Η «Μεγάλη απόδραση των 11» δεν έγινε ποτέ!

Το 1942 το Κίεβο βρίσκεται υπό την κατοχή των Ναζί. Ο Γερμανός διοικητής της ουκρανικής πρωτεύουσας είχε την ατυχή -όπως αποδείχθηκε- έμπνευση να διοργανώσει ποδοσφαιρική αναμέτρηση ανάμεσα σε Γερμανούς ποδοσφαιριστές και αιχμαλώτους, οι οποίοι πριν από τον πόλεμο αγωνίζονταν σε Ντιναμό Κιέβου και Λοκομοτίβ.

Η ιστορική αναμέτρηση διεξήχθη στις 9 Αυγούστου 1942. Η F.C. Σταρτ όπως ονομάστηκε η ομάδα των αιχμαλώτων, μολονότι οι ποδοσφαιριστές της ήταν ταλαιπωρημένοι από τις κακουχίες του πολέμου εντούτοις κατάφεραν να ορθώσουν το ανάστημα τους συντρίβοντας με 5-1 την ομάδα που απαρτίζονταν από Γερμανούς επίλεκτους υπό την ονομασία Φλάκελφ.

Το σοκ ήταν τέτοιο που ο Γερμανός διοικητής διέταξε την διεξαγωγή επαναληπτικής αναμέτρησης τρεις μέρες αργότερα.

Το ματς έλαβε χώρα στο γήπεδο της Ζενίτ, όπου η είσοδος επετράπη μόνο σε Γερμανούς αξιωματούχους. Διαιτητής ορίστηκε αξιωματικός των Ες-Ες, ο οποίος έκανε τα στραβά μάτια στα αντιαθλητικά μαρκαρίσματα των συμπατριωτών του.

Οι Γερμανοί προηγήθηκαν στο σκορ, όμως οι αντίπαλοι τους παρά το κλίμα τρομοκρατίας κατάφεραν στο πρώτο ημίχρονο να πετύχουν τρία γκολ.

Στην ανάπαυλα ο Γερμανός διοικητής προειδοποιεί τους ποδοσφαιριστές της Ντιναμό Κιέβου και της Λοκομοτίβ για τις συνέπειες που θα υπάρξουν σε περίπτωση που νικήσουν. Οι τελευταίοι τον αγνοούν και ο αγώνας ολοκληρώνεται με νέα επικράτηση, αυτή τη φορά με σκορ 5-3.

Οι Ρωσοουκρανοί έχουν υπογράψει την θανατική καταδίκη τους, αφού λίγες μέρες μετά την ταπείνωση των Γερμανών κατηγορούνται για κατασκοπία αλλά και δράση στη μυστική αστυνομία της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης (NKVD).

Οδηγούνται στα κρατητήρια όπου ακολουθούν άγριοι βασανισμοί. Κάποιοι εκτελούνται. Μόλις τρεις κατάφεραν να γλιτώσουν από το μένος των Γερμανών!

Πρόκειται για τους Μακάρ Χοντσαρένκο, Μιχαίλ Σβιριντόφσκι και Φεντίρ Τούιτσεφ.

Ένα μνημείο πεσόντων έξω από το γήπεδο της Ζενίτ, το οποίο ανεγέρθηκε το 1971 θυμίζει το μεγαλείο και τον ηρωισμό που επέδειξαν οι Ουκρανοί, αλλά και οι Ρώσοι ποδοσφαιριστές της Σταρτ.

Η εκπληκτική αυτή ιστορία ενέπνευσε τον Ούγγρο σκηνοθέτη, Ζόλταν Φάμπρι, ο οποίος την μετέφερε το 1963 στην μεγάλη οθόνη ως «Δύο ημίχρονα στην κόλαση».

Η χρονιά ορόσημο ωστόσο ήταν το 1981, όταν γυρίστηκε «Η Μεγάλη απόδραση των 11». Η ταινία βασίστηκε στο έπος των Ρωσοουκρανών αιχμαλώτων ωστόσο ήταν σε μεγάλο βαθμό τροποποιημένη. Το φινάλε στο φιλμ του κορυφαίου σκηνοθέτη ήταν άκρως ευχάριστο και εύπεπτο ταιριάζοντας στα πρότυπα του Χόλιγουντ.

Η συγκεκριμένη ταινία θεωρείται ως η πιο διάσημη ποδοσφαιρική όλων των εποχών!

Στη «Μεγάλη Απόδραση των 11», οι αιχμάλωτοι αντιμετωπίζουν τους Γερμανούς επί γαλλικού εδάφους.

Ο κορυφαίος -κατά πολλούς- ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, Πελέ κλέβει την παράσταση με την συμμετοχή του στην ομάδα των αιχμαλώτων.

Το θεαματικό ψαλιδάκι με το οποίο ισοφάρισε σε 4-4 είναι ένα highlight από μόνο του, το οποίο δεν μπορεί να ξεχαστεί.

Συμμετοχή στο φιλμ, έχουν επίσης σπουδαία ονόματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου όπως είναι οι Μπόμπι Μουρ, Οσβάλντο Αρντίλες, ο Σκωτσέζος Τζον Γουόρκ, αλλά και οι συμπαίκτες του στην Ίπσουιτς, Ράσελ Οσμαν, Κέβιν Μπίτι, Πολ Κούπερ, Κέβιν Ο' Κάλαγκαν, Λόρι Σιβέλ και Ρόμπιν Τέρνερ.

Επίσης, στο καστ βρίσκονται ο Πολωνός, Κάζιμιρ Ντέινα, ο Νορβηγός, Χάλβαρ Τόρεσεν, ο Δανός, Σόρεν Λίντστεντ, όπως και ο σπουδαίος Βέλγος αμυντικός, Πολ Βαν Χιμστ.

Αντίθετα μόλις δύο ηθοποιοί συμμετείχαν στην ομάδα των αιχμαλώτων. Πρόκειται για τον Μάικ Κέιν, ο οποίος φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού, αλλά και τον Σιλβέστερ Σταλόνε, ο οποίος έγραψε ιστορία ως γκολκίπερ, υπό την καθοδήγηση του ειδικού συμβούλου για τις ανάγκες της ταινίας, Γκόρντον Μπανκς.

Στη «Μεγάλη Απόδραση των 11» φυλακισμένοι Άγγλοι και Αμερικανοί σύμμαχοι σε στρατόπεδο συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου ετοιμάζονται για έναν αγώνα ποδοσφαίρου ενάντια σε μία ομάδα των Ναζί.

Οι σύμμαχοι όμως βρίσκουν αυτό τον αγώνα ως μία πολύ μεγάλη ευκαιρία για απόδραση.

Τα γκολ πέφτουν βροχή και παρά την εχθρική διαιτησία οι ομάδα των συμμάχων αναγκάζει τους Γερμανούς ανώτατους αξιωματικούς να αποχωρήσουν εκνευρισμένοι από το γήπεδο και τους Γάλλους θεατές να φωνάζουν ενθουσιασμένοι: Victoire!

Η αναμέτρηση ολοκληρώνεται και το φιλόδοξο πλάνο της απόδρασης γίνεται πράξη χάρη στους θεατές που εισβάλουν στον αγωνιστικό χώρο!