Τα ρεμάλια και το... Ρέθυμνο (1)

Αν δεν έχεις, λέει, αυτό που αγαπάς, να αγαπάς αυτό που έχεις και τούτου δοθέντος δηλώνω ότι η ταπεινότης μου τηρεί αυτόν τον κανόνα και εύχεται να συμβαίνει το ίδιο με όλους υμάς! Με όλους ανεξαιρέτως: με τον τσατισμένο Ομπράντοβιτς, με τον σεληνιασμένο Πρίντεζη, με τον "τα-κάνω-όλα-και-σε-καλή-τιμή" Ράιτ, με τον υποτιμημένο, αλλά πολύτιμο Σίμτσακ, με τον... ανθρωποφάγο Νάνα, με τον ζογκλέρ Λιακόπουλο, με τον σεβάσμιο γέροντα Χαραλαμπίδη, με τον αφηνιασμένο Ντίμπλερ, με το μειράκιον που λέγεται Παπαγιάννης και με όλους όσοι καθ' οιανδήποτε ιδιότητα διακονούν αυτό το τυραννισμένο πρωτάθλημα...

Δεν έχω καμιά πρόθεση να κάνω προπαγάνδα, αλλά επειδή αυτό το σκοπό παίζει ο γύφτος, σ' αυτόν πρέπει να χορέψει η αρκούδα! Στην προκειμένη περίπτωση ταιριάζει γάντι η ατάκα του Κωνσταντάρα που επαναλαμβάνει προς τους ανεπρόκοπους γιους του στην κωμωδία "ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι": εκείνο το καταπληκτικό "το νου σας ρεμάλια"!

Από μια πρόχειρη επισκόπηση των έξι χθεσινών αγώνων και ελέω της διακοπής του πρωταθλήματος (λόγω των ημιτελικών του Κυπέλλου) σταχυολογώ σκόρπιες εικόνες, πρόσωπα που βρέθηκαν στο επίκεντρο, δηλώσεις οι οποίες δίνουν τροφή για σκέψη... έτσι χωρίς πρόγραμμα, που έλεγε κάποτε και η Μαρία Ρεζάν...

Στάση πρώτη: Ρέθυμνο

Ήθελα καιρό να γράψω μια κουβέντα για την τίμια και αξιοπρεπή προσπάθεια που γίνεται στο... χωριό μου και η 10η νίκη με νομιμοποιεί. Τη σεζόν 2007-08 ο ΑΓΟΡ είχε σημειώσει εννέα, που δεν του έφτασαν, διότι έπεσε στην κέντα της ισοβαθμίας με τον ΠΑΟΚ και τον Κολοσσό και την πάτησε. Τέσσερα χρόνια αργότερα γύρισε πιο δυνατός, πιο σοφός, πιο εκρηκτικός, πιο ουσιαστικός, πιο θεαματικός και πολύ πιο ελκυστικός. Ένα παράδειγμα ως δείγμα (αν)αντιστοιχίας: τότε είχε τον γεμάτο περγαμηνές, με υψηλό ΙQ, Μιλένκο Τόπιτς που ωστόσο περπατούσε στα σαράντα και δεν μπορούσε να πηδήσει ούτε την "Κρητική Επιθεώρηση" και τώρα οι αντίπαλοι του Ρεθύμνου χρειάζεται να πετάξουν λάσο για να πιάσουν τον Ράιτ, τον Κρίστμας και τον Πετγουέι, που παρασύρουν μαζί τους και τους υπόλοιπους!

Ως νεοφώτιστη ομάδα που μάλιστα κουβαλάει τη νίλα της προηγούμενης φοράς, το Ρέθυμνο θα είχε κάθε λόγο να συγκροτήσει μια ομάδα που θα έπαιζε δυνατά στην άμυνα και συγκρατημένα στην επίθεση, αλλά, στου Κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα! Ο Στέργιος διάλεξε παίκτες που είχαν ή τους έβαλε ο ίδιος νέφτι στον... κώλο και βεβαίως μπορούν όλοι τους να βαράνε τρίποντα, δεν πανικοβλήθηκε όταν την κοπάνησε ο Νάγκιτς, προσάρμοσε την ομάδα σε ένα παιχνίδι χωρίς κλασικό σέντερ και αφήνει ελεύθερο το ταλέντο και την ατομική πρωτοβουλία των παικτών. Αποτέλεσμα; Δέκα νίκες, πολλά εύσημα απ' όλους τους αντιπάλους, αλλεπάλληλες συναρπαστικές παραστάσεις εντός και εκτός έδρας και μια πόλη που βρήκε το λάβαρο της...

Το εννοώ αυτό για το λάβαρο, διότι το Ρέθυμνο χρειαζόταν ένα σημείο αναφοράς και μια διέξοδο από την ασφυξία και τη δυσφήμηση που υπέστη τον τελευταίο καιρό, με τις αλλεπάλληλες παραβατικές συμπεριφορές και τα κρούσματα παιδεραστίας. Σε συνδυασμό μάλιστα με την παρουσία του ΝΟΡ στο πρωτάθλημα της Α1 πόλο γυναικών και την αναμενόμενη προαγωγή του ΟΠΕΡ στο πρωτάθλημα της Α1 βόλεϊ γυναικών (για να περιοριστώ μονάχα στα ομαδικά σπορ) είναι φανερό ότι το Ρέθυμνο στον αθλητισμό δεν είναι πια παντέρμο, όπως το περιέγραφε στα κείμενα του ο Παντελής Πρεβελάκης...

Είχε δίκιο βεβαίως ο συντοπίτης λογοτέχνης, διότι εκείνη την εποχή το Ρέθυμνο ήταν ο φτωχότερος τόπος της Ελλάδας, αλλά από τότε πέρασαν κάμποσες δεκαετίες και η πενία έγινε κάποια στιγμή ευημερία...

Η πόλη που γέννησε τον Δημήτρη Κοκολάκη και τον Κωστή Γκαγκαουδάκη τώρα ευημερεί στο μπάσκετ: η εφετινή σεζόν μοιάζει βγαλμένη όχι απλώς από όνειρο, αλλά από ονειρώξεις! Είναι τέτοια η παραγωγή θεάματος, την οποία εγγυώνται οι Αμερικανοί με τα πιο εντυπωσιακά αθλητικά προσόντα μεταξύ όλων των ξένων της Α1, ώστε σήμερα το πρωί (μιλώντας στο ραδιόφωνο τουSentra 103.3) o πρόεδρος της ομάδας Νίκος Σαραντινός είπε, από μόνος του ότι "υπάρχουν φάσεις που είναι βγαλμένες από το NBA και αυτές οι εικόνες μετουσιώνονται και έχουν ενθουσιάσει όλη την πόλη που ζει στο ρυθμό της ομάδας".

Το μοντέλο επί τη βάσει του οποίου δομήθηκε και λειτουργεί τα τελευταία χρόνια το Ρέθυμνο θα μπορούσε να έχει πιλοτικό χαρακτήρα για κάθε ομάδα αυτού του βεληνεκούς: Ιδού οι βασικοί άξονες στους οποίους εδράζεται:

• Η χρηστή διοίκηση από μια παρέα ανθρώπων, που είναι όλοι τους σημαντικοί και αναγνωρισμένοι επιχειρηματίες στον τόπο τους.

• Η εφαρμογή μιας συμμετοχικής δημοκρατίας στο πλαίσιο της οποίας όλα τα μέλη του ΔΣ λογαριάζουν και το ένα ευρώ, διότι έχουν να αποπληρώσουν κι ένα δάνειο, που τρέχει, ενώ ούτε τώρα, ούτε στην παρθενική παρουσία του ΑΓΟΡ στην Α1, υπήρξε η παραμικρή ένδειξη αλαζονείας ή νεοπλουτισμού.

• Η προθυμία με την οποία ανταποκρίθηκαν από την πρώτη στιγμή μικρές, μικρομεσαίες, αλλά και μεγάλες εταιρίες για να προσφέρουν τον οβολό τους και να ενισχύσουν χορηγικά την ομάδα.

• Οι διακριτοί ρόλοι των στελεχών, τόσο στη διοίκηση της ΚΑΕ, όσο και στο αγωνιστικό τμήμα.

• Η διείσδυση της ομάδας, ως πρεσβευτή του νομού και των απανταχού της γης Κρητικών σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και σε κάθε βαθμίδα.

• Ο συνδυασμός της αγωνιστικής δραστηριότητας με την υλοποίηση των προγραμμάτων κοινωνικής ευθύνης, που με εξαίρεση το μόνιμο "Σουτ από την Περιφέρεια" (με τακτικότατες επισκέψεις παικτών και προπονητών για να διδάξουν μπάσκετ στα χωριά), ποικίλλουν: κατά καιρούς η ομάδα έχει διοργανώσει φιλολογικές βραδιές, εκθέσεις ζωγραφικής και άλλες εκδηλώσεις που ξεφεύγουν κατά πολύ από την εντός παιδιάς ρουτίνα.

• Πέρα από τον Σαραντινό, τον Μαμαλάκη, τον Αλεφαντινό, τον Ξενίδη και τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ, που όλοι τους είναι γέννημα θρέμμα της πόλης, το Ρέθυμνο έκανε και μια μεγάλη μεταγραφή: τον εκ Χανίων ορμώμενο, αλλά σπουδαγμένο στην Αγγλία και στις ΗΠΑ και σεσημασμένο για το μπασκετικό ψώνιο του, Κωστή Ζομπανάκη. Ο άλλοτε πρόεδρος/ιδιοκτήτης των London Towers δεν έβαλε μονάχα τα λεφτά του, αλλά και τις ιδέες, το μεράκι, τις γνώσεις του στην αγορά, ακόμη και την ικανότητα του στο scouting των παικτών!

• Ως λέξη μπορεί να εκτείνεται από τη μεταφυσική έως τη γραφικότητα, αλλά στο Ρέθυμνο αποτελεί μια πραγματικότητα: η ομάδα σε όλα τα επίπεδα και τις εκφάνσεις της έχει όραμα, αλλά το υποστηρίζει και με συγκεκριμένο πρόγραμμα. Το καθένα μόνο του είναι πολύ φτωχό, και τα δυο μαζί γίνονται ανεκτίμητη περιουσία.

ΥΓ: Προσεχώς, οι επόμενες στάσεις στο πρωτάθλημα, που αυτό έχουμε, αυτό πρέπει ν' αγαπάμε...