Κρίμα να χαθεί ΚΑΙ αυτή η γενιά

Όνειρο ήταν και όπως όλα δείχνουν πάει και αυτό. Όπως πάνε όλα τα όνειρα από το 2009 και μετά, χρονιά που η Εθνική μας ομάδα έδωσε για τελευταία φορά το παρών σε μεγάλη διοργάνωση και συγκεκριμένα το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Τουρκίας. Τότε που ξεκινήσαμε εξαιρετικά με τρεις συνεχόμενες νίκες και ελπίδες για κάτι μεγάλο, αλλά στο τέλος μείναμε στην 8η θέση και τις κόντρες που υπήρξαν. Τότε που ο Στέλιος Προσαλίκας ως πρόεδρος της ΕΟΠΕ είχε ζητήσει από τον τιμ μάνατζερ Τριανταφυλλόπουλο να μεταφέρει στον Φάκα πως θα πρέπει να φοράει ακουστικά για να δίνει ο ίδιος εντολές στον Δημήτρη Καζάζη. Και όλα αυτά μετά το 3-0 νίκες επί των Ισπανίας, Σλοβακίας και Σλοβενίας.

Από εκείνη την χρονιά κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, έγιναν πολλές προσπάθειες, αλλά δυστυχώς όλες στέφθηκαν με αποτυχία. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα εδώ και 8 χρόνια παλεύει μεν, αλλά δεν μπορεί να βρεθεί σε τελικά μεγάλης διοργάνωσης. Την στιγμή που η Σλοβενία που στην Τουρκία είχε τερματίσει 15η χάνοντας με 3-1 από την Εθνική μας, κατάφερε να φτάσει ακόμα και στον τελικό του Ευρωπαϊκού το 2015, αλλά και οι Ισπανία, Σλοβακία είναι στις μεγάλες διοργανώσεις, εμείς φτάνουμε στην βρύση, αλλά πάντα δεν πίνουμε νερό.

Δεν ήπιαμε το 2009 όταν στα προκριματικά για το Παγκόσμιο του 2010, η Εθνική τερμάτισε 3η πίσω από τις Πορτογαλία και Ρουμανία και έμεινε εκτός. Δεν ήπιαμε το 2011 χάνοντας στα μπαράζ για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα από την Τουρκία, ούτε το 2013 για την ίδια διοργάνωση που ήρθε η ήττα πάλι στα μπαράζ από το Βέλγιο. Οι αποτυχίες συνεχίστηκαν και το 2014 που στα προκριματικά του Παγκοσμίου υπήρξαν οι ήττες από Σλοβακία, Φινλανδία και Ουκρανία.

Το 2015 η ομάδα τερμάτισε τρίτη πίσω από Σλοβακία και Εσθονία, ενώ μια ακόμα μεγάλη ευκαιρία, ίσως η μεγαλύτερη, χάθηκε πέρσι με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν κατάφερε στα μπαράζ να ξεπεράσει το εμπόδιο της Ισπανίας, μένοντας και πάλι εκτός από μια μεγάλη διοργάνωση.

Θα πείτε γιατί τα γράφουμε όλα αυτά. Γιατί δυστυχώς μετά και την ήττα από την Ολλανδία βρισκόμαστε κοντά σε μια ακόμα αποτυχία. Η πρώτη θέση που έδινε την απευθείας πρόκριση στα τελικά έχει χαθεί (εκτός αν αυτοκτονήσει η Ολλανδία), ενώ πλέον είναι εξαιρετικά δύσκολη και η δεύτερη που έτσι και αλλιώς και να την καταλάβει η Εθνική Θα χρειάζεται την υπέρβαση για να προκριθεί μέσω των μπαράζ.

Σε απλά ελληνικά, δυστυχώς θα δούμε μια ακόμα σημαντική διοργάνωση από την τηλεόραση. Και το άσχημο είναι πως ειδικά φέτος μας χαμογέλασε η τύχη στην κλήρωση και ο όμιλος ήταν το λιγότερο βατός, όμως και πάλι τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που περιμέναμε. Το ποιοι φταίνε είναι ένα ερώτημα που λογικά θα κάνετε. Φταίμε όλοι, όσοι ασχολλούμαστε και αγαπάμε το άθλημα αυτό. Αλλά το θέμα δεν είναι να δούμε ποιοι έχουν τις μεγαλύτερες ή τις λιγότερες ευθύνες.

Το θέμα και κυρίως το κρίμα είναι πως βρισκόμαστε κοντά σε μια ακόμα γενιά που θα χαθεί. Όπως έχουν χαθεί και οι προηγούμενες. Ωστόσο αυτή έχει ταλέντο, έχει παίκτες που παίζουν σε Ευρώπη σε Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία και πραγματικά θα είναι μεγάλο κρίμα να μην πετύχει κάτι με την Εθνική. Θα είναι κρίμα να συνηθίζει στις ήττες και στις αποτυχίες γιατί μπορεί να τα καταφέρει. Δεν γίνεται με την Ολλανδία, αυτή την Ολλανδία να χάνεις το πρώτο σετ με κατεβασμένα τα χέρια, να κοντράρεις όσο δεν πάει το δεύτερο και να χάνεις επίσης με κατεβασμένα τα χέρια το τρίτο.

Δείχνεις πως το μεγάλο πρόβλημα είναι η ψυχολογία. Αυτό όμως πρέπει να λυθεί σύντομα. Οι ευκαιρίες χάνονται η μία μετά την άλλη και πραγματικά ειδικά γι' αυτά τα παιδιά θα είναι μεγάλο κρίμα να λέμε σε λίγα χρόνια «μωρέ καλοί ήταν αλλά δεν πέτυχαν και τίποτα με την Εθνική». Στο χέρι τους είναι να ανατρέψουν αυτή την κατάσταση και να μην αποτελέσουν μια ακόμα χαμένη γενιά του αθλήματος. Μπορούν; Θα φανεί σύντομα γιατί ο χρόνος πιέζει...

ΥΓ: Πολλές φορές είμαι λίγο υπερβολικός με την Εθνική, αλλά πραγματικά αυτή η ομάδα και κόντρα σε Ισπανία στο μπαράζ, αλλά και σε άλλα προκριματικά θα μπορούσε και έπρεπε να προκριθεί. Εκεί όμως που σου ανεβάζει την πίστη για κάτι καλό έρχονται παιχνίδια σαν το χθεσινό που σε κάνουν να αναρωτηθείς μήπως τελικά εσύ έχεις άδικο που περιμένεις πράγματα από μια ομάδα που δεν μπορεί; Τι να πω...

ΥΓ1: Τεράστια η κίνηση του Φοίνικα Σύρου να δηλώσει συμμετοχή για το Τσάλεντζ Καπ. Όταν οι περισσότερες ομάδες που είχαν κερδίσει στο πρωτάθλημα το εισιτήριο για τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις είπαν όχι, οι «πειρατές» ήταν εκεί, γιατί γουστάρουν το βόλεϊ και ξέρουν να διαφημίζουν μέσω του αθλητισμού το νησί τους. Χίλια μπράβο...

ΥΓ2: Το χειρότερο από την μη δήλωση συμμετοχής στην Ευρώπη για τον Παναθηναϊκό, είναι πως πλέον αυτό θεωρείται δεδομένο. Και όταν συνηθίζεις την αποτυχία δεν παλεύεις όσο μπορείς για να ανατρέψεις το σκηνικό...