«Έχω χάσει μετάλλια από αθλητές ντοπέ»

Το ξέσπασμα της εναντίον όσων ασχολούνται μαζί της κάθε τέσσερα χρόνια, είναι μία κραυγή, την οποία χρόνια τώρα κρατούσε μέσα της. Την έπνιγε βλέποντας αντιπάλους να της κλέβουν τα μετάλλια. Τώρα διεκδικεί όλα όσα έχει κερδίσει με πολύ κόπο και απαιτεί την προσοχή και όχι εφήμερη δόξα!

Η νικήτρια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο στο επί κοντώ μπορεί να είναι αυστηρή με τους πάντες γιατί πρωτίστως είναι με τον εαυτό της. Είναι απόλυτα σίγουρο ότι δεν δίνει δεκάρα να γίνει η αγαπημένη όλων των Ελλήνων και δη των δημοσιογράφων. Θα ήταν άλλωστε αδύνατον με την ειλικρίνεια και τον αυθορμητισμό που τη διακατέχει.

Δεν μπορεί παρά να εξάρει κανείς την ευθύτητα με την οποία απάντησε σε ατέλειωτες κολακείες, οι οποίες προέρχονταν από άτομα που μόνος σκοπός τους ήταν να «πουλήσουν» αυτές τις μέρες.

Συναντήσαμε την αθλήτρια του Ομίλου Φιλοθέης στο Προεδρικό Μέγαρο και παρότι το πρόγραμμα της ήταν πιεσμένο δεν αρνήθηκε να μας αφιερώσει λίγο από το χρόνο της.

Δεν υποφέρει την υποκρισία και την αλαζονεία και η περίπτωση της «Τσαρίνας των αιθέρων», Γελένα Ισινμπάγεβα είναι σαφές ότι της προκαλεί… αλλεργία: «Είναι ενοχλητικό να έχει αυτό το ύφος λες και είχε καπαρωμένη την πρώτη θέση. Στο Λονδίνο απλώς να θυμίσω ότι πήρε το χάλκινο μετάλλιο. Αυτή η αλαζονεία για μένα κρύβει ενοχή.

Πως ήταν τόσο σίγουρη ότι θα ήταν πρώτη. Εκτός κι αν το έκανε για να πετύχει έναν άλλον σκοπό, τον οποίο πέτυχε. Δημιουργήθηκε φοβερός ντόρος γύρω από το όνομα της και τελικά εξελέγη στην Επιτροπή Αθλητών της ΔΟΕ!»

Για το κατά πόσο ήταν διαφορετική η εμπειρία συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες ομολογεί ότι έκανε προσπάθεια να μην το σκέφτεται, τα κατάφερε και απέδωσε: «Μπήκα στον αγώνα με το σκεπτικό ότι δεν μετέχω στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Αυτό γιατί η σκέψη και μόνο μου προκαλούσε συναισθηματική φόρτιση και αυτό το έβλεπε ο Μιτς. Στο άκουσμα της λέξης Ρίο, βούρκωνα, είχα χαρά, ανυπομονησία, πίεση, λίγο απ όλα. Έτσι, αυτό που με έπεισε ο Μιτς να κάνω στον αγώνα, ήταν να σκεφτώ ότι πρόκειται για οποιονδήποτε άλλον αγώνα.

Το δούλεψα και αυτό ακριβώς έκανα. Αν δεν το είχα κάνει συνειδητά αυτό, ίσως να ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Βέβαια στο τέλος, ξέσπασα και έκλαψα με τον Μιτς, κάτι το οποίο πρώτη φορά μου συνέβη.

Η στιγμή της βουτιάς του Μιτς που διαπίστωσα ότι είχα κερδίσει θα μείνει έντονα χαραγμένη στη μνήμη μου. Από τον αγώνα πραγματικά δεν θυμάμαι πολλά. Προσπάθησα να μην δω πολλά βίντεο γιατί τελικά θυμάσαι τα βίντεο πιο πολύ από τον ίδιο τον αγώνα, αλλά μάλλον δεν τα κατάφερα... »

Η πρώτη της επαφή με τον επί κοντώ ήταν στο δημοτικό. Έκανε ακροβατικά στο σπίτι γι αυτό και η μητέρα της Ζωή, η οποία είναι προπονήτρια στίβου αποφάσισε ότι το επί κοντώ ήταν ένας καλός τρόπος να εκτονώνεται και κάπως έτσι βρέθηκε υπό την εποπτεία του Παναγιώτη Συμεωνίδη.

Ο προπονητής που κατά ομολογία της Στεφανίδη τις έδωσε γερές βάσεις τεχνικά εκτίμησε τον ταλέντο της αμέσως μετά την πρώτη δοκιμή. Τον πρώτο καιρό μάλιστα, όπως αποκάλυψε η μητέρα της προτιμούσε να παίζει με τις φιλενάδες της, αντί των προπονήσεων, όμως δεν άργησε η… επιμόλυνση με το μικρόβιο.

Σχεδόν 16 χρόνια μετά η Κατερίνα Στεφανίδη κατέκτησε την κορυφή του κόσμου, για το κατά πόσο έπαιξε ρόλο ο παράγοντας τύχη σημειώνει: «Τύχη ήταν οι φετινές επιλογές, τύχη που δεν τραυματίστηκα, τύχη που πήγε καλά η προπόνηση την οποία αλλάξαμε πολύ και βγήκε, τύχη που είχα τα σωστά κοντάρια, τύχη και πάνω στον αγώνα.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες ο πήχης δεν συγχωρούσε. Σε άλλα μίτινγκ συγχωρεί εκεί όμως όχι, η κοπέλα (σ.σ. Σάντι Μόρις) σχεδόν δεν ακούμπησε καθόλου τον πήχη κι έπεσε... Η τύχη ευνοεί τους καλούς όμως!

Έπειτα από 16 χρόνια έπρεπε να βγει. Ήμουν τυχερή γιατί ήμουν στην καλύτερη μου σεζόν φέτος, η οποία ήταν ολυμπιακή χρονιά. Όλα όσα προανέφερα σίγουρα δεν εξαρτώνται απόλυτα από τον παράγοντα τύχη, όμως σε ένα ποσοστό σίγουρα επηρεάζουν».

Η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου σήμανε αυτόματα και τεράστια αναγνωρισιμότητα και προσέλκυσε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης όπως συνήθως συμβαίνει. Για το αν αυτή η αλλαγή την τρόμαξε υπογραμμίζει: «Η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε! Τον προσωπικό μου λογαριασμό τον «περνάει» ένας άνθρωπος για τα άσχημα μηνύματα και μετά απαντάω εγώ προσωπικά σε όλους.

Σε κάποια μπορεί να απαντώ με ένα ευχαριστώ και να συνεχίζω, όμως κάποια άλλα πραγματικά με συγκίνησαν και αφιέρωσα παραπάνω χρόνο. Είναι ωραίο να εισπράττεις την αγάπη του κόσμου. Την ημέρα μετά τον αγώνα έβγαλα ένα screenshot που είχα 999 αιτήματα φιλίας, μετά προφανώς τα έκοψε το Facebook και μου έστελναν να τους κάνω εγώ αίτημα, είχα 300 μηνύματα στον ένα λογαριασμό και 500 στον άλλον.

Δεν με τρομάζει η δημοσιότητα, εκείνο που με ενοχλεί είναι όταν παίρνουν μία κουβέντα μου και την τραβούν από τα μαλλιά. Πλέον όταν διαβάζω μία δήλωση κάποιου έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι αν πράγματι το έχει πει».

Σχετικά με μία πρόσφατη δήλωση της ότι θα ήθελε να ασχοληθεί ενεργά με την πάταξη του ντόπινγκ, διευκρινίζει: «Μπορεί οι σπουδές μου να είναι στη βιολογία, όμως δεν έχουν προσανατολισμό ερευνητικό σε ότι αφορά στους εργαστηριακούς ελέγχους.

Eπομένως θα ήθελα να τελειώσω το διδακτορικό μου στην γνωστική ψυχολογία, γιατί πιστεύω ότι θα μου άνοιγε πόρτες. Ίσως να κάνω και κάτι επιπλέον που θα έχει σχέση με το μάρκετινγκ ή τη διοίκηση. Ούτως ή άλλως πάντως έχω βάλει μία άνω τελεία στις σπουδές για μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.

Θέλω να το κάνω και θα το κάνω γιατί έχω χάσει πολλά μετάλλια και πολλά χρόνια, από αθλητές που ξέρω 100% ότι ήταν ντοπέ. Δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση τα μικρά παιδάκια που ξεκινούν, να έχουν στο μυαλό τους ότι το αντίκρισμα των προσπαθειών τους δεν θα είναι ανάλογο της προσπάθειας τους γιατί θα υπάρχει κάποιος που θα τους κλέβει.

Είμαι από τις λίγες αθλήτριες που μπορώ να μιλήσω ανοικτά γι αυτό το θέμα. Έχω ξαναπεί ότι αν θέλουμε καθαρό αθλητισμό, πρέπει όποιος πιάνεται θετικός να μην έχει δεύτερη ευκαιρία, αλλά να αποκλείεται ισόβια. Όταν κάποιος μπει στη διαδικασία να κλέψει μία φορά, σίγουρα είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να το ξανακάνει».

Ήρθε η στιγμή που η Κατερίνα Στεφανίδη μπορεί να φωνάξει ότι καθαρός αθλητισμός μπορεί να υπάρξει ακόμη και σε αυτό το επίπεδο, αρκεί να δουλέψεις 100 φορές πιο σκληρά. Αρκεί να είσαι έτοιμος κυρίως ψυχικά να τα βάλεις με αθλητές που ξέρεις ότι δεν αγωνίζονται επί ίσοις όροις με εσένα.