Τα ρεμάλια και ο... Διαμαντίδης (2)

Στην υπόθεση του Παναθηναϊκού οφείλω να ομολογήσω ότι με ξεπέρασαν οι εξελίξεις και δεν εννοώ τόσο τη χθεσινή συντριπτική νίκη του επί της Καβάλας στον ημιτελικό του Κυπέλλου, όσο τον ντόρο που έγινε στις διάφορες ιστοσελίδες για μια συγκεκριμένη φάση: για το ομολογουμένως εντυπωσιακό καλάθι που έβαλε ο Διαμαντίδης, όντας εκτός παιδιάς από το φάουλ του Ο' Μπράιαντ...

Τέτοια καλάθια είναι όντως δύσκολα κι επειδή συνήθως απαιτούν και τη βοήθεια της τύχης, προκαλούν αίσθηση. Κάπου πήρε το μάτι μου πως ο Διαμαντίδης το έκανε όπως κάποτε (σε έναν αγώνα των Σέλτικς) ο Λάρι Μπερντ, αλλά διάβολε, γιατί πρέπει σώνει και καλά να διαβούμε τον Ατλαντικό για να επικαλεστούμε τέτοιες φάσεις, πολλώ δε μάλλον αυτή την εποχή που είναι της μόδας το σύνθημα "we are all Greeks"!

Τούτου δοθέντος, εκτός από Ελληνες είμαστε επίσης όλοι Πατρινοί και Νικαιώτες, διότι αυτό που έκανε χθες ο Μήτσος, το έκαναν κατά κόρον σε ένα αλησμόνητο συναπάντημα τους ο Παναγιώτης Γιαννάκης και ο Κώστας Πετρόπουλος! Από τότε βεβαίως έχουν περάσει 28 χρόνια, αλλά επειδή ο θεός με αξίωσε να είμαι αυτόπτης μάρτυς εκείνου του ιδιότυπου, πλην άτυπου διαγωνισμού, δεν πρόκειται να διαφύγει της μνήμης μου εις τον αιώνα τον άπαντα!

Αμάν, τώρα το ανακαλύπτω και ανατριχιάζω, διότι αυτό το ματς δεν έγινε απλώς πριν από 28 χρονιά, αλλά ακριβώς πριν από 28 χρόνια: στις 18 Φεβρουαρίου του 1984!!!

Εκείνο το σαββατόβραδο στο γήπεδο του Πλάτωνα, στην Κοκκινιά, ο Ιωνικός Νικαίας επιβλήθηκε του Απόλλωνα Πατρών με 113-89 με πρωταγωνιστές τους συνήθεις υπόπτους, που ωστόσο οι κάννες τους δεν βγήκαν καπνισμένες όπως σε άλλες μονομαχίες τους: ο "δράκος" έβαλε μόνο 30 πόντους, ο "Νουρέγιεφ" έμεινε στους 25, ενώ κάποια στιγμή κι οι δυο τους αποφάσισαν να διασκεδάσουν τον κόσμο, άλλωστε αυτό το ταλέντο έτρεχε από τα... σπασουάρ τους!

Πρώτος, νομίζω ότι το διέπραξε ο Πετρόπουλος, που τέτοια καλάθια τα είχε για πρωινό, διότι στο μεσημεριανό μενού του, o "δαντελένιος ελ" (όπως τον αποκαλούσε ο Βασίλης Γεωργίου στις ραδιοφωνικές μεταδόσεις του και το κόλλησε σε όλους μας) έπαιρνε φόρα από το κέντρο του γηπέδου, έκανε τρία βήματα,α απογειωνόταν και κάρφωνε από τη γραμμή του φάουλ!

Παρεμπιπτόντως το 'δα κι αυτό με τα μάτια μου ένα άλλο βράδυ στο γήπεδο της Κυψέλης, κόντρα στον Πανελλήνιο, όταν όρμησε προς το καλάθι κι εκτός από την μπάλα κάρφωσε και τον Αλμπερτ Μάλαχ, που από δύναμη ήταν αληθινός ταύρος!

Το ΄κανε λοιπόν ο Κώστας πρώτος, βάζοντας καλάθι ενώ είχε βγει έξω από το γήπεδο, μετά τη σύγκρουσή του στον αέρα με τον συχωρεμένο τον Κώστα Πετρίδη και μετά από λίγο ζήλεψε κι ο Παναγιώτης, ο οποίος πρόσφερε αυτό το συναρπαστικό θέαμα πολύ συχνά στους θαμώνες της Νίκαιας: μερικά λεπτά αργότερα παρέκκλινε κι αυτός της πορείας του, μετά από τη σύγκρουση του με τον Βασίλη Λιανό και λίγο προτού προσγειωθεί στο παρκέ, έστειλε την μπάλα συστημένη στο καλάθι!

Δεν θυμάμαι εάν οι δυο τους έκαναν κιόλας high five, αλλά δεν θα ξεχάσω τους θεατές να μένουν ενεοί και να τσιμπάνε ο ένας τον άλλον για να συνειδητοποιήσουν ότι είχαν δει στ' αλήθεια αυτό το αλισβερίσι ή μήπως παρακολουθούσαν σκηνές από μια fictional ταινία!

Καλάθια σαν αυτό που έβαλε χθες το βράδυ στο ΟΑΚΑ ο αρχηγός του Παναθηναϊκού είναι όντως σπάνια, αλλά τώρα που στύβω το μυαλό μου και ψάχνω στο αρχείο μου, βρίσκω κάμποσα. Άλλα τα είδα με τα μάτια μου κι άλλα μου τα περιέγραψαν με τόσο παραστατικό και γλαφυρό τρόπο, ώστε αμφέβαλα εάν όντως σημειώθηκαν ή αποτελούν αποκύημα νοσηρής φαντασίας: το γράφω αυτό, διότι εάν όντως ο Κάρεϊ Σκάρι έβαλε κάποτε το καλάθι που (όχι απλώς μου περιέγραψε, αλλά) μου διηγήθηκε ο Στιβ Γιατζόγλου, τότε αν ήμουν μπροστά από κανένα μικρόφωνο στη συγκεκριμένη φάση, θα πέταγα τα ακουστικά και θα φώναζα όπως ο Χελάκης στην Πορτογαλία...

Δεν περιγράφω άλλο!

Ο Αμερικανός φόργουορντ έπαιξε στον Ολυμπιακό τη σεζόν 1988-89 (επί ημερών Κοσκωτά, δηλαδή) προερχόμενος από τους Γιούτα Τζαζ και επέδωσε τα διαπιστευτήρια του φαντασμαγορικού παιχνιδιού του από την πρώτη κιόλας εμφάνιση του στο τουρνουά του Larios, που έγινε τον Σεπτέμβριο σε μια πόλη κοντά στη Μάλαγα. Το βράδυ που μίλησα με τον Γιατζόγλου, που έκανε τότε τα πρώτα προπονητικά βήματα του, μου διηγήθηκε τη φάση, αλλά χρειάστηκε μετά από λίγες μέρες να μου τη δείξει στο βίντεο για να τον πιστέψω!

Είδα λοιπόν τον Σκάρι να κόβει μέσα στη ρακέτα, να απορροφά το ωστικό κύμα από τη σύγκρουση του με έναν αντίπαλο, να πέφτει, να ξανασηκώνεται και ενώ βρισκόταν έξω από τη baseline, να σουτάρει με καμπύλη και να βάζει το καλάθι!

Θα ορκιζόμουν ότι το πλάνο στη VHS ήταν προϊόν μοντάζ, αλλά με αυτά που είδαμε διά ζώσης όλη τη σεζόν (μέχρι που ο Σκάρι την κοπάνησε αφού προηγουμένως κυνηγούσε με ένα μαχαίρι τον Γιατζόγλου έξω από το γήπεδο της Γλυφάδας και παράλληλα του φώναζε "Coach I love you") πείσθηκα ότι το πλάνο ήταν αληθινό. Προς επίρρωσιν του πράγματος, απλώς υπενθυμίζω ότι στον αγώνα Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός εκείνης της σεζόν (σκορ 86-70) ο Αμερικανός φόργουορντ κατέβασε 11 ριμπάουντ, έκανε 7 τάπες και πέτυχε 19 πόντους, με οκτώ καρφώματα και μία ελεύθερη βολή!

Ανάμεσα στο σόου του Γιαννάκη με τον Πετρόπουλο και στην πανδαισία του Σκάρι υπήρξαν πολλοί άλλοι παίκτες που έβαλαν καλάθια, ευρισκόμενοι έξω από τις γραμμές: στο ΝΒΑ εκείνος που το κατάφερε για πρώτη φορά (αλλά το επίτευγμα του πήγε στο βρόντο) ήταν ο Λάρι Μπερντ, σε ένα ματς προετοιμασίας των Σέλτικς το 1986. Το καλάθι δεν μέτρησε, διότι δεν αναγνωριζόταν από τους κανονισμούς, όμως ουδέν κακόν αμιγές καλού όμως: εξαιτίας αυτής της φάσης, το ΝΒΑ άλλαξε τον κανονισμό του και από τότε... μάθανε πως αυτωνόμαστε πλακώσανε κι οι γύφτοι!

Ήδη με πρόλαβε ο Βασίλης Παπανδρέου και ανακάλεσε (με εικόνα μάλιστα) κάμποσες τέτοιες φάσεις από το ΝΒΑ. Απλώς προσθέτω ότι ένα τέτοιο καλάθι πέτυχε και ο Τζος Σιπ στο NCAA το 2008, ενώ αυτό που (για προφανείς λόγους) προκάλεσε τον μεγαλύτερο ντόρο ήταν του Κόμπε Μπράιαντ. Στις 22 Νοεμβρίου του 2009, στον αγώνα των Λέικερς με την Οκλαχόμα, ο "Βlack Mamba" πόσταρε τον Χάρντεν, και ενώ προσπαθούσε να πάρει το πλεονέκτημα, συγκρούστηκαν και το κορμί του βρέθηκε πίσω από την μπασκέτα, ενώ ταυτόχρονα εξέπνεε ο χρόνος των 24 δευτερολέπτων. Σούταρε λοιπόν πάνω από το ταμπλό και η μπάλα κατέληξε στο καλάθι, σε μια φάση που προκάλεσε πανζουρλισμό στο γήπεδο...

Για τον Κόμπε, βεβαίως, τίποτε δεν είναι αδύνατο, γι' αυτό όταν τον ρώτησαν τι συνέβη, υπήρξε πολύ ειλικρινής: "Ήξερα ότι έχει αλλάξει εδώ και χρόνια ο κανονισμός και ότι τέτοια καλάθια είναι έγκυρα. Στάθηκα τυχερός στην κατάληξη της φάσης, αλλά το επιδίωξα κιόλας, ενώ νομίζω ότι έπρεπε οι διαιτητές να μου δώσουν και φάουλ! Σε τέτοιες περιπτώσεις το λεπτό και δύσκολο σημείο είναι να δώσεις στην μπάλα το απαραίτητο ύψος για να μη χτυπήσει στο ταμπλό και εξοστρακιστεί μακριά. Είναι σαν το τελικό κτύπημα σε μια παρτίδα γκολφ"!