Άλλη ιστορία ο Ντίμα

Η δήλωση του είχε προκαλέσει αντιδράσεις τότε και ο ίδιος επιχείρησε να το... μαζέψει με νέα δήλωση αλλά η αλήθεια, ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται. Ο Φιλίποφ αποφάσισε να κάνει μία νέα στροφή στην καριέρα του όπως άλλωστε το ήθελε πολύ και ο ίδιος. Ο Ντίμα δεν κάνει τίποτα στην τύχη. Από την πρώτη στιγμή που έφτασε στον Ολυμπιακό ήθελε να γίνει βασικός και το πέτυχε. Μετά ήθελε τους τίτλους για τους εξαργυρώσει με ένα καλό διεθνές συμβόλαιο που θα του ανοίξει το δρόμο για επιτυχημένη καριέρα και ένα σίγουρο πουγγί για τα γεράματα.

Ο Ντίμα δεν επηρεάζεται από συναισθηματισμούς. Μετά το σύντομο πέρασμα του από την Κύπρο και τον Επίκουρο είχε βάλει στόχο είτε να μείνει στον Παναθηναϊκό ως βασικός ή να πάει στον Ολυμπιακό και να πάρει τίτλους. Τα κατάφερε. Στον Παναθηναϊκό δεν είδε μέλλον. Στον Ολυμπιακό επεξεργάζονταν το επόμενο βήμα του και από σήμερα κιόλας σκέφτεται τι θα κάνει μετά την Γιαστρέμπσκι. Και καλά κάνει.

Ο Ντίμα είναι ακριβώς το αντίθετο από τον πατέρα του Γιούρι. Στοχεύει, χτυπάει και φεύγει. Έτσι όπως πρέπει να κάνει ένας επαγγελματίας αθλητής, χωρίς χρονοτριβή και με σωστές κινήσεις να πλησιάζει όλο και περισσότερο στην προσωπική του κορύφωση.

Αντίθετα ο μπαμπάς του είχε άλλη πορεία και έχασε πολλά χρόνια από την καριέρα του. Ευτύχησε γιατί ήρθε σε μία ρομαντική περίοδο που άρχισαν να ανοίγουν τα συμβόλαια στην Ελλάδα αλλά ατύχησε γιατί έμεινε περισσότερο απ΄όσο έπρεπε στην Ελλάδα. Ο Γιούρι θα έπρεπε μετά από 2-3 χρόνια στην Ελλάδα να είχε μετακομίσει για την Ιταλία. Ακόμα και οι Ιταλοί ανακάλυψαν αργά τις δυνατότητες του αφού δεν τον έβλεπαν να παίζει στα ευρωπαϊκά κύπελλα και ήταν η περίοδος που είχε διαλυθεί η ΕΣΣΔ και στην Ουκρανία το τελευταίο που σκέφτονταν ήταν το βόλεϊ.

Ο Γιούρι ήρθε μόνος στην Ελλάδα, ένιωθε υποχρεωμένος και δεμένος με τους ανθρώπους που τον βοήθησαν να σταθεί στα πόδια του και έμεινε κολλημένος πλάι τους κερδίζοντας πολλά στη ζωή του αλλά έχασε πολλά στην καριέρα του. Ήταν ο Αγκάμεζ της δεκαετίας του ΄90, η απάντηση του Παναθηναϊκού στον Ντράγκοβιτς και ο παίκτης που έβγαλε τρεις ομάδες στα ευρωπαϊκά κύπελλα αλλά αγωνίστηκε μόνο μία χρονιά επειδή πάντα άλλαζε ομάδα και όταν πήγε στον Παναθηναϊκό είχε γίνει και το λάθος που δεν δηλώθηκαν οι ξένοι στη CEV.

Ο Ντίμα είναι άλλη ιστορία. Έχει μεγάλες φιλοδοξίες και με τις δυνατότητες που έχει θα μπορέσει να τις υλοποιήσει. Χρειάζεται λίγο τύχη και πάνω απ΄ όλα υγεία.

Βέβαια, η μετακόμιση του Φιλίποφ στο «ορυχείο» της Γιαστρέμπσκι μπορεί να του δώσει και τον τίτλο ανθρακωρύχος αλλά θα είναι εμπειρία ζωής η συνεργασία με τον Λορέντζο Μπερνάρντι. Έχει να μάθει πολλά ο Φιλίποφ από τον «μίστερ αιώνα» που φόρεσε την «ερυθρόλευκη» στη δύση της καριέρας του αλλά είναι και γνωστός για τον δύσκολο χαρακτήρα του που φυσικά δεν έχει σχέση με τα όσα γνώριζε μέχρι τώρα ο 23χρονος πασαδόρος.

Στον Ολυμπιακό η απώλεια του Φιλίποφ είναι μεγάλη αλλά άπαντες στην ομάδα του Πειραιά λένε το... θεϊκό ρητό «το μοναστήρι να είναι καλά και από καλογέρους βρίσκει».

Κατ΄ αρχήν η απόφαση της διοίκησης του Ολυμπιακού να αλλάξει την αρχική της επιλογή σχετικά με την συμμετοχή της ομάδας στο Τσάμπιονς Λιγκ πρέπει να χαιρετιστεί. Δεν θα αλλάξει τον ρου της ιστορίας, αλλά δίνει ένα διαφορετικό στίγμα όχι μόνο για τον Ολυμπιακό αλλά και για το ίδιο το πρωτάθλημα. Για λόγους ουσίας και πρεστίζ ο Ολυμπιακός έκανε το σωστό και υπό προϋποθέσεις είναι δυνατόν να του δοθούν και σημαντικές μεταγραφικές ευκαιρίες. Είτε θελήσει Έλληνες είτε ξένους παίκτες το χαρτί του Ολυμπιακού είναι το πιο ισχυρό από οποιαδήποτε άλλη ομάδα της Βόλεϊ Λιγκ. Ειδικά τώρα που προκύπτει και το θέμα του πασαδόρου ο Ολυμπιακός αναζητά έναν ακόμα παίκτη. Η περίπτωση του Βασίλη Κουρνέτα φαίνεται να έχει προτεραιότητα, χωρίς να αποκλείεται η περίπτωση του Κώστα Στιβαχτή ή ακόμα κι ενός ξένου που οι πληροφορίες λένε πως πρόκειται για τον Σίμο Ντάμπουβιτς που διέπρεψε με τη Νίκη Αιγινίου. Ήταν από τους πασαδόρους που άρεσαν στον Δημήτρη Καζάζη.

Η παρουσία του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι ένα μεγάλο κίνητρο για κάποιον αθλητή και ειδικά ξένο αθλητή που δυσπιστεί απέναντι στην αρνητική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα αυτή την περίοδο.

Γενικά τις επόμενες ημέρες θα σκάσουν πολλές και σημαντικές μεταγραφικές ειδήσεις και πολλές από αυτές θα αφορούν σε Έλληνες διεθνείς που είναι έτοιμοι να πάρουν κρίσιμες αποφάσεις. Μέχρι στιγμής οι σίγουροι για το εξωτερικό είναι ο Τζούριτς στην Τρεντίνο, ο Πετρέας με τον Προύσαλη στη Ναρμπόν, ο Παπαδημητρίου στη Μποβέ, Φιλίποφ στην Γιαστρέμπεσκι ενώ Πελεκούδας, Φράγκος, Τζιουμάκας βρίσκονται κοντά σε συμφωνίες με ιταλικές ομάδες. Το προσεχές διάστημα θα έχουμε κι άλλες ανακατατάξεις, την ώρα που όλη η Βόλεϊ Λιγκ περιμένει την απόφαση του ΑΣΕΑΔ για την τιμωρία ή όχι του Ηρακλή.

Σήμερα αρχίζουν και τα τεστ για την Εθνική Ανδρών με τη Λετονία στην Ορεστιάδα. Τους Λετονούς τους είχαμε αντιμετωπίσει στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 2011 αλλά καμία από τις δύο ομάδες δεν πέρασε στα τελικά. Η ομάδα ακόμα δεν είναι έτοιμη αλλά ο Λεώνης εκτιμά πως οι δύο εβδομάδες που έρχονται θα πάνε όλα καλά, η ομάδα θα ρολάρει μέσα από τα τρία φιλικά με τους Λετονούς και τα τρία ματς για τα προκριματικά του Παγκοσμίου και θα μπει έτοιμη στους αγώνες με το Βέλγιο.

Οι διεθνείς παίζουν για τη φανέλα αλλά και για το γόητρο καθώς γνωρίζουν πως το μοναδικό ισχυρό χαρτί που έχουν στα χέρια τους για να ανεβάσουν τα κασέ τους και την αγωνιστικής τους αξία είναι μια καλή πορεία της Εθνικής Ανδρών. Ξέρουν πως εάν η Εθνική ομάδα προκριθεί στα τελικά του Ευρωπαϊκού θα έχουν πολλά οφέλη και σίγουρες προτάσεις από τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που έχουν πάρει την σκυτάλη, δηλαδή, της Ιταλίας, της Γαλλίας και της Πολωνίας.

Όλα τα λεφτά είναι η φωτογραφία από τη συνάντηση Ταρνατόρου - Ρωμανού με Ψάρρα - Μηνούδη. Για πρώτη φορά οι δύο πλευρές (ΕΣΑΠ και ΠΑΣΑΠ) είχαν τόσο ουσιαστικό διάλογο αρκεί βέβαια να βρεθούν οι χορηγίες που χρειάζεται το επαγγελματικό βόλεϊ για να επιβιώσει αλλά και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ανάπτυξης.