Ίκερ Κασίγιας: Μπλόκαρε το πιο σημαντικό σουτ της ζωής του...

Ουντινέζε - Ίντερ με επιστροφή στοιχήματος*, ενισχυμένες αποδόσεις και live alerts*. (21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις

Με τον χειρότερο τρόπο, αλλά με ένα πλατύ χαμόγελο από τον ίδιο, τα μέλη της οικογένειάς του και φυσικά ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό κόσμο, ολοκληρώνεται η καριέρα του θρυλικού τερματοφύλακα.

O 38χρονος αθλητής, στα καλά καθούμενα, υπέστη έμφραγμα στο προπονητικό κέντρο της Πόρτο. Άρχισε να καταλαβαίνει έντονους πόνους στα χέρια, το στήθος, στην καρδιά και το πρόσωπο και αμέσως απευθύνθηκε στους γιατρούς της ομάδας. Η εντολή δόθηκε δίχως να χαθεί χρόνος και ο Ικέρ Κασίγιας διακομίστηκε άμεσα στο νοσοκομείο. Εκεί, υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση και ενημερώθηκε πως είχε υποστεί έμφραγμα, αφού δεν είχε καταλάβει τι ακριβώς είχε τη στιγμή που άρχισε η έντονη αδιαθεσία και οι ενοχλήσεις...

Το θετικότατο για εκείνον, τους δικούς του ανθρώπους, αλλά και το ποδόσφαιρο, είναι πως θα συνεχίσει να ζει παντελώς φυσιολογικά, δίχως την παραμικρή συνέπεια από το έμφραγμα. Δεν επηρέασε τίποτα στον οργανισμό του και είναι απολύτως καλά.

Todo controlado por aquí, un susto grande pero con las fuerzas intactas. Muchísimas gracias a todos por los mensajes y el cariño pic.twitter.com/i3TXsELUGD

— Iker Casillas (@IkerCasillas) May 1, 2019

Ο ίδιος, φέρεται να έχει σκεφτεί το ενδεχόμενο να επιστρέψει στη δράση σε μερικούς μήνες, ωστόσο, αυτό που θα του συσταθεί από τους γιατρούς και οι οποίοι θα επιμείνουν ώστε να τον πείσουν, είναι να βάλει τέλος στην καριέρα του. Θα είναι απερισκεψία και από τον ίδιο και από την ομάδα του αν θελήσουν να συνεχίσουν κανονικά τη συνεργασία τους, όπως ορίζει το μεταξύ τους συμφωνητικό που ανανεώθηκε και έχει πλέον διάρκεια μέχρι και το καλοκαίρι του 2020.

Η κατάστασή του θα είναι αρκετά πιο ξεκάθαρη τους επόμενους τρεις με έξι μήνες, με τον γιατρό της Πόρτο να δηλώνει ξεκάθαρα πως δεν γίνεται να συνεχίσει ο άγιος Ίκερ την καριέρα του, όπως θα το ήθελε, παρά τα όσα φέρεται ν' αφήνει ανοιχτά ο μάνατζερ του πολύπειρου και τρομερά επιτυχημένου γκολκίπερ.

Φυσικά, ο κόσμος θέλει να τον δει να στέκεται γερά στα πόδια του και να μην ρισκάρει με προπονήσεις και ρυθμούς ζωής που για να διατηρηθεί σε υψηλό επίπεδο, απαιτούν τεράστια ένταση. Ήταν τυχερός που υπέστη το έμφραγμα στο προπονητικό κέντρο των «δράκων», υπήρχαν γιατροί κοντά του, υπήρχε εξοπλισμός για να του παρασχεθούν άμεσα όσα χρειαζόταν μέχρι να διακομιστεί στο νοσοκομείο.

Αυτή την τύχη δεν θα πρέπει να την κλωτσήσει, άλλωστε, υπάρχουν ήδη πάρα πολλά που μπορούν να θυμούνται οι οπαδοί και οι φίλαθλοι από εκείνον...

Συμπλήρωσε 25 χρόνια στη Ρεάλ Μαδρίτης μέχρι και το 2015, προτού μετακινηθεί... λίγο πιο δίπλα στην Ιβηρική χερσόνησο και συνεχίσει στην Πόρτο. Έχοντας θητεύσει επί 16 χρόνια στην πρώτη ομάδα της «βασίλισσας», είναι ο κορυφαίος σε συμμετοχές στην ιστορία του κλαμπ, έχοντας συμπληρώσει 724 εμφανίσεις, από τη 12η Σεπτεμβρίου του 1999 που έκανε ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα στο «Σαν Μαμές» απέναντι στην Αθλέτικ Μπιλμπάο (2-2 εκείνο το ματς).

También un 12 de septiembre, en esta ocasión, de hace 19 años... #debutcasillas pic.twitter.com/GBLU0cQ7zY

— Iker Casillas (@IkerCasillas) September 12, 2018

Τρία Champions League, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, 2 Διηπειρωτικά, 2 ευρωπαϊκά Super Cup, 5 πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα Ισπανίας και 4 Super Cup Ισπανίας έχει πανηγυρίσει σε συλλογικό επίπεδο με τους «μερένγκες». Ποιος μπορεί να ξεχάσει, άλλωστε, το... σκαρφάλωμα στο άγαλμα στην πλατεία Cibeles, όπου τοποθετούσε το κασκόλ της ομάδας και πανηγύριζε πάντοτε σαν μικρό παιδί. Σαν οπαδός. Ένας από εκείνους που βρίσκονται κάθε φορά στην εξέδρα και στηρίζουν με δυνατή φωνή και χειροκρότημα...

Απ' όλα αυτά, ισχυρίζεται ότι μπορεί να θυμηθεί καλά το 98% των αγώνων που έχει παίξει, αν και έχει μετρήσει περισσότερα από 800 παιχνίδια! Με τη φανέλα της Πόρτο, έχει προσθέσει πλέον κι ένα Πρωτάθλημα Πορτογαλίας το 2018, αλλά και το Super Cup εκείνης της χρονιάς.

Παραμένει ο νεότερος που έχει βρεθεί σε τελικό Champions League κάτω απ' την εστία της ομάδας του, αφού το είχε κάνει σε ηλικία 19 ετών και τεσσάρων ημερών. Ως αρχηγός, αρκετά χρόνια μετά, έγινε ο τρίτος στην ιστορία μετά τους Φραντς Μπεκενμπάουερ και Ντιντιέ Ντεσάν που έχει σηκώσει Παγκόσμιο Κύπελλο, Champions League και Euro.

Μάλιστα, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2012 είχε καταφέρει να δεχθεί μόλις ένα γκολ στην πορεία της εθνικής ομάδας της Ισπανίας μέχρι και την κατάκτηση του τροπαίου!

Τα δάκρυά τους στις μεγάλες επιτυχίες με τη Ρεάλ Μαδρίτης και το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της πατρίδας του, φανέρωναν την αγάπη που έτρεφε και τρέφει γι' αυτές τις δύο φανέλες που του έχουν σημαδέψει τη ζωή κι όχι μόνο την καριέρα.

Από τη Ρεάλ Μαδρίτης, έφυγε με κλάματα και μονάχος. Σε μια συνέντευξη Τύπου στην οποία έπρεπε ν' ανακοινώσει την αποχώρησή του. Δίχως να υπάρχει κανείς στο πλευρό του από την ομάδα. Από αυτή την ομάδα την οποία λάτρεψε και στην οποία πρόσφερε τα πάντα, μέχρι να φτάσει η στιγμή που ο κύκλος του είχε κλείσει. Ή καλύτερα, τον είχαν κλείσει άλλοι...

Ακόμα κι αν οι τελευταίοι μήνες στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» ήταν... μαρτυρικοί, ακόμα κι αν ήρθε σε ανοιχτή ρήξη με τους φίλους της ομάδας που ξέχασαν ποιον είχαν απέναντί τους και επέλεξαν να τον αποδοκιμάσουν, ακόμα κι αν έβλεπε ότι η κατάσταση στην ομάδα ήταν τέτοια που τον ωθούσε στην έξοδο, έδειχνε αποφασισμένος να συνεχίσει. Δεν θα τα παρατούσε εύκολα. Δεν θα γκρίνιαζε επειδή βρισκόταν στον πάγκο. Δεν θα δημιουργούσε πρόβλημα.

Έμαθε ν' αγαπάει το σήμα που βρισκόταν στη φανέλα του, στο σημείο της καρδιάς. Έμαθε ότι ο ιδρώτας στη φανέλα, σήμαινε πάντοτε ότι προσπάθησε. Έμαθε πως είναι να γεύεσαι καρπούς τεράστιων κόπων αλλά και να στυλιτεύει τον χαρακτήρα και το τσαγανό του στις άσχημες στιγμές. Η προσωπικότητά του, τον έκανε να είναι από τους ποδοσφαιριστές που όταν σε δουν με σκυμμένο το κεφάλι, θα σπεύσουν να σου φωνάξουν να το σηκώσεις και να συνεχίσεις την προσπάθεια.

Με την εθνική ομάδα της Ισπανίας, θα έχει να λέει με περηφάνια και τεράστια ευτυχία για εκείνη την τετραετία που οι Ίβηρες κατέκτησαν... όλο τον πλανήτη. Euro το 2008, Παγκόσμιο Κύπελλο το 2010 και ακόμα ένα Euro το 2012. Οι «φούριας ρόχας» στα καλύτερά τους, μια ομάδα γεμάτη ταλέντο και τρομερή εμπειρία, απέδειξε πως ήταν η καλύτερη όλων, ισοπεδώνοντας όποιο εμπόδιο μπήκε στο δρόμο της. Και επειδή όλα στη ζωή είναι μια ρόδα που συνεχώς γυρίζει, τα πράγματα άλλαξαν, ήρθαν...σφαλιάρες, ήρθαν μεγάλες αναποδιές, η ισορροπία δεν έχει επανέλθει ακόμα στο «στρατόπεδο» των Ισπανών κάθε φορά που συγκεντρώνονται όλοι μαζί για τις υποχρεώσεις τους με τη φανέλα με το εθνόσημο. Μέχρι φυσικά να... ανασκουμπωθούν και να ξαναγίνουν από τις πιο μεγάλες δυνάμεις σε επίπεδο εθνικών ομάδων...

Ο χαρακτήρας του Κασίγιας είναι αυτός που έκανε τον κόσμο της Λίβερπουλ στο «Άνφιλντ» να τον καταχειροκροτήσει, στην νέα επίσκεψη της Πόρτο στην έδρα των «κόκκινων» για τα φετινά προημιτελικά του Champions League. Είναι αυτός που κάνει κάθε αντίπαλο να του δώσει το χέρι και μια συναδελφική αγκαλιά. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος του. Το μεγαλείο του. Και η σχέση του με τον Τζιανλουίτζι Μπουφόν, όπου κάθε φορά ο ένας αναγνώριζε την προσπάθεια του άλλου με μια μεγάλη αγκαλιά και αμοιβαίο σεβασμό, πάντοτε κέρδιζε τις εντυπώσεις.

Ο Ικέρ Κασίγιας έμαθε για ευχές από κάθε ποδοσφαιρική άκρη της Ευρώπης, από το απόγευμα της περασμένης Τετάρτης, όταν και έγινε γνωστή η είδηση του εμφράγματος. Όλες οι ομάδες, όλοι οι ποδοσφαιριστές, Ισπανοί και μη, ο Μέσι, ο Κριστιάνο και κάθε συνάδελφος του θρυλικού τερματοφύλακα ευχήθηκε ταχεία ανάρρωση.

Η φωτογραφία και το μήνυμα του Ικέρ με το χαμόγελο από το κρεβάτι του νοσοκομείου, αλλά και η ατάκα της συζύγου του, Σάρα Καρμπονέρο, για το γεγονός πως «η ζωή έχει και τέτοιες άσχημες εξελίξεις που σου υπενθυμίζουν ότι πρέπει να ζεις την κάθε σου στιγμή», πρόσφεραν σε όλους ανακούφιση και χαρά.

Γιατί αυτός ο θρύλος και πολύ περισσότερο, ο τρομερός άνθρωπος δεν γινόταν να «πέσει» έτσι, δίχως να μαζέψει τη μπάλα από το πλεκτό με πείσμα και σθένος και να δώσει συνέχεια στο παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που ήθελε να το νικήσει, που τον βοήθησε ο Θεός να το νικήσει και που φάνηκε ότι δεν είναι άγιος Ίκερ μόνο για την εστία του. Αλλά και για την ίδια του τη ζωή...