Ακρωτηριασμένοι, ήρωες, μαχητές, νικητές!

Ποδόσφαιρο σημαίνει σεβασμός, σιδερένια θέληση, θέαμα, πάθος, μαχητικότητα, αφοσίωση! Ποδόσφαιρο σημαίνει να έχεις βιώσει το χειρότερο εφιάλτη και η μπάλα να σε κρατάει ζωντανό. Ποδόσφαιρο σημαίνει να έχεις χάσει ένα μέλος του σώματός σου και να συνεχίζεις να παλεύεις στο γήπεδο! Ποδόσφαιρο σημαίνει την ώρα του ατυχήματος να ζητάς από τον Θεό να μη σταματήσεις να κλωτσάς την μπάλα! Ποδόσφαιρο σημαίνει να προσπαθείς να σκοράρεις με τις πατερίτσες και να κερδίζεις την άνιση μάχη με την κατάθλιψη. Ποδόσφαιρο σημαίνει 50.000 φίλαθλοι να σε αποθεώνουν γιατί είσαι ο ήρωας της καθημερινότητας! Η Τουρκία αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ακρωτηριασμένων, η Ελλάδα πάλι έσβηνε το πρώτο της κεράκι και συνεχίζει!

EAFA Senior Squad

26’- 2nd half underway. Turkey 1-0 England. #SBCHAMPS pic.twitter.com/aY1fn1zrRl

— England Amputee FA (@amputeefootball) 9 Οκτωβρίου 2017

Από τη μια η υπερομάδα με τη στήριξη της Πολιτείας, από την άλλη η παρέα που παλεύει λυσσαλέα για να αποδείξει πως το ποδόσφαιρο είναι η ζωή τους! Κοινό σημείο η αγάπη για τη στρογγυλή θεά! Το G-Weekend μιλά με δυο νικητές της ζωής, τον Οσμάν Κατσμάκ και τον Θανάση Σύρμα. Ο Τούρκος αρχηγός έδωσε το τρόπαιο στη χώρα του κι έγινε... δημοφιλέστερος από τον Ταγίπ Ερντογάν, ο Ελληνας τον χειροκρότησε από κοντά κι αν η «παρέα» του στηριχθεί, τότε ίσως ζήσει κι αυτός το μεγάλο όνειρο. Τι και αν στα 46, με τέτοια ψυχή δεν έχει να φοβηθεί τίποτα!

Ξημερώματα Σαββάτου και ο Οσμάν ως κομάντο του τουρκικού στρατού βρισκόταν στην Κοιλάδα Sirnak Besta. Ηταν υπεύθυνος οδικής ασφάλειας, η ομίχλη δεν του επέτρεπε να δει καθαρά, όταν στις 5 το πρωί μια εκκωφαντική έκρηξη θα του αλλάξει τη ζωή. Ο Οσμάν θα τραυματιστεί σοβαρά στο αριστερό πόδι και θα διακομιστεί με ελικόπτερο στο νοσοκομείο. «Το πρώτο πράγμα που είπα μόλις άνοιξα τα μάτια μου στο νοσοκομείο ήταν: "Σας παρακαλώ μη με ακρωτηριάσετε, θέλω να παίξω ποδόσφαιρο''. Δυο πράγματα με στεναχώρησαν μετά την επέμβαση. Το πρώτο ήταν που δεν θα έπαιζα ξανά ποδόσφαιρο και δεύτερο το ότι η μητέρα μου θα αισθανόταν τόσο λυπημένη που θα με έβλεπε με ένα πόδι» μας εξομολογείται!

«Ήταν 16:30, είχαμε προετοιμασία με τον Γ.Α.Σ. Ιάλυσος και πήγαινα στο δρόμο για το γήπεδο, αργά. Ξαφνικά και σε μία στροφή αντίκρισα μπροστά μου μία άλλη μηχανή μεγάλου κυβισμού, στην οποία ο οδηγός είχε βάλει το παιδάκι του πάνω στο ντεπόζιτο. Σε απόσταση 10 μέτρων, προσπάθησα να αντιδράσω, έκανα έναν ελιγμό και έβγαλα και μία κραυγή, από τον τρόμο μου ίσως. Όταν έπεσα διαπίστωσα ότι δεν είχα τίποτα, παρά μόνο το ότι το πόδι μου είχε κοπεί αλλά δεν είχε αφαιρεθεί τελείως. Το πρώτο πράγμα που είπα... Οχι Θεέ μου γιατι να μην ξαναπαίξω μπάλα...» τονίζει στο G-Weekend ο Θανάσης Σύρμας. Ενας Τούρκος Κομάντο, ένας Ελληνας προπονητής στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του και η μπάλα εφόδιο για να μείνουν ζωντανοί!

Μια ερώτηση, μια κοινή απάντηση. ''Τι είναι το ποδόσφαιρο για σας;'' «Είναι Ζωή, χαρά. Είναι το καλύτερο πράγμα που συνέβη στη ζωή μου, μαζί με την οικογένειά μου» τονίζει ο Θανάσης Σύρμας, ενώ ο Οσμάν απαντά:«Δε θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να μην παίζει ποδόσφαιρο. Με κράτησε όρθιο στα δύσκολα, μου έδωσε μια δεύτερη ζωή».

Μια έκρηξη, μια σύγκρουση, δυο τρομακτικοί τραυματισμοί, αλλά κι ένα διαφορετικό restart στη ζωή τους. Ποιος είπε πως ένας ακρωτηριασμός σε διαλύει ψυχολογικά. Η κατάθλιψη βρίσκει... κενό χώρο και σκοράρει στις ζωές των ανθρώπων που δεν προβάλλουν αντίσταση. Ισως και για τους δυο πρωταγωνιστές μας η κατάσταση να ήταν ίδια αν δεν υπήρχε το ποδόσφαιρο.

«Επειτα από τρεις μήνες ήμουν ξανά όρθιος, δε μπορούσα να μείνω στο καροτσάκι ούτε λεπτό. Φόρεσα το προσθετικό μέλος και θέλησα να γυρίσω ξανά στη βάση μου. Ηλπιζα πως θα μπω και στο γήπεδο, όπως παλιά.... Μια μέρα ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Γιάσερ Μπουγιουκανίτ ήρθε στο κέντρο αποκατάστασης. Συζητούσε με όλους. Βγήκα μπροστά με τις πατερίτσες, "Διοικητά, παρακαλώ βοηθήστε με. Εβαλε το χέρι του στον ώμο μου και είπε: "Αν θέλεις να αγωνίζεσαι για την πατρίδα να παίξεις ποδόσφαιρο''. Δεν περίμενα ποτέ πως μπορώ να παίξω ποδόσφαιρο με ένα πόδι. Ξαφνικά όλα άλλαξαν, άνοιξε ένα παράθυρο στη ζωή μου. Δεν υπήρχε ωραιότερο συναίσθημα... Μπήκα ξανά στο γήπεδο όπως παλιά, αυτή τη φορά με ένα πόδι, αλλά με τη φανέλα της Εθνικής!» τονίζει συγκινημένος ο Οσμάν Κατσμάκ.

«Ένα απόγευμα είχα πάει στον προσθετικό μου στην Αθήνα. Μίλησα με τον Άρη Μαυρόπουλο, που είναι προπονητής σε άτομα με αναπηρία τους ‘’Καστελλάνους’’. Μου είπε λοιπόν ότι ετοιμάζουν μία ομάδα ακρωτηριασμένων. Στην αρχή ήμουν λίγο δύσπιστος, αφού δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να παίξω. Όταν πήγα, αυτό που έβλεπα ήταν εντυπωσιακό. Έβλεπα ανθρώπους… ακροβάτες. Έκαναν τα πάντα μέσα στο γήπεδο, έτρεχαν, έκαναν τάκλιν και σούταραν. Ο Θεός μου έδωσε μία δεύτερη ευκαιρία, και γι’ αυτό το έχω πάρει τόσο πολύ ζεστά. Όποτε ερχόταν η μπάλα, έκανα ένα κοντρόλ και μία πάσα απευθείας. Τα παιδιά πίστεψαν ότι βρήκαν το νέο… Τσιάρτα, αλλά εγώ το έκανα για να προστατεύω τον εαυτό μου, αφού δεν είχα ανάσες. Οταν ήμουν στο νοσοκομείο έλεγα στο γιατρό ''Πάρτο, διώξτο και θα βάλω ένα τεχνητό μέλος για να με δουν όρθιο ξανά τα παιδιά μου. Ηταν η σωστή απόφαση, δε μετανιώνω ποτέ».

Μπροστά σε 50000 φιλάθλους η Τουρκία κατακτούσε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και ήταν πρώτο θέμα στην Ευρώπη. Ο Οσμάν Κατσμάκ γινόταν ο ήρωας της χώρας, ο άνθρωπος που έγινε σύμβολο δύναμης για τους συμπατριώτες του και όχι μόνο. Δεκάδες καλοπληρωμένοι Τούρκοι ποδοσφαιριστές υποκλίθηκαν στο μεγαλείο ψυχής της ομάδας, που παίζει μπάλα για να νικήσει τον πόνο και την κατάθλιψη και να χαρεί το ποδόσφαιρο. «Στα αποδυτήρια είπα στους συμπαίκτες μου ''Πρέπει να παίξουμε για τη χώρα, για τους χιλιάδες ανθρώπους που ήρθαν να μας δουν. Ακόμα κι αν χάσουμε να είστε περήφανοι για ό,τι καταφέρατε''. Είμαστε μια οικογένεια, αισθανόμαστε τόσο δεμένοι και αφιερώνουμε τη νίκη σε όλα τα άτομα με ειδικές ικανότητες σε όλο τον κόσμο. Ηταν μια απίθανη διοργάνωση, ήρθαμε τόσο κοντά με όλες τις ομάδες, αλλά κυρίως μεταφέραμε το μήνυμα πως το ποδόσφαιρο είναι Χαρά».

Οσο για τη στήριξη της χώρας στην ομάδα; Εντυπωσιακή! Ο Ταγίπ Ερντογάν δέχθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο τους παίκτες με τιμές ηρώων. Η Τουρκία έχει το δικό της προπονητικό κέντρο, χορηγούς, συμμετοχή σε τουρνουά με έξοδα της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και φυσικά κάθε βοήθεια που πρέπει να έχουν οι διεθνείς.

Φυσιολογικό... Ναι, για ομάδες όπως η Ρωσία, η Αγγλία, η Γερμανία, η Τουρκία, η... Γεωργία. Η Εθνική μας πάλι δεν είναι αναγνωρισμένη από την Ομοσπονδία, δεν έχει γήπεδο να προπονηθεί, το αθλητικό υλικό ήρθε με κόπο και ιδρώτα, τα αεροπορικά εισιτήρια για το μεγάλο τουρνουά στην Πολωνία βγήκαν από τις τσέπες των παιδιών. Κι όμως τα 16 μέλη της έχουν δικαίωμα στο όνειρο, στην Τουρκία μπήκαν στον ποδοσφαιρικό χάρτη και στόχος τους να συνεχίσουν να υπάρχουν, αλλά με ένα εθνόσημο που να προέρχεται από την Ποδοσφαιρική μας Ομοσπονδία . «Ο στόχος μας είναι να αναπτυχθούμε και στην επαρχία, να φτιαχτούν δύο–τρεις ομάδες, να διεξάγεται ένα μίνι πρωτάθλημα, να υπάρξει αναγνώριση από την Ομοσπονδία και να δοθούν εφόδια στα παιδιά. Θέλουμε να βγάλουμε τα παιδιά από το σπίτι και την κατάθλιψη, να τα βάλουμε στα γήπεδα. Το ποδόσφαιρο είναι χαρά, κάνουμε κάτι δημιουργικό και ξέρουμε πως στη ζωή συμβαίνουν και όμορφα πράγματα» τονίζει ο εκ ων αρχηγών της Εθνικής που ακόμα και τώρα παραμένει... σοκαρισμένος από αυτά που αντίκρισε στην Τουρκία. «Ηταν κάτι απίθανο, μοναδικό να βλέπεις τόσες χιλιάδες κόσμο...Είμαστε στα πρώτα βήματά μας, τη δεδομένη στιγμή έχουμε μόνο το μεταξύ μας δέσιμο, τη δίψα για ποδόσφαιρο. Δεν θέλουμε να μας τα στερήσουν, επιθυμία μας να πάμε ένα βήμα παραπέρα...».

Ξεχάσαμε να αναφέρουμε, πως στη γειτονική χώρα υπάρχει πρωτάθλημα δυο κατηγοριών, δεκάδες χορηγοί και δικαίωμα μεταγραφών! Επίσης, σε αρκετές χώρες, όπως η Ιρλανδία και η Πολωνία, λειτουργούν ακαδημίες ποδοσφαίρου για παιδιά με αναπηρία, ώστε να αποκτούν από μικρά αθλητικές αναπαραστάσεις και κυρίως να διασκεδάζουν. Είπαμε, το ποδόσφαιρο είναι ζωή και αυτή η Εθνική πάει κόντρα στη μιζέρια του ελληνικού ποδοσφαίρου. «Πρέπει να παίρνουμε μάθημα από αυτά τα παιδιά για το πώς πρέπει να είναι η ζωή μας… Φεύγω γεμάτος από εδώ» τόνισε ο Τραϊανός Δέλλας έπειτα το φιλικό της ομάδας του 2004 και αρκετών διεθνών με την εθνική ακρωτηριασμένων.

Αλλωστε, χάρη σε αυτό το ματς μπήκαν και χρήματα στα ταμεία της ομάδας για να μπορέσει να κάνει το όνειρο πραγματικότητα και να βρεθεί στην Τουρκία. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ το φιλικό στο Ναύπλιο. Παίκτες με τους οποίους έπαιξα παλιότερα αντιμέτωπος με δυο πόδια, τώρα τους βρήκα ξανά απέναντί μου με ένα πόδι. Με τίμησαν, βοήθησαν τόσο για να συνεχιστεί το όνειρό μας και οι εικόνες αυτές θα μείνουν χαραγμένες στο μυαλό μου» υποστηρίζει συγκινημένος ο Θανάσης Σύρμας.

Από τον Αρη Μαυρόπουλο και τον σύλλογο ΑΣ ΑμεΑ Καστελλάνοι έγινε η αρχή, οι σκέψεις του έγιναν πράξη, η παρέα μεγάλωσε κι από τα τέσσερα άτομα τον Γενάρη του 2016, έφτασε στα 16 μέλη! Στην Πολωνία η ομάδα μπήκε στα βαθιά, αλλά όσα γκολ δεχόταν τόσο η αυτοπεποίθηση μεγάλωνε! Οι περισσότεροι παίκτες δεν γεννήθηκαν με αναπηρία. Υπέστησαν ακρωτηριασμό κάποια στιγμή της ζωής τους εξαιτίας ενός τραυματικού συμβάντος, όπως ένα τροχαίο, ένα εργατικό ατύχημα ή ένας καρκίνος. Από τον 18χρονο φοιτητή Γιώργο Λαζαρίδη στον 46χρονο Θανάση Σύρμα, μια ομάδα πρότυπο για όλους μας.

«Η ζωή σε ρίχνει πολλές φορές, αλλά να θυμάστε πως υπάρχουν όμορφες στιγμές που στο μυαλό κρατάνε για πάντα» καταλήγει ο Οσμάν κι... επιστρέφει ξανά στην 9η Οκτωβρίου και στην αποθέωση των χιλιάδων οπαδών!

«Ενας ακρωτηριασμός ή ένα ατύχημα δεν πρέπει να σταθεί εμπόδιο στον καθένα μας. Υπάρχει ποιοτική ζωή και μπορείς να κάνεις ξανά αθλητισμό» λέει ο Θανάσης Σύρμας και... ταξιδεύει στο 2020, όταν στο κατάμεστο ΟΑΚΑ η Εθνική μας θα σηκώνει το Ευρωπαϊκό!