 1986 και ο Πλατινί βάζει γκολ με απευθείας χτύπημα φάουλ και ο Μαυρομάτης δίνει ένα μοναδικό ρεσιτάλ:
«Πλατινί! Πλατινίί! Πλατινίίί! Γκοοοοοοοολ με σουτ-μπανάνα! Αυτό είναι το περίφημο σουτ-μπανάνα του Μισέλ Πλατινί. Ρωτήσαμε επιστήμονες για το πως είναι δυνατόν η μπάλα να παίρνει αυτή την τροχιά και μας απάντησαν πως είναι λόγω της διαφοράς ατμοσφαιρικής πίεσης λόγω αλλαγής του υψομέτρου της μπάλας, φαινόμενο που εντείνεται εδώ, στον αραιό αέρα του Μεξικού. Αυτό είναι λοιπόν το περίφημο σουτ-μπανάνα, που λέει ο φίλος μου ο Διακογιάννης. Είναι οι Βραζιλιάνοι που το έκαναν πρώτοι και αυτή που σας έδωσα είναι η καλύτερη εξήγηση». Μόνο εσύ!

Περιμένει ο Αναστόπουλος, αλλά και η... Ναβρατίλοβα

Σε αγώνα Ολυμπιακού – Ηρακλή, ο Μανώλης έχει κέφια…
«Σέστιτς λίγο πιο κάτω από τη μεσαία γραμμή. Σέστις, πάντα Σέστιτς, περιμένει ο Αναστόπουλος. Σέστιτς περνάει τον Δανιήλ, περιμένει ο Αναστόπουλος. Σέστις, πάντα Σέστιτς, περιμένει ο Αναστόπουλος. Σέστιιτς, Παγώνης, Βακαλόπουλος, πάντα Σέστιτς, περιμένει ο Αναστόπουλος. Σέστιτς, ξεφεύγει ο Σέστιτς, πάντα Σέστις, περιμένει ο Αναστόπουλος. Σέστιτς, μπαίνει στη μεγάλη περιοχή, πλασάρει τον Γκιτσιούδη, υπέροχο γκολ, ενώ πάντα περίμενε ο Αναστόπουλος…»

Όταν των ρώτησαν, τι ακριβώς περίμενε ο Αναστό, ο Μανώλης ήταν όπως πάντα ετοιμόλογος. «Αγοράκι μου. Τον Αναστόπουλο θα τον δώ αύριο στο Κολωνάκι, γιατί είναι φίλος μου. Τον Σέστιτς ούτε που τον ξέρω. Άσε που αν έδινε τελικά πάσα, όλοι θα έλεγαν «που το ήξερες ρε Μανώλη ότι θα πασάρει;». Γι αυτό σου λέω…»

Σε αγώνα τένις:
«Σερβίρει η Γκραφ, περιμένει η Ναβρατίλοβα. Γκραφ, περιμένει η Ναβρατίλοβα. Καρφί η Γκραφ, περιμένει η Ναβρατίλοβα»

Σε αγώνα πυγμαχίας:
«Ντιρέκτ ο Κουβανός, περιμένει ο Αμερικανός. Κροσέ ο Κουβανός, περιμένει ο Αμερικανός». Ε μεταξύ μας, ήταν λίγο μαλ... ο Αμερικανός, που καθόταν και τις έτρωγε!

Μανολο εναντίον Αλέκου

Κατά τη διάρκεια του Euro του 2000, Μανόλο και Θεοφιλό έδιναν κάθε βράδυ πραγματικό ρεσιτάλ με τις αναλύσεις και τις ατάκες που πετούσαν ο ένας στον άλλο.

Θεοφιλόπουλος: «Ο Μοντέλα που είναι βασικός στη Ρόμα, Μανώλη, και ο Ντελβέκιο είναι αναπληρωματικός, αλλά εδώ συμβαίνει το αντίθετο».
Μαυρομάτης: «Ε βέβαια. Γιατί εκεί τα πράγματα είναι αποφάσεις των προπονητών και αδιαμαρτύρητα τα δέχονται οι επαγγελματίες παίκτες. Αν και ο Ντελβέκιο είπε πως θα ήθελε να αλλάξει, εφ' όσον πάρει τη φανέλα με το νούμερο 9 ο Μπατιστούτα! Γιατί ο Ρόμα… η Ρόμα δηλαδή, απέκτησε τον Μπατιστούτα από τη Φιορεντίνα και εκεί με τις φανέλες έπαιξε κάπως, αλλά όλα διευθετήθηκαν και ο Ντελβέκιο θα συνεχίσει στη Ρόμα»
Θεοφιλόπουλος: «Ίσως να είναι κι έτσι Μανώλη»

Ημιτελικός του Euro του 2000, με τον αγώνα Ιταλίας – Ολλανδίας να οδηγείται στα πέναλτι:
Θεοφιλόπουλος: «Οι Ολλανδοί παίζουν στην έδρα τους και έχουν τον κόσμο στο πλευρό τους. Έχουν και ένα επιπλέον πλεονέκτημα. Ο Βαν Ντε Σαρ ξέρει τα χτυπήματα των Ιταλών. Το γεγονός πως οι Ολλανδοί έχουν χάσει δύο πέναλτι κατά τη διάρκεια του αγώνα δε λέει τίποτα. Δεν μετράει!»
Φτάνει η σειρά του Ντε Μπουρ να εκτελέσει, που έχει χάσει πέναλτι στην κανονική διάρκεια του αγώνα και αστοχεί και πάλι.
Ο Μανώλης παρατηρεί:
«Δεν μπορεί να το πιστέψει ο Ράικαρντ»
Ο Αλέκος απαντάει:
«Μανώλη, μπορεί να το πιστέψει. Δεν μπορεί να βάζεις τον Ντε Μπουρ να βαράει το πρώτο πέναλτι, γιατί ο Ντε Μπουρ είχε χάσει ήδη ένα πέναλτι την ώρα του αγώνα. Τον Ντε Μπουρ έπρεπε να τον αφήσει τρίτο ή τέταρτο»
Ο Μανόλο έχει πάλι αντιρρήσεις:
«Όχι, όχι δε νομίζω, είναι υπερβολικό»
Οι Ολλανδοί χάνουν το τελευταίο πέναλτι και ο Μαυρομάτης παίρνει εκδίκηση:
«Το παιχνίδι τελείωσε! Νικήτρια η Ιταλία στον τελικό! Το ματς κρίθηκε στα πέναλτι! Οι Ιταλοί κερδίζουν στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος!»

«Αλέκο λέγω»

Μεταδίδει αγώνα της Εθνικής στην Καλαμάτα, με τον αγαπημένο του, Αλέκο Θεοφιλόπουλο να κάνει ρεπορτάζ πάγκου. Η αναμέτρηση έχει τελειώσει και ο Μανόλο «πυροβολεί» ασταμάτητα, σχολιάζοντας την απόδοση της Εθνικής. Από το κοντρόλ, του φωνάζουν να δώσει το λόγο στον Αλέκο Θεοφιλόπουλο, που μάταια περιμένει στον αγωνιστικό χώρο. Ο Μανώλης συνεχίζει την ανάλυση, και κάποια στιγμή, ακούει για δέκατη φορά «Μανώλη, δώσε το λόγο στον Αλέκο!!!». Συνειδητοποιεί τι γίνεται και κραυγάζει, όλος χαρά: «Αλέκο λέγω!»

Μανόλο ο ετοιμόλογος

Μεταδίδει τον τελικό Αμβούργο – Γιουβέντους και έχει πάρει φόρα για τα καλά. Κάποια στιγμή, ο σκηνοθέτης κάνει γκρο πλαν σε έναν μεσήλικα Γερμανό κύριο. Άλαλος ο Μανώλης! Συνεχίζει την περιγραφή του αγώνα, σαν να μην έγινε τίποτα. Μετά από λίγο, νατος πάλι ο Γερμαναράς πρώτη μούρη στην οθόνη. Τσιμουδιά ο Μανώλης, ο οποίος έχει αιφνιδιαστεί για τα καλά. Το σοκ είναι ισχυρό, αλλά όσο περνά η ώρα, ο Μαυροματης ξαναβρίσκει ρυθμό και σχολιάζει τους πάντες και τα πάντα. Ο κακορίζικος ο σκηνοθέτης όμως, έχει βάλει σκοπό να του χαλάσει τη μετάδοση. Νέο ζουμ στον Γερμανό μεσήλικα και ο Μανόλο αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. «Βλέπετε κυρίες και κύριοι στους δέκτες σας, τον Δήμαρχο του Αμβούργου. Κι αυτός εδώ για να συμπαρασταθεί στο μεγάλο αγώνα που δίνει σήμερα η γερμανική ομάδα». Την άλλη μέρα, επιστρέφοντας στα Νέα, τον πιάνει ένας συνάδελφος και του λέει: «Βρε Μανώλη, τι είπες χθες; Το Αμβούργο έχει γυναίκα δήμαρχο!» Ακολουθεί μια από τις best of ατάκες του Μανόλο που αποδεικνύει ότι ήταν είναι και θα είναι ο καλύτερος. «Αγοράκι μου, τι λες; Κατατέθηκε ένσταση, έγιναν επαναληπτικές εκλογές και βγήκε αυτός!!!» Respect!

Ο Ντεμπούρ, ο Ντε Μπέρ και Ο Φαν Χον Ντονκ

Ένα άλλο αιώνιο πρόβλημα για τον Μανόλο είναι η σωστή προφορά των ονομάτων των ξένων ποδοσφαιριστών. Έχει αλλάξει μέχρι και έξι φορές το όνομα του ίδιου παίκτη κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, ενώ όταν έρθουν τα "σκούρα", επιστρατεύει, το αμίμητο, "έτσι μας τον είπαν, έτσι σας τον λέμε..."

Philip Cocu: Κοκού - Κόκου
Youri Djorkaeff: Τζορκαέφ - Τζορκάεφ
Patrick Kluivert: Κλάιφερ – Κλάιφερτ –Κλούιφερτ
Dietmar Hamann: Άμαν - Χάμαν
Marc Overmars: Όφερμας – Όφερμαρς - Όβερμαρφς.
Sebastian Deisler: Ντέισλερ - Ντάισλερ
Τhierry ηenry: Αρί – Αρνί – Άνρι –Ανγί - Χένρι. Πανικός με τον Τιτί!
Giovanni van Bronckhorst: Μπρόχοστ – Μπρόχολστ - Φαν Μπροχολστ - Πρόχολστ. Με τέτοιο όνομα, και λίγα άκουσε.
Pierre van Hooijdonk: Χόιτ Γιονκ - Βαν Χόιτ Γιονκ - Χον Γιουνκ - Βαν Γιοιτ Χον - Βαν Χιονκ - Φαν Χον Γιονκ. Ναι, είναι αλήθεια! (υπάρχει σχετικό βίντεο)
Rene Henriksen: Χέντρικσεν – Ενρικσεν – Έριξεν – Χέριξεν - Ένρικσε
Sylvain Wiltord: Βιλτόρ – Βιλτόρφ - Βιλμόρτ. Το "Βιλμόρτ" για να είμαστε δίκαιοι, το χρησιμοποίησε μόνο μετά το χρυσό γκολ του Γάλλου επιθετικού.
Pedro Munitis: Μουνιτίς – Μούνιτις - Μουνίτιθ. Οτιδήποτε, αρκεί να αποφύγει τον τονισμό στην παραλήγουσα.
Bixente-Lizarazu: Λιζαράζου – Λιζεράζου - Λιθεράθου. Είπαμε, είναι Βάσκος ο άνθρωπος. Κάθε χώρα και όνομα...
Christian Ziege: Ζίγκε - Τσιγκ.
Clarence Seedorf: Σέιντορφ – Σίντορφ – Ζέντορφ - Σίεντορφ. Ο Κλάρενς άλλαζε όνομα ανάλογα με την ομάδα. Άγιαξ - Ίντερ - Ρεάλ - Μίλαν.
Marcel Desailly: Ντεσάγι – Ντεσάιγ

Ο Μανόλο ανακοινώνει την ενδεκάδα της Εθνικής Γαλλίας, στο Μουντιάλ του 2002 και έχει ξεχάσει ότι ο Μπλαν έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση:
«Η Γαλλία λοιπόν που θα παραταχθεί με τον Μπαρτέζ, Τυράμ, Ντεσαγί, Μπλαν, Λιζαραζου, Μακελελέ, Βιεϊρά, Ζιντάν… » Μα κύριε Μανώλη, ο Μπλαν έχει αποσυρθεί από την Εθνική, του λένε από το στούντιο «Όχι ο Μπλαν αγοράκι μου… Ο Μπλανκ! Είναι το μεσαίο όνομα του Λιζαραζού. Οι Βάσκοι τον φωνάζουν Μπιξάν και οι Γάλλοι, Μπλανκ». Ακόμα δεν γενήθηκε αυτός που θα πιάσει τον Μανόλο αδιάβαστο!

Υπήρχε ένας Τυνήσιος παίκτης, ο Τιμουνί, αλλά ο Μανόλο ντρεπόταν να φωνάζει κάθε τόσο σε κάθε επέλαση του αέρινου Αφρικάνου κι έτσι, του άλλαξε το όνομα. Εξήγησε μάλιστα και το σκεπτικό του. «Με φαντάζεστε να φωνάζω Τιμουνί, Τιμουνί, Τιμουνί;;;» Ο παμπόνηρος Μανώλης όμως, βρήκε τη λύση
«Να τος πάλι ο Τιμούνι. Πολύ ωραία ο Τίμουνι.Τιμουμί με την μπάλα. Τιμούμι και... δεξιότερα ακόμα».

Στο Μουντιάλ του 1990, ο Μανόλο έχει εκστασιαστεί με τον Μαραντόνα. Μόνο που δεν μπορεί να αποφασίσει πώς τον λένε:
«Ντίεγκο Αρμάντο Μαραντόνα εδώ. Αρμάντο Μαραντόνα Ντιέγκο με την μπάλα. Να πάλι ο Αρμάντο Ντιέγκο Μαραντόνα. Κοιτάξτε τώρα τον Μαραντόνα Αρμάντο Ντιέγκο». Αφού δεν τον είπε Πελέ, δεν υπάρχει πρόβλημα...

Σε αγώνα του Αμβούργου με μια ισπανική ομάδα!
«Φερνάντεθ για τον Μαρτίνεθ. Χρούμπεθ τώρα. Θουτ και γκοοοολ!!!» Απίθτευτος

«Βερκότερεν. Πάντα Βερκότερεν ή μάλλον Φερκάουτερεν…. Έτσι μας τον είπαν, έτσι σας τον λέμε!»

Μανόλο ο δημοφιλής

Το αξιοπερίεργο με τον Μαυρομάτη είναι ότι μετά από τόσα χρόνια στις μεταδόσεις, έχει πετύχει να μην θεωρείται ούτε «κόκκινος», ούτε «πράσινος», ούτε «κίτρινος». Όλοι τον αγαπάνε και έχουν έναν καλό λόγο να πουν για τον ίδιο και τις πάντα αντικειμενικές μεταδόσεις του κι αυτό, όπως λέει ο ίδιος, είναι το μεγαλύτερο παράσημο της καριέρας του.

Κάποια μέρα έκανε βόλτα στο Κολωνάκι, όταν ένας φίλαθλος του έπιασε την κουβέντα στο δρόμο. Μετά τις πρώτες φιλοφρονήσεις, του «πετάει» τη βόμβα. «Κύριε Μαυρομάτη, είστε πολύ καλός στην τηλεόραση, αλλά γιατί δεν πάτε να γράψετε και σε μια εφημερίδα;;;» Κάγκελο ο Μανώλης, που είχε ήδη συμπληρώσει μια 15ετία στα Νέα.

Ο Βαϊσβάιλερ από τον άλλο κόσμο

Μπαίνει μια μέρα στην εφημερίδα και αναφωνεί γεμάτος περηφάνια:
«Έχω πάλι ένα αποκλειστικό που θα κάνει θραύση»
Τον ρωτάει ο Αντώνης ο Λαγός, τότε διευθυντής των Νέων: «Τι έχεις ρε Μανώλη;»
«Συγκλονιστική συνέντευξη!!! Ταξίδευα χθες από το Αμβούργο και με ποιον νομίζεις ότι καθόμουν δίπλα – δίπλα;»
«Με ποιον;»
«Με τον Βαϊσβάιλερ!»
«Σώπα ρε Μανώλη», του λέει ο Λαγός. «Ναι, ναι! Τα είπαμε πολύ ωραία!»
«Και πότε ταξίδευες βρε Μανώλη;» ρωτά ο Λαγός. «Την Πέμπτη, επιστρέφοντας από το Αμβούργο», απαντά ανυποψίαστος ο Μαυρομάτης.
«Τότε Μανώλη μου είσαι ο πρώτος άνθρωπος που έχει μιλήσει με νεκρό…»
Ο Βαϊσβάιλερ είχε πεθάνει την Τετάρτη!!!!

Το 1978, για το Μουντιάλ της Αργεντινής, έχουν ταξιδέψει, τόσο ο Μαυρομάτης, όσο και ο Τάσος Μπούρας για τα Νέα και πηγαίνουν για έναν αγώνα στην Κόρδοβα. Και οι δύο λοιπόν, επέστρεψαν την ίδια μέρα από το Μπουένος Άιρες, αλλά με διαφορετική πτήση. Και οι δύο, έστειλαν την επομένη, αποκλειστική συνέντευξη με τον Σέζαρ Λουίς Μενότι, με τον τίτλο, «Συναντήσαμε τον Μενότι στο αεροπλάνο και μας είπε…». Ο Μπούρας μάλιστα, ορκιζόταν ότι καθόταν στη διπλανή θέση με τον Αργεντινό τεχνικό. Εμείς πιστέυουμε τον Μανώλη, πάντως!

Λίγες μέρες αργότερα, έστειλε με τη δεδομένη διαφορά ώρας με την Ελλάδα, δύο ανταποκρίσεις πριν τον αγώνα της Αργεντινής. «Δηλώσεις Μενότι για νίκη - Δηλώσεις Μενότι για ήττα». Αφού είχαν ταξιδέψει μαζί μια μέρα νωρίτερα και έγιναν φίλοι, ήξερε τι θα πει δυο ώρες πριν τον αγώνα...

Στο Μουντιάλ του 1986, ήταν πλέον σε... μεγάλξ φόρμα και έστειλε στα Νέα από το απόγευμα δύο διαφορετικά ρεπορτάζ από τα αποδυτήρια του τελικού, που έγινε τέσσερις ώρες αφού έφτασε στην Αθήνα το φαξ με το κείμενο του Μανόλο. Οι τίτλοι; «Πανηγυρισμοί των Αργεντινών στα αποδυτήρια» «Οι Γερμανοί πανηγυρίζουν τον τίτλο». Και μετά λένε για κληρονομικό χάρισμα!

Να μην παραλείψουμε τις τούρτες και τις ευχετήριες κάρτες που δέχεται κάθε Πρωταπριλιά, γραμμένες από τους αδελφικούς του φίλους Πελέ και Εουσέμπιο.

Υγ. Ο Μανώλης Μαυρομάτης είναι θρύλος και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται. Υπάρχουν δεκάδες διαφορετικές εκδοχές των όσων γράψαμε, καθώς ο Μανόλο έχει αφήσει τεράστια κληρονομιά με ατάκες και φράσεις, πράξεις και κάθε λογής περιπέτειες. Όποιος επιθυμεί να προσθέσει ή να διορθώσει κάτι στα «άπαντα του Μανόλο» ας μη διστάσει να γράψει τις δικές του... εμπειρίες σε άπταιστα Μαυροματέικα.

Από τις «Ρετρό Ιστορίες» του Gazzetta.gr στον κύριο Μανώλη με πολλή αγάπη και ειλικρινή εκτίμηση

Πηγές: Εφημερίδες, περιοδικά, διαδίκτυο, δημοτικά τραγούδια, λαϊκοί μύθοι και μαρτυρίες φίλων και συναδέλφων.