Η μέρα που ο «Μιχαλάκης» έγινε τρέλα...

Καλοκαίρι... Η καλύτερη εποχή. Όχι μόνο για τους λάτρεις της θάλασσας και των διακοπών. Αλλά και για τους λάτρεις των μεταγραφών. Παλιότερα μόνο στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και την τελευταία 15ετία και στα sites εκατοντάδες ονόματα, γνωστά και... παγκοσμίως άγνωστα, κάνουν παρέλαση.

Άλλα έχουν βάση κι άλλα είναι σενάρια... θερινής νυκτός. Όλα πάντως βλέπουν το φως της δημοσιότητας προς τέρψη των φιλάθλων της κάθε ομάδας που ζουν για να μαθαίνουν, να διαβάζουν, να ψάχνουν κι αν χρειαστεί να πάνε και μέχρι το αεροδρόμιο! Για μια τέτοια μεταγραφή «αεροδρομιακού επιπέδου» (σ.σ τι φράση κι αυτή...) θα διαβάσατε παρακάτω...

Για τέτοιες μεταγραφικές ιστορίες (transfer stories) θα διαβάζετε συχνά πυκνά όλο το καλοκαίρι μέσα από τις «σελίδες» του Gazzetta Weekend Journal.

Τον είπαν και τανκς. Και θωρηκτό και Μιχαλάρα και Μιχαλάκη. Στο τέλος τον είπαν και προδότη... Ο Μιχάλης Κωνσταντίνου υπήρξε για μια 4ετία τα πάντα για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού. Αρχικά διακαής πόθος, στην πορεία ο ηγετής που αποτέλεσε και λάφυρο κόντρα στον Ολυμπιακό και στο φινάλε όταν φόρεσε τα «ερυθρόλευκα» ένας... Ιούδας που λάτρεψαν και τους πόνεσε.

Και με τον τρόπο που έπιασε λιμάνι και με τον τρόπο που πανηγύρισε το ένα και μοναδικό γκολ που πέτυχε με την φανέλα των Πειραιωτών κόντρα στο «τριφύλλι». Μπορεί να μην προέρχονταν από κάποια μεγάλη ποδοσφαιρική σχολή, παρά μόνο από αυτή της Κύπρου, αλλά το αγωνιστικό του ταλέντο και η έφεση στο σκοράρισμα (κάτι που είχε δείξει κατά κόρον ως παίκτης του Ηρακλή) τον έκαναν... το πιο hot όνομα στο Ελληνικό πρωτάθλημα για 2-3 σερί καλοκαίρια και... χειμώνες. Δεν υπήρχε μεταγραφική περίοδος που να μην βρίσκοταν «μια ανάσα» από κάποιον εκ των Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού και ΑΕΚ.

Με την Ένωση έγινε η αρχή. Το καλοκαίρι του 2000. Επαφές, κουβέντες, αλλά τελικά τίποτα. Η... χρυσή τομή με τον Ηρακλή δεν βρέθηκε και έτσι το «θωρηκτό» από την Κύπρο παρέμεινε... γηραιός. Όμως όσο σκόραρε στα ματς του πρωταθλήματος, όσο έδινε ρεσιτάλ σαν αυτό στον αγώνα του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ (στην... μυθική κόντρα με τον Ζιοβάνι) τόσο ανέβαζε το κασέ του και ήταν «ηλίου φαεινότερο» ότι το Καυτανζόγλειο δεν θα μπορούσε να τον κρατήσει για πολύ.

Έτσι κι έγινε. Πριν καν ο Ιούνιος του 2001, δώσει την... σκυτάλη στον Ιούλιο, το σήριαλ Κωνσταντίνου που είχε φουντώσει για τα καλά, είχε «happy end» για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού.

Τα δημοσιεύματα της εποχής τον είχαν... κόψει στα δύο. Ανάλογα τις «συλλογικές προτιμήσεις» του κάθε εντύπου. Άλλα τον έστελναν στον Ολυμπιακό του παντοδύναμου τότε Σωκράτη Κόκκαλη κι άλλα στον Παναθηναϊκό που είχε στο... τιμόνι τον Άγγελο Φιλιππίδη, ο οποίος δεν είχε και την μεγαλύτερη αποδοχή από τον κόσμο της ομάδας. Ή για την ακρίβεια από μεγάλο κομμάτι του. Οι φήμες ήταν αυτές που... έντυναν τον Μιχάλη στα κόκκινα, μεγαλώνοντας την γκρίνια στο «πράσινο στρατόπεδο».

Τελικά με απόλυτη μυστικότητα ένα... απόγευμα Παρασκευής, ο Παναθηναϊκός εξασφαλίζει το πολυπόθητο «ναι» τόσο του Ηρακλή, όσο και του παίκτη (που έτσι κι αλλιώς ουδέποτε έκρυβε τα αισθήματα του για το «τριφύλλι») και στις 27 Ιουνίου 2001 (σαν σήμερα δηλαδή πριν από 14 χρόνια) ο Μιχάλης Κωνσταντίνου ανακοινώνεται για 4 χρόνια!!!

Μεταγραφή που... έσπασε όλα τα ταμεία εκείνη την εποχή και φυσικά χωρίς δυσκολία πέρασε στην πρώτη θέση της σχετικής λίστας! Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά στα 4 δισεκατομμύρια δραχμές (μέρες που είναι την μνημονεύουμε πάλι) έφτασε το κόστος της απόκτησης του. Και μαζί με τα... πακέτα προς τον Ηρακλή κατευθύνθηκαν επίσης ο Γιώργος Νασιόπουλος, ο Βαγγέλης Κουτσουρές και ο Κώστας Χαλκιάς (γύρισε στην Παιανία λίγα χρόνια μετά). Με 700 εκατ. δρχ. ο «Μιχαλάκης» έγινε από τους πλέον ακριβοπληρωμένους παίκτες στην ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Μπορεί πλέον να βρέθηκαν άλλοι που... τσέπωσαν περισσότερα, αλλά σαφώς 14 χρόνια μετά εκείνη η μεταγραφή αποτελεί σημείο αναφοράς!

Η απόκτηση Κωνσταντίνου προκάλεσε... φρενίτιδα ενθουσιασμού στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Εφημερίδες και περιοδικά μοίραζαν αφίσες και μπλουζάκια. Η μπουτίκ γέμισε φανέλες με τον αριθμό «19» (κάποιες στην πορεία κατέληξαν στην... πυρά) και οι οπαδοί γεμάτοι περηφάνια έβγαιναν στις «εκπομπές λόγου» των ερτζιανών κι έκαναν λόγο για... νίκη κόντρα στον Ολυμπιακό, που επίσης γλυκοκοίταζε τον παίκτη (και τελικά τον απέκτησε μια 4ετία μετά το καλοκαίρι του 2005). Άλλωστε λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση του, στην «πρώτη» για την νέα σεζόν (4/7/2001), η Λεωφόρος... τίγκαρε για πάρτη του! Στην καρδιά του καλοκαιριού και με ντάλα ήλιο περίπου 15.000 οπαδοί βρέθηκαν για να φωνάξουν «Μιχαλάκη είσαι τρέλα με την πράσινη φανέλα»!

Πιο ευτυχής πάντως από όλους ένιωθε ο Γιάννης Κυράστας. Ο αείμνηστος τεχνικός, έχοντας συνεργαστεί με τον Κωνσταντίνου στον Ηρακλή, στην επιστροφή του στον Παναθηναϊκό ήθελε πολύ και τον Κύπριο φορ (σ.σ τον οποίο είχε ζητήσει από τον Γιώργο Βαρδινογιάννη και στην πρώτη του θητεία στους «πράσινους» αλλά δεν του έγινε το χατίρι).

Η «Κωνσταντινιάδα» συνεχίστηκε όλο το καλοκαίρι... Οι φίλοι της ομάδας από τις παραλίες έβγαζαν φωτογραφίες με φανέλες του, οι διοικούντες τον σύλλογο καμάρωναν για «την νίκη κόντρα στον Κόκκαλη», οι ρεπόρτερ που είχαν ακολουθήσει την αποστολή στην προετοιμασία στα βουνά των Ιταλικών Άλπεων είχαν εστιάσει πάνω του και ο ίδιος ήταν τόσο φειδωλός στις δηλώσεις του, που ακόμη και το «καλημέρα» του, αποτελούσε είδηση...

Ενδεικτικό είναι άλλωστε ότι το πρώτο επίσημο... κάτι σαν γκολ (με πολλά γκελ κι αρκετή δόση τύχης) στην Λεωφόρο κόντρα στην Μαγιόρκα για τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, πανηγυρίστηκε από τον κόσμο περίπου σαν το «ο Βαζέχα παγώνει το Άμστερνταμ»!

Ο Μιχάλης Κωνσταντίνου, στα 4 «πράσινα» χρόνια του, πήρε ένα νταμπλ, έφτασε... ένα σουτ από τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ με γκολ στο Καμπ Νου, έβαλε 49 γκολ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν «βγήκαν» τα πολλά εκατομμύρια που δαπανήθηκαν για την απόκτηση του.

Έφυγε σαν φίλος από τον Παναθηναϊκό με προορισμό το εξωτερικό αλλά μερικές βδομάδες αργότερα έγινε γι' αυτούς που τον λάτρεψαν, «εχθρός και προδότης» αφού έβαλε την φανέλα του Ολυμπιακού.

Ο... αστικός μύθος της εποχής ήθελε ακόμη και τον πατέρα του να του έχει κόψει την «καλημέρα», αφού κι αυτός όπως και ο ίδιος ο Μιχάλης ήταν... πρασίνων αισθημάτων. Πάντως χρόνια αργότερα ο Κωνσταντίνου διέψευσε το περιστατικό αυτό, τονίζοντας πως λίγο καιρό πριν υπογράψει στους Πειραιώτες, είχε... εξαφανιστεί από Ελλάδα και Κύπρο για να έχει καθαρό μυαλό και να πάρει την συμφέρουσα απόφαση.

Και κάπως έτσι... ανάγκασε τον «Κύριο Πρόεδρο» Σωτήρη Πουλόπουλο στην στήλη του στον «Πρωταθλητή» από το περιπαικτικό «Εισαιτρέλας» να αναδιπλωθεί γράφοντας ύμνους για την μετακίνηση του στο λιμάνι, αλλά και τον Άδωνι Γεωργιάδη να εμφανιστεί στο συλλαλητήριο των οπαδών του Παναθηναϊκού, φορώντας την φανέλα ανάποδα αφού... «ρε παιδιά είναι με το όνομα του Κωνσταντίνου και δεν μπορούσα να εμφανιστώ έτσι»!