Υπάρχουν οι Έλληνες... Ghostbusters; (pics, vids)

Δεν είναι το μοναδικό οίκημα στην Ελλάδα όπου έχουν εκτυλιχθεί περίεργα φαινόμενα και έχουν καταγραφεί διάφορα, ωστόσο η ιστορία του έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Πρόκειται για το κτίριο Ξενία της Πάρνηθας, που παρά τις προσπάθειες του ΕΟΤ την δεκαετία του '60 αλλά και του κράτους στην συνέχεια δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει το ζοφερό του... παρελθόν και έγινε μέσα στην δεκαετία του 2000 τόπος διαρκών ερευνών από τους Έλληνες κυνηγούς... φαντασμάτων και λοιπούς αναλυτές.

Το κτίριο που βρίσκεται μόλις 2 χιλιόμετρα από το καζίνο της Πάρνηθας εγκαταλείφθηκε τελικώς στην τύχη του και ξεπροβάλλει σαν... φάντασμα μέσα από καμμένη πλέον γη λόγω της καταστροφικής φωτιάς του 2007 που κατέκαψε το θαυμάσιο τοπίο που υπήρχε γύρω του. Κουβαλάει πίσω του πολύ πόνο, αρνητική ενέργεια και ιστορίες που σου κάνουν την τρίχα να σου σηκώνεται!

ΤΟ ΣΑΝΑΤΟΡΙΟ ΚΑΙ Η ΝΟΣΗΛΕΙΑ ΤΟΥ ΡΙΤΣΟΥ

Τον Μάϊο του 1912, η διοίκηση του νοσοκομείου "Ευαγγελισμός" αποφασίζει την ίδρυση σανατορίου και την λειτουργία του ως ορεινό αντιφυματικό περίπτερο - θεραπευτήριο. Είναι γνωστό οτι το κλίμα της Πάρνηθας είναι πολύ καλό. Στο σανατόριο καταλήγουν πολλοί Αθηναίοι φυματικοί. Ανάμεσά τους και ο τεράστιος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος ο οποίος νοσηλεύθηκε στην Πάρνηθα από τον Οκτώβριο του 1937 ως τον Απρίλιο του 1938. Κατά την διάρκεια της νοσηλείας του στο σανατόριο ο Ρίτσος έγραψε την "Εαρινή Συμφωνία" (1938).

Παρά τη νοσηλεία του, ο Γιάννης Ρίτσος δεν θεραπεύθηκε, αλλά κατά την παραμονή του εκεί έγραψε και άλλα έργα: "Μια πυγολαμπίδα φωτίζει τη νύχτα" (1937) και "Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού" (1938, αφιερωμένο στο Βασίλη Ρώτα). Για την ιστορία ο πατέρας του Ρίτσου βρισκόταν στο ψυχιατρείου του Δαφνίου από το 1932, η δε αδελφή του Λούλα είχε την ίδια "τύχη".

Είχε μεταφερθεί και αυτή στο ψυχιατρείο. Πατέρας και κόρη για μια περίοδο έζησαν στο Δαφνί σε δύο απέναντι θαλάμους. Ο πατέρας πεθαίνει στις 5 Νοεμβρίου 1938 και η κόρη βλέπει να τον μεταφέρουν νεκρό και παθαίνει σοκ. Ο Γιάννης Ρίτσος συνθέτει το "Τραγούδι της αδελφής μου" (1937) και αναγνωρίζεται από τον Κωστή Παλαμά "να παραμερίσουμε ποιητή για να περάσεις".

Ο Γιάννης Ρίτσος στο σανατόριο της Πάρνηθας (σ.σ. δεύτερος από δεξιά).

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΑΡΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

Διαβάζοντας την "Εαρινή Συμφωνία" βλέπει κανείς μεταξύ άλλων το στιλ γραφής και τα εξής: "Θ' αφήσω/ τη λευκή χιονισμένη κορυφή/ που ζέσταινε μ' ένα χαμόγελο/ την απέραντη μόνωσή μου. – Θα τινάξω απ' τους ώμους μου/ τη χρυσή τέφρα των άστρων/ καθώς τα σπουργίτια/ τινάζουν το χιόνι/ απ΄ τα φτερά τους".

".../Τις νύχτες/αφουγκραζόμουν τους θρόους της σιγής/κ' η ανάσα του χαμόγελου δε γνώριζε τη μετάνοια".

".../ Δε νιώθεις/ την ωχρή παρουσία/ του αιθέρα και του ιωδίου/ την πληγωμένη κραυγή/ της παραφροσύνης/ μια μυρωδιά βροχής που πέφτει/ σε παγωμένα τζάμια εσπερινά/ σανατορίων και ψυχιατρείων 1;"

".../Αγαπούμε τη γη, τους ανθρώπους και τα ζώα/Τα ερπετά, τον ουρανό και τα έντομα/Είμαστε, είμαστε κι εμείς όλα μαζί/Μαζί κι ο ουρανός και η γη"

"... /Καλοί μου άνθρωποι/ πως μπορείτε/να σκύβετε ακόμη;/ Πως μπορείτε να μη χαμογελάτε; – Ανοίξτε τα παράθυρα. – Νίβομαι στο φως/ βγαίνω στον εξώστη/ γυμνός/ ν΄ αναπνεύσω βαθιά/ τον αιώνιο αγέρα/ με τ' αδρά μύρα/ του νοτισμένου δάσους/ με την αλμύρα της απέραντης θάλασσας – Αστράφτει ο κόσμος ακούραστος. Κοιτάχτε".

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΩΣ ΚΡΕΜΑΤΟΡΙΟ ΚΑΙ ΟΙ 6,5 ΕΚΑΤ. ΔΡΑΧΜΕΣ ΤΟΥ ΕΟΤ

Πέραν της ιστορίας του Ρίτσου και των όσων βίωσε ο εν λόγω ποιητής το συγκεκριμένο οίκημα λειτούργησε και ως κρεματόριο και φυσικά για καύση νεκρών. Μάλιστα ήταν πολλοί εκείνοι που πέθαναν εκεί μέσα. Για τον κεντρικό δρόμο μάλιστα χρειάστηκε πολλή εργασία με τα χέρια ανάμεσα στο 1926 και το 1930. Από το 1950 όταν ανακαλύφθηκε η πενικιλίνη το σανατόριο άρχισε να παρηκμάζει και να... ρημάζει.

Το 1965 ο ΕΟΤ απέκτησε την κυριότητα του κτιρίου. Τότε λειτούργησε ως ξενοδοχείο Ξενία. Ο ΕΟΤ είχε δώσει 6,5 εκατ. δραχμές για το οίκημα, που αργότερα έγινε και σχολή τουριστικών επαγγελμάτων για να κλείσει το 1985. Έγινε προσπάθεια και από το κράτος να στηριχθεί μία προσπάθεια να αξιοποιηθεί ξανά αλλά μάταια... Υπήρξαν και άλλες προσπάθειες να λειτουργήσει ως ξενοδοχείο (σ.σ. με την ονομασία "Κυκλάμινο") ή για άλλους σκοπούς αλλά όλες απέτυχαν παταγωδώς. Και όλα αυτά εν μέσω κάποιων πολύ περίεργων... σκηνικών και φαινομένων ενώ το 1999 "χτυπήθηκε" για τα καλά από σεισμό.

Η ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΗ(;)... "ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ ΤΗΣ ΠΑΡΝΗΘΑΣ" ΕΓΙΝΕ ΣΤΕΚΙ ΝΑΡΚΟΜΑΝΩΝ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΙΣΤΩΝ!

Τον Οκτώβριο του 2012 ο γλύπτης και δασικός υπάλληλος Σπύρος Ντασιώτης δημιούργησε, αφιλοκερδώς, το "Πάρκο των ψυχών" ακριβώς απέναντι από το κτίριο. Με γλυπτά που φτιάχτηκε πάνω σε καμένους κορμούς δέντρων και προκαλούν δέος. Τα εμπνεύστηκε ο ίδιος από την ιστορία του σανατορίου.

"Επειδή η ιστορία επαναναλαμβάνεται και τότε έρχεται πιο αμείλικτη και σκληρή από άλλη φορά αποφάσισα να θυμίσω στους παλιούς και να διδάξω στους νεότερους την ιστορία του ανρώπινου πόνου του σανατορίου", είχε πει ο γλύπτης στην εφημερίδα Espresso. Στο "Πάρκο των ψυχών" υπάρχουν χαραγμένοι και κάποιοι στίχοι του Γιάννη Ρίτσου από την "Εαρινή συμφωνία".

ΚΡΑΥΓΕΣ, "ΣΠΡΩΞΙΜΑΤΑ", ΠΟΡΤΕΣ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΟΚΛΕΙΝΟΥΝ, ΤΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ GHOSTBUSTERS

Ένα είναι σίγουρο: πως το κτίριο αυτό έχει "ποτιστεί" από τα δάκρυα, τον πόνο, το αίμα και το θάνατο των φυματικών που νοσηλεύθηκαν σε αυτό. Οι μαρτυρίες όσων έχουν βρεθεί στον χώρο μιλούν για απόκοσμες κραυγές και φωνές του στιλ "άσε με ήσυχο, φύγε από εδώ, θα σε σκοτώσω", σκιές, αίσθηση πως κάποιος σε σπρώχνει, αρνητική ενέργεια και πόρτες και παράθυρα που ανοιγοκλείνουν χωρίς προφανή λόγο και δίχως να λυσσομανάει αέρας.

Ακόμα και αντικείμενα τα οποία σαν τα έριχνε κάποιο αόρατη δύναμη, ένα στοιχειό ή ένα φάντασμα προς το μέρος τους. Οι Έλληνες κυνηγοί φαντασμάτων, οι δικοί μας... Ghostbusters τονίζουν διαρκώς πως ειδικά το βράδυ σε αυτό το κτίριο υπάρχει πολύ σοβαρή πιθανότητα να ζήσεις τον απόλυτο τρόμο!

ΤΟ ΣΑΝΑΤΟΡΙΟ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ

Εκτός από το Ξενία βέβαια στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά άλλα μέρη με ανάλογα... χαρακτηριστικά και ιστορίες πόνου, φόβου και περίεργων φαινομένων αλλά και στοιχειώματος. Όπως το Σανατόριο της Μάνας στη Βυτίνα Αρκαδίας, που ήταν... χωμένο μέσα σε ένα δάσος από έλατα. Ή η Μακρόνησος, την οποία όσοι την έχουν επισκεφθεί τα τελευταία χρόνια και ειδικά βράδυ έχουν βιώσει πολύ άσχημες και οδυνηρές εμπειρίες. Μπορείτε να δείτε και εδώ μία σχετική και βραβευμένη έρευνα των Παπαθανασίου, Διαμαντόπουλου και της Κουτρούλια, που αφορά στα σανατόρια στην Ελλάδα. Δείτε στην Gallery αρκετά βίντεο και αφιερώματα και αναφορές στον χώρο και το οίκημα του Ξενία.