Το παραμύθι της ΑΕΚ

Τα παραμύθια στο ελληνικό βόλεϊ σε εθνικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο δεν είχαν ποτέ κάποια περίοπτη θέση και για αυτό άλλωστε όσοι ασχολούνται με το άθλημα δεν έχουν ζήσει με ψευδαισθήσεις αλλά με την σκληρή πραγματικότητα.

Τα παραμύθια στο ελληνικό βόλεϊ σε εθνικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο δεν είχαν ποτέ κάποια περίοπτη θέση και για αυτό άλλωστε όσοι ασχολούνται με το άθλημα δεν έχουν ζήσει με ψευδαισθήσεις αλλά με την σκληρή πραγματικότητα.

Η περίπτωση της ΑΕΚ, όμως, που κατέκτησε το Λιγκ Καπ στην Αλεξανδρούπολη είναι ένα μεγάλο και ωραίο παραμύθι που δεν είχε δράκο αλλά μοναδικές ανθρώπινες ιστορίες με ξεχωριστές ιστορίες καθημερινής... βολεϊκής τρέλας.

Κατ΄ αρχήν έσπασαν όλα τα ρεκόρ, ανατράπηκαν όλα τα προγνωστικά και πολλοί προπονητές αλλά και μανατζαρέοι θα πρέπει να σκίσουν τα... πτυχία τους.

Πριν απ΄ όλα να θυμίσουμε πως η κορυφαία και η χειρότερη στιγμή της ομάδας της ΑΕΚ ταυτίζεται με τον Εθνικό Αλεξανδρούπολης.

Πριν από 4 χρόνια στα πλέι άουτ η ΑΕΚ μηδενίστηκε για ένα κουτάκι μπύρας που πέταξε κάποιος ανεγκέφαλος οπαδός της και χτύπησε τον πασαδόρο του Εθνικού Γρηγόρη Σιδηρόπουλο. Η συνέχεια είναι γνωστή. Η ΑΕΚ μηδενίστηκε και υποβιβάστηκε, την πήρε η κάτω βόλτα από τα χρέη και έπιασε πάτο στην Β΄ Εθνική.

Ακολούθησε η άνοδος, το σταυροδρόμι της διάλυσης ή της επιβίωσης τον Αύγουστο του 2013 και πέντε μήνες μετά ήρθε και ο πρώτος τίτλος και μάλιστα στην Αλεξανδρούπολη νικώντας αρχικά τον Εθνικό στον ημιτελικό.

Στον τελικό νίκησε και τον Φοίνικα Σύρου, δηλαδή, τις δύο πιο ισχυρές επαρχιακές ομάδες που στοχεύουν στον τίτλο αλλά που στην πραγματικότητα «φοβήθηκαν» το Λιγκ Καπ.

Ακόμα και σε αυτό το διάστημα έγιναν πολλά και ανατρεπτικά γεγονότα που μια άλλη ομάδα θα την είχαν καταβάλει και ίσως θα την είχαν βγάλει εκτός στόχων.

Η ΑΕΚ όχι μόνο άντεξε, αλλά την κατάλληλη στιγμή «χτύπησε» στην «καρδιά» των αντιπάλων της και πήρε αυτό που ήθελε.

Η νοοτροπία της ΑΕΚ στο τουρνουά του Λιγκ Καπ έδειξε νοοτροπία μεγάλης και έμπειρης ομάδας σε οργανωτικό και βολεϊκό επίπεδο. Κυρίως, όμως, ανέτρεψε δεδομένα, κασέ και ταμπέλες που δυστυχώς ζουν και βασιλεύουν μεταξύ των ειδικών και αδαών του ελληνικού βόλεϊ. Είναι «γροθιά» στο «κατεστημένο» του ελληνικού βόλεϊ.

Για να δούμε, όμως, ποια είναι η ΑΕΚ και γιατί έχει επιτυχία αυτός ο τίτλος;

Πρώτα απ΄ όλα η ΑΕΚ έγινε η πρώτη ομάδα που πήρε τίτλο με υπηρεσιακό προπονητή.

Δέκα ημέρες πριν από το Λιγκ Καπ παραιτήθηκε ο Γιώργος Κλαρούδας. Τεράστιο λάθος του Κλαρούδα η αποχώρηση του σε αυτή τη χρονική στιγμή αλλά όπως αποδείχτηκε έστω και άθελα του βοήθησε τα μέγιστα την ομάδα καθώς έβγαλε τη ταμπέλα του... φαβορί και προετοιμάστηκε χωρίς πίεση, άγχος και προσδοκίες για διάκριση. Ο Κλαρούδας αδίκησε την δουλειά του και τον κόπο του. Η ιστορία έγραψε πως η ΑΕΚ πήρε τον πρώτο της τίτλο με υπηρεσιακό προπονητή τον Άκη Φλαούνα.

Με τον Άκη καθόμασταν για τρία χρόνια στο ίδιο γραφείο στην εφημερίδα «ο Φίλαθλος» από το 1991 μέχρι και το 1993. Για ένα διάστημα γράφαμε μαζί ρεπορτάζ Β΄και Γ΄Εθνικής ποδοσφαίρου μαζί με τον Δημήτρη Γρηγορόπουλο και τον Γιώργο Νίνο. Ξεχώριζε για το πηγαίο χιούμορ του. Είχε τρέλα με τη δημοσιογραφία αλλά μεγαλύτερη τρέλα για το βόλεϊ καθώς ήδη ήταν δις πρωταθλητής Ελλάδας Εφήβων και Παίδων και σπούδαζε στα ΤΕΦΑΑΑ. Ειλικρινά δεν περίμενα πως μετά από 20 χρόνια θα του έπαιρνα συνέντευξη επειδή κατάφερε να κατακτήσει τον πρώτο τίτλο της ΑΕΚ.

Ο Γιάννης Λάιος ήταν ο άνθρωπος που του έμαθε τα μυστικά της προπονητικής και ο Φλαούνας περίμενε τη μεγάλη του ευκαιρία. Μέχρι να την αρπάξει πέρασαν 15 χρόνια και μάλιστα από... σπόντα και γνωρίζοντας πως έχει ημερομηνία λήξης αφού μετά την έλευση του Χόρχε Ελγκέτα θα παραδώσει και πάλι τα κλειδιά της ομάδας.

Ο Φλαούνας είναι ένα ακόμα γνήσιο τέκνο του μπιτς βόλεϊ, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι αθλητές που έχουν διάρκεια και διακρίνονται στη σάλα σε σημαντικές θέσεις. Ο Στέφανος Νανάς που έσπευσε για να βοηθήσει από τη Θεσσαλονίκη ήταν συμπαίκτης για πολλά χρόνια του Φλαούνα στο μπιτς βόλεϊ και το δίδυμο της άμμου κοουτσάρισε μια χαρά στους δύο αγώνες «φωτιά» του Λιγκ Καπ. Η διαχείριση των κρίσεων αλλά και των δύσκολων καταστάσεων με πιέση και αμφισβήτηση δεν είναι εύκολη υπόθεση και είναι πιο δύσκολη και πιο σημαντική από τη λύση του ίδιου του προβλήματος.

Με άλλα λόγια, το δεκαήμερο που μεσολάβησε από την παραίτηση του Κλαρούδα – όπου ήρθε και η ήττα στο πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό – ήταν το ίδιο κρίσιμο με το δεκαήμερο του Αυγούστου σχετικά με την επιβίωση της ομάδας. Κι όμως, η ΑΕΚ άντεξε χάρις τη στήριξη της διοίκησης, του κόσμου αλλά και το πείσμα, στο πάθος και τον εγωισμό των παικτών της που πίστεψαν στο θαύμα. Η ΑΕΚ έκανε τις δύο καλύτερες εμφανίσεις της χρονιάς και είναι η μοναδική ομάδα που κατάφερε μέσα στο Λιγκ Καπ να νικήσει Εθνικό, Ολυμπιακό, Φοίνικα και Κηφισιά που συγκροτούν την πρώτη 4αδα της βαθμολογίας του πρωταθλήματος.

Κι αν η ΑΕΚ πήρε «εκδίκηση» από τον Εθνικό για το κουτάκι της μπύρας, ο Φλαούνας «σκότωσε» στον τελικό τον Φοίνικα στον οποίο αγωνίστηκε λίμπερο τη σεζόν 2007-08, τη χρονιά, δηλαδή, που η ομάδα της Σύρου ανέβηκε για πρώτη φορά στην Α1 (Volleyleague).

Και να ήταν μόνο η αποχώρηση του Κλαρούδα που κλυδώνισε την ομάδα. Από την ΑΕΚ έφυγε ο βασικός της πασαδόρος Γιόρντι Γκενς αλλά και ο Παπακυριακού. Ειδικά η αποχώρηση του Γκενς ήταν πολύ σημαντική αλλά «απορροφήθηκε» χάρις την ηγετική παρουσία του Nίκου Κρέτση.

Ο γυμναστής στο σχολείο του Ζεφυρίου έγινε ο ήρωας της ΑΕΚ. Περίμενε κι αυτός 20 ολόκληρα χρόνια για να κατακτήσει έναν τίτλο. Στα 38 του χρόνια όχι μόνο πήρε τίτλο αλλά και αναδείχτηκε MVP του Λιγκ Καπ για τις επιδόσεις του σε όλους τους τομείς και ειδικά σε πάσα, μπλοκ και σερβίς. Η πορεία του Κρέτση είναι και αυτή ένα παραμύθι. Μετά από 10 χρόνια στα τοπικά πρωταθλήματα με τη Λαμία και 10 χρόνια στην Α2 ήρθε η ώρα να βάλει τα γυαλιά σε όλους αφήνοντας στον πάγκο ακόμα και τον Νοβοσέλατς.

Μέχρι και πριν λίγες ημέρες ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί πως ο Κρέτσης θα αναδεικνύονταν πανάξια MVP του Λιγκ Καπ;

Άλλες ξεχωριστές περιπτώσεις ο Πέτρογλου και ο Μαντέκας. Αμφότεροι έφτασαν στην ΑΕΚ με χαμηλούς τόνους αλλά στάθηκαν ογκόλιθοι μπροστά από τους ακριβοπληρωμένους Ντιάτσκοφ, Μιγιαΐλοβιτς και δίδαξαν πάθος και ψυχή στους αγώνες των τίτλων.

Ειδικά ο Πέτρογλου δεν ευτύχησε να πάρει τίτλο με τη μεγάλη ομάδα της Ορεστιάδας αλλά κατάκτησε το πρώτο Λιγκ Καπ στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τον Έβρο.

Η ΑΕΚ ευτύχησε το καλοκαίρι να αποκτήσει έναν ακόμα σπουδαίο αθλητή και μιλάμε για τον Ισπανό Τόρρες. Κι αν ο έμπειρος κεντρικός θεώρησε «λαχείο» την περίπτωση της ΑΕΚ, για την ΑΕΚ ήταν το τζόκερ μετά από δέκα τζακ ποτ αφού τέτοιο αθλητή με 16.000 Ευρώ βρίσκεις μόνο στα... παραμύθια.

Φτάσαμε στον Παγιάν. Ο Κολομβιανός αργά αλλά σταθερά έχει την εξέλιξη του συμπατριώτη του Λίμπερμαν Αγκάμεζ. Μπορεί να μην έχει τη μυική δύναμη του Αγκάμεζ αλλά εάν αποκτήσει αυτοπεποίθηση και η ΑΕΚ αποκτήσει ταχύτητα στην ανάπτυξη ο Παγιάν θα βελτιώσει την επίθεση του κατά 10% με 20%. Ωστόσο, ο Παγιάν χρειάζεται πολύ δουλειά και στο σερβίς αλλά και στην «κόντρα» μπάλα για να κάνει τη διαφορά.

Η αποκάλυψη του τουρνουά ήταν ο νεαρός Κόντραντ Γκούζντα. Ο 24χρονος λίμπερο της «Ένωσης» μετά από μία δύσκολη διετία γεμάτη δράματα και απογοητεύσεις όχι μόνο στάθηκε στα πόδια του αλλά δείχνει αποφασισμένος να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ο Σωτήρης Δρίκος βρέθηκε στην Αλεξανδρούπολη και σίγουρα μετά από αυτές τις εμφανίσεις θα πρέπει να αναθεωρήσει άρδην για ορισμένους παίκτες της ΑΕΚ.

Άλλο... παραμύθι στην ομάδα της ΑΕΚ είναι η περίπτωση του Σταύρου Κατσανεβάκη. Μετά από τις δύο επιτυχημένες σεζόν με τον Παμβοχαϊκό και τη 2η θέση στο περσινό πρωτάθλημα ο 39χρονος πλέον κεντρικός αποφάσισε να ρίξει τους ρυθμούς του και την κατηγορία και να αγωνιστεί για την Κύζικο. Έτσι κι έγινε για τις πρώτες αγωνιστικές, αλλά η ρήξη του με τον Τάσο Κουμπλή τον απομάκρυνε από την Νέα Πέραμο αλλά του άνοιξε ανέλπιστα το δρόμο για την ΑΕΚ με την οποία κατέκτησε ότι κυνηγούσε σε όλη του την καριέρα.

Ειδική περίπτωση και ο αλεξανδρουπολίτης Δημήτρης Χατζόπουλος. Το περασμένο καλοκαίρι ο νεαρός κεντρικός αποφάσισε να αφήσει τον Εθνικό Αλεξανδρουπολης και να μετακομίσει στην Αθήνα ώστε να φοιτήσει στην σχολή των Σωμάτων Ασφαλείας. Πήγε δειλά στην ΑΕΚ μόνο και μόνο για να κάνει προπονήσεις αλλά η μοίρα τον γύρισε και πάλι στην Αλεξανδρούπολη ώστε να κατακτήσει τίτλο με τη νέα του ομάδα.

Με άλλα λόγια όλα... συνομώτησαν για να κατακτήσει η ΑΕΚ τον πρώτο της τίτλο και όπως είπε και ο Μάνος Μακρής αυτή η κούπα ανήκει σε όλους όσους πέρασαν από τον πάγκο αυτής της ομάδαςαπό την πρώτη στιγμή που ιδρύθηκε το τμήμα πριν από 30 χρόνια.

Η επιτυχία αυτή θα αλλάξει πολλά και θα βελτιώσει πολλά και στην ΑΕΚ αλλά και στο ελληνικό ανδρικό βόλεϊ. Το σημαντικότερο είναι πως στο Λιγκ Καπ της Αλεξανδρούπολης έγιναν τρεις αγώνες διαφήμιση για το άθλημα. Εντάξει δεν υπάρχει αίγλη του παρελθόντος, αλλά η ένταση, οι εναλλαγές και το πάθος συνεχίζονται.

Όσο για τον Φοίνικα Σύρου; Ήταν η μεγάλη απογοήτευση, όχι μόνο γιατί έχασε αλλά γιατί η εικόνα που παρουσίασε στον τελικό δεν ήταν εικόνα ομάδας που θέλει και μπορεί να πάρει έναν τίτλο. Μέσα σε πέντε ημέρες οι «πειρατές» έχασαν δύο από τους τρεις βασικούς στόχους της χρονιάς σκορπίζοντας απογοήτευση στους συριανούς. Η ομάδα για άλλη μία φορά φάνηκε να μην έχει ηγέτη και η επιλογή του Δημήτρη Ανδρεόπουλου να μην κάνει αλλαγή σε διαγώνιο και ακραίο ενώ είχε την δυνατότητα ίσως και να αποβεί μοιραία. Στον τελικό, όμως, φάνηκε πως και ο πάγκος του Φοίνικα έχει χάσει το «άβατο» με τον Ντιάτσκοφ να μένει εκτός αγώνα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα απ΄όσο έπρεπε και τον Γιάνουσεκ να μένει θεατής για 4 σετ.

Ο Φοίνικας όπως και ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης που αύριο θα δοκιμαστεί με τον Άρη στο Κύπελλο θα πρέπει να ξεπεράσουν το σοκ του Λιγκ Καπ διαφορετικά το πρωτάθλημα θα μείνει και πάλι σε ομάδα του Κέντρου.