Ξένοι από την ίδια χώρα!

Στην ταινία «Deux homes dans la ville» (η οποία στα ελληνικά αποδόθηκε «ξένοι στην ίδια πόλη») πρωταγωνιστούν ο Ζαν Γκαμπέν και ο Αλέν Ντελόν, αλλά στο μπασκετικό remake της, τους αντίστοιχους ρόλους υποδύονται δυο προπονητές δύο διαφορετικών εθνικών ομάδων της ίδιας χώρας!

Αυτή η ίδια χώρα είναι η μαρτυρική Παλαιστίνη και πέρα από τα πολιτικά, γεωγραφικά, θρησκευτικά και ιστορικά ζητήματα, που ανακύπτουν, εδώ το θέμα είναι εντελώς μπασκετικό: μπασκετικό και συνάμα πρακτικό, καθότι οι παίκτες της εθνικής ομάδας της χώρας που άφησε αμανάτι ο Αραφάτ, έχει γίνει όντως από δυο χωριά, χωριάτες!

Λόγω των προβλημάτων συνοχής της (υποτίθεται, ενιαίας και αδιαίρετης) Παλαιστίνης , αυτά τα δυο χωριά της δεν μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, διότι τα χωρίζει το Ισραήλ. Ως εκ τούτου, η μία χώρα είναι στην πραγματικότητα δυο: η λωρίδα της Γάζας και η λεγόμενη West Bank, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη δυσλειτουργία και στη συνεπαγόμε νη ανομοιογένεια της. Αποτέλεσμα; Η Παλαιστίνη έχει στην πραγματικότητα δύο εθνικά πρωταθλήματα και δύο εθνικές ομάδες, οι οποίες πρέπει να γίνουν μία!

Α, βεβαίως, έχει και δύο προπονητές, οι οποίοι (σήμερα κόντρα στο Κατάρ) έδιναν μαζί οδηγίες και βαδίζουν στα χνάρια του συχωρεμένου του Ματθαίου και του Μουρούζη, που το 1972 στο Σομπάτελι άφηνε ο ένας τον άλλον να επιστατεί την προθέρμανση και πήγαιναν εκ περιτροπής στη γραμματεία για να δηλώνουν ο καθένας τον εαυτό του ως head coach! Απλώς στην περίπτωση της Παλαιστίνης η ιστορία παρατράβηξε, διότι εκτός από τους δυο κανονικούς προπονητές, υπήρχε κι ένας τρίτος, που εργάζεται στη Συρία και δεν μπόρεσε να έλθει, λόγω ανειλημμένων επαγγελματικών υποχρεώσεων.

Χθες το μεσημέρι τρύπωσα στο κτίριο της παλαιστινιακής αποστολής στο χωριό των αθλητών που συμμετέχουν στα Αrab Games και ομολογώ ότι έμεινα με το στόμα ανοικτό, ακούγοντας τη διήγηση του ενός εκ των προπονητών της ομάδας, ονόματι Ρεγιάν Αμπντελνασέρ (ο οποίος εκείνη την ώρα παρακολουθούσε σε βίντεο τον δεύτερο τελικό του ΝΒΑ, Μαϊάμι-Ντάλας) και μάλιστα στα ελληνικά! Ναι στα ελληνικά, διότι πέραν του όποια πέτρα κι αν σηκώσεις εδώ στο Κατάρ, θα βρεις Έλληνες από κάτω, υπάρχουν και οι φιλέλληνες ή (για να επικαλεστώ την περίφημη, αλλά και επίμαχη στις υποθέσεις των ρατσιστικών κρουσμάτων, άποψη του Ισοκράτη) μετέχοντες της ελληνικής παιδείας! Στην προκειμένη περίπτωση, τούτο συμβαίνει κυριολεκτικώς και μάλιστα εις διπλούν, διότι τόσο ο (εκ της Γάζας ορμώμενος) Αμπντελνασέρ, όσο και ο (προερχόμενος από τη West Bank) Ναντέρ Μάρτα έκαναν μεταπτυχιακές σπουδές στη Θεσσαλονίκη: ο μεν ένας στη βιολογία, με ειδίκευση στη ζωολογία, ο δε άλλος στη φυσική αγωγή (ΤΕΦΑΑ).

Λοιπόν, η εθνική Παλαιστίνης είναι δύο ομάδες, έχουν δύο προπονητές, έκαναν δυο (παράλληλες, αλλά διαφορετικές) προετοιμασίες και ήλθαν με δύο διαφορετικούς τρόπους στη Ντόχα! Αυτοί από τη Γάζα, νοίκιασαν ταξί και ταξίδεψαν επτά ώρες μέχρι το Κάιρο, απ' όπου πήραν το αεροπλάνο για το Κατάρ, ενώ εκείνοι από τη West Bank πήγαν με ένα λεωφορείο στο Αμάν της Ιορδανίας και από εκεί ήλθαν επίσης αεροπορικώς. Γιατί δεν ήλθαν μαζί; Μα απλούστατα τα δυο κομμάτια της χώρας όχι μόνο δεν έχουν κοινά σύνορα, αλλά τα χωρίζει κιόλας το Ισραήλ, οπότε οι μεν έχουν τη λύση της Αιγύπτου, οι δε της Ιορδανίας και βολεύονται επειδή αμφότερες είναι αραβικές και φίλα προσκείμενες τους χώρες.

Όλα αυτά μοιάζουν απίστευτα, αλλά είναι αληθινά, χώρα που (είναι ακόμη πιο απίστευτο το γεγονός ότι) οι παίκτες δεν γνωρίζονται μεταξύ τους! Δυο- τρεις από δαύτους, ένθεν και ένθεν, είχαν συναντηθεί παλαιότερα σε ένα τουρνουά συλλόγων στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που κλήθηκαν να συμμετάσχουν ως μια ενιαία εθνική ομάδα σε μια διοργάνωση. Γνωρίστηκαν όλοι με όλους την περασμένη Δευτέρα το πρωί, το απόγευμα έπαιξαν ένα φιλικό ματς με την Αλγερία και σήμερα έκαναν το ντεμπούτο τους στη διοργάνωση κόντρα στους οικοδεσπότες.. .

Πάλι καλά, δηλαδή, που πρόλαβαν (όχι να αποκτήσουν χημεία και επικοινωνία στο παιχνίδι τους, αλλά) να γνωριστούν και να μάθουν ο ένας το όνομα του άλλου, αλλά κι αυτό παίζεται, διότι εκτός από τους τρεις παίκτες από τη Γάζα και τους πέντε από τη West Bank, στην ομάδα ενσωματώθηκαν την τελευταία στιγμή ένας Αμερικανός, ο οποίος μέχρι πρότινος αγωνιζόταν με την εθνική Ιορδανίας (Τζαμάλ Αμπού Σαμάλα) και ένας Ελληνοκαναδοπαλαιστίνιος (!) ονόματι Νικ Φανταγέλ!

Αντιθέτως έμειναν εκτός ομάδος ο καλύτερος γηγενής παίκτης της, ο Σάνι Σανακίνι, που πήρε μεταγραφή σε ομάδα της Κίνας, ο Ιγιάντ Γιουσέφ, ο οποίος αγωνίζεται στη Συρία και ο Αντέλ Μετά. Ο τελευταίος έχει ισραηλινή και αραβική υπηκοότητα (!) και αγωνίζεται στη Ναχαρία, ενώ οι άλλοι δυο ξέφυγαν από τα στενά σύνορα της Παλαιστίνης, όπου οι παίκτες αμείβονται με ένα ποσόν γύρω στα 300 δολάρια τον μήνα.

Η Παλαιστίνη συνέστησε εθνική ομάδα το 1995 και μερικούς μήνες αργότερα συμμετείχε (ως στρατιωτικό συγκρότημα) για πρώτη φορά σε ένα διεθνές τουρνουά, στο Κάιρο. Ουσιαστικά η πρώτη επίσημη παρουσία της καταγράφηκε το 1996 σε ένα τουρνουά στην Τύνιδα, αλλά ποτέ μέχρι τώρα δεν έλαβε μέρος σε διοργάνωση ηπειρωτικού βεληνεκούς, όπως το Ασιατικό Πρωτάθλημα της FIBA ή οι Ασιατικοί Αγώνες. Σε ό,τι αφορά την εγχώρια κατανάλωση, στο πρωτάθλημα της Γάζας συμμετέχουν οκτώ ομάδες και σε εκείνο της West Bank δέκα.

Στη λήξη των Αραβικών Αγώνων, οι Παλαιστίνιοι θα εγκαταλείψουν τη Ντόχα και θα επιστρέψουν πίσω: όχι ακριβώς στη χώρα τους, αλλά στις δύο χώρες τους, ανυπομονώντας για να ξανασυναντηθούν σε . ουδέτερο έδαφος. Μέχρι τότε ελπίζουν επίσης ότι θα έχουν προοδεύσει και θα μπορούν να θεωρούν και το μπάσκετ τους εξαγώγιμο προϊόν, όπως είναι τα λουλούδια και οι φράουλες.