Πρόεδρος Φένια

Όταν ο Σάκης Ψάρρας σε μία πρόσφατη συνάντηση των εκπροσώπων του συνδικαλιστικού οργάνου των αθλητών και των αθλητριών με δημοσιογράφους έλεγε πως οι αθλητές θα πάρουν το βόλεϊ στα χέρια τους πρέπει να κοίταγε πολύ μπροστά. Μάλλον την Φένια Παπαγεωργίου θα εννοούσε ή κάτι σαν το μοντέλο της Φένιας στην ΑΕΚ. Μία αθλήτρια από ακραία και λίμπερο βρέθηκε να γίνει πρόεδρος στο τμήμα. Βέβαια, όπως έχουμε γράψει κατ΄ επανάληψη στην Ελλάδα δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Κοιμάσαι σε παλάτι και πέφτει και σε πλακώνει, κοιμάσαι στο παγκάκι και βρίσκεις πορτοφόλι.

Η ιστορία της Παπαγεωργίου δεν είναι μία απλή ιστορία. Είναι πιθανότατα το μοντέλο σωτηρίας του αθλήματος και ειδικά του γυναικείου βόλεϊ που έχει πολλές ιδιαιτερότητες και ευαισθησίες.

Η επιλογή της Παπαγεωργίου εκτός από την πρωτοτυπία της κρύβει και ουσία και υπό προϋποθέσεις θα φέρει σημαντικά αποτελέσματα όχι μόνο στην ΑΕΚ αλλά συνολικά στο ελληνικό γυναικείο βόλεϊ.

Την τελευταία 20ετία αποχώρησαν μεγάλες προσωπικότητες και ελάχιστοι από αυτούς αξιοποιήθηκαν σε θέσεις κλειδιά από τους χρηματοδότες ή των όσων κρατούσαν τα κλειδιά και τα λουκέτα των συλλόγων. Πέρα ότι χάθηκαν και απομακρύνθηκαν οι μεγάλοι σταρ που ανέδειξε το άθλημα, εκτός του ότι πολλοί από αυτούς δεν ξαναγύρισαν ποτέ στα γήπεδα, χάθηκε και μία φουρνιά ανθρώπων που γνώριζαν το άθλημα και που θα μπορούσαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε διάφορα πόστα.

Αυτό βέβαια δεν έγινε τυχαία. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Ήταν η συνειδητή επιλογή συγκεκριμένων παραγόντων για να κάνουν αυτοί κουμάντο και να μην δέχονται ούτε αμφισβήτηση, ούτε κριτική από ανθρώπους που γνωρίζουν το άθλημα και φυσικά δε μπορούσαν να ξεγελάσουν. Το ελληνικό βόλεϊ ήταν μία μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας και σε αυτό τον τομέα. Επέπλεαν οι φελλοί και οι πραγματικοί αγωνιστές και πρωταγωνιστές σταδιακά παραγκωνίστηκαν.

Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες υπήρξαν και κάποιοι παράγοντες που είτε έκαναν αυτοκριτική είτε αντιλήφθηκαν πως το βόλεϊ θέλει το μάστορα του. Δεν γίνονται όλα άρπα κόλα. Έτσι σε αρκετές περιπτώσεις δόθηκαν ευκαιρίες σε αθλητές και αθλήτριες να πάρουν σημαντικές πρωτοβουλίες. Σε βάθος χρόνου αυτές οι περιπτώσεις ήταν ελάχιστες και σχεδόν ποτέ και πουθενά αθλητής ή προπονητής δεν απόλαυσε παρατεταμένη στήριξη και εμπιστοσύνη, οπότε δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση επιτυχημένης θητείας.

Το έργο που ανέλαβε η Παπαγεωργίου θα είναι δύσκολο παραγοντικά και για να πετύχει θα πρέπει να έχει και στήριξη και εμπιστοσύνη. Όχι μόνο τώρα που είναι η αρχή αλλά και όταν θα γίνει και το πρώτο στραβοπάτημα.

Από κάθε άποψη η προώθηση της Παπαγεωργίου στη θέση της προέδρου του τμήματος βόλεϊ γυναικών της ΑΕΚ είναι πολύ σημαντικό βήμα αλλά και ευλογία για τον Απόστολο Οικονόμου ο οποίος ανανέωσε το συμβόλαιο του. Θα έχει να πει κάπου τον πόνο του και να αναλύσει τα πλάνα του από καθαρά βολεϊκή οπτική γωνία και όχι από την γωνία των 60 μοιρών της εξέδρας.

Κάτι ανάλογο πρέπει να κάνουν και άλλοι σύλλογοι. Θα πρέπει να αναζητήσουν μάνατζερ και τεχνικούς διευθυντές που είναι και το πιο σημαντικό κομμάτι στον σύγχρονο αθλητισμό. Δεν είναι τυχαίο πως σε όλα τα προηγμένα πρωταθλήματα έφοροι, μάνατζερ και τεχνικοί διευθυντές είναι αναγνωρισμένοι αθλητές ή προπονητές που γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες και την ψυχολογία των ομάδων.

Βέβαια, η Παπαγεωργίου εκτός από την ευθύνη των τεχνικών θεμάτων έχει αναλάβει και την βαριά υποχρέωση να φέρει έσοδα στο τμήμα και για να το πετύχει αυτό θα πρέπει να βγει η ίδια πόρτα πόρτα για να πείσει επενδυτές και φίλους του συλλόγου ώστε να βάλουν τα χρήματα τους σε μία ομάδα που χτίζεται από το μηδέν αλλά ξεκινάει από ψηλά σε προσδοκίες και στόχους.

Την ίδια ώρα τα παράλογα του ελληνικού βόλεϊ συνεχίζονται. Το Πανελλήνιο πρωτάθλημα Παίδων κινδυνεύει ακόμα και με ματαίωση για μία περίπτωση πλαστοπροσωπίας παίκτη της ΕΑΠ η οποία και τιμωρήθηκε από την τοπική Ένωση Πελοποννήσου. Μέχρι εδώ καλά. Η ΕΑΠ έκανε προσφυγή στο ΑΣΕΑΔ κι έτσι η ΕΟΠΕ φοβούμενη την δικαίωση των πατρινών ανέβαλε τους αγώνες σε έναν από τους τρεις ομίλους κι έτσι τα παιδιά όλων των ομάδων περιμένουν χωρίς να γνωρίζουν πότε και αν θα αγωνιστούν για αυτό που προετοιμάζονταν όλη τη σεζόν.

Η ΕΟΠΕ κακώς περιμένει τον πρωταθλητή της ΕΣΠΕΠ (Ένωση Πελοποννήσου) για τον εξής λόγο. Προσέξτε: Το επίμαχο παιχνίδι για το παιδικό πρωτάθλημα Πελοποννήσου έγινε τον Φεβρουάριο σε αγώνα Ληξούρι – ΕΑΠ. Δύο μήνες μετά έγινε ένσταση από άλλο σωματείο, τον Θησέα Πατρών που υποστήριξε πως ένας αθλητής του αγωνίστηκε με την ΕΑΠ στον αγώνα με το Ληξούρι. Από τον Απρίλιο που έγινε η καταγγελία φτάσαμε στις 5 Ιουνίου για να τιμωρήσει η ΕΣΠΕΠ την ΕΑΠ. Τι έκανε η ΕΣΠΕΠ δύο μήνες; Γιατί από τον Φεβρουάριο που έγινε ο αγώνας και τον Απρίλιο που έγινε η καταγγελία, φτάσαμε στις αρχές Ιουνίου;

Η ΕΑΠ έκανε χρήση του δικαιώματος της, κι αφού «έφαγε» όλο τον Ιούνιο έκανε ένσταση στο ΑΣΕΑΔ την τελευταία ημέρα που είχε το δικαίωμα.

Έτσι 16 ομάδες απ΄ όλη την Ελλάδα, δηλαδή, 200 παιδιά που έχουν επιλέξει να παίξουν βόλεϊ στη ζωή τους τιμωρούνται χωρίς έλεος από την ανοργανωσιά και τα μικροσυμφέροντα των παραγόντων καθώς όλα αυτά είναι συνδέονται και με τις εκλογές στην ΕΣΠΕΠ στις 29 Ιουνίου.

Η ΕΟΠΕ πρέπει να αναζητήσει ευθύνες από την ΕΣΠΕΠ και να την καλέσει να κάνει άμεσα το φάιναλ-4 για την ανάδειξη του πρωταθλητή με ή χωρίς την ΕΑΠ. Το αστείο πρέπει να τελειώνει. Το κακό που συντελείται στο άθλημα είναι ανυπολόγιστο. Η ομοσπονδία πρέπει να προστατεύσει το συμφέρον του αθλήματος. Πρέπει να αντιληφθεί πως μια αστεία ιστορία τινάζει στον αέρα ένα ολόκληρο πρωτάθλημα και να πάρει πρωτοβουλίες όπως έχει το δικαίωμα ως διοργανώτρια.