Μια (λεύτερη) χώρα μόνος του!

Ακούγεται σαν κουίζ, αλλά δεν είναι: πόσα (χρυσά) μετάλλια μπορεί, η μάλλον προλαβαίνει να κατακτήσει ένας κολυμβητής μέσα σε έξι μέρες;

Το 1972 στο Μόναχο ο Μαρκ Σπιτς πήρε επτά. Γιασάν του μάγκα!Πριν από τρία χρόνια στο Πεκίνο ο Μάικλ Φελπς ξόρκισε το φάντασμα του μουστακαλή συμπατριώτη του και έφτασε στα οκτώ. Σπολλάτη του!Χθες το βράδυ στο Hamad Aquatic Center o Oυσάμα Μελούλι τους έστειλε όλους αδιάβαστους και στο τέλος της ημέρας, από 'δω τα 'φερνε, από 'κει τα πήγαινε, του 'βγαιναν 15!

Δέκα πέντε χρυσά, συν ένα. παλιοασημένιο: τα αναφέρω ολογράφως για να μη γίνει κανένα τυπογραφικό λάθος και βρω τον μπελά μου από τον αθλητή που σημάδεψε όσο κανείς άλλος στην ιστορία (όχι απλώς τους 12ους Αραβικούς αγώνες, αλλά) μια αθλητική διοργάνωση.

Διάβολε, 16 μετάλλια δεν μαζεύονται ούτε σε πρωτάθλημα μικρών ηλικιών, πόσο μάλλον σε μια διεθνή διοργάνωση, που μάλιστα αποτελεί κριτήριο πρόκρισης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.Παρεμπιπτόντως ο Τυνήσιος χρυσός Ολυμπιονίκης στο Πεκίνο το 2008 και παγκόσμιος πρωταθλητής στη Ρώμη το 2009 (στα 1500μ ελεύθερο) θα μπορούσε να μαζέψει άλλα τρία χρυσά μετάλλια, αλλά έπεσε στην περίπτωση: στο τελευταίο αγώνισμα του προγράμματος, αν και αυτός έδωσε πρώτος για το τελευταίο κατοστάρι στα 4x100 μικτή ομαδική , η Τυνησία τερμάτισε δεύτερη πίσω από την Αίγυπτο (για τρία δέκατα του δευτερολέπτου) , ενώ αποσύρθηκε από τα 50μ. ύπτιο για να εξοικονομήσει δυνάμεις πριν από το 1500άρι και ακυρώθηκε στον προκριματικό των 100μ. πρόσθιου.Ε, συμβαίνουν αυτά πού και πού για να τεκμηριώνεται το προφανές: nobody is perfect!

Οδυσσέας και Ηρακλής μαζί!

Για τα δεδομένα αυτής της διοργάνωσης, ο Μελούλι ήταν κάτι παραπάνω από τέλειος. Επί έξι μέρες έμοιαζε με τον Οδυσσέα, που θα έφτανε κάποτε στην Ιθάκη του κι όταν χθες το βράδυ πέτυχε αυτό που κανείς άλλος δεν έχει καταφέρει, εκτός από Οδυσσέας είχε γίνει και. Ηρακλής, που μάλιστα αβγάτισε τους άθλους από 12 σε 15!

Σε κάθε περίπτωση, είτε ο Ομηρος έγραψε γι' αυτόν, είτε καταπιάνεται η ταπεινότης μου, ένα είναι το βέβαιο: ο Μελούλι είναι ένας μύθος!

Εκτός από μύθος, είναι επίσης μια χώρα μόνος του, καθότι όχι μόνο εκτόξευσε τη δική του στη δεύτερη θέση (πίσω από την κυρίαρχο του αραβικού παιχνιδιού, Αίγυπτο) , αλλά βγαίνει κιόλας έκτος στη γενική κατάταξη των χωρών, με βάση τα χρυσά μετάλλια τους!

Για έξι μέρες, στη Ντόχα -και για το βεληνεκές της συγκεκριμένης διοργάνωσης- ο Μελούλι ήταν αυτό που έγραψε κάποτε στους «los Angeles Times» ο συχωρεμένος Αμερικανός δημοσιογράφος Τζιμ Μάρεϊ για τον Μάικλ Τζόρνταν: unstoppable as tomorrow!

Για να φτάσει στους 15+1 άθλους του, ο 27χρονος κολυμβητής χρειάστηκε να πέσει στην πισίνα τριάντα φορές και να μείνει εκεί μέσα μέχρι να. μουλιάσει! Πήρε μέρος σε τριάντα διαφορετικές κούρσες (25 στα ατομικά και πέντε στα ομαδικά αγωνίσματα) και διήνυσε συνολικά έξι χιλιόμετρα. Βεβαίως κατόπιν όλων αυτών, αναδείχθηκε κορυφαίος αθλητής της διοργάνωσης και έφυγε από τη Ντόχα πλουσιότερος κατά 153.000 δολάρια, εξαργυρώνοντας κατ' αυτόν τον τρόπο τις επιτυχίες του.

Ο Σόκρατες και η προπαγάνδα

Αλλά, διάβολε, τα λεφτά δεν είναι το παν σε αυτή τη ζωή και ο Μελούλι το διατράνωνε επί καθημερινής βάσεως: έβαζε πάνω απ όλα (τα μετάλλια, τα ρεκόρ και τα πριμ) την αγάπη του για την πατρίδα του, την υπερηφάνεια του που είναι Τυνήσιος, την αφοσίωση του στον αραβικό κόσμο και την πίστη του στην επανάσταση!

Είναι μακάβριο αυτό που θα γράψω, αλλά ισχύει, διότι όντως πάνω που έφυγε από τη ζωή ο Σόκρατες, ο παγκόσμιος αθλητισμός βρήκε έναν άλλο επαναστάτη που επίσης χρησιμοποιεί το ταλέντο, την αναγνωρισιμότητα και την ευκολία του να διεισδύει την κοινωνία για να περνάει τα κοινωνικά και τα επαναστατικά μηνύματα του.

Ο συχωρεμένος ο Σόκρατες ζητούσε δικαιοσύνη και ισότητα με τα συνθήματα γραμμένα πάνω στις κορδέλες που φορούσε στο κεφάλι του, άλλωστε αυτός τις λανσάρισε πρώτος. Ο Μελούλι τα γράφει πότε στο μαγιό, πότε στο σκουφάκι και πότε στις μπλούζες που φοράει, αλλά φροντίζει κιόλας να τα διαλαλεί σε κάθε ευκαιρία, με τις δηλώσεις του.

Έχει κιόλας το πλεονέκτημα να ομιλεί φαρσί τρεις γλώσσες: τα αραβικά, λόγω καταγωγής, τα αγγλικά λόγω της πολύχρονης παραμονής του στις ΗΠΑ και βεβαίως τα γαλλικά που είναι υποχρεωτικά για κάθε Τυνήσιο και Αλγερινό, ο οποίος σέβεται το (αποικιοκρατικό) παρελθόν του.

Για τα παιδιά της Παλαιστίνης

Επί μια εβδομάδα στη Ντόχα ο Μελούλι ξεσάλωσε και μάλιστα δεν περιορίστηκε στα του (τυνησιακού) οίκου του, αλλά έκανε προπαγάνδα για ολόκληρο τον αραβικό κόσμο και κυρίως για τη μαρτυρική Παλαιστίνη. Μάλιστα την τελευταία μέρα και αφού δήλωσε υπερήφανος ως παιδί της τυνησιακής επανάστασης, αφιέρωσε όλες τις επιτυχίες του στα παιδιά της Παλαιστίνης.

«Μέσα από την κολύμβηση και την αγάπη μου για τον αθλητισμό και για τη ζωήθέλω να αφιερώσω τις νίκες μου στα παιδιά της Παλαιστίνης και να τους στείλω ένα μήνυμα ελπίδας. Αναφέρομαι σε όλα τα παιδιά, όπου κι αν ζουν: στη Ραμάλα, στη Γάζα, στη Δυτική Όχθη» είπε χθες το βράδυ ο Μελούλι.

Και συνέχισε με τη φόρα που είχε από τις αλλεπάλληλες εκκινήσεις του στην πισίνα: «Το ξέρω ότι υποφέρουν και ότι ζουν διαρκώς μέσα σε μια πολεμική ατμόσφαιρα, με ανασφάλεια, με ανησυχία , με φόβους. Βλέπουν καθημερινά μπροστά τους τον χαλασμό και ως αθλητής, ως Άραβας, ως άνθρωπος γενικότερα δεν μπορώ να μείνω ασυγκίνητος μπροστά στο δράμα τους. Μεγάλωσα κι εγώ σε μια μικρή πόλη της Τυνησίας και όταν βγήκα έξω από την πατρίδα μου, γνώρισα τον κόσμο και άρχισα να αγωνίζομαι μαζί με τους καλύτερους κολυμβητές τότε αισθάνθηκα πόσο τυχερός είμαι που δεν εγκλωβίστηκα. Γι' αυτό λοιπόν αφιέρωσα ό, τι πέτυχα εδώ όλες αυτές τις μέρες στα παιδιά της Παλαιστίνης και τους εύχομαι ολόψυχα να μπορέσουν κι αυτά να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους.»

Εν ονόματι της Επανάστασης

Λίγες ώρες νωρίτερα ο Μελούλι είχε παραλάβει σε επίσημη τελετή το βραβείο του κορυφαίου αθλητή των Αγώνων, συν μια επιταγή 70.000 δολαρίων, την οποία, όπως είπε, θα διαθέσει εξ ολοκλήρου για την προετοιμασία του ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, «για να ξανακάνω υπερήφανη την πατρίδα μου και να δώσω χαρά σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο, που αρχίζει να ανακαλύπτει τους μεγάλους Αραβες αθλητές».

Στην τελετή και στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε ο Μελούλι δεν φορούσε ούτε πουκάμισο, ούτε τη φόρμα του. Προτίμησε να βάλει ένα μπλε T-shirt πάνω στο οποίο ήταν γραμμένο με μεγάλα γράμματα το σύνθημα «I love free Tunisia». Tον πλησίασα και τον ρώτησα γι' αυτό και η απάντηση του ήταν σαφώς πολιτικοποιημένη: «Ξαναγύρισα πίσω και συμμετέχω σε αυτούς τους Αραβικούς Αγώνες, λόγω της επανάστασης μας. Ειλικρινά η επανάσταση με έκανε πάλι περήφανο για την πατρίδα μου και μου έδωσε ένα κίνητρο για να την εκπροσωπήσω σε αυτή τη διοργάνωση. Εμείς οι Τυνήσιοι είμαστε τόσο υπερήφανοι για την επανάσταση μας, όσο οι Γάλλοι και οι Αμερικανοί για τις δικές τους, οπότε καταλαβαίνει εύκολα κάποιος το πόσο άλλαξε τη ζωή μας».